Waarom een blog aanmaken?
Heb hier lang over nagedacht... Maar ik heb zoveel te vertellen dat ik dit met andere mensen wil delen.
Ik zal me misschien eerst even voorstellen, ik ben Dominique en ben geboren op 13/04/1966, ben dus vandaag 42 jaar.
Ik ben een gelukkige man, heb een fantastische job, heb een handvol echte vrienden die voor mij door het vuur gaan, heb heel bezorgde en lieve ouders die me door dik en dun verdedigen, heb eigenlijk alles wat ik wil, behalve.... een partner.
Niets interessants zal je waarschijnlijk denken, er zijn zoveel mensen die geen partner hebben.... Maar toch, ik heb op mijn weg verschillende partners gehad en heb het voorrecht gehad de partner van mijn leven tegen te komen, zeg maar een soulmate, doch die relatie is enkele jaren geleden in mijn gezicht ontploft. Sindsdien ben ik niemand meer tegen gekomen die ook maar kan tippen aan die partner van mijn leven.
Dit knaagt een beetje aan mij en daarom deze blog. Wil het vooral hebben over mijn partners en de partner van mijn leven, dit naast wat meer achtergrondinformatie over mijn leven. Voel je vrij een berichtje na te laten in mijn gastenboek (alhoewel het me plezier zou doen) en je kan zelfs een score geven...
Genegen,
Dominique

Geboortejaar en door het leven als een peuter...


Ik ben dus geboren op 13 april 1966, volgens mijn ouders moet het rond de middag geweest zijn.
Toen ik geboren werd had ik al een grote broer rondlopen van 3 jaar, kort nadien (2 jaar later) kreeg ik ook een klein zusje.
Voor zo ver ik het kan herinneren had ik een zorgeloos leven. Mijn ouders waren zeer lief en wij hadden niets te kort.
Als ik kijk naar de super-8 filmpjes van mijn vader van in die tijd waren wij gelukkig, steeds lachende gezichtjes. Op een van die filmpjes was het Pasen en dan zie je ons in de tuin chocolade eitjes en paashazen rapen. Elk met een mandje in zijn handje.
Ik was volgens mijn ouders een rustig en braaf kind. Ze hadden nooit moeite met mij, integenstelling tot mijn broer die (tot de dag van vandaag) steeds mijn ouders hun zorgenkind geweest is.
Mijn grootouders van moederskant waren er ook vaak bij. Zij werden zowat in al onze activiteiten betrokken wat een zeer warme omgeving teweeg bracht. Wij noemden ze Maraine en Parain.
Over mijn peuter jaren kan ik weinig meer vertellen dan gevoelens die ik vandaag nog voel uit die tijd. En die waren en zijn zeer warm en koester ze nog steeds. De clown op de foto rechts in het hoekje ben ik.

Mijn kleuterjaren...


Thuis bleef het zijn gangetje gaan. Mijn ouders hadden in de Ardennen (Alle-sur-Semois) een leuke chalet gevonden met heel veel bos en een groot speelterrein waar we steevast elke zomer minstens een maand gingen en vaak ook tijdens de kerst en Pasen.
Daar waren nog 4 andere chalets met ook kinderen en had al heel vlug vrienden. Ik keek er dan ook telkens weer naar uit om naar de Ardennen te gaan om daar mijn 'vakantie' vrienden terug te zien. Mijn grootouders van moeders kant kwamen ook steeds voor enkele dagen naar de Ardennen en brachten dan steeds onze fietsen mee, steeds weer een hele onderneming.

Als kleuter ging ik nu niet bepaald graag naar school. Ik haalde steeds (nipt) genoeg punten om telkens een klas hoger te mogen gaan.
Ik werd graag gezien op school, ik was een goedgezinde jongen, steeds lachend en dat hadden de “broederkus” graag.

Ik herinner mij nog levendig toen we op "bosklassen" gingen, op skivakantie naar Zwitserland…
Een heel leuke tijd. Het was wat ontdekken. Samen onder de douche, met 3 in een kamer... dingen die je niet kent, maar dingen die er nu eenmaal bijhoren. Er was ook telkens een showwedstrijd of een zangwedstrijd en dan konden we wat voordragen. Ik was steeds de eerste om iets te zingen of iets voor te dragen. 'S avonds zaten we vaak rond een kampvuur met de leraar en die had steeds wel een gitaar bij en dan zongen we liedjes... Vond dat heel gezellig. Dat zijn zo voornamelijk de dingen die me bij bleven uit mijn kleuter tijd, zeg maar tussen het eerste leerjaar en het zesde leerjaar.

