As ready as I'll ever be... Tenminste als 't op koffers pakken en valiezen maken aankomt toch!! Voor zo'n emotioneel afscheid ben je immers nooit klaar!! Hoewel ik nu al in termen van "volgende week deze tijd... ben ik al daar" kan spreken, vat ik het nog niet helemaal. Ik kan me nl. echt niet voorstellen dat ik men beebie en friends 'n tijdje niet ga zien. Hopelijk komt de klop op mijn kop niet te hard aan...
Omdat julle me blijven vragen wanneer ik precies vertrek, laat ik jullie hieronder de details! Omdat mijn naastenliefde zó groot is, zijn familie en dierbare vrienden welkom op de luchthaven. Andere liefhebbers blijven beter thuis... Afscheid nemen valt me moeilijk en daar heb ik dus liever niet teveel pottenkijkers bij!
Dinsdag 5 september 2006 07u20 JNB 09u15 JNB-PLZ 11u00 aankomst Port Elisabeth
Ma'ke, vergeet dus niet om te komen halen eh!!! 't Is een behoorlijk eindje met de auto en dus niet haalbaar te voet... al zeker niet met àl die bagage!!
Wat men terugkeer betreft... Die staat nog lang niet vast, maar is voorzien ergens in februari! Ik hou jullie op de hoogte!
En voor ik even van het scherm verdwijn, wil ik ook nog even dit kwijt:
!!! IK GA JULLIE MISSEN !!!
Greetz x Carol
P.S.: de volgende keer dat ik jullie toespreek, zal het van op Afrikaanse bodem zijn!
Was ooit de titel van ons eerste artikel op http://www.2travelbabes.be en ging over het aftellen tot de aanvang van onze trip naar Zuid-Afrika. Door omstandigheden, die nogal troebel zijn, verdween de site mét inhoud én eigenaar van de aardbol. Het bleef daar niet bij, ook onze persoonlijke sites moesten eraan geloven. Gelukkig bleef Ccharly niet bij de pakken zitten en vond zij dit alternatief. Jammer dat we onze meer dan 2.000 (!) bezoekers niet kunnen verwittigen dat we voorlopig elders op het web vertoeven. Anyway, dit gezegd zijnde, terug naar het hier en nu.
Toen was het uitkijken naar en aftellen tot... Nu is het ànders...
Beebie, 'k Weet dat je liever in de anonimiteit blijft, maar dit wou ik toch even kwijt. Binnen 10 dagen vertrek ik voor 5 maanden naar zonniger oorden, tenminste als we de weergoden mogen geloven. Wat zijn 5 maanden in een mensenleven? Niks!! Maar wel als je van elkaar houdt en elkaar al die tijd moet missen. Wij kunnen het aan, zijn zielsverwanten en geboren voor elkander. Zo zei onze pa het een paar jaar geleden en zo voorspelde Lieve het ook enkele maanden geleden. Wederzijds respect en vertrouwen, da's onze basis. Samen huisje-tuintje-boompje, daar gaan we voor! Gelukkig leven we niet meer in de tijd van de Indianen, want ik vrees dat onze rooksignalen de 10.000km niet zouden kunnen overbruggen. Gelukkig leven we ook niet meer in de tijd van "toen", want nu bestaan eindeloos veel mogelijkheden om de afstand toch wat kleiner te maken! Laat ons nog genieten van de tijd die ons nog samen rest, niet teveel denken aan de nabije toekomst en vooruit denken!! Want met jou wil ik verder door 't leven, met jou wil ik bouwen aan onze toekomst. Met jou wil ik oud worden, "parce que c'est toi"!!! Babeke xxx
Carla & Natalie Jullie kan ik gerust in 1 adem noemen. Hoewel jullie elkaar pas afgelopen WE voor de eerste keer zagen en elkaar nog beter moeten leren kennen, betekenen jullie beiden 't zelfde voor mij: best friends forever!!! Carla, in jou heb ik mijn soulmate gevonden. Wonderlijk hoe 't van de eerste moment, toen in Aalst, klikte en nu, na zoveel jaar, zelfs nog beter!! Nooit gedacht dat wij zoveel gemeenschappelijke interesses zouden hebben, om maar te zwijgen over onze levensloop! Konijn, weet da'k je aanwezigheid ginder bangelijk hard zal missen!!! Maar je hebt me genoeg materiaal ter vervanging gegeven. And like I said before: Africa's only a phone call away! Natalie, je bent het levende bewijs dat de NMBS dan toch voor iets goed is! Dankzij de sporen leerden wij elkaar kennen en werden we onafscheidelijk. In jou vond ik een zielsverwant. Heb een grenzeloze bewondering voor je doorzettingsvermogen! Vergeet vooral nooit dat er na regen altijd zonneschijn komt. And like you said: friends don't say goodbye!! I'll see you soon!!
