Waar moet ik beginnen, woorden schieten echt tekort voor wat we de afgelopen dagen hebben meegemaakt. Het inleefverblijf was leerrijk, ontroerend, schitterend, hoopvol, en op sommige ogenblikken ook echt zwaar confronterend.
Ik mocht verblijven bij de familie van Vidal Champi. Een open, eerlijke, lieve gastvrije hartwerkende boerenfamilie. Ik ben hen zo dankbaar. Ze hebben veel verteld over de werking van Arariwa, de partnerorganisatie van Broederlijk Delen. We hebben een rondleiding gekregen in het dorp, ik heb de proclamatie mogen volgen van de school, we hebben gras gehaald voor de cavias, mais van de kolven gedaan, en veel gebabbeld met de familie.
Ik ben heel erg dankbaar voor de afgelopen dagen, al was het soms wel zwaar. Ik heb, toen ik het kou had, veel gedacht aan iedereen die een beetje met ons meereist. Ik wou dat ik alles met jullie samen kon delen. Dat jullie konden voelen hoe zwaar het boerenleven kan zijn en wat wij zo al allemaal van deze mensen kunnen leren.
Nu zijn we in Cusco, hebben enkele incasite bezocht. De moeite hoor. Echt mooi.
Morgen nog een dagje Lima en dan een dagje vroeger naar huis door de staking.
Ik zal blij zijn jullie te zien, mss op de luchthaven, maandag op school, of ergens volgende weken.
Lieve groetjes, Sara
ps ik zou eigenlijk nog veel meer willen vertellen, maar de tijd ontbreekt en ik vind ook niet altijd de juiste woorden... konden jullie maar ervaren wat wij ervaren...
