Ik ben ipodman
Ik ben een man en woon in een huis (zoals iedereen zeker...) () en mijn beroep is 'kleine' zelfstandige .
Ik ben geboren op 01/01/1900 en ben nu dus 125 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lopen, muziek en mijn werk .
Ik ben een loper, altijd met de Ipod op. En zo toch tussen de zes en de tien uur per week met muziek bezig...
Een paar weken geleden Leonard Cohen, So long Marianne gekocht - samen met de CD van Bowie. Een compilatie van 1999 en nu te koop in de Saturn voor 4.99. Dus weer een combinatie van nostalgie en gierigheid.
Leonard Cohen volg ik al heel lang. Ik denk dat één van de allereerste LP's die ik kocht - ondertussen bijna veertig jaar geleden - er één van hem was. Vooral de vroege Cohen vind ik goed : Chelsea Hotel, Who by fire, So long Marianne... En Suzanne...
Cohen is Suzanne en Suzanne is Cohen. Al meer dan 35 jaar ken ik de tekst van Suzanne zo wat van buiten en nog steeds begrijp ik niet waarover het gaat. De ene keer is het een liefdeslied en is Suzanne een gek langharig (u weet dat ik daar een zwak voor had ) hippiemeisje, de andere keer is het Hij Daarboven die de hoofdrol speelt en soms is Suzanne gewoon de zee , de rivier of het water... En net daardoor is elke keer Suzanne verschillend en nieuw en blijft ze beklijven. Zelfs nu nog, bijna een huwelijk later ...
Suzanne takes you down to her place near the river You can hear the boats go by You can spend the night beside her And you know that she's half crazy But that's why you want to be there And she feeds you tea and oranges That come all the way from China And just when you mean to tell her That you have no love to give her Then she gets you on her wavelength And she lets the river answer That you've always been her lover And you want to travel with her And you want to travel blind And you know that she will trust you For you've touched her perfect body with your mind. And Jesus was a sailor When he walked upon the water And he spent a long time watching From his lonely wooden tower And when he knew for certain Only drowning men could see him He said "All men will be sailors then Until the sea shall free them" But he himself was broken Long before the sky would open Forsaken, almost human He sank beneath your wisdom like a stone And you want to travel with him And you want to travel blind And you think maybe you'll trust him For he's touched your perfect body with his mind.
Now Suzanne takes your hand And she leads you to the river She is wearing rags and feathers From Salvation Army counters And the sun pours down like honey On our lady of the harbour And she shows you where to look Among the garbage and the flowers There are heroes in the seaweed There are children in the morning They are leaning out for love And they will lean that way forever While Suzanne holds the mirror And you want to travel with her And you want to travel blind And you know that you can trust her For she's touched your perfect body with her mind.
Deze CD heb ik gekocht om diverse redenen . Ik had de LP gekocht toen ik 'jong' was, eind jaren 70. Ik was en ben nog altijd niet echt een fan van Bowie maar we moeten toegeven, hij is toch meer dan louter een voetnoot in de muziekgeschiedenis. En deze week in de Saturn kwam ik de CD versie tegen van deze dubbel live LP , prijs 4,98 . Een combinatie van nostalgie en gierigheid is dus de reden van deze aankoop.
Ik herinnerde me dat er op deze CD liveversies stonden van nummers die ik beter vond dan de studioopnames : 'Heroes' , 'Ziggy Stardust' en vooral 'Five years'. De studioversie én de versie van 'Five Years' die ik vond op You Tube benaderen de intensiteit van de versie op Stage nauwelijks... Dit was mijn favoriete nummer nu ondertussen 35 jaar geleden. Fantastisch deze week in de auto , ik kon niet wachten tot thuis...
En nu verrast door de tekst, ik wist destijds totaal niet waarover het ging. Het heeft wel iets al dat gedoe van den Bowie met zijne Ziggy Stardust... Het zou hier gaan over het einde van de wereld , nog vijf jaar... Ik herrinner me flarden van de tekst maar besef dat ik toen het hele zaakje volledig verkeerd interpreteerde. Ja, aangename verrassing toch de hernieuwde kennismaking met dit nummer !