Pa & Galia Just in time, he found someone to look after him while I'm away. And luckily he found a good one!! Thanks for being part of my life!! Don't worry (or maybe do worry); 'caus I'll be back soon ;o)
Ex-collega's (Verizon Business), Ik mis onze luchpauzes nu al... Wat zal dat ginder dan wel niet zijn?! Voordeel is wel dat ik nu dagelijks mag genieten van moeders keuken!! Anyway, I enjoyed every minute of working with you over the past 3 years!! I'm sure our friendship doesn't end here... I feel like it has only just begun!! Take care and see you soon!!
And last but not least, Ma'ke, bedankt voor de uitnodiging!!! We zullen "Greenhaven" wereldberoemd maken ;o)
De dag begint met het einde van de vorige dag ;o) Klinkt logisch, maar ik bedoel dat wij pas om 5u in ons bedje lagen na een bangelijk geslaagd verjaardagsfeestje van Daveke! In het achterhoofd houdende dat het vanavond (lees: vannacht) wel eens druk zou kunnen worden, wil ik goed uitergust zijn. Dus, we slapen het klokje mooi rond en rollen pas rond 17u terug uit bed. Zoals God het wou doen we op zondag niks anders dan rusten!! Alleen de wekelijkse afspraak met Xeno, de hond, haalt ons buiten. Met de paraplu in de hand gaat het gezwind door de regen. Een pakje friet en we kunnen eraan beginnen: Weirdo's, here I come!
Het weer: barslecht en dus niet echt aanlokkelijk om festivalgangers op gang te krijgen! Hoewel Werchter stand houdt in alle weersomstandigheden, moet Marktrock er dit jaar alweer aan geloven. Het wordt nooit écht druk. We hebben wel onze bezigheid, maar de opkomst valt tegen. Wanneer we een sfeerbeeldfoto willen maken zijn de straten zelfs leef. Hier en daar slentert een verdwaalde ziel rond... Het lijkt net "the day after".
Hoewel de opkomst niet massaal was, hebben we toch gewerkt tot in de vroege uurtjes. Het volk kwam in vlagen, net zoals het weer. Met momenten was het behoorlijk druk, wat later viel het op zijn gat. Fin, 't was toch na 7u toen 'k thuis was! De Redbull light lag zwaar op mijn maag, met als gevolg da'k eerst nog wat op de pot kon gaan zitten vooraleer echt in bed te kunnen kruipen. Rond 9u moest mijn ventje eruit, om te gaan werken. Ikke ook wakker natuurlijk... En dan wéét je dat je niet veel tijd meer rest, dus écht slapen doe je niet meer. Beetje draaien en keren om dan rond de middag op te staan en te gaan werken!
Het water valt met bakken uit de hemel en ik hou mijn hart vast dat de beek hier achter de gebouwen van VT4 het water kan blijven slikken. Heb geen zin om alweer tot aan mijn knieën in 't water over de parking te ploeteren.
