Schat, vaarwel is wat ik al wou zeggen,
je gebruikte me en moest nog veel uit leggen,
je deed me pijn maar ik hield vol
en maakte mezelf wijs,
dat het echte liefde was.
Misschien was dat het ook,
maar nu is het over en kies je voor haar,
het is beter zo,
ik ben over je heen en alles is nu klaar.
Vaarwel, het is beter, beter zo, beter af.
Vaarwel, voor ons beiden,
het voelt voor mij niet als een
straf.
Maar afscheid nemen is zo focktop,
het voelt zo rot,
het doet pijn en om me heen is het stil,
afscheid nemen is niet wat ik wou,
alleen staan in de kou
maar nu is afscheid nemen alles wat ik wil,
en sta ik toch alleen daar zonder jou.
In het begin deed het me pijn,
en was het niet wat ik wou.
Nu voelt het juist fijn,
hier, alleen, overal, zonder jou.
Toen op de laatste dag,
was het niet dat ik afscheid nemen mocht,
maar nu is het alles wat ik mag
en doe ik het zonder dat je wacht.
Jij en ik samen,
hebben veel gedeeld.
We waren samen één,
maar je hebt met me gespeeld.
Nu ben ik het zat,
en heb ik geen zin om terug te spelen,
want ik ben als een kat,
en als winnaar, net als velen.
Vaarwel, dag schat,
is nu alles wat ik zeggen mag,
zeggen wil en zeggen doe.
Vaarwel, dag schat,
dit is de stap
die ik nu neem.
Samen hebben we veel meegemaakt,
maar wat je het laatst deed was gemeen.
Nu ben ik degene die wint,
zonder iets te doen,
zonder een nieuw begin.
Het enige wat ik te zeggen hoef,
is dag schat, alles komt goed.
Dit is geschreven in 2008, het einde van mijn liefde voor de jongen, waardoor ik een moeilijke tijd heb gehad en allemaal problemen. Maar het heeft me gemaakt wie ik nu ben, een sterke vrouw, die door het leven gaat ZONDER hem.
Waar moet je je geluk zoeken
als alles tegen zit?
Waarom moet je verder je best doen
zonder pit.
Waarom doen mensen je toch zo'n pijn
terwijl ze zeggen dat het niet zo hoort te zijn.
Dat je ze kunt vertrouwen,
en dat ze van je houden.
Maar ondertussen praten ze achter je rug om,
en als wij dat doen noemen ze ons dom.
Waarom gaat liefde stuk,
als je je net zo gelukkig voelt.
Waarom zijn er zoveel vragen,
dat is wat het gedicht bedoelt.
Waarom moeten mensen je leven verpesten,
zijn ze niet blij met die van hun?
En waarom doen mensen soms zo moeilijk,
alsof je ze niks gunt.
Maar hoeveel vragen er ook zijn,
je moet weten dat je altijd door moet gaan,
ook al is het niet altijd zo fijn.
Blijf op je eigen voeten staan,
en leef je leven met de dag,
want voor je het weet, kan het je laatste zijn.
Vol liefde kijk jij mij aan,
vol liefde kijk ik terug
met de gedachte van
dat ik je nooit meer laat gaan
keer ik niet mijn rug.
Een liefdevolle blik in jouw ogen,
mijn ogen stralen terug
deze liefde is niet gelogen
het is echte liefde, zo vlug
dan even is het stil
alleen de stilte van liefde spreekt
dan vallen de druppels
die onze kleren doorweekt.
Jouw gezicht richt zich naar de mijne,
ik buig me langzaam naar jou toe,
dit gevoel is juist het fijne
ik wil je zeggen hoe graag ik het wil
maar ik weet nog niet hoe.
Het is de eerste keer,
de eerste keer met jou
maar dan drukken onze lippen zich op elkaar
en spreekt het de woorden:
Wil jij een gedicht voor jezelf, om steun bij te vinden, voor je geliefde, voor iemand die je bent verloren, voor iets dat in de wereld speelt, voor iemand anders of vindt je het gewoon leuk? Mail me met het onderwerp!
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
