De voorlaatste dag. We hebben zonet onze laatste echte levering achter de rug. Dinsdag moeten we enkel nog even rond om de picknick rond de brengen. We hebben hier een maand gezeten. Veel gewerkt en plezier gemaakt.Deze laatste periode was vrij rustig. Wel een aantal speciale groepen. Zo hadden we in huis Mendel een groep pubers, we hebben ze amper gezien, hebben amper iets gegeten, gelukkig zijn ze het belangrijkste niet vergeten. Drinken! In het huis Karas zat een groepje van Sporta. U kent het wel, de sportkampen. Jaarlijks hebben wij zon groep, maar zo vuil heb ik ze nooit meegemaakt. Dan hebben we ook nog huis Erben. Ieren. Heel vlot volk. Hun vakantie werd vooral bepaald door een kwetsuur. Een 14-jarige had tijdens het bobsleeën een ongelukje gehad en brak zijn ossae metatars. II-IV.. Altijd belangrijk om je lessen eens te herhalen ;)Dan hebben we uiteraard nog de dansgroep Sidharta. Zij zijn vandaag gaan dansen in het centrum van Praag. Wij zijn echter niet gaan zien. We zagen ze vrijdag dansen en één keer was genoeg voor ons.Een andere groep was Mucha (genoemd naar de bekende kunstschilder). Raar volkje daar. Een school uit Brussel die in de grote vakantie op vakantie gaan. Vooral de leiding vonden wij in het begin nogal speciaal.We zijn wat beginnen surfen en ontdekte dat heel wat bekend volk op deze school zit/zat. Bijvoorbeeld onze prinsjes, de kinderen van kroonprins Filip. Zij zijn uiteraard niet mee op vakantie. Wim heeft eens gepolst bij de leiding en blijkbaar verlaten de koningskinderen de school in het 4de middelbaar. Eigenaardig.U ziet, we hebben elke periode nogal een verscheidenheid aan mensen. Dat maakt het voor ons ook des te interessanter.
Dus, dinsdag trekken we na 28 dagen weer terug naar huis. Hoe dan ook, ik zal het weer missen.Het is toch wel leerrijk. Wat mij vooral bijblijft dit jaar, is hoe makkelijk je de bareel van de spoorwegen kan sluiten. Een local heeft ons getoond dat je met één enkele Tsjechische Kroon de spoorweg kan sluiten.Dat zal ik eens testen in België. Als het mij gelukt is, lezen jullie het wel in de krant.
Vandaag hebben we niet zoveel meegemaakt. Het was terug goed weer!!
De kookploeg van Seifert is in de voormiddag even binnengevallen, ze zijn van oost-vlaanderen.. Hierdoor kunnen we ze niet altijd even goed verstaan.. Zo leerden ze ons het volgende: "Te ti ta tu ti" (het is tijd dat het uit is) .. Het is wel waar.. Het is bijna afgelopen met Tsjechië voor deze zomer.
Vanaf morgen beginnen we stilletjesaan af te tellen naar onze thuiskomst. Dit betekend dat de laatste leveringen eraan zullen komen en dat Wim "The headquartes" begin te poetsen en oprommelen.. Alles van JEKA moet dan grondig in JEKA-dozen worden gestoken.. Anders is onze huisbaas ermee weg. Elk jaar verdwijnt er wel iets en zie je het enkele jaren later ineens in het huis van de huisbaas staan.
We (vooral ik) hopen één dezer dagen nog eens langs Karlstejn te kunnen, ik heb er namelijk een mooie handtas gezien..
Als iemand nog een Tsjechische specialiteit wil.. Het is de moment om het ons te laten weten..
Inderdaad, gisteren geen blog. Geen nood, geen ongelukken. Toch niet hier in Tsjechië.
We lagen lekker lang aan het zwembad, na een drukke voormiddag waarin weer een levering plaats vond.
s Avonds beetje Europees voetbal gevolgd, de blog was het laatste waar ik aan dacht.