> en mijn woorden waren nog niet koud of iemand komt melden dat het binnen regent in de trappenhal < Hallo?! Wat is dat met water en Zaventem en ik?! What did I do wrong to diserve this?!
Pfff... Dat het maar snel ophoudt, want ik moet sraks met de brommer naar 't stad en heb geen zin om als een verzopen waterkieken toe te komen!
Maandag 14.08.2006
De zomer zit erop; 't lijkt zelfs al herfst. Regen, wind, en kou!! Ook binnen is de temperatuur niet hoger dan 19°! I.p.v. even in bedje te kuipen, maak ik het mezelf gemakkelijk met een dekentje in de zetel. Hoewel ik beter nog wat zou slapen, boeit "Cold Case" me teveel en blijf ik dus TV kijken. Voor ik het goed en wel besef, moet ik in actie schieten om op tijd in de Weirdo's te zijn. Het regent pijpestelen... pfff...
In 't kaffee is 't al gezellig druk. We zijn in volle verwachting van een drukke avond en dat wordt het ook. Het is niet zoals andere jaren met Marktrock, maar vandaag mogen we niet klagen. Het ware natuurlijk nog beter geweest mocht het weer mee gezeten hebben, dan hadden we het terras ook nog kunnen opzetten. Maar ja, de weergoden, daar kan de mens niets aan veranderen eh!
't Is al na 7u als 'k thuis in bedje beland. Mijn voetjes, beentjes en hele lijf kreunt onder het horeca leven. Amaai, 'k ben dat echt niet meer gewoon om zo lang recht te staan. Heb nu ook meer slaap nodig dan pakweg 3 jaar geleden. Wil dat dan zeggen dat ik oud begin te worden?!
Dinsdag 15.08.2006
De dag begint vroeg, met een sms van ons ma. Onze James (lees: Jack Russel) heeft 'n maag- en darmprobleem en is geopereerd. Zijn toestand is kritiek. Hoe graag ik het beestje ook zie, nu wil ik alleen maar slapen. Hij zit per slot van rekening aan de andere kant van de wereld (Zuid-Afrika) en er is dus maar weinig dat ik kan doen.
Na de middag lijk ik uitgeslapen. Allez, hoewel ik moe ben; ben ik klaar wakker. Buiten regent het; voor de verandering. Er valt dus weinig te doen. We besluiten dan maar om in bed te blijven liggen. Rusten kan nooit kwaad ;o)
Aangezien ik vandaag al om 19u op 't appel wordt verwacht, is dag om voor ik het besef. Wonder boven wonder regent het niet meer. En 't ziet er zelfs naar uit dat het droog zal blijven...
Tot 23.30 blijft het dodelijk kalm. En dan... plots... uit het niets... VOLK!! Woehoe, let the party begin!! En wijle denken dat iedereen morgen zou moeten werken... Blijkbaar is de jeugd nog niet van plan om naar huis te gaan! Rond 2.30 hou ik het echer voor bekeken. Morgen verwachten ze me immers op VT4, aan de receptie. En ik kan me niet veroorloven om daar met wallen te gaan ziten ;o)
Marktrock was een tegenvaller van formaat. Maar we hebben toch weer wat centjes verdient. Hopelijk leert de organisatie ook dit jaar uit zijn fouten en maken ze het volgend jaar wat gooedkoper. Dan is 't ineens ook weer toegankelijk voor heel wat meer mensen! See ya!!
De laatste dag van het eerste deel van de vakantie. Naar goede gewoonte breng ik de maand juli bij mijn vader door en de maand augustus bij mijn moeder. Alvorens huiswaarts te keren, springen we nog even binnen in de manège. Onze pa is niet alleen in de piste. Na een paar rondjes, stijgt ie af en gaat zijn paard op stal zetten. Het meisje, wiens paard los loopt in de piste, plaatst een hindernis. Om onverklaarbare reden springt het dier over het lage poortje (+/- 60cm) waar ik achter sta.
