Als je op zoek bent naar een job, of gewoon je oude job kotsbeu bent, heb ik misschien een voorstel. Wat denk je van: 'flatulence analyst'. Klinkt al erg aanlokkelijk, niet? Nu ja, in het Engels klinkt alles mooier. Zo ook deze job.
Als 'flatulence analyst' krijg je de geweldige taak te ruiken aan de gassen die proefpersonen produceren. Ja, je hoort het goed. De proefpersonen eten een hoeveelheid bonen die gelijk staat aan de helft van hun eigen lichaamsgewicht. Mensen van 60 kg eten met andere woorden 30 kg bonen. Jij mag dan letterlijk aan hun scheten ruiken. Doel hiervan? Kijken of er een verband is tussen de geur van je scheet en je medische toestand. Klinkt al minder aanlokkelijk. Ik denk ook niet dat er een som geld is, die het goedmaakt dat er elke dag mensen scheten op je gezicht mogen laten.
Maar er zijn nog opties! Als man kan je misschien aan de slag als exorcist, lijkenruimer of last but not least, dierenmasturbator. Dat laatste houdt in dat je de dieren op de boerderij eens een 'handje toe steekt'. Op die manier verloopt het bevruchten van de vrouwelijke dieren een stuk vlotter.
Ach, eigenlijk heb ik gewoon een erg slecht karakter. Deze jobs staan immers allemaal in de top twintig van slechtste jobs ter wereld. De website worst-jobs.com selecteerde uit een immense lijst de twintig slechtste, onnozelste en vreemdste jobs. Het resultaat kan je nu gaan bekijken. Doen zou ik zeggen. Zo denk je later misschien twee keer na als je in de krant een bedrijf ziet dat op zoek is naar een 'flatulence analyst'.
* Soms denk ik dat ze het doen om mij te pesten. Net op het moment dat ik iets erg graag ruik, eet of gewoonweg heb, moet er wel iets aan veranderen.
1. De samenstelling van mijn favoriete parfum veranderde en is alleen nog maar verkrijgbaar als Cologne.
2. Op het moment dat ik helemaal weg ben van de paprika-chips van Lays', beslissen die mensen om de chips te bakken in zonnebloemolie. Zogezegd voor een betere smaak. Wel, als iemand mij die betere smaak kan laten proeven, please, geef mij dan eens een zakje.
3. 2Fabiola is terug. Maar niet zoals ik het zou willen. Kan iemand mij eens zeggen waar Zohra gebleven is? 4. Sinds vorige week opnieuw zoiets geweldig. Lange tijd at ik geen
pizza, of toch weinig. (Ja, ik hou er een heel gezonde levensstijl op
na.) Dat veranderde toen ik de pizza prosciutto van Dr. Oetker voor de
eerste keer at bij mijn vriendje. Erg lekker, heel erg lekker zelfs.
Maar sinds deze week staat er in het groot op de doos: 'Vernieuwd
recept'. En dat heb ik gemerkt. Op mijn lekkere pizza liggen nu om de
zoveel centimeter witte kwakjes. Ik wil zelfs niet weten wát het is. En
wát Dr. Oetker zijn bedoeling is, is mij al helemaal een raadsel. Volgens mij is het lookboter. Geweldig. Vanaf nu stinkt heel de wereld uit zijn bek na het eten van pizza. Maar goed, nu is dus mijn favoriete pizza geruïneerd en ben ik gedoemd
om voor de rest van mijn leven pizza margarita te eten.
* Gelukkig is er ook heel wat positiefs in mijn leven. Zo heb ik vandaag zelf chocoladekoeken gebakken in de oven. Ja, de oven klopt hier momenteel overuren hoor. Nu, echt veel werk was er niet aan. Het enige dat ik moest doen, was een zakje opendoen, de koeken in de oven leggen en vier minuutjes wachten. Maar toch ben ik fier. Dat bewijst toch al dat ik niet zal sterven van de honger als ik ooit alleen woon. Mooie vooruitzichten zijn dat!
* Eerst en vooral wil ik eens weten wat er aan de hand is met Moeder Natuur. Is ze compleet losgeslagen? Ze is niet alleen vergeten dat we normaal gezien een zomer hebben in juli en augustus. Neen hoor, ze vindt het nu ook al nodig om ons dood te vriezen begin september. De lucht is hier op dit moment rozig/grijs. Erg vreemd als je het mij vraagt. Om nog maar te zwijgen van de kou. Straks vriezen mijn tepels nog af... Frank beloofde ons nochtans een nazomer. Niet dus...