Toch was het ook rond die tijd (toen ik in het zesde leerjaar zat) dat er iets met mij was, iets waar ik maar moeilijk de vinger kon op leggen.
Iets dat ik niet begreep, iets wat ik niet kon plaatsen, iets dat ik niet kende. Ik herinner me dat wanneer ik 11-12 jaar was mijn neef 18-19 jaar moet geweest zijn, en een super knappe gast was. Ik weet niet waarom, maar ik voelde me tot hem aangetrokken. Het was raar, ik als jongen voelde me aangetrokken tot een jongen.... Maar verder stelde ik me daarover geen vragen... het drong niet tot me door dat ik misschien wel 'anders' kon zijn. Maar bon, ik had een toffe band met hem en voor de rest ging mijn leven door. Pas later als ik alleen gaan wonen ben, dan kwam de schok... ik vond mijn dagboek van uit die tijd terug en daar stond een hart getekend met een pijltje door en er stond mijn naam en de naam van mijn neef... was even van streek toen ik dit op 25-jarige leeftijd vond...

Mijn pubertijdsjaren... naar de middelbare school


Daar kwam ik uit de lagere school en moest dus naar het middelbaar onderwijs. De keuze was vlug gemaakt, mijn grotere broer ging naar het Koninklijk Atheneum van Molenbeek, dus ik moest mee.
Het leek allemaal een beetje raar... Ik kwam uit het lager onderwijs, bij de broederkes, heel beschermd, heel familiaal, hier op de K.A.M. was het helemaal anders. Maar uiteindelijk had ik hier ook enkele vrienden. Wat mij opviel was het feit dat er veel gevochten werd tot bloedens toe.
Heb ook eens rake klappen gekregen aan de bushalte van enkele gasten van de beroepsafdeling... maar mijn grote broer was plots nergens te bespeuren. Het eerste jaar verliep vlot wat betreft de studies.

Het tweede jaar was een ander verhaal. In het 2de jaar zaten enkele gasten die moesten overzitten en die waarschijnlijk ook in het lager als eens hebben moeten overzitten. Die waren dus eigenlijk 2 jaar ouder als ik. Het waren nogal luidruchtige gasten die er dan ook nog eens ouder uitzagen als hun leeftijd. We gingen zwemmen... Ik zag die gasten daar staan in zwembroek... ik was totaal van streek.
Ze hadden behaarde benen en één van die gasten had een behaarde borst en ze hadden allemaal een flink pak in hun zwembroek.
Ik kickte gewoon op al dat haar... Ik kon niet gauw genoeg haar krijgen op mijn benen, onder mijn oksels en op mijn borst en hoopte dat mijn penis en ballen ook vlug gingen groeien.
En ja, stilaan begon ik ook behaarde benen te krijgen, schaamhaar, haar op de borst, onder mijn oksels en kreeg ik ook een flink pak in mijn broek.
En voor het eerst begon ik ook de masturberen... Het was heel onschuldig begonnen... als ik met mijn penis wat aan het spelen was ontstond er een heel aangenaam genot... en inderdaad, voor het eerst kwam er een beetje zaad. Een openbaring voor mij....
De studies liepen niet meer zo vlot... Ik was teveel afgeleid, zat met zoveel vragen in mijn hoofd, had zoveel te ontdekken....
Met moeite was ik er dan toch door, maar de directrice vond dat ik beter van school of van richting zou veranderen aangezien het anders te zwaar ging worden voor mij en er in het derde jaar beslist niet door zou geraken.