Pushing thru the market square, so many mothers sighing News had just come over, we had five years left to cry in News guy wept and told us, earth was really dying Cried so much his face was wet, then I knew he was not lying I heard telephones, opera house, favourite melodies I saw boys, toys electric irons and t.v.s My brain hurt like a warehouse, it had no room to spare I had to cram so many things to store everything in there And all the fat-skinny people, and all the tall-short people And all the nobody people, and all the somebody people I never thought Id need so many people
A girl my age went off her head, hit some tiny children If the black hadnt a-pulled her off, I think she would have killed them A soldier with a broken arm, fixed his stare to the wheels of a cadillac A cop knelt and kissed the feet of a priest, and a queer threw up at the sight of that
I think I saw you in an ice-cream parlour, drinking milk shakes cold and long Smiling and waving and looking so fine, dont think You knew you were in this song And it was cold and it rained so I felt like an actor And I thought of ma and I wanted to get back there Your face, your race, the way that you talk I kiss you, youre beautiful, I want you to walk
Weve got five years, stuck on my eyes Five years, what a surprise Weve got five years, my brain hurts a lot Five years, thats all weve got Weve got five years, what a surprise Five years, stuck on my eyes Weve got five years, my brain hurts a lot Five years, thats all weve got Weve got five years, stuck on my eyes Five years, what a surprise Weve got five years, my brain hurts a lot Five years, thats all weve got Weve got five years, what a surprise Weve got five years, stuck on my eyes Weve got five years, my brain hurts a lot Five years, thats all weve got Five years Five years Five years Five years
Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog eens een nummer heb voorgesteld. Ik heb gewoon te weinig tijd: werken , lopen, bloggen over lopen, Spotify , feestjes ... Een mens moet nog slapen ook...
Ik ga het over een andere boeg gooien. Ik koop nog vrij dikwijls een CD . Telkens als ik er een koop zal ik hier uitleggen waarom én mijn favoriete nummer voorstellen. En ja, ik koop er toch gemiddeld 2 tot 3 per maand, dus er zal beweging blijven...
Bruce Springsteen was vroeger één van mijn helden, een held uit de categorie waarin alleen nog Neil Young en Bob Dylan thuishoren. Maar ik was de Boss wat uit het oog verloren en pas na 'The Promise' - fantastische dubbel CD met alternatieve versies van oude songs - voelde ik terug wat 'verbondeheid' met zijn muziek.
Den Bruce is op zijn best als hij in zijn grote Amerikaanse cabriolet door stoffige verlaten straten van woestijnstadjes scheurt en het over de vrouwen heeft. In Candy's room rijdt hij ook, hij rijdt in de nacht en hij rijdt in Candy , in het diep van haar ogen corrigeert hij...En in die ogen vindt hij diepe droefheid. En hij wil Candy, voor hem alleen. Ik ken niet veel songs waarop dit zo duidelijk wordt gesteld als hier. Dit is een ongelooflijk intense liefdesverklaring .
In Candy's room there are pictures of her heroes on the wall But to get to
Candy's room you gotta walk the darkness of Candy's hall Strangers from the
city call my baby's number and they bring her toys When I come knocking she
smiles pretty she knows I wanna be Candy's boy There's a sadness hidden in
that pretty face A sadness all her own from which no man can keep Candy
safe We kiss my heart's pumpin' to my brain The blood rushes in my veins
fire rushes towards the sky We go driving driving deep into the night I go
driving deep into the light in Candy's eyes She says baby if you wanna be
wild you got a lot to learn, close your eyes Let them melt let them fire let
them burn `Cause in the darkness there'll be hidden worlds that shine When
I hold Candy close she makes these hidden worlds mine
She has fancy
clothes and diamond rings She has men who'll give her anything she wants but
they don't see That what she wants is me, oh and I want her so I'll never
let her go no no no She knows that I'd give all that I got to live All
that I want all that I live to make Candy mine Tonight
Tindersticks is één van mijn favoriete groepen, ik heb dan ook zowat alles wat die mannen publiceerden. Hun eerste twee titelloze CD's ken ik zowat van buiten. Ik ben destijds gevallen voor de melancholie van de ballads én het bijna Leonard Cohengewijs mompelen van Stuart Staples, de zanger, soms fel contrastrerend met een vrouwenstem. Ik hou van de donkerte en de tristesse in de meeste van de nummers. De klagende violen en de traag vooruitschurkende piano zorgen telkens weer voor emotie...
Dit nummer komt uit 'Curtains' , volgens mij hun derde CD. 'Another night in' sluit aan bij 'A night in' dat op hun tweede staat. De sfeer op beide nummers is dezelfde : in 'A night in ' is er angst en twijfel en wordt er gezocht naar een houvast, een lief... En in 'Another night in ' loopt het mis met dat houvast, met dat lief, wellicht omdat er teveel op werd gerekend, er te veel aan vastgeklampt werd... Dit is Tindersticks op zijn best !
Dit nummer staat al heel lang op mijn Ipod . Het is er weer eentje voor op het einde van een zeer lange duurloop, voor als het licht is uitgegaan en donker donkerder dan donker wordt ....
