24 april Sammeke trok erop uit en liet ons als verweesd achter.
Een zonnige donderdagochtend.....sammeke wilde buiten......zoals gewoonlijk iedere ochtend......alléén kwam hij niet terug. ........paniek......ik moest weg..... ik dacht ....ik laat het schuifraam open.....hij komt zeker terug......hij kende immers zijn terrotorium al heel goed. Maar sam kwam niet terug!Voelde hij zich als een vogel in een kooi en genoot hij nu met volle teugen van zijn vrijheid! Ik stelde mij duizend vragen.......waarom....hoe....wat....waar....? De wildste verhalen spookten door mijn hoofd.....had iemand hem meegenomen.....wordt ook hij mishandeld.....leefde hij nog.... dacht hij nog aan mij......zijn warme nestje......zijn knabbeltjes die er wel altijd te vinden waren. Een immens verdriet maakte mij kapot.... Hij zou toch zeker wel terugkomen........ vroeg ik aan iedereen..... Uren werden dagen....... Ik miste zijn aangename verwelkoming......zijn gespin......het nestelen in mijn nek.....de kopjes geven...... de rust die van hem uitging.... Briefje met foto van sammeke werd uitgehangen bij Ann en bij mij.....hopende op een seintje. Belde Colette......zij zou wel raad weten......ook zij was er het hart van in..... Maar dat kan toch niet sammeke weg.....? Maandag begon dan onze gezamelijke zoektocht. Na uren zoeken zag Colette een witte poes......en wie liep daarachter.......? Ja Sammeke .......... Zijn rosse vacht leek wel geblondeerd door de zonnestralen.......ja hij was het..........we riepen sammeke .......sammeke .......als een pijl uit een boog kwam hij richting thuis...... Alléén de terug weg verliep niet zo goed........hij had hulp nodig...... ........maar eind goed al goed...... Onze reddingsoperatie vertel ik jullie later eens......het is de moeite...... Nog een dikke knuffel aan Colette en aan allen die me zochten...... Sammeke
Een zonnige donderdagochtend.....sammeke wilde buiten......zoals gewoonlijk iedere ochtend......alléén kwam hij niet terug.