Intussen was mijn broer in het beroepsonderwijs gesukkeld, kantoor en verkoop en kon ik naar de beroeps of van school veranderen.
Intussen wou ik iets volgen in de sociale richting... opvoeder, leraar.... dus moest ik misschien iets in die richting gaan zoeken.
Ik kwam terecht in het Koninklijk Technisch Atheneum van Jette. Ik wou kinderverzorging in de beroeps volgen. De directrice daar vond dat niet zo een goed idee. Aangezien ik uit de K.A.M. kwam (wat gekend was voor zijn zware studie) vond zij dat ik beter kon dan in de beroeps te gaan. Ze stelde me voor om de richting kantoor te volgen wat technisch onderwijs was en dat ik zodoende later nog kon doorstromen voor onderwijzer of opvoeder, wat niet meer mogelijk zou zijn indien ik in de beroeps terecht kwam.
Zo gezegd, zo gedaan, ik ging dus kantoor volgen in het technisch onderwijs.
We zaten met 3 andere gasten in de klas. We waren dus amper met 4, maar de 3 andere gasten waren wel "zware" jongens.... Vechten konden ze als niemand anders... Maar goed, ze namen me wat in bescherming... Een goed contact had ik niet met die gasten, ze kwamen uit een totaal ander milieu dan ik. De studies kantoor interesseerden me geen fluit. Ik zat me met ganse dagen af te vragen: "wat zit ik hier eigenlijk toch te doen?". De examens konden me geen fluit schelen en op het einde van het jaar zat ik met een B attest. Dus, ofwel mijn jaar overdoen ofwel naar de beroeps. Ik werd bij de directrice op het matje geroepen. Ik vertelde haar dat ik die richting totaal niet zag zitten en ze moest lachen. Ze vertelde me dat elke leerkracht haar dat gemeld had. En dat ze uiteindelijk met opzet mij een B gegeven had want dat ik eigenlijk wel een A verdiende. Maar.... ze had een onverwacht alternatief. Het volgende schooljaar gingen ze in het derde starten met de sociaal technische, een nieuwe richting. Een vierde bestond er toen nog niet en daarom die B zodat ik naar het derde sociaal technische kon gaan.
Dus, ik mijn jaar opnieuw in de sociaal technische. We zaten met 19 in de klas, 4 jongens en 5 meisjes. Het klikte meteen onder ons en had daar de tijd van mijn leven. Wij hebben toen gelachen, gespeeld, gewoon de max, fratsen uitgehaald met de leerkrachten... maar ze vonden ons een toffe klas.
De studies verliepen ook heel vlot, het was echt tof om die richting te volgen, ik zat op mijn plaats.

Vanaf het moment dat ik naar het KTA ging gingen mijn ogen nog meer open. Het was voornamelijk een beroepstechnische school waar je ook voor kapper, mode, lichaamsverzorging en decoratie kon leren. Regelmatig hadden we lessen samen met de lichaamsverzorging, omdat dat ook technisch onderwijs was. In die klas zat er één gast, Vincent, een bloedmooie jongen en die kwam altijd naast mij zitten. Het was een ferme gast, een echte man die eigenlijk niet paste in zijn richting. Als hij naast mij kwam zitten drukte hij altijd zijn been stevig tegen dat van mij... Ik werd daar gewoon bloedgeil van... ik zat daar de ganse les met een erectie en het voorvocht vloeide gewoon dat het niet normaal was. Na de les moest ik steeds naar het toilet om dat voorvocht wat op te deppen in mijn broek. Regelmatig masturbeerde ik me dan ook omdat ik zo bloedgeil was. Maar tussen Vincent en mij werd hierover niet gesproken. Op een bepaald moment had hij zijn hand over de bank en ik stond recht, ik kwam tegen de bank staan met mijn kruis tegen zijn hand... het enige wat hij zij was..."hmmm dat voelt goed aan" waarop ik me direct terugtrok. (nu zou ik het wel anders aanpakken). Vincent hoorde helemaal niet in die richting, kreeg een C attest en is van school verdwenen.

In de richtingen die ik hierboven aanhaalde zaten nogal veel excentrieke gasten die er openlijk voor uitkwamen dat ze homo waren.
Ik leerde Jos kennen, een gast uit de kappersklas en we werden al gauw bevriend. Het bleek ook dat hij homo was, wat voor mezelf intussen heel duidelijk geworden was dat ik ook homo was. Het klikte en we gingen samen op ontdekkingstocht. We gingen met het derde jaar op bosklassen en ik sliep met Jos in de kamer. We hadden homoboekjes mee en masturbeerden ons elke avond met die boekjes in de hand of gewoon door naar elkaar te kijken hoe de andere zich masturbeerde. Meer dan zichzelf masturberen hebben we niet gedaan.
Hij stelde op een dag voor om de homokroegen in Brussel te exploreren, we waren toen net 16 jaar. Dus, wij op ontdekkingstocht als twee bakvissen. Maar we hadden elkaar en dus durfden we alles en voelden ons sterk.
Ik was nogal een knappe gast rond die leeftijd (zie bovenstaande foto) en had daar in de eerste homokroeg al "touch'. Een gast van een stuk in de 20 en wij begonnen elkaar te kussen. De eerste keer dat ik een man kuste. Verder dan dat is het niet gegaan, ik durfde niet goed.
Met Jos ging ik in het weekend dan ook vaak uit in homodisco’s en hebben eigenlijk veel fun gemaakt.
Op een dag is het bij Jos thuis uitgekomen dat hij homo was en mocht niet meer met me omgaan. Zijn moeder had naar mijn moeder gebeld en bij ons thuis kwam dan ook de vraag of ik al dan niet homo was. Ik zei simpelweg "ja". Het is 14 dagen beeld zonder klank geweest thuis.
3 maanden later kwam mijn moeder er weer mee op de proppen. We hebben er heel effe over gepraat, het was verteerd en het leven ging door.

