Opleiding verpleegkundige....De hoge school....


Aangezien ik niet op kot in Gent mocht, aangezien ik niet naar Rotterdam mocht hoopte ik op internaat te mogen gaan in Jette. Yves had alles al geregeld, een kamer naast de zijne.... Maar dat was buiten de waard gerekend, mijn ouders kochten mij een wagen en ik mocht niet op internaat.
Maar bon, ik kon mij daar in vinden... mijn wagen, mijn vrijheid (weet je wel....)


Het eerste jaar viel bijzonder goed mee wat betreft de vriendschapsband met de medestudenten... Ik zat al gauw in een kliekje en wij amuseerden ons bijzonder goed. Wat bijzonder tegenviel waren de leerkrachten... Bijzonder streng, van een mug maakten ze een olifant.... net of we teenagers waren. Het was net of we in een naziekamp zaten.
Het eerste jaar heb ik me dan ook laten "dopen" en het studentenleven kon beginnen.
Er zijn maar weinig fuiven en kantkussen die ik gemist heb, maar ik had het nog in de hand.
Het eerste jaar verpleegkunde is qua moeilijkheidsgraad niet zo moeilijk, je hebt nog geen anthologieën behalve biologie wat niet te onderschatten is. Ik ben het eerste jaar doorgeraakt zonder te veel problemen, behalve een herexamen voor biologie... maar met een gunstige afloop.

Ik had ook al gauw door dat het in de school stikte van de homo's. Met Yves had ik af en toe contact, vooral met fuiven, dan ging ik mee op zijn kamer of gingen we ons verschuilen op de campus met de wagen en deden we het in de wagen.
Neuken was er toen nog niet bij, het hield op bij wat tongzoenen, pijpen en rukken.

Dat eerste jaar kwam ik ook toevallig een oud-studente tegen van op het middelbaar. Sonja was haar naam. Een knappe, blonde vamp.
Op de middelbare school zat ze in mijn klas en vond haar eigenlijk maar een ambetant mens... Maar nu klikte het wel, eigenlijk was het wel een toffe griet en bijzonder knap.


(Hier moet ik eerst nog bijvertellen dat toen niemand buiten mijn fam. en homovriendjes die ik gehad heb. Ik bedoel dat niemand van mijn heterovriendenkring wist dat ik homo was ook niet mijn klasgenoten. Ik liep er niet mee te koop. Vermoedens waren er een karrenvracht... Ik had er op dat moment geen behoefte aan dit bekend te maken, ik was er nog niet klaar voor om dat in het openbaar te vertellen.)


Dus Sonja wandelde in mijn leven en dit had bijzonder gunstige effecten op mijn sociaal leven. Mijn ouders waren blij (ze dachten dat mijn homofase voorbij was) en overal hoorde ik erbij. Ik had een knap meisje aan mijn zijde en zo wordt dus duidelijk in deze maatschappij van ons verwacht. Op feestjes stond ik niet meer alleen, op fam. feestjes stond ik ook niet meer alleen en dat was voor mij belangrijk.
Ondertussen was er ook een meisje uit mijn klas (Lindie) verliefd op me geworden.... Sonja bleek een mooie bliksemafleider te zijn....
Waar ik niet op gerekend had was het feit dat ook Sonja op mij verliefd werd.... Zij verwachte dus steeds meer en meer.... zij wou duidelijk met mij naar bed.... maar dat kon ik niet... dus op een bepaald moment is de relatie kapot gegaan. In mijn ogen was het een vriendschapsrelatie, Sonja zag dit met andere ogen. Ik had Sonja nooit iets beloofd, dus... Uiteindelijk ging ze er vandoor met een van mijn beste vrienden.
Toen die relatie kapot ging zei mijn moeder; "ik zag wel dat Sonja niet was wat je wil, ga je eigen weg maar...."
In het eerste jaar ben ik niet meer uitgegaan in het homomilieu. Er waren de vele studentenfuiven en elk weekend was ik weg met Sonja.
In die tijd kwam er ook een vriend van mijn terug in mijn leven, een vriend die ik kende van toen ik 16 jaar was. Hij was hetero en wist ook niets af van mijn homo zijn. We werden bijzonder close en heb even gedacht dat hij misschien ook wel homo zou zijn of was dit wishful thinking van mij? In elk geval, Marc is intussen gelukkig gehuwd en heeft kindjes en het is overduidelijk dat hij geen homo is.