Mijn gedachten gingen eerder uit naar het slechte weer in België. Hier schommelde de temperatuur rond de 30°C, en wanneer ik het weerbericht van ons klein landje zag verscheen er wel een glimlach op mijn gezicht. Slecht van mij, maar ik was opgelucht dat er zon op mijn neus scheen.
Wanneer ik dan gisteravond las dat Pukkelpop in het water was gevallen en er zelfs dodelijke slachtoffers zijn, moest ik wel even slikken. De kracht van de natuur. Het enige waarin ik geloof. Moeder natuur. Je kan er niets aan doen, niets aan veranderen. Bij deze ook ons oprecht medeleven aan het adres van de slachtoffers en de nabestaanden.
Pukkelpop mag dan wel afgeblazen zijn, het leven gaat verder. The show must go one..
Soit, hier in Tsjechië gaat alles goed. Vandaag een rustige dag. Opgestaan met ferme regen, onweer. Waarschijnlijk dezelfde wolken die jullie gisteren hebben ervaren. Nadien enkel nog zon.
Inge en ik zijn dan in de namiddag wat gaan wandelen, hebben een terrasje gedaan in het Pivotel MMX (u weet wel, het bier-hotel) en nadien een Rubiks Cube gaan kopen in de supermarkt. Lekker verslavend, maar goede oefening voor de hersens.
We zijn trouwens net terug van een dansoptreden. Één van onze groepen gaf een repetitie voor enkele Jeka-groepen hier in de buurt. Zondag treden ze op in Praag.
Het was wel goed, aangenaam. 39 dansende kinderen, allen tussen de 5 en 18..
Alles bij elkaar was het wel leuk te volgen. Soms een beetje verwarrend, er gebeurde wat teveel tegelijkertijd.
Misschien moeten we volgend jaar in het Pivotel steken. Wie weet wat voor schitterende dansen er daar uit voortvloeien. Zeker de moeite om eens te testen. We zullen misschien eens op onderzoek uitgaan en onze zatte danskunsten filmen. Zeker iets voor Wim, die danst toch enkel wanneer hij dronken is. En hoe, en hoe
Dag allemaal, Ten eerste mijn oprechte excuses voor de "late" blog. Het is voetbal-avond, ik heb dan de computer voor mij alleen met het gevolg dat ik even ben afgedwaald. Meestal herinnert Matti me eraan maar hij was te druk bezig met de voetbal. Eens is iets anders. Dus mijnen euro is wat laat gevallen, maar beter laat dan nooit.
Vandaag was het rustdag. De trouwe lezertjes weten dan dat we die dag niet veel voor de groepen moeten doen. Net voor het ontbijt kwam ik naar beneden en zag Glenn wat manken. We weten nog steeds niet zeker wat het is, maar hij is vanacht wakker geworden van een kramp, die blijkbaar nietmeer is weggegaan! We hebbben hem op platte rust gelegd en nu mag hij wel wat verwend worden. Laten we hopen dat het morge wat beter is, want er is niets ambetanter dan een aanhoudende kramp. Morge levering, het zal dan weer wat drukker worden.
Verder hebben we genoten van de rust met een zalig zonnetje op ons gezicht. Morgen zou het 30°C worden. We zullen dus wel goed zweten. Veel drinken en genieten is de boodschap!!
Als Laatste: We have a winner! Onze 1000ste bezoeker was Erik De Doncker!!! Proficiat (papa), je ontvangt een Tsjechische verassing bij onze terugkomt en een pintje of porto in "Den turnkring"...
Dat was me een dagje. Het was sowieso levering, maar we hadden onze handen vol met klusjes.
Blijkbaar hadden de vorige groepen wel wat stuk gemaakt. Uiteraard heeft nooit iemand iets gedaan. Je kent dat wel. Lampen, bedden, klinken, douches,.. Allen zijn ze de revue gepasseerd.
Morgen rustdag. Inge en ik kijken ernaar uit. Glenn zeker, het was zijn 4de werkdag op rij en de vermoeidheid speelt hem parten.