Ik had intussen ook een vriendin die in de lichaamsverzorging zat. Ze woonde in de zelfde gemeente als ik en namen samen de tram. We werden al gauw dik bevriend. Haar moeder had een verzorgingscentrum bij haar thuis. Ik ging vaak bij Anne langs, we waren goeie vrienden.
Aan Anne vertelde ik dat ik homogevoelens had. Bij haar thuis kwamen nogal veel homo's langs voor een gelaatsverzorging of de zonnebank.
Meer en meer stelde ze me die gasten voor. Een bepaalde gast, Dino, viel me op. Hij had iets heel speciaal, was heel knap en hij voelde ook wel iets voor mij. Anne regelde een afspraakje tussen ons.... ik was bloednerveus....Ik ben dan met hem eens uitgeweest, het was ook een man van eind in de 20 en had een reuze tijd. Maar, ook hier durfde ik nog niet goed en we bleven gewoon vrienden. Ik was tenslotte nog maar 16 jaar.
Anne haar moeder was heel open, ze ging vaak uit in het homomilieu en Anne en ik mochten mee. Voor haar ging het gewoon haar gezicht te laten zien en wat bestellingen binnen te rijven (ze hadden ook een labo waar ze hun eigen producten ontwikkelden). Voor mij was het de tijd van mijn leven... Ik raakte stilaan gekend in het homomilieu en leerde alle plaatsjes kennen onder bescherming van Anne haar moeder.
Velen voelden zich geroepen om met mij iets te beginnen, weinig waren uitverkoren.... hahahah
In die tijd leerde ik veel razend knappe mannen kennen, ik werd wel 1000 keer verliefd. Wie ik wou kreeg ik gewoon, maar verder gaan dan wat geflirt durfde ik niet... Neuken leek mij zoiets totaal onwezenlijk en zag dat echt niet zitten.

Plots was ik 19 jaar en de middelbare school zat er op. Wat moest ik nu doen? Ik had graag dansacademie in Rotterdam gedaan, maar dat zagen mijn ouders absoluut niet zitten. Opvoeder, dat was dan op kot in Gent en dat zagen ze al zeker niet zitten. Onderwijzer, ben naar een info dag geweest in die school, maar dat leek daar zo triestig dat ik iets had van "hier kom ik geen 3 jaar mijn broek slijten".
Er zat een meisje in de klas en die wou verder gaan voor verpleegkunde. Ze vroeg of ik geen zin had met haar naar de info dag te gaan.
Dus, wij naar de info dag naar het H.R.I.P.B.-Jette. In de klaslokalen deden ze demonstraties. We stapten het eerste klaslokaal binnen en daar zat een bloedmooi gast een hartreanimatie te geven op een pop. Hij vroeg een vrijwilliger om met hem de hartmassage te doen. Niemand reageerde tot hij plots zei; jij jonge man, kom maar even naar hier. Ik dus naar voor.... Dennis nam mijn handen vast, deed me voor wat ik moest doen, en ik voelde onmiddellijk... dat is een homo (achteraf had ik gelijk). In het volgende lokaal demonstreerde men bloedafnames... Yves zat daar als slachtoffer en begon een babbeltje te slaan. Hij zei tegen ons; ga effe naar de cafetaria, eet daar een pannekoekske, intussen heb ik hier gedaan en kom ik bij jullie nog wat praten. De vriendin waarmee ik naar de info dag was gegaan was haar gaan inschrijven en was door naar huis. Yves kwam naar beneden en we begonnen te praten. De manier waarop hij naar me keek.... die glunderde gewoon....Hij zat daar op internaat. Ik vroeg of ik zijn cursussen mocht bekijken, maar zijn cursussen lagen thuis. We wisselden telefoon en hij ging me bellen wanneer hij al zijn cursussen mee had.

2 dagen later belde Yves mij op. Hij vroeg om naar het internaat te komen, hij ging mij buiten aan de deur opwachten.
Toen ik daar aankwam vroeg hij me of ik zin had eerst iets te gaan drinken in een studentenkroeg. We hadden daar een tof contact en voelde meteen aan dat Yves meer wou dan een glas te drinken en cursussen doorkijken. We zijn dan naar het internaat gegaan en hebben wat geflirt. Nadien hebben we elkaar enkele weken niet gezien, de blok en de examens waren aangebroken. Tijdens gans die periode kreeg ik zowat 3 kaartjes per week van Yves en regelmatig belde hij me. Ik was al dat gedoe niet gewoon en voelde vlinders in mijn buik. De examens waren gedaan en Yves vroeg me om eens mee tot bij zijn ouders te gaan in Aalst. Wij met de trein naar Aalst en nadien terug naar Brussel bij mij thuis. We zaten beiden op bed en we begonnen te flirten. Uiteindelijk lagen we naakt op bed en Yves begon me te pijpen. In een minimum van tijd kwam ik klaar, het was de eerste keer dat ik sexueel contact had met een man. Het was ook de eerste keer in mijn leven dat ik iemand pijpte. De eerste keer dat ik een mannenlijf kon voelen, in volle naaktheid. Ik voelde me volwassen worden, ik voelde me man worden. Yves wist niet dat ik geen ervaring had. Hij vroeg mij of ik steeds zo vroeg klaar kwam. Ik vertelde dat ik zo opgewonden was door hem en dat ik daardoor zo vroeg klaar gekomen was... Toen is Yves naar huis vertrokken. Toen ik bij mijn ouders in de living kwam vroeg ik me af of ze het zouden zien of konden zien dat ik net seks gehad had....grappig toch...
Je kan dus stellen dat Yves de eerste man in mijn leven was met wie ik seks heb gehad. Heb er nog steeds een mooie herinnering aan.
Tijdens de zomervakantie hebben we elkaar nog enkele keren gezien en ben ik me ook gaan inschrijven in de school voor verpleegkunde.

Opleiding verpleegkundige....De hoge school....


Aangezien ik niet op kot in Gent mocht, aangezien ik niet naar Rotterdam mocht hoopte ik op internaat te mogen gaan in Jette. Yves had alles al geregeld, een kamer naast de zijne.... Maar dat was buiten de waard gerekend, mijn ouders kochten mij een wagen en ik mocht niet op internaat.
Maar bon, ik kon mij daar in vinden... mijn wagen, mijn vrijheid (weet je wel....)


Het eerste jaar viel bijzonder goed mee wat betreft de vriendschapsband met de medestudenten... Ik zat al gauw in een kliekje en wij amuseerden ons bijzonder goed. Wat bijzonder tegenviel waren de leerkrachten... Bijzonder streng, van een mug maakten ze een olifant.... net of we teenagers waren. Het was net of we in een naziekamp zaten.
Het eerste jaar heb ik me dan ook laten "dopen" en het studentenleven kon beginnen.
Er zijn maar weinig fuiven en kantkussen die ik gemist heb, maar ik had het nog in de hand.
Het eerste jaar verpleegkunde is qua moeilijkheidsgraad niet zo moeilijk, je hebt nog geen anthologieën behalve biologie wat niet te onderschatten is. Ik ben het eerste jaar doorgeraakt zonder te veel problemen, behalve een herexamen voor biologie... maar met een gunstige afloop.

Ik had ook al gauw door dat het in de school stikte van de homo's. Met Yves had ik af en toe contact, vooral met fuiven, dan ging ik mee op zijn kamer of gingen we ons verschuilen op de campus met de wagen en deden we het in de wagen.
Neuken was er toen nog niet bij, het hield op bij wat tongzoenen, pijpen en rukken.

Dat eerste jaar kwam ik ook toevallig een oud-studente tegen van op het middelbaar. Sonja was haar naam. Een knappe, blonde vamp.
Op de middelbare school zat ze in mijn klas en vond haar eigenlijk maar een ambetant mens... Maar nu klikte het wel, eigenlijk was het wel een toffe griet en bijzonder knap.


