Dirk Vermeiren kwam zo'n 9 jaar geleden naar Istanbul om er aanvankelijk enkele maanden te blijven om Turks te leren. Enkele maanden werden ondertussen negen jaar. Nu werkt Dirk voor de vrt en voor Knack als correspondent en freelancer. Hij neemt ons op sleeptouw in zijn woonplaats. We verkennen de wijk Beyoglu, waar Dirk woont. Aanvankelijk was dit de wijk waar de Europeanen, de joden, Armenïers en Grieken zich vestigden. Je vindt er vandaag ook bijna geen moskeeën, wel heel wat kerkjes. Maar vooral is deze wijk een van de hipste buurten van Istanbul. Het voelt er ook heel Europees aan. Je ziet er bijna geen hoofddoeken, wel mooie, jonge vrouwen en mannen gekleed volgens de laatste mode. Ook dat is Istanbul. Een stad van tegenstellingen. Maar dat maakt het natuurlijk net zo boeiend. Ook ons reisgroepje is heel divers: jongere en minder jongere, sportieve en minder sportieve mensen, maar allemaal heel blij dat we hier in Istanbul zijn.
De Turkse keuken is bij ons niet zo gekend. Natuurlijk kan je je de döner kebap niet meer wegdenken uit het Belgische straatbeeld, maar dan hebben we het ook wel gehad. Jammer, want de Turkse keuken zou tot de derde beste keuken ter wereld uitgeroepen zijn. Redenen genoeg dus om ons in Istanbul hierin te verdiepen. Met veel plezier van onze hele groep. We bezoeken 's middags het restaurant Ciya. De eigenaar heeft zich verdiep in de Ottomaanse keuken. Hij gaat nog steeds op zoek naar vergeten recepten en speciale kruiden. We krijgen een staalkaart van wat waarschijnlijk nog maar een stukje is van de menukaart. Verschillende meze's of kleine voorgerechtjes worden opgediend, gevolgd door verschillende soorten kebabs of vleessoorten. Het zoete dessert maakt het helemaal af. Later volgen we een gids van het Culinary Institute door de kruidenbazaar en de visbazaar. De meest exotische dingen krijgen we te zien, en we proeven op straat enkele typische Turkse specialiteiten. Een heerlijke dag!
