Ze pakte hem heel voorzichtig vast en ging dan terug achter de microfoon staan. Haar happy mood was nog steeds op haar gezicht te zien. De jongens zeiden dat ze mocht beginnen en dat deed ze dus. Heel even keek ze naar hun en dan snel terug naar de grond of de lege stoelen achter hun.  Ze keken naar hun papieren, misschien was dat omdat ze de lyrics aan het lezen waren, of gewoon omdat ze het slecht vonden ? Het was een ballad, dus geen catchy pop-song. Ze zong niet superslecht maar ook niet superzuiver. Het maakte haar niet meer uit, ze had One Direction ontmoet en op de gitaar van Niall gespeeld. Reden genoeg dus om blij te zijn en zich geen zorgen te maken over haar liedje. De andere meisjes wouden dit zo graag dat ze waarschijnlijk het beste liedje uit de muziekgeschiedenis geschreven hadden. Het liedje stopte. Ze keek afwachtend maar met een big smile naar de jongens. Harry lachtte zo lief naar haar. En de andere keken even naar elkaar en begonnen toen heel luid te applaudisseren. Wow. Weer zo’n surprise. Dit was de beste trip ooit. “Well done”, zei Zayn. “Great.” Charlotte maakte aanstalten om te vertrekken na de geweldige commentaar, maar de jongens hadden nog iets te zeggen. “Stay in town, we’ll call you if you’re trough. I would stay close to your phone if I was you.” Liam knipoogde. OMG ze kon het niet geloven. Ze huppelde vrolijk het podium af. Tom stond klaar met de camera om te vragen hoe het geweest was. “Geweldig!” Ze gingen samen naar een gezellig Italiaans restaurantje dichtbij hun hotel. Tom zat te glunderen in zijn stoel. Charlotte vond het een beetje eng. “Waarom zit je daar nu zo te lachen?” “Oh, niets hoor, ik ben gewoon heel blij voor je dat het zo goed ging.” “Ok, dan.” Ze aten beiden een pizza Margherita en gingen naar het hotel. Tom vertelde wat hij allemaal deed backstage bij de optredens van de finalisten. “Wist je dat ze morgen de winnaar al bekend gaan maken ?” Charlotte keek verbaasd.

“Dan al? Hebben ze zo snel kunnen beslissen?”

“Tja, blijkbaar was het niet zo moeilijk.”

“Weet je toevallig al wie het is ?”

“Oh, wil je dat weten ? Ik dacht dat je dit voor de fun deed ?”

“Is ook zo, maar ik vraag me af hoe ze gekozen hebben. Als ik zoiets zou moeten doen, zou ik puur op het liedje afgaan. Toch vraag ik mij af waarom er zoveel meisjes met een schminkdoos op hun gezicht meededen. Ik sprong er gewoon bovenuit door in  normale kleren en naturel  te komen, snap je wat ik bedoel ?”

Tom keek raar : “Ja, maar als die meisjes nu gewoon indruk op One Direction willen maken ?”

“Maar dat kan je toch ook door je personaliteit te tonen ?”

“Deed jij dat dan?”

“Geen idee eigenlijk, ik vond het gewoon heel tof om te doen”

“Goed voor jou, zullen we gaan slapen? Morgen wordt een drukke dag!”

En toen ging hij naar zijn kamer, Charlotte maakte nog een kop warme camille-thee en ging toen naar bed. De volgende morgen kwam Tom Charlottes kamer binnen zonder dat zij het wist en sprong met volle kracht op haar bed, met zijn camera in de hand terwijl hij luidkeels OPSTAAN! riep. Charlotte werd wakker en met een slaperig hoofd zei ze al lachend : “Jij ook goedemorgen, zeg.”

Tom lachtte terug en vroeg : “Wat denk je van ontbijt op bed, vers bereid en gebracht door roomservice ?”

“Zalig!”

Tom nam de telefoon en de hotel-brochure en toetste het nummer van roomservice in. Een tijdje later zaten ze met twee op Charlottes bed te genieten van koffiekoeken. Tom werd gebeld en liep de kamer uit. Charlotte vond het raar dat ze het gesprek niet mee mocht horen aangezien ze elkaar nog maar juist kenden en dus niet echt geheimen hadden. Ze kende trouwens geen vrienden van Tom. Een tijdje later kwam hij de kamer terug binnen. “Sorry, het was redelijk belangrijk, maar niet zo interessant.” “oh…” Tom ging terug zitten en nam een grote hap uit een donut die besmeurd was met melkchocolade. “De echte Belgische chocolade is toch veel beter, eigenlijk, vind je niet ?”

“Ja, inderdaad, dat is nu één van de dingen die Britten niet kunnen, chocolade maken.”

Een kwartiet later zei Tom : “Zet de radio eens aan!” Charlotte stapte uit haar bed, trekte haar pyamabroek terug goed, spijtig genoeg voor haar had Tom nog steeds zijn camera bij zich, en dus werd zelfs dat moment vereeuwigd. Ze zette het op BBC Radio 1, Q-music was hier geen optie, duh! Er kwam een liedje van Rita Ora op. Charlotte en Tom discusieerden verder over de kwaliteit toen Charlotte plots ophield met praten.

“Wat is er ?” vroeg Tom.

“Hou je mond, even nu !”

Stilte, Tom luisterde mee naar de radio, dat op deze moment Charlottes liedje aan het draaien was.

“OMG, Tom, dat is mijn liedje, ingezongen door One Direction !!!!!”

“Inderdaad!”

“Hoe kan dat ?”

“Misschien zingen ze alle liedjes van de winnaars in en laten ze de luisteraars kiezen.”

“Oh…ja… dat kan ook…”

“Jij dacht dat je gewonnen had, niet ?”

“Nee, echt niet!”

Jammer voor Charlotte was ze de slechtste leugenaar ooit. Toch kon het haar blijdschap niet naar beneden halen. Ze liep de hele dag op wolkjes tot die avond, toen de stress weer begon op te laaien terwijl ze weer naar de grote zaal reden, omdat de uitslag bekend ging gemaakt worden. Door de jongens zelf nota bene. Ze stonden nog met 8 op het podium, de jongens hadden gebeld naar de overige 7 om te zeggen dat ze hun liedje jammer genoeg niet namen. Ze riepen nog meer namen af die het jammer genoeg niet gehaald hadden. Tot ze wonder boven wonder nog met twee op het podium stonden. Charlotte inclusief. Ze was gechoqueerd. Misschien was dat van op de radio wel waar ? Harry begon : “Our winner might have heard herself on the radio earlier this morning, cause the winning song was already recorded last night.” Toen begon het de chaos in de zaal die weer zakte toen Liam riep: “Our winner is Charlotte!” De chaos keerde terug en ze had niet door wat er gebeurde. De jongens werden van het podium gedragen door hun bodguards. Warrom deden ze dat nu ? En toen zag ze het. Er kwam een furieus meisje op mij afgestormd. Het was mijn concurrentie die tot 5 seconden geleden er van overtuigd was dat ze ging winnen. Ik voelde een onmenselijk harde klap tegen mijn hoofd en toen werd alles zwart…

22-11-2012 om 20:48 geschreven door Paulien