* We moeten onze wereld redden. Al was het maar voor de kinderen. Die boodschap verkondigt Dag Allemaal deze week. Het deed me meteen denken aan Helen Lovejoy uit 'The Simpsons'. Die loopt ook te pas en te onpas 'Won't someone please think of the children..' te roepen. Maar terug naar Dag Allemaal: deze week hebben ze een cover die je kan openvouwen. Wanneer je dat doet krijg je te zien hoe ons aards paradijs er zou moeten uitzien. Erg vreemd, want ik heb nooit geweten dat het aards paradijs bevolkt werd door enkel en alleen kinderen van zogenaamde Bekende Vlamingen. Het is wel erg schattig, dat moet ik toegeven.. Gelukkig staan er ook deze week weer enkele sappige artikels in DA. Zo is het Dana Winner eindelijk gelukt voet aan wal te zetten in Duitsland. Haar nieuwe single staat er heel hoog in de hitparade. Hoera voor Dana! Phaedra Hoste probeert zichzelf al een beetje te verkopen. Ze is immers op zoek naar een man. En Hans Otten heeft een nieuwe loft. Mét een powerplate in de gang en, het moet gezegd, een érg mooie badkamer!
* Vandaag ook weer Brussel aangedaan. Gezellig iets gedronken en over erg rare dingen gepraat. En lag het aan mij, of was het café alweer duurder geworden? Of is 2,20 voor een Ice Tea de norm tegenwoordig en ben ik maar een oude zaag... Ik vind trouwens dat Lien zich moet verkleden als Mega Mindy. Bij deze, Lien...
* Tot mijn grote verbazing ben ik verslaafd geworden aan de nieuwe single van Britney Spears. Het kind ocharme, ze heeft het niet makkelijk. Maar goed, intussen staat dat nummer hier wel al voor de honderste keer op. It's Britney, bitch. Ik zal nog maar eens dansen.
Ik kijk graag naar Vitaya. Ik ben dan ook homo. Geweldige programma's...
Zo ben ik compleet verslaafd aan Interieur Facelift met Debbie Travis.
Een programma waarin ze de keuken, woon- of slaapkamer van iemand
volledig opwaarderen. En dat zonder dat die persoon ook maar iets kan
vermoeden. Debbie Travis tekent dan het ontwerp, en huurt dan haar bitches
in. Die schilderen en designen. Zoals gisterenavond, toen Debbie haar
slaven een eetkamer in het zwart liet schilderen, en de aanpalende
woonkamer een witte kleur kreeg. Met van die mooie designzetels erbij.
En zij loopt er een beetje tussen en geeft commentaar. Wat een
geweldige job.
Soms droom ik dat Debbie mijn slaapkamer komt herinrichten. Ze maakt
er dan een flowerpower-kamer van. Vol happy dingen. En ook
designspullen. Zoals van die mooie stoelen, of zo'n ei waarin je kan
zitten, zoals de VT4-omroepsters. Maar dan bedenk ik mij dat, wanneer
ze naar hier zou komen, Debbie heel mijn kastinhoud zou kunnen
doorzoeken. Ze zou kunnen zien dat ik allerlei rare dingen in mijn
nachtkastje bewaar. En dan zou ze ook kunnen zien dat mijn
DVD-verslaving helemaal uit de hand aan het lopen is. Neen, misschien
is het beter dat Debbie in Canada huizen blijft inpalmen. Trouwens,
zo'n enorme cameraploeg raakt niet eens binnen in mijn kamer.
Ik zal
wel eens een van haar boeken kopen. Dan doe ik het zelf.
Wat je moet weten vooraleer je aan deze blog begint? Niet echt veel denk ik.
Ik ben Maarten, 20 jaar oud (of jong, het is maar hoe je het zelf bekijkt natuurlijk). Ik studeer journalistiek in Brussel, woon in een huis en hou van David.
Waarom ik deze blog wou starten? Wel..ik praat graag en ik praat veel. Dat verklaart ook meteen de naam van mijn blog.
Maar genoeg over mij. Zeg eens, hoe gaat het met jou?
