Vandaag precies een week geleden was alles nog één groot avontuur vol vraagtekens. Nu is het zo een fijne, warme herinnering! Ik heb het moeilijk om weer in gewone modus te geraken. Terwijl ik nog de sporen van de bagage aan het opruimen ben, kan ik niet laten van denken aan al die leuke momenten die we ook dit jaar weer mochten beleven. Telkens word ik naar die computer gezogen en klik ik op deze site. De foto's heb ik al wel 10 x gezien... En nog ontdek ik weer andere dingen die me aan het lachen maken, of aan het mijmeren of ja, zelfs een beetje aan het bijna huilen...maar dan wel van geluk.

Ik was op een feestje vrijdagavond waar moni J. ook uitgenodigd was en alhoewel ik enkele meters verder stond met een ander groepje mensen, kon ik haar horen en zien toen ze enthousiast over het kamp aan het vertellen was. Haar geluk te zien, na dat van al die jASSpertjes en hun gezinnen, gaf me zo'n kick!

Dit kamp heeft vele uren inspanning gekost om voor te bereiden, maar heeft nog veel meer voldoening en dankbaarheid gebracht. Het maakt me zo bescheiden en klein onder het grote gevoel van "God, dat ik dat mag en kan doen...". 

Morgen start ik opnieuw in school. De knop gaat weer om van vrije tijd naar werk, van jASSper naar Klim-op. Het is goed zo. Ook daar mag ik weer aan de slag met mijn klasje fijne kids in een omgeving waar vooral oog is voor het welzijn van elk kind op zijn eigen manier. Wat is het toch fijn wanneer je je tijd en energie mag investeren in iets wat je met hart en ziel kan doen!

Ik denk dat ik heel lang kan teren op dit tevreden gevoel. Bedankt, lieve mensen! Zonder jullie was dit niet mogelijk geweest.

Ik hoop van harte dat ik 'tot gauw' mag zeggen aan iedereen!

Vele lieve groetjes van een gelukkig mens,

Ann en jASSper