We gaan verder naar het tweede jaar.
Het tweede jaar was ik vicepresident van de studentenclub Manu Juventa. Aangezien we een tijdje geen president hadden het ik die taak op mij genomen. Ik was bijzonder populair. Dat jaar heb ik geen enkele doop, geen enkele cantus, geen enkele fuif gemist van geen enkele faculteit. Ik had eigenlijk mijn studies niet meer in de hand. Ik ging uit en ging van de fuif rechtstreeks naar de les of op stage.... De dramatische gevolgen bleven niet uit.... ik had een pak herexamens op het einde van het jaar. Te veel om nog in te halen met als resultaat dat ik gebuisd was.... Het tweede jaar verpleegkunde is eigenlijk het zwaarste jaar... alle pathologieën komen erbij en je hebt een hele boel stof te verwerken...
Heb er nooit spijt van gehad....lol
Ik had als vicepresident natuurlijk ook recht het peterschap op te eisen van een "bleuke".
Ik had daar een knap ventje zien zitten die naar mijn aanvoelen duidelijk homo was... Deze jongen werd dus mijn petekind.
Al vrij vlug zijn we op zijn kamer in't internaat beland en daar bleef het niet bij. Ik heb zijn kamer en bed vaak gezien....
Later werd het strenger en was er steeds een opvoeder aanwezig om te beletten op kamers te gaan voor diegene die niet op internaat zaten.
Geen probleem, dan gingen we het in openlucht doen of in de wagen....hahahaha
De naam van mijn petekind ben ik -tot mijn grote schaamte- vergeten.
Maar bij mijn petekind bleef het niet, ik had ook nog af en toe contact met Yves en met een zekere Guy. Nu niet bepaald de knapste gast, zeker niet, maar die had een lul.... zo een grote had ik en heb ik nooit meer gezien.....
Die Guy was een verwijfde gast van hier tot in Tokyo maar is intussen ook getrouwd... (voor hoelang?) zo zie je maar.... misschien was hij wel bi?
Op een fuif had ik een goede vriendin van mij uitgenodigd en zij kwam met haar vriend. Een bijzonder knappe gast. Uiteindelijk is Tina alleen naar huis getrokken en heb ik de nacht doorgebracht met haar vriend Mario. Het leven loopt soms raar....
Dan was er ook nog Dennis, de student die ik op de info-dag had leren kennen bij een reanimatie.... Ook hij werd een gelegenheidsex-partner. Ook best wel een knappe gast.... Tot nu toe nog steeds geen neuken, laat ons zeggen anaal contact... het bleef bij zoenen, pijpen en rukken.

Intussen wist ik het nog steeds geheim te houden in mijn heterovriendenkring en in mijn klas...
In dat jaar vermeed ik ook bewust het homomilieu, ik vond mijn gading wel in de school.


Het tweede jaar voor de tweede keer.... alles bleef gewoon zijn gangetje gaan zoals de eerste keer tweede jaar.
Het plezante was dat de helft van onze "kliek" blijven hangen was in het eerste jaar waardoor ik nu terug bij hen zat....
Ik zat terug bij Lindie (ook zij was blijven hangen in het tweede jaar) en zij zag haar kans schoon. Ze liep achter mij dat het niet mooi meer was. Ik werd thuis bij haar ouders met open armen ontvangen. Met mijn verjaardag, met Nieuwjaar, noem het maar op werd ik overladen met geschenken van Lindie en haar ouders.....
Haar ouders (en vooral haar vader) waren homofoob tot en met... Geen denken aan natuurlijk dat ik aan Lindie zou vertellen dat ik homo was... Maar hoe moest ik het haar dan duidelijk maken?
Op een avond ben ik met haar iets gaan drinken in een gezellig cafeetje en heb haar toen gezegd dat ik haar zag als een heel goeie vriendin, maar da ik nooit verliefd op haar geweest ben en dat ik nooit verliefd op haar zou kunnen worden... door er het woord "kunnen" bij te zeggen dacht ik dat ze zou weten waar de klepel hing.... Ze zei dat ze het begreep en dat we beste vrienden zouden blijven. Maar ze had het duidelijk niet begrepen.... de onderlinge boodschap heeft ze totaal niet gezien.... hoe kon het ook anders... het was een boerendochter uit een boerengat die nog nooit verder was gegaan daar haar kapelleke.... enfin soit....


Het derde jaar.
In dat jaar leerde ik Karl kennen. Karl was een "rare" gast maar het klikte tussen ons en er ontstond een bijzondere vriendschap tussen ons.
Karl had een vriendin, Maggie met wie hij dan getrouwd is en met wie hij 2 kinderen heeft. Karl en ik studeerden vaak samen. Ook Lindie kwam regelmatig langs bij mij om samen te studeren.
Lindie werd ook goed bevriend met Karl en Maggie en uiteindelijk kwam ook Guy erbij en later nog zijn huidige vrouw...
Kan je voorstellen hoe moeilijk het werd mijn homo-zijn verborgen te houden... ik mocht niet door de mand vallen... maar soit.
Lindie profiteerde er met grote tuigen van in mijn aanwezigheid te zijn. Niet alleen meer op school, ook in mijn vriendenkring en ook thuis bij mij privé....
Lindie heeft zelf mijn eindwerk gemaakt in het derde jaar....
Er zat dan nog iemand in de klas waarmee in eigenlijk weinig contact had, Annick, maar daar kom ik later op terug...
Om terug te komen bij Karl, Karl en ik hadden een heel bijzondere vriendschapsband. Hij zag mij echt als een broer en zou voor mij door het vuur zijn gegaan. We zagen elkaar ook heel regelmatig, meerdere keren per week zelf. Fysiek voelde ik me niet aangetrokken tot Karl, hij was mijn vriend maar had geen enkele sexuele verlangens. En om echt eerlijk te zijn, Maggie vond ik zelfs een afstotende vrouw, heel fars, heel frank, super jaloers, nee ik deed het klikken tussen ons omdat zij tenslotte de vrouw was van Karl. Bij hun huwelijk waren ik en Lindie hun getuigen...

Voor de rest ging ik weinig uit in het homomilieu... Ik had nog steeds mijn handen vol met Manu Juventa, met mijn heterovriendenkring en met de gasten op school....

Het derde jaar is eigenlijk het gemakkelijkste jaar in de verpleegkunde. Ik studeerde dan ook af met onderscheiding in 1989.

(foto; onze klas waarmee we afstudeerden in 1989 -merk op, ik ben de enige jongen in de klas!)