Hallo beste bloggers, ik wil hier graag eens mijn verhaal kwijt over een ongeval dat mij overkwam en wat een inpact het heeft op je (verdere)leven. En wat men kan ondervinden van een verzekering die probeert je rechten te ontnemen. Mijn verhaal begint op zondag 13 mei 2001(jawel). Op die bewuste dag rijden mijn man en ik met de motor naar de kust om met schoonmama moederdag te vieren. Bij het verlaten van de autosnelweg merken we een auto op de pechstrook. Wanneer we ter hoogte komen van de wagen maakt de chauffeur plotseling rechtsomkeer. Een botsing is onvermijdelijk en de gevolgen zijn dan ook verschrikkelijk. Mijn man komt er met blauwe plekken en kneuzingen relatief goed van af maar ik blijf roerloos liggen. Passanten verwittigen de hulpdiensten en in een mum van tijd is de MUG, ambulance en politie ter plaatste. Ik krijg de eerste zorgen toegediend(een half uur) en wordt dan met toeters en bellen overgebracht naar het ziekenhuis in Veurne. Daar wordt beslist dat de kwetsuren te zwaar zijn om daar behandeld te worden en men brengt mij met spoed over naar het UZ Gent waar ik s'avonds nog dringend wordt geopereerd. Ik heb een zware hersenschudding, een aantal breuken, kneuzingen over de gehele rechter kant van mijn lichaam en mijn rechterhand is erg beschadigd. De chirurg amputeert een lid van mijn ringvinger en de wijsvinger is verpletterd en kan ter nauwernood gespaard worden doch is niet meer te gebruiken. Het probleem is echter dat de briefing tussen de beide ziekenhuizen behoorlijk mank loopt. Het UZ Gent is niet op de hoogte dat het hier gaat om een levensgevaarlijke motorcrash en ze weten niets af van mogelijke breuken die men in Veurne heeft vastgesteld. Dus wordt er in het UZG niets meer ondernomen en vijf dagen reeds mag ik na helse pijnen het ziekenhuis verlaten!? De opvolging moest verder door de huisarts gebeuren. Doch wanneer ik flauwtjes de vrijdag thuis kwam, duurde het nog tot na het weekend eer de huisarts langskwam. Ik verging van de pijn en met gewone pijnstillers kon ik niets aanvangen dus was het nog maar eens stevig op de tanden bijten.
De opvang van de huisarts was beneden alle peil. Ik was zoals een roepende in de woestijn. Hij ging er van uit dat sommige kwetsuren tijd nodig hadden om te genezen en zei dat ik geduld moest hebben en ja, met bepaalde zaken moet men maar leren leven! Alhoewel hij bewust was van het feit dat er een aantal onderzoeken moesten gebeuren , stuurde hij mij toch niet verder. Ondertussen hadden we een advokaat en raadsgeneesheer aangesteld(zeer belangrijk voor het verdere verloop). De chauffeur van de tegenpartij had zijn verklaring gewijzigd want hij vond dat wij in de fout waren gegaan!? Hij had op het proces te Veurne natuurlijk geen schijn van kans. Ondertussen was het wel januari 2002. Doch met mij ging het niet zo goed. Ik had pijnen en duizelingen die niet overgingen en met veel gezeur kwam ik één jaar na het ongeval uiteindelijk toch in het UZ Gent waar iedereen met zijn oren zaten te klapperen. Ondertussen zijn er nog een aantal letsels die direct of indirect het gevolg zijn van de crash maar de dokters kunnen het nu niet meer hard maken om aan te tonen aangezien het bijna acht jaar geleden is. En dat is natuurlijk koren op de molen van de tegenpartij. Want die letsels waren op het moment toch niet aangetoond? Dat is natuurlijk dé reactie van de verzekering. Een verzekeringsmaatschappij die "ethiek" hoog in het vaandel draagt!? De afgelopen jaren hebben ze hun eigen verzekeringsarts ontslagen(die redelijk en vrij rechtvaardig was) nadat ze ons een redelijk voorstel deed. Er waren nog wel een aantal zaken die moesten besproken worden(een aantal letsels waren bewezen door hun eigen tegenexpertise maar in het voorstel vonden we daar niets meer van teug, die werden eenvoudig doodgezwegen) maar die kans kreeg de raadsgeneesheer niet aangezien dat de dokter was ontslagen. Doch dat was ons op het moment onbekend en de verzekering klasseerde de zaak zonder meer!! Aangezien wij aandrongen op een afhandeling van de schade werd er toen een andere verzekeringsarts aangesteld. Eentje die de boel wel eens in de soep wou laten lopen. Ondanks alle expertises volledig in mijn voordeel, wou de verzekering niet toegeven. We zagen ons verplicht om een gerechtsarts bij de Rechtbank te Veurne te laten aanstellen. Wanneer we ons recht wilden halen moesten we die stap nemen, we hadden geen andere keus. Het was oktober 2006!! Na vijf jaar waren we nog bezig om te vechten voor ons recht. Februari 2007: eerste samenkomst: de verzekeringsarts stuurde zijn kat op het laatste moment. Alleen mijn raadsgneesheer en ik waren aanwezig bij de gerechtsarts. Tweede sessie: augustus 2006 : de verzekeringsarts had het dossier niet mee(nochthans drong de gerechtsarts hier op aan dat iedereen zijn documenten mee moest hebben). Het dossier van zijn voorganger was "verdwenen"!!! (volgens de verzekering had hij pas de dag nà de samenkomst gebeld om het dossier op te vragen!??) Op de derde sessie kwam hij bijna één uur te laat. Te weten dat een samenkomst onder dokters maar één uur en één kwarier duurt, stond iedereen na een kwartier buiten. Wat er binnen is besproken zullen we nooit weten want zelfs mijn eigen arts (toch een prof van het UZG) begrijpt het niet meer. Bewijsmateriaal in mijn voordeel en ook bekrachtigd door tegenexpertises veegde de gerechtsarts zo van tafel en volgde bijna volledig de verzekering??? Hij weet het schijnbaar beter dan specialisten en professoren in UZG en AZ Antwerpen terwijl hij toch maar een huisarts is(met alle respect voor huisartsen). Zelfs mijn advokaat heeft in zijn lange carriére (gespecialiseerd in verkeersongevallen) zo iets nog nooit meegemaakt. Dossiers en brieven die zo maar "verdwijnen" omdat er zaken in staan die in mijn voordeel zijn. Soms denk ik dat ik in een soap speel. Triestig genoeg is dit de harde realiteit. We zijn nu druk bezig om alles weer bij elkaar te zoeken om een nieuwe expertise aan te vragen bij de Rechtbank. We kunnen nu maar hopen dat er nu recht geschiedt en dat die "duivelse" verzekering aan het korste eind trekt. Ik heb letsels voor levenslang en heb daar niet om gevraagd. Het overkwam mij en het is nooit mijn bedoeling geweest om de verzekering op te lichten of uit te zuigen. Maar ik hoef ook niet te pikken dat ze mij in de zak proberen te zetten. Vroeger had ik hobby's die ik nu niet of nauwelijks meer kan. Wandelen en zwemmen heeft grote problemen (schouder en heup geven klachten), met de motor rijden doen we maar niet meer in clubverband (altijd korte stukken). Daardoor zijn er vele vriendschappen(van jaren)verwaterd. Ik was aan een opleiding bezig voor een goed betaalde job en dat ben ik door de lange revalidatie ook