Ik sluit mijn ogen En huil mijn tranen Niemand die ze zal zien Als ik een weg probeer te banen
Ik sluit mijn ogen En verdrink in mijn tranendal Een zee van emotie Waar ik al mijn gevoel in stal
Ik sluit mijn ogen En zwem in mijn pijn Ik stoot me aan de rotsen En weet dat het nooit anders zal zijn
Ik sluit mijn ogen En huil een waterval van emotie Het voelt zo puur en warm En ik het licht even niet meer zie
Ik sluit mijn ogen Er vormt zich een waas op mijn netvlies Waar ik niet meer doorheen kan kijken En ervaar dat ik verlies
De reden waarom ik dit gedicht gekozen heb voor mijn essay is omdat de schrijver zijn gevoelens op een mooie en duidelijke manier weergeeft. Volgens mij zijn er veel mensen die deze emoties ervaren maar niet weten hoe ze deze emoties weer kunnen geven. Toen ik het gedicht voor de eerste keer las had ik een heel andere indruk over het gedicht dan toen ik het gedicht voor een tweede keer las. Pas na meerdere malen het gedicht gelezen te hebben ondervond ik dat het gedicht over een slepende ziekte ging. Ik vind het schitterend dat er zoveel gedachten en gevoelens schuilen in een gedicht en dat je deze gedachten en gevoelens van de schrijver, door het gedicht meerdere malen te lezen, beetje bij beetje kan ontcijferen. Ik vond het dus zeker de moeite waart om dit gedicht te ontleden.