Ik herinner me alleen dat ik dacht dat ik mijn bril moest afzetten, want dat die anders stuk zou zijn... Onze pa zegt me dat ik hard op hem geroepen heb... Dan verlies ik het bewustzijn... Wanneer ik terug bij positieven kom, staat de halve manège rond mij. Ze stellen een hele hoop vragen: wie ik ben, waar ik woon, waar ik ben, wat ik doe, mijn moeder haar telefoonnummer,... Hoewel de ambulance onmiddellijk gebeld werd, laat hij toch lang op zich wachten! In 't begin lach ik en sus ik iedereen dat ze geen bang moeten hebben: onkruid vergaat immers niet. Maar niet veel later slaat mijn positieve bui om en ben ik doodsbang om dood te gaan.
Uiteindelijk komt de ambulance toch aan, in allerijl naar 't Onze-Lieve-Vrouw ziekenhuis van Aalst. De slag was recht op mijn voorgevel en 'n stuk van mijn voortand ging los door mijn onderlip. Gevolg: véél bloed en absoluut niet om aan te zien! De plastisch chirurg doet al 't mogelijke en naait de boel terug aaneen.
31.07.2006, 13 jaar later
Op aanraden van mijn schat bezoek ik de zoveelste tandarts en met resultaat deze keer!! Er worden nog meer foto's en tandafdrukken genomen en eindelijk wordt ook een beslissing genomen!
'k Heb een dwangbeet naar links, d.w.z. dat ik mijn onderkaak lichtjes naar links verplaats om te kunnen bijten. Da's niet mooi en kan later ook enorme poblemen geven. Mijn hoektanden (boven) zakken niet, omdat ze onvoldoende plaats hebben. Mijn rechter snijtand heeft haast geen wortel meer en mijn linker snijtand zit teveel naar achter, wat die dwangbeet veroorzaakt. Om dit alles op te lossen, gaan we als volgt te werk:
- eerst en vooral blokjes op de bovenkaak, om mijn linker snijtand naar voren te brengen én om mijn hoektanden plaats te geven om te zakken - eventueel, valt later nog te bepalen, blokjes op de onderkaak (omdat deze laatste groter is dan de bovenkaak en later ook voor problemen kan zorgen) - tot slot een brug (op de hoektanden) met een nieuwe voorgevel
Dus, nog voor ik vertrek naar Zuid-Afrika heb ik een halve ijzerwinkel in mijn mond!!! Hopelijk houden ze me in London niet tegen... je weet maar nooit dat ze denken dat ik een geweldig originele manier gevonden heb om explosieven te vervoeren ;o)
De meest gekende en ongetwijfeld meest gebruikte zoeksite geeft je zowaar een half miljoen zoekresultaten. Dat wil alleen maar zeggen dat vriendschap een ruim begrip is en door elkeen anders wordt geïnterpreteerd. Tenminste, dat is mijn mening.
Vriendschap is zo heel bijzonder. Vriendschap daar versta ik onder Samen praten, samen luisteren Samen lachen, samen fluisteren. Elkaar steunen bij verdriet Met een bos "vergeet-mij-niet" Opgaan in elkaars geluk Dat is vriendschap uit één stuk
Vriendschap is samen plezier hebben maar ook mekaar niet in de steek laten in tijden van verdriet.
Vriendschap is - jezelf mogen zijn - praten en luisteren - elkaar helpen - elkaar begrijpen en vertrouwen - plezier maken en samen dingen doen
Vriendschap is een regenboog tussen 2 harten
Enz...
Voorbeeld 1 Je relatie loopt stuk. Hoewel iedereen je de raad geeft je ex te mijden en te vergeten, kan je dat niet. Je boekt een vakantie met een vriendin, in de hoop... Kort voor die vakantie duikt je ex weer op. Jullie beginnen terug wat samen, misschien lukt het deze keer wél. Op vakantie, met je vriendin, loopt het een en ander scheef. Uiteraard is je ex de oorzaak. Je hebt woorden met je vriendin en met je vriend botert het ook niet zoals het moet. Toch vecht je voor je relatie. Je vriendin begrijpt dit niet... het komt tot een breuk!
