Wij zijn gisteren op bezoek geweest met één van mijn metekindjes (nog voor de nieuwsjaarsbrief voor te lezen) en het was supergezellig! Ik moet ook toegeven dat ik daar heb kunnen weerstaan aan de 'extraatjes' en mij enkel gehouden heb aan de menu. Er was een kaasschotel voorzien en een ijsje achteraf, en dat heeft heerlijk gesmaakt. Nadien was er nog een achterafje met wijn en ships en ik moet zeggen dat ik er vanaf gebleven ben zonder veel moeite eigenlijk. Mijn ventje zei dan ook heel fier achteraf op weg naar huis: je bent niet aan de ships geweest, goed hé! en dat was toch niet zo moeilijk hé! Nu ja, niet zo moeilijk, eigenlijk niet, maar ik vond het toch een hele prestatie!
Nu alleen nog volhouden natuurlijk. De extreme lastige bui van gisteren is voorbij, nu ben ik enkel nog een beetje lastig ;-)
Ik heb vandaag eens op de kalender gegekeken en moet toegeven dat ik eigenlijk niet meer zo veel tijd heb om te studeren voor mijn examen. Binnen 2 weken en drie dagen is mijn examen! Ik moet nu echt wel in de startblokken vliegen, want anders ga ik er weer niet door zijn, en dat kan ik mij echt niet permiteren!
Zo, ik weet niet of er mensen zijn die mijn blog lezen, want ik krijg weinig tot geen reacties. Maar dat maakt niet uit, want ik heb het gevoel dat ik niet tegen mezelf zit te lummelen, dus dat is al veel.
Ziezo, mijn bestand, volledig met de nodige grafieken is klaar. Ik kan nu mijn evolutie zelf volgen, dit van mijn gewicht, BMI, gewichtsverlies per weging en gewichtsverlies in totaal. Ben een beetje fier op mezelf! Nu natuurlijk ervoor zorgen dat ik het goed invul en opvolg, en eerlijk blijven natuurlijk, dat is de boodschap. Toch ga ik proberen mij niet elke dag te wegen, maar wel twee keer per week. Dit steeds op woensdag en zaterdag. Dat zou voldoende moeten zijn, want eigenlijk wordt er aangeraden om maar één keer per week u te wegen, maar als we eerlijk zijn, staan we vaker op de weegschaal dan we zelf toegeven. Dus twee keer per week!
Blijkbaar is mijn lastige bui nog steeds niet over volgens mijn Poepie, ach ja, hopelijk gaat die bui er morgen niet meer zijn...
Om het hele verhaal even te schetsen: Ik ben hoofdverpleegkundige van een vrij grote groep medewerkers en doe deze job nog niet zo lang, maar wel met hart en ziel. Daarbuiten ben ik ook nog aan het studeren om mijn master diploma te halen van 'Management en beleid in de gezondheidzorg' (het vroegere ziekenhuiswetenschappen ofwel medisch sociale wetenschappen). Ik zit in mijn laatste jaar en moet enkel nog mijn thesis en één vak afleggen. Naast mijn dagelijkse activiteiten in het huishouden zijn mijn man en ik een huis aan het verbouwen terwijl wij er in wonen. Een hele uitdaging, maar de basis nutsvoorzieningen zijn er. Maar er moet nu nog een bijbouw gezet worden om het huis een beetje groter te maken zodat er ook nog kindjes bij kunnen komen.
Dit wil dus eigenlijk zeggen dat ik elke dag van 's morgens 6u tot 's avonds 22u weg ben voor het werk en de school en dat het weekend volledig gespendeerd wordt aan het huis en huishouden. Ik tracht zoveel als mogelijk een sociaal leven ook nog in stand te houden (ook al is dit zéér moeilijk) en krijg wel heel veel hulp van mijn Poepie in het huishouden. Dit heb ik zo enkele jaren volgehouden, maar eind september 2007 is dan eindelijk de bom gebarsten en heeft mijn lichaam gezegd: zo kan het niet meer verder...
En hier ben ik dan nu, al enkele maanden niet meer aan het werk, futloos en met verschillende medische klachten en natuurlijk niet te vergeten een veel te groot overgewicht. Ik wil dit niet meer en kan ook niet meer verder op deze manier. Er moeten dingen veranderen en vandaar dat ik de stap gezet heb naar GBP op advies van de specialisten in Gasthuisberg in Leuven.