(Hier moet ik eerst nog bijvertellen dat toen niemand buiten mijn fam. en homovriendjes die ik gehad heb. Ik bedoel dat niemand van mijn heterovriendenkring wist dat ik homo was ook niet mijn klasgenoten. Ik liep er niet mee te koop. Vermoedens waren er een karrenvracht... Ik had er op dat moment geen behoefte aan dit bekend te maken, ik was er nog niet klaar voor om dat in het openbaar te vertellen.)


Dus Sonja wandelde in mijn leven en dit had bijzonder gunstige effecten op mijn sociaal leven. Mijn ouders waren blij (ze dachten dat mijn homofase voorbij was) en overal hoorde ik erbij. Ik had een knap meisje aan mijn zijde en zo wordt dus duidelijk in deze maatschappij van ons verwacht. Op feestjes stond ik niet meer alleen, op fam. feestjes stond ik ook niet meer alleen en dat was voor mij belangrijk.
Ondertussen was er ook een meisje uit mijn klas (Lindie) verliefd op me geworden.... Sonja bleek een mooie bliksemafleider te zijn....
Waar ik niet op gerekend had was het feit dat ook Sonja op mij verliefd werd.... Zij verwachte dus steeds meer en meer.... zij wou duidelijk met mij naar bed.... maar dat kon ik niet... dus op een bepaald moment is de relatie kapot gegaan. In mijn ogen was het een vriendschapsrelatie, Sonja zag dit met andere ogen. Ik had Sonja nooit iets beloofd, dus... Uiteindelijk ging ze er vandoor met een van mijn beste vrienden.
Toen die relatie kapot ging zei mijn moeder; "ik zag wel dat Sonja niet was wat je wil, ga je eigen weg maar...."
In het eerste jaar ben ik niet meer uitgegaan in het homomilieu. Er waren de vele studentenfuiven en elk weekend was ik weg met Sonja.
In die tijd kwam er ook een vriend van mijn terug in mijn leven, een vriend die ik kende van toen ik 16 jaar was. Hij was hetero en wist ook niets af van mijn homo zijn. We werden bijzonder close en heb even gedacht dat hij misschien ook wel homo zou zijn of was dit wishful thinking van mij? In elk geval, Marc is intussen gelukkig gehuwd en heeft kindjes en het is overduidelijk dat hij geen homo is.


We gaan verder naar het tweede jaar.
Het tweede jaar was ik vicepresident van de studentenclub Manu Juventa. Aangezien we een tijdje geen president hadden het ik die taak op mij genomen. Ik was bijzonder populair. Dat jaar heb ik geen enkele doop, geen enkele cantus, geen enkele fuif gemist van geen enkele faculteit. Ik had eigenlijk mijn studies niet meer in de hand. Ik ging uit en ging van de fuif rechtstreeks naar de les of op stage.... De dramatische gevolgen bleven niet uit.... ik had een pak herexamens op het einde van het jaar. Te veel om nog in te halen met als resultaat dat ik gebuisd was.... Het tweede jaar verpleegkunde is eigenlijk het zwaarste jaar... alle pathologieën komen erbij en je hebt een hele boel stof te verwerken...
Heb er nooit spijt van gehad....lol
Ik had als vicepresident natuurlijk ook recht het peterschap op te eisen van een "bleuke".
Ik had daar een knap ventje zien zitten die naar mijn aanvoelen duidelijk homo was... Deze jongen werd dus mijn petekind.
Al vrij vlug zijn we op zijn kamer in't internaat beland en daar bleef het niet bij. Ik heb zijn kamer en bed vaak gezien....
Later werd het strenger en was er steeds een opvoeder aanwezig om te beletten op kamers te gaan voor diegene die niet op internaat zaten.
Geen probleem, dan gingen we het in openlucht doen of in de wagen....hahahaha
De naam van mijn petekind ben ik -tot mijn grote schaamte- vergeten.
Maar bij mijn petekind bleef het niet, ik had ook nog af en toe contact met Yves en met een zekere Guy. Nu niet bepaald de knapste gast, zeker niet, maar die had een lul.... zo een grote had ik en heb ik nooit meer gezien.....
Die Guy was een verwijfde gast van hier tot in Tokyo maar is intussen ook getrouwd... (voor hoelang?) zo zie je maar.... misschien was hij wel bi?
Op een fuif had ik een goede vriendin van mij uitgenodigd en zij kwam met haar vriend. Een bijzonder knappe gast. Uiteindelijk is Tina alleen naar huis getrokken en heb ik de nacht doorgebracht met haar vriend Mario. Het leven loopt soms raar....
Dan was er ook nog Dennis, de student die ik op de info-dag had leren kennen bij een reanimatie.... Ook hij werd een gelegenheidsex-partner. Ook best wel een knappe gast.... Tot nu toe nog steeds geen neuken, laat ons zeggen anaal contact... het bleef bij zoenen, pijpen en rukken.