De 'vriendenkring' zoals die voorheen bestond, kan niet meer samenkomen: je vriendin wil eerst met jou alleen praten. Echter... het komt er niet van. Mails blijven onbeantwoord. Telefoons gaan verloren. Aan de andere kant blijft het stil. Hier en daar vang je wel op dat men op jouw initiatief zit te wachten... Pfff... als iemand je per se wil spreken, over wat dan ook, pak dan gewoon die GSM en bel! Voor jou is er immers geen vuiltje aan de lucht!
Voorbeeld 2 Je bent samen met je vriend betrokken in een auto-ongeval, een kop-staart aanrijding. Op 't eerste zich enkel blikschade aan de wagen en een whiplash voor je vriend. Uiteindelijk blijkt er meer aan de hand met je vriend: lichte hersenschudding, whiplash, gebarsten borstbeen, geheugenverlies, hoofdpijnen, beperkte bewegingsmogelijkheid van hals en nek,... Een kameraad strooit het nieuws de wijde wereld in en van overal komen de reacties binnen. Maar van je vrienden?
Voorbeeld 3 Je bent een jonge dame met heel wat levenservaring en je hebt al 't een en ander meegemaakt in je leventje. Zelf draai je de klok liever niet terug, want uiteindelijk ben je fier dat je je door alles heen hebt gesparteld en nog steeds met je beide voeten op de grond staat. Toch ben je ook maar een mens; en hoewel iedereen in je omgeving schijnt te denken dat je een harde tante bent en àlles alleen aankan, is dat niet zo. Maar dat begrijpen mensen vaak niet, ook vrienden niet.
Als jij eens in de put zit, kijken ze raar op. Als jij je hand uitsteekt en om hulp vraagt, krijg je geen reactie. Als jij eens behoefte hebt aan een luisterend oor, is er niemand in de buurt. Als...
Ik kan zo nog uren doorgaan; en natuurlijk ben ikzelf geen engeltje. Ik ben ook maar een mens, die fouten maakt en hoopt eruit te leren. De ene keer gaat dat al wat vlotter dan de andere keer.
Vriendschap betekent voor mij niet noodzakelijk dat je elkaar wekelijks moet zien/horen. Laat staan dat je een lijstje moet bijhouden wie laatst naar wie belde en wie de volgende keer moet bellen. Vriendschap draait bij mij om spontaniteit. Vriendschap is voor mij elkaar de nodige ruimte geven om te evolueren en te groeien, elkaar bijstaan met raad en daad. Enerzijds afstand kunnen nemen en anderzijds wéten wanneer je nodig bent. (aan een volwaardige definitie werk ik nog, ik hoop inspiratie op te doen in Zuid-Afrika)
Ons moeder zei ooit tegen mij dat de vriendschappen die je maakt in 't school niet voor altijd zijn. Kijk maar naar haar, met hoeveel klasgenoten had zij nog contact? Maar ik was het daar bijlange niet mee eens; bij mij zou het ànders zijn. Wij waren internen, hadden een veel closere band dan eendert wie anders. Onze vriendschappen zouden voor het leven zijn!
Een van de eerste wijsheden die mijn vriend tegen mij zei, toen we pas samen waren, is dat vriendschap draait om wederzijds respect. Wees in de eerste plaats gewoon blij voor je vriend(in) wanneer die een nieuwe partner heeft.
Vriendschap draait niet om quantiteit, wél om qualiteit! En da's jammer genoeg iets wat ik de laatste tijd nogal mis. Ik ben niet de persoon die lang bij de zaken blijft stilstaan. Life goes on and so do I!