Na een niet zo geweldige nacht, ben ik vandaag op de weegschaal gestaan. Naakt en nuchter, om dit gewicht te gebruiken als maatstaaf en vanaf nu nog enkel naar benenden te werken. Ik denk dat ik een excel-file ga bijhouden, dat maakt het misschien een beetje visueler en stimuleert meer. Ik weet nog niet precies hoe ik deze grafiek hier eventueel moet toevoegen, maar dat zal wel nog lukken.
Ik ga echt proberen om vanaf nu al te eten volgens de regels van na een GBP. Geen suikers, zo weinig mogelijk vetten, zo weinig mogelijk alcohol, heel veel fruit en groenten en voor de rest gewoon koken en eten zoals anders. Het is natuurlijk wel zo dat ik nu meer eet per maaltijd, maar dat is dan hetgene waarvoor de GBP dient zodat deze ervoor kan zorgen dat ik niet meer zoveel in één keer kan eten. Als me dit lukt dan denk ik sterk genoeg te staan om voorbereidt te zijn op de ingreep. Ik wil namelijk 100% slagen en niet alweer halfwerk leveren, want dat is wat ik tot nu toe toch gedaan heb. Altijd maar diëten, goed afvallen en bijna dubbel zoveel bijkomen, telkens opnieuw...
Trouwens ik wou eigenlijk vertellen dat mijn Poepie een super lief ventje is. Echt waar, hij probeert mij zo goed als mogelijk te begrijpen, maar ik vrees dat hij me toch nooit volledig zal kunnen begrijpen. Hij is namelijk het tegenovergestelde van mezelf. Hij is altijd zo mager geweest en moet er alles aan doen om zijn gewicht te behouden. Nu is hij perfect op zijn gewicht, maar snoepen dat hij doet, niet normaal... Toch is hij een schatje, maar voorlopig heb ik hem nog niet kunnen zeggen dat ik deze blog gemaakt heb, misschien later...
Voila, dit is de start van een nieuw begin. Een nieuw jaar, een nieuw begin van mijn leven, een nieuwe (en mijn eerste eigen) blog!!!
Ik ben het beu om steeds met mijn gedachten gevangen te zitten en niet weten waar naar toe. Ik heb natuurlijk al een toevluchtsoord gevonden op het forum van GBP, maar ik zocht toch ook nog een stek van mezelf.
Het is inderdaad niet moeilijk om zelf een eigen blog aan te maken, iedereen heeft het trouwens, dus waarom ook niet proberen. En zie hier, mijn eerste berichtje. Ik zal natuurlijk doorheen de komende dagen en weken waarschijnlijk alles nog wel leren om het te 'fine-tunen', maar mijn stap is gezet.
Eveneens is de stap gezet naar een 'gezonder leven'. Ik heb het zo drastisch aangepakt dat ik zojuist naar beneden ben gegaan, een doos heb genomen, tegen mijn Poepie heb gezegd, zet u even... En toen heb ik alle kasten, lades, de frigo leeg gemaakt met snoepgoed, koeken, chocolade, chips, nootjes, ... en in die doos gesmeten. Mijn Poepie wist niet onmiddellijk vanwaar de wind kwam en was zelfs een beetje verbouwereerd. Ik heb hem gezegd, awel ge doet ermee wat je wil, maar ik wil het niet meer zien. Eet het op, gooi het weg, geef het aan de buren, het interesseert mij niet, ik wil het niet meer zien. Hij zit nu met een probleem, want hij snoept heel graag en weet niet waar hij ermee naar toe moet, tja zijn probleem hé!
Ik ben dik, al heel mijn leven en ben ook al heel mijn leven op dieet, maar niets helpt. Enkele maanden geleden hebben ze mij in Gasthuisberg in Leuven, gezegd dat ik best een gastricbypas moet overwegen om van mijn overgewicht verlost te worden. De weg van toen ze mij deze info gegeven hebben tot vandaag is al een lange weg geweest, maar ook deze zal ik hier wel neerschrijven, zodat mijn verhaal mooi in elkaar past.
Zo, nu ga ik verder kijken wat ik nog allemaal kan doen met mijn nieuwe blog.