Na de levering zijn Wim en ik meteen gaan tennissen. Ik ben 'muuug'. Met de minuut worden mijn oogleden dus zwaarder en zwaarder. Gelukkig wordt ik wakker gehouden door de aanhoudende aanvallen van de muggen.
Ik zei eerder al dat Tsjechië het land was van bier en vlees, maar op de 3de plek komen zeker de muggen. Niets helpt om ze weg te houden.
Echt plannen hebben we nog niet voor morgen. Rusten staat eenzaam bovenaan op de lijst.
Misschien dat we nog wel eens Karlstejn gaan bezoeken. Normaal gezien zullen we deze week ook nog eens een tripje maken naar Praag. De zoo moet daar prachtig zijn.
Filip ( u weet wel, den Tsjech) heeft net een hapje meegegeten. Aangezien het vandaag overschotjes-dag was, fronste hij binnen de 10 sec zijn voorhoofd. Geef een Tsjech nooit iets wat hij niet kent, ook geen saus, appelmoes, groenten,.. ik moet wel toegeven, het was een rare combinatie vandaag. Aardappelen, kip, tomatensaus, appelmoes, tomaten met ajuin, worteltjes met erwtjes en dit alles met goed wat mayonaise. Terwijl ik dit schrijf draait mijn maag wel een paar keer om.
Zozo, nog een 20-tal bezoekers.
Spannend, wie zal onze 1000ste bezoeker worden. Waarschijnlijk Inge of ik. In ieder geval, zal de Porto smaken.
Dag allemaal, Als eerste wil ik even de aandacht vestigen op alle mamakes, oma's en moederkes die de blog lezen. Een gelukkige moederkesdag en laat jullie maar eens goed verwennen. Van ons krijg je alvast digitale kusjes en wensen. De rest volgt later of volgend jaar
Vandaag was het meeting, hierbij is de aanwezigheid van het leveringsteam niet zo belangrijk (werk genoeg), toch zijn we dag gaan zeggen. Zo weten de mensen wie wij zijn. Het was eindelijk weer aan Matti en ik om terug bij het leveringsteam te voegen. We hadden nog geen levering, maar zijn een hele voormiddag bezig geweest met kleine klusjes: een huis leeghalen, paar doucheschermen vervangen, een kast naar de stock brengen,... Ondanks de kleine (niet zo belangrijke) klusjes hebben we toch een avontuurtje meegemaakt. Toen we even langs ons verblijf kwamen om enkele JEKA-shirts op te halen voor de kookouders die in één van de huizen waren, heeft een Tsjechische man het leven gelaten om de hoek. Je zag de ambulances, politie,.. en de man op straat liggen met een wit laken over zich getrokken. Enkel de voeten en een hand kwamen eronder uit.
Op die momenten merk je de verschillen met België. Bij ons halen ze het lijk zo snel mogelijk weg en hier blijft het liggen tot alles officieel is vastgesteld en is geregeld. Alles wordt wel afgedekt maar toch blijft het maar een raar zicht. We vermoeden dat de persoon gestorven is aan ouderdom of hartaderbreuk of hartaanval of.. Maar niets misdadigs.
Rond de namiddag is het beginnen regen tot een uur of 6, hierdoor hebben we niet veel meer kunnen doen. In één van de huizen hebben we (zoals eerder vermeld) kookouders. Deze mensen kunnen de groepen als extra-optie erbij nemen. Maar hier in Tsjechië kom je het eens om de 10 jaar tegen. We moeten ze wel verwennen. Ze gaan al jaren, net zoals ons, vrijwillig mee en verdienen dus dezelfde luxe als ons team. Dus dat was even aanpassen. En het typische antwoord van deze mensen is: "Maar in Oosterijk is het zo en dit en dat".. Sommige mensen beseffen niet zo goed dat ieder land anders werkt en dat Tsjechië het niet gewend is om rekening te houden met kookouders. Maar we doen ons best en op dit moment zijn ze nog tevreden.. Daar houden we ons hart nog voor vast..