Dus, vrienden en vriendinnetjes, als de vriendschapswaarden té ver uiteen liggen, moet een mens zijn conclusies trekken.
Hoewel ik vroeger honderden vrienden had, tenminste dat dacht ík, kan ik ze nu op amper 1 hand tellen. Maar mij hoor je absoluut niet klagen hoor!
Beter 1 échte viend in de hand, dan 10 in de lucht!
De dag begint vroeg, zo rond 9u. Ik spring in men kleren en ga op pad. Onze pa zijn aanstaande bruid is afkomstig uit Bulgarije, waar de roos een van de belangrijkste bloemen is. Aangezien zij in 't lichtblauw gaat, wil ik 'n boeketje met blauwe rozen. Onvindbaar, zo blijkt al gauw! Dan maar witte rozen en wat anders van blauwe bloem (vraag me liever niet wat, want daar ben ik absoluut geen specialist in). Terug thuis, kruip ik in bad. Daarna mijn haar... Hoewel Katje gisteren haar uiterste best gedaan heeft om het zo wild mogelijk te drogen is alle schwung eruit. Dan maar de krultang erin, in de hoop toch nog wat volume te krijgen. Enfin, de tijd vliegt voorbij en voor ik het goed en wel besef moet ik me nog haasten ook. Iets voor 13u spring ik in de auto en zet koers naar Berlare. Het ene ongeval na het andere en hevige regenval zorgt ervoor dat ik 5min. te laat op de gemeente binnenval. Gelukkig is de ceremonie nog niet begonnen. Ik krijg een camera in handen gestopt en begin te filmen. Alles verloopt vlot! Na de gemeente houden we even halt aan de Nieuwdonk, voor wat foto's. Het weer is niet al te best, maar daar trekken we ons niks van aan. Tot slot gaat het naar de Regina, waar de receptie en het avondfeest zullen plaatsvinden. Maar voor we op de parking geraken, moeten we eerst de koers laten passeren. Naar jaarlijkse gewoonte is het hier Criterium... waardoor het centrum volledig afgesloten is. Ons geduld wordt beloond en al gauw kunnen we aan tafel. We beginnen met een typische Bulgaarse salade (het recept bezorg ik jullie nog) en Rakilla. Da's een zelf gestookte drank, voor de gelegenheid gemaakt door de vader van de bruid, van maar liefst 40° graden alcool!!! De omgekeerde wereld, want da's toch waar wij normaliter mee eindigen, niet?! De hoofdschotel is volledig Belgisch: paling in 't groen, kip met champignon roomsaus of sole op Oostendse wijze; alles met frietjes ;o)) Na 't eten druppelen de gasten binnen en kan de receptie beginnen. Wie zei er ook dat dit een traditionele bruiloft zou worden? Tot slot eten we kaastaart, maar niet diegene die wij gewend zijn, en natuurlijk ook de huwelijkstaart!!! Knockin' on Heaven's door wordt de openingsdans en de toon is gezet voor méér dans en muziek. Het feestje loopt tegen middernacht stilaan op zijn einde en mijn zere voetjes zijn blij dat ze huiswaarts kunnen!
Zaterdag = boodschappen dag. Hoewel 'k alle tijd van de wereld heb, stoor 'k mij toch enorm aan al die oudere mensen die de ganse week niets beters te doen hebben dan boodschappen doen, maar op zaterdag de gangen blokkeren met hun karretjes. Ken je 't? Dan staan ze gezellig te kletsen, terwijl hun kar amper gevuld is. Grrr... Enfin, eens thuis nog wat oprommelen en dan beetje TV kijken. 'n Mens mag toch ook al eens op zijn lui gat zitten zeker ;o)?! De avond wordt gevuld met een paar spelletjes petanque. Hoewel dat niet echt mijn ding is, heb 'k me toch best goed geamuseerd. Maar de vaakluizen bijten al snel en dus liggen we op een redelijk uur in bedje.