Greeds all gone now, theres no question And I can see you push your hair behind your ears Regain your balance Doesnt matter where she is tonight Or with whoever she spends her time If these arms were meant to hold her They were never meant to hold her so tight For the love of that girl Greeds all gone now, the panic subsides When I could run, pulling arms to love her Try to put myself on on the inside
For the love of that girl Tears swell, you dont know why For the love of that girl They never fall, they can never run dry For the love of that girl
Promise is never over, never questioned it needed reply But she could breathe deep into my neck Let me know Im just on the outside
Greeds all gone now, theres no question And I can see you push your hair behind your ears Regain your balance Doesnt matter where she is tonight Or with whoever she spends her time If these arms were meant to hold her They were never meant to hold her so tight
The Lemonheads startten hun carriere als hard core punkband maar evolueerden al snel : ze werden verdomme een typisch teenagerbandje... Ik ken één CD van de Lemonheads, slechts 2 nummers daarvan vind ik het beluisteren waard en van die twee is 'Into your arms' er één. Ja, en ik kan er niets aan doen, maar ik vind dit in al zijn eenvoud en onnozelheid één van de plezantste popdeuntjes die ik ken .
Eenvoudig en onnozel : in uw armen voel ik warmte en voel ik me niet alleen , de Nobelprijs voor tekstschrijverij zult ge er niet meer winnen maar moet het eigenlijk meer zijn ?
Dit nummer staat op mijn Ipod tijdens zowel lange duurlopen - voor een energiestootje - als kortere snellere tochten. Dit nummer staat zelfs op mijn GSM , als een klant me belt dan hoor ik de plezante intro van dit nummer en kan ik opgewekt aan het gesprek beginnen ... een klant verdient dit !
Kevin Coyne is - was, de man is in 2004 overleden - een rare kwiet. Ik kocht een live LP van hem eind jaren 70 - ik heb deze nog steeds niet gevonden in CD versie - en was direct verkocht. Die LP draaide ik zowat grijs. Andy Summers - later lid van de Police - speelde toen gitaar bij Coyne.
Coyne heeft een psychiatrisch verleden , hij werkte in de branche én hij raakte zelfs verstrikt in de branche en kwam er als patient in terecht. Als hij een song schrijft zoals 'House on the hill' wel dan is dat zeer geloofwaardig. En ik heb recht van spreken want ken zelf - weliswaar van op een afstand - toch ook een beetje de branche.
Dit is één van de meest trieste songs die ik ken : het leven is zo uitzichtloos dat er maar twee uitwegen zijn : de dood of de schijndood in een instelling...
Voor op de Ipod tijdens een heel heel lange - vijf uur - en trage duurloop op het einde , volledig op het einde als ge 'dood' zit, dan komt dit het beste aan....
Volgende week iets opgewekts !
Well Im going to the house upon the hill, the place where they give you pills And the rooms are always chill and never cosy
Where they you give three suits a year and at Christmas time a bottle of beer Easter time the mayor comes round and hes always smiling
Where the old ladies sit by the garden wall and they never hear the bluebirds call Never notice the leaves that fall cause theyre all crazy
Where the red bus stands by the great big gate The red bus and its always late, you know why its always late Cause its always empty
Funny, funny, funny, funny, oh so funny thats its making me cry Funny, funny, funny, funny, oh so funny Lord, sometimes I wish I could die.
Now this pagan life is getting me down, my brow is filled with a furl and a frown My eyelids lower as low as can be but Im not sleeping
I wander round at Brixton Square with the bottles strewn everywhere Under tables and under chairs and theyre all broken
Where the big red face of the man on the beat Says Hey, have you had something to eat?
Sticks out his yellow teeth, theyre all for biting And where I dont have a cent and I dont know how Im gonna pay my rent I think Ill turn bent and make some money
Funny, funny, funny, funny, oh so funny its making me cry Funny, funny, funny, funny, oh so funny Lord, sometimes I wish I could die.
So if you know a way I can go from out of this show you know You could give me a golden glow but youre not trying
Well youd never lift a regular hand, calling me a lazy man Who on earth will ever understand Im really trying
So Im going to the house upon the hill, the place where they give you pills And the doctors they dont kill cause theyre so friendly
Where the red bus stands by the great big gate The red bus and its always late, you know why its always late Cause its always empty
Funny, funny, funny, funny, oh so funny thats its making me cry Funny, funny, funny, funny, oh so funny Lord, sometimes I wish I could die.
Eergisteren Spotify geinstalleerd op mijn laptoppeke. En op zoek gegaan naar oude nummers die ik jaren niet meer had gehoord. En verdomme , 'Wild Tales' (uit 1973, dus weer iets oud... ) van Graham Nash, die LP is is daar zomaar te vinden én helemaal te beluisteren... Amazing...
