Soms word je verrast door de inhoud van je pc. Bij het opruimen vond ik oude gedichten uit mijn puberjaren. Toen had ik nog een literaire droom die langzaam vervaagd is door de andere beslommeringen waarvan het leven vol is. Ik werd weer geraakt, vooral door nostalgie... Laat ik die nostalgie nu eens een andere functie geven en die oude schrijfsels hier plaatsen. Wellicht leidt nostalgie tot nieuwe productie; ik heb soms wel wat tijd te doden, en het is eigenlijk wel erg leuk dat met gedichten te doen. Het gevoel van nostalgie en 'de dingen die voorbij gaan' komt mooi tot uitdrukking (alsof het zo bedoeld is) in een van de gedichten die ik vond.
De boom voorbij
Het is te laat om nog te klimmen
en bovenin de top te staan.
Deinen op de kale takken,
zoek raken in de wind,
héél zacht vallen
in het witte gras
...
en weer omhoog!
Een onvermoeibaar kind
verloren in de wind;
takken bre-
ken
onder mijn
gewicht.
Ik had als 'bakvis' al last van nostalgie. Wezenlijk verandert een mens dus blijkbaar toch niet. Wellicht het uitgelezen moment om nu eens op zoek te gaan naar dikkere takken (of lichter te leven)...