Intussen wist ik het nog steeds geheim te houden in mijn heterovriendenkring en in mijn klas...
In dat jaar vermeed ik ook bewust het homomilieu, ik vond mijn gading wel in de school.


Het tweede jaar voor de tweede keer.... alles bleef gewoon zijn gangetje gaan zoals de eerste keer tweede jaar.
Het plezante was dat de helft van onze "kliek" blijven hangen was in het eerste jaar waardoor ik nu terug bij hen zat....
Ik zat terug bij Lindie (ook zij was blijven hangen in het tweede jaar) en zij zag haar kans schoon. Ze liep achter mij dat het niet mooi meer was. Ik werd thuis bij haar ouders met open armen ontvangen. Met mijn verjaardag, met Nieuwjaar, noem het maar op werd ik overladen met geschenken van Lindie en haar ouders.....
Haar ouders (en vooral haar vader) waren homofoob tot en met... Geen denken aan natuurlijk dat ik aan Lindie zou vertellen dat ik homo was... Maar hoe moest ik het haar dan duidelijk maken?
Op een avond ben ik met haar iets gaan drinken in een gezellig cafeetje en heb haar toen gezegd dat ik haar zag als een heel goeie vriendin, maar da ik nooit verliefd op haar geweest ben en dat ik nooit verliefd op haar zou kunnen worden... door er het woord "kunnen" bij te zeggen dacht ik dat ze zou weten waar de klepel hing.... Ze zei dat ze het begreep en dat we beste vrienden zouden blijven. Maar ze had het duidelijk niet begrepen.... de onderlinge boodschap heeft ze totaal niet gezien.... hoe kon het ook anders... het was een boerendochter uit een boerengat die nog nooit verder was gegaan daar haar kapelleke.... enfin soit....


Het derde jaar.
In dat jaar leerde ik Karl kennen. Karl was een "rare" gast maar het klikte tussen ons en er ontstond een bijzondere vriendschap tussen ons.
Karl had een vriendin, Maggie met wie hij dan getrouwd is en met wie hij 2 kinderen heeft. Karl en ik studeerden vaak samen. Ook Lindie kwam regelmatig langs bij mij om samen te studeren.
Lindie werd ook goed bevriend met Karl en Maggie en uiteindelijk kwam ook Guy erbij en later nog zijn huidige vrouw...
Kan je voorstellen hoe moeilijk het werd mijn homo-zijn verborgen te houden... ik mocht niet door de mand vallen... maar soit.
Lindie profiteerde er met grote tuigen van in mijn aanwezigheid te zijn. Niet alleen meer op school, ook in mijn vriendenkring en ook thuis bij mij privé....
Lindie heeft zelf mijn eindwerk gemaakt in het derde jaar....
Er zat dan nog iemand in de klas waarmee in eigenlijk weinig contact had, Annick, maar daar kom ik later op terug...
Om terug te komen bij Karl, Karl en ik hadden een heel bijzondere vriendschapsband. Hij zag mij echt als een broer en zou voor mij door het vuur zijn gegaan. We zagen elkaar ook heel regelmatig, meerdere keren per week zelf. Fysiek voelde ik me niet aangetrokken tot Karl, hij was mijn vriend maar had geen enkele sexuele verlangens. En om echt eerlijk te zijn, Maggie vond ik zelfs een afstotende vrouw, heel fars, heel frank, super jaloers, nee ik deed het klikken tussen ons omdat zij tenslotte de vrouw was van Karl. Bij hun huwelijk waren ik en Lindie hun getuigen...

Voor de rest ging ik weinig uit in het homomilieu... Ik had nog steeds mijn handen vol met Manu Juventa, met mijn heterovriendenkring en met de gasten op school....

Het derde jaar is eigenlijk het gemakkelijkste jaar in de verpleegkunde. Ik studeerde dan ook af met onderscheiding in 1989.

(foto; onze klas waarmee we afstudeerden in 1989 -merk op, ik ben de enige jongen in de klas!)