Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De weg naar je eigen geluk...
...uit het leven gegrepen Waarom dit Blog?
Omdat ik iets te vertellen heb waarbij ik van mening ben dat andere mensen er iets aan kunnen hebben. Heb nogal speciale ideeën over het vinden van je eigen geluk en die stroken niet altijd met de gangbare opvattingen. Maar één ding weet ik wel: ze werken !
Mijn leven heeft mij het geluk gebracht om heel wat ongeluk te moeten incasseren. Dit heeft me in het verleden vele zware momenten opgeleverd, maar zoals Johan Cruyf het heeft gezegd, elk nadeel heeft zijn voordeel. Ondertussen ben ik overwegend gelukkig en ik merk dat ik mensen aantrek die mijn visie delen, of er op zijn minst interesse voor betonen.
Om mee te zijn moet je absoluut over een gezonde dosis emotionele intelligentie beschikken. (En dit heeft niets met verstand te maken hé, in tegendeel !). Dit omdat ik vele dingen anders aanvoel dan hoe we ze vanaf onze prille jeugd hebben moeten slikken. Voor wie met zichzelf in de knoop ligt tussen gevoel en geweten, tussen zijn hart en zijn verstand, zich geestelijk geketend voelt, of gewoon voor wie nadenkt over het leven en daar een filosofische kijk op heeft, daarvoor is dit blog misschien een bron van ideeën en/of oplossingen.
Ik heb absoluut de waarheid niet in pacht, ben geen goeroe, ben geen allesweter. Ik publiceer gewoon mijn ideeëngoed omdat ik daar gewoon behoefte aan heb. Maar ik leer evengoed nog alle dagen bij. Van situaties, van mijn fouten en van ideeën die andere mensen mij aanrijken. Verder haal ik weinig uit boeken of publicaties. Het is meestal per toeval ontdenk door vallen en opstaan. Uit het leven gegrepen dus. Als ik lectuur vermeld, dan zijn dat voor mezelf hartverwarmende onderwerpen, geschreven door mensen die toevallig hetzelfde hebben ervaren als ik. Het doet altijd goed een soulmate te hebben als je in de woestijn rondhangt.
De rode draad die je altijd zal zien terugkomen is de absolute vrijheid die een mens nodig heeft om zichzelf te ontwikkelen. En dit los van partner, kinderen, werk, maatschappij, opvoeding, geloof. D.w.z. zo weinig mogelijk verplichtingen, maar evenzeer anderen niets van jou opdringen. Loslaten is het sleutelwoord. Wat je loslaat komt naar je toe, wat je vasthoudt speel je kwijt. Iedereen weet dat, overal hoor je dat. Vooral op huwelijksmissen in de kerk. Maar slechts weinigen weten het succesvol in de praktijk te brengen. En de grootste oorzaak is angst. Angst om te verliezen, angst om er alleen voor te staan, angst om niet bij de groep te horen...
Alles begint daarom met een goed zelfbeeld op te bouwen. En met goed zelfbeeld bedoel ik dan dat je vanuit je eigen gevoel tevreden bent met jezelf. Dat je je bewust bent van je sterke kanten en je niet altijd fixeert op de negatieve. Iedereen heeft wel iets waar hij goed in is, wat mooi is aan je persoon. Probeer daar fier op te zijn. Ja, je mag er zelfs mee uitpakken. Slik het niet in, wees zelfs een beetje ijdel. Kijk in de spiegel, ontdek de bloeiende rozen, niet de verwelkte!
Luc
10-05-2007
Leren loslaten
In mijn inleiding heb ik geschreven dat ik mijn eigen geluk merkwaardig genoeg heb gevonden door een reeks grote tegenslagen en onrechtvaardigheden. De ergste daarin is het bewust en aktief brainwashen van mijn eigen kinderen met als doel ze van me te laten vervreemden. En dit uiteraard na een echtscheiding. Ik ga hierbij niet in detail treden, maar ik heb mijn kinderen (op één uitzondering na) niet meer gezien sinds augustus 1998. Waarschijnlijk moet ik niemand ervan overtuigen dat dit bijzonder veel pijn doet. Maar ik had het geluk een heel goede vriend (Jef) te hebben die net hetzelfde had doorgemaakt en die mij de visie heeft gegeven hoe ermee om te gaan.
In de toenmalige echtscheidingswetgeving was het klimaat zo dat de kinderen bijna altijd aan de moeder werden toegewezen en dat de vader bezoekrecht had om de 2 weken met daarbij de helft van de schoolvakenties. In mijn echtscheiding stond mijn vrouw erop dat deze regeling nog werd verscherpt. Ik mocht mijn zonen elke weekend zien, maar slechts voor één dag. En dit afwisselend zaterdag of zondag. Dat was alles. Geen schoolvakenties, geen gezamelijk verlof met de kinderen, niets. Ze mochten absoluut niet blijven om te overnachten. Omdat ik zelf de echtscheiding wou, en ik als enkeling tegenover een overmacht stond van vrouw, ouders, schoonouders, andere familieleden - met als toemaatje een financieel zeer sterke tegenpartij - had ik niet veel keuze. Het was ofwel de opgelegde spelregels aanvaarden, ofwel een vechtscheiding ofwel getrouwd blijven. Ik koos voor het eerste in de hoop dat deze na verloop van tijd vanzelf zouden versoepelen eens alle emoties zouden verwerkt zijn. Toen na verloop van tijd ik werd geconfronteerd met het feit dat er van versoepeling geen sprake was stond ik natuurlijk voor een voldongen feit. Heb nog getracht via de jeugdrechtbank mijn kinderen meer bij mij te hebben, maar tevergeefs.
Jef heeft me toen de raad gegeven om mijn kinderen te lossen. Dit omdat de enige andere optie een gevecht was dat ik nooit kon winnen. Niet juridisch en zeker niet naar mijn kinderen toe die systematisch werden doordrongen met hoe slecht ik wel was en dat ik van ze was weggegaan omdat ik ze toch niet graag zag. Mijn echtscheiding startte toen ze 5 en 7 jaar waren, en op die leeftijd heeft een kind niet het vermogen om het tegendeel te zien als die gedachte dagelijks wordt ingepompt.
Nu, ik ga de lezer hier de details van het hele verhaal besparen. Kan me voorstellen dat er zoveel verhalen zijn als er echtscheidingen zijn. De kern van de zaak is het kunnen lossen van dingen. En geloof me, vooral naar je eigen kinderen toe is dat zowat de moeilijkste oefening die ik me kan voorstellen. Maar het leren loslaten was een eerste stap naar het vinden van mijn persoonlijk geluk.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
In mijn inleiding heb ik geschreven dat ik mijn eigen geluk merkwaardig genoeg heb gevonden door een reeks grote tegenslagen en onrechtvaardigheden. De ergste daarin is het bewust en aktief brainwashen van mijn eigen kinderen met als doel ze van me te laten vervreemden. En dit uiteraard na een echtscheiding. Ik ga hierbij niet in detail treden, maar ik heb mijn kinderen (op één uitzondering na) niet meer gezien sinds augustus 1998. Waarschijnlijk moet ik niemand ervan overtuigen dat dit bijzonder veel pijn doet. Maar ik had het geluk een heel goede vriend (Jef) te hebben die net hetzelfde had doorgemaakt en die mij de visie heeft gegeven hoe ermee om te gaan.