Graham Nash was wat mij betreft de nummer twee van 'Crosby, Stills, Nash and Young'. Neil Young kan voor mij niet veel verkeerd doen en ik ken eigenlijk te weinig werk van Nash solo om daar iets zinvols over te zeggen. Maar deze LP , daar was ik in mijn jonge jaren, toen hij net uitkwam, echt zot van. Deze LP riep bij mij altijd de sfeer op van kampvuur (ik was 15 jaar bij de scouts ... ). Met zijn allen gezellig rond een groot vuur en één of andere langharige die zijn gitaar bovenhaalt en wat begint te tokkelen en nen andere die wat begint te zingen. Stillekes kijken in de vlammen, naar de maan ('Hey you , looking at the moon ...' staat ook op deze LP) of in het beste geval in de ogen van de langharige madam naast u. Daar doet dit mij aan denken...
En deze song is eigenlijk een protestsong en hekelt de klassejustitie, ook dat ging er vroeger in als zoete koek.
Hij staat nog niet op mijn Ipod. Lijkt mij echter wel een geschikt nummer voor een korte en niet te trage loop van een uurke, bij voorkeur in de zon.
One day a friend took me aside and said I have to leave you for buying something from a friend they say I've done wrong for protecting the name of a man they say I'll have to leave you, so now I'm bidding you farewell for much too long. And here's a song to sing, for every man inside, if he can hear you sing it's an open door. There's not a rich man there, who couldn't pay his way and buy the freedom that's a high price for the poor.
Kids in Texas smoking grass, ten year sentence comes to pass Misdemeanor in Ann Arbor, ask the judges Why?
Another friend said to her kids I'm gonna have to leave you for selling something to the man I guess I did wrong and although I did the best I could I'm gonna have to leave you so now I'm kissing you farewell for much too long. And here's a song to sing, for every man inside if he can hear you sing it's an open door. There's not a rich man there who couldn't pay his way and buy the freedom that's a high price for the poor . . .
Ergens op het internet zette iemand als commentaar op dit nummer : 'Als God een Ipod heeft wel dan staat dit nummer erop'.
Anthony is één van mijn favoriete treurwilgen, misschien wel de strafste van allemaal. Ik heb alle muziek van hem. Deze cd (zijn tweede) was een hype toen hij uitkwam. Dit nummer klinkt inderdaad hemels - vandaar op de Ipod van God...- . Het gaat over niet alleen willen zijn als de dood komt, over de schrik voor het 'middenland' - de tunnel tussen leven en dood of het vagevuur - en de angst voor het -ja - laatste definitieve oordeel...
Dit is al het derde nummer over existentiele verlatingsangst en over bang zijn voor de dood dat ik hier ten tonele voer, ik schrik er zelf van... En toch ben ik van nature een zeer opgewekte geest.
Maar 2011 was geen fantastisch jaar én is bovendien in mineur geeindigd dus enige tristesse , Anthony , is hier op zijn plaats... 2012 kan alleen maar beter worden , voor iedereen, ook voor u !
Hope there's someone who'll take care of me When I die, Will I go? Hope there's someone who'll set my heart free Nice to hold when I'm tired There's a ghost on the 'rizon When I go to bed How can I fall asleep at night How will I rest my head? Oh I'm scared of the middle place Between light and nowhere I don't want to be the one Left in there, left in there There's a man on the 'rizon Wish that I'd go to bed If I fall to his feet tonight Will allow rest my head? So here's hoping I will not drown Or paralyze in light And godsend I don't want to go To the seal's watershed Hope there's someone who'll take care of me When I die, Will I go? Hope there's someone who'll set my heart free Nice to hold when I'm tired
Tom Smith is de zanger van Editors, heeft zichzelf verleden jaar onsterfelijk gemaakt op Werchter. Andy Burrows komt van Razorlight, zijn iets warmere stem vult de donkere stem van zijn compaan goed aan. Ik hou wel van de muziek van Editors, Razorlight ken ik niet...
Met Kerstmis een kerstliedje, meer moet dat niet zijn.
Ik was erbij daar op de Groenplaats in Antwerpen. Dit nummer en de versie van Papillon daarna zal ik mij mijn hele leven lang herinneren. Kerstmis was nog nooit zo donker. Meer kan en wil ik daarover niet kwijt...
God damn, this snow Will I ever get where I wanna go And so I skate, across the Thames Hand in hand, with all my friends And all the things, that we planned My son's eyes in the outline of his hand And even though I hate the cold Constant reminder that I'm getting old Another year draws to its close, entire London slows When I dream tonight, I'll dream of you When the Thames ... froze
God damn, this government Will they ever tell me, where the money went Protesters march out on the street As young nerds sleep amongst the feet Another year draws to its close, entire London slows When I dream tonight, I'll dream of you When the Thames froze
So tell everyone that there's hope in your heart Tell everyone or it will tear you apart The end of Christmas day, when there's nothing left to say The years go by so fast, let's hope the next beats the last Tell everyone that there's hope in your heart Tell everyone or it will tear you apart The end of Christmas day, when there is nothing left to say The years go by so fast, let's hope the next beats the last aaaaaahaaaahaaahaaa
