Ik draag dit blog op aan mijn vader die 5 jaar overleden is op 85 jarige leeftijd en was nierpatiënt van UZ Leuven. 3 maal per week 4 uur moest hij aanwezig zijn voor de behandeling. In het ziekenhuis kreeg hij de heel goede zorgen van het verplegend personeel 15 jaar lang.Vermoeid kwam hij wel thuis nadien maar vertelde enthousiast met wie hij praatte op de kamer en verzorgd werd.Zelfs daar was hij de oudste van patiënten en grappenmaker.Thuis bij moeder was hij eerder zwijgzaam, dat verbaasde me wat als dit gezegd werd. Van belevenissen van vroeger tijdens jongere jaren praatte hij wel graag.Mijn groot respect voor hem is extra gegroeid sinds hij vertelde om nog mee te doen aan onderzoeken.Niet alleen voor zichzelf maar in belang van algemene wetenschap, medicaties uit testen en zelf ziek zijn.Vader wat had jij een groot hart en klagen deed je niet. Spijtig ben je onverwachts overleden maar niet waar je in behandeling voor was.