Zondag begint met een uitgebreid ontbijt in de tuin, in het gezelschap van Alain, die vandaag zijn 30ste verjaardag viert! Proficiat! Daarna rijden we met zen allen richting Leuven en steken de 2 mannen de armen uit de mouwen om mijn spulletjes te verhuizen!! Waarvoor nogmaals dank! Na het harde labeur, is het tijd voor ontspanning: wandelen met de hond. Na een toerke met de moto, wat bochtjes en wat wheelies, trekken we richting Leuven stad. Daar vindt namelijk Hapje Tapje plaats en da's een welgekomen event, want onze maagjes knorren stevig! Een paar hapjes en héél wat Margherita's later liggen we uitgeteld in bed.
Wat gaat een weekend toch ongelooflijk snel voorbij!!!
En we zijn duidelijk niet de enigen die mogen genieten van een extra lange douche!! Kreeg net 'n mailtje van ons mama:
"Het is hier de noodtoestand in PE (en in Knysna, Plett, East London, Grahamstown, ...). Er is meer dan 25cm regen gevallen in 10u, de helft van de stad staat onder water, de scholen zijn gesloten, mensen zitten vast in modderstromen, bomen uitgewaaid, townships moeten geëvacueerd worden. La pagaille!!! En bovendien hebben we nog maar eens zonder electriciteit gezeten van gisteren 17u tot nu. Ons huis is ook een ramp: water stroomt binnen langs de grote venster aan de eettafel en het druppelt van het plafond in de salon. En geen klein beetje hé. Al mijn plastic potten staan op die plaatsen en we hebben al twee volle emmers weggehaald. En het zou nog duren tot morgen (met gale force wind erbij)... We hebben het hier op die zeven jaar nog niet zo erg meegemaakt."
Ach, we mogen eigenlijk niet klagen!! Vorige week kreunden we met zen allen onder de verzengende hitte en smeekten we voor een beetje afkoeling, die we tevergeefs zelf zochten in fonteinen en andere watervoorzieningen. Nu 't eindelijk koeler is en 't water met bakken uit de hemel valt, zijn we nog niet tevreden! Wat is dat toch met ons, luxe kippen die we zijn?!
Hoewel 't al donderdag is, zit 'k met een maandag-gevoel. En zoals velen onder jullie weten is dat men dagje niet; 'k heb nogal wat last van 'Monday Blues'. Dat komt gewoon omdat 'k de afgelopen 3 dagen thuis was... Niet dat ik op mijn luie krent gezeten heb hoor, integendeel. Heb eindelijk mijn studio ingepakt; de dozen staan klaar om verhuisd te worden. Zondag is de absolute deadline, alleen moeten we nog een gaatje vinden én de goesting om alles heen en weer te zeulen. Vrijwilligers zijn bij deze meer dan welkom ;o)
Morgen wordt een speciale dag. Maar weinig mensen maken immers de trouw van 'één van' of 'beide' ouders mee. Hoewel 'k pas om 14u verwacht word, zal de voormiddag snel voorbij zijn. Er staat nog een hele boel op mijn lijstje... En 't ergste van al is dat ik een bangelijke zomer outfit had gekocht, die nu in 't water dreigt te vallen... Kosmos, ik reken op plaatselijke droogte in Berlare!!!
Enfin, dit gezegd zijnde ga 'k hier stilaan de zaken afronden om vervolgens naar de kapper te hollen. Hopelijk weet Katje mijn kapsel zodanig te brengen dat het zowel de regen als mijn bed trotseert!!
Ik ben IMPI
Ik ben een vrouw en woon in Leuven (BE) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 20/05/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Hoewel mensen me hoe langer hoe meer als jonge vrouw zien, zie 'k mezelf zo niet! Ben 'n spontane meid, vlot in omgang
MAIL ME
Wil je me wat vertellen, dat niemand anders hoef te weten? Mail me!
Aan zij aanwezig waren, afgelopen zaterdag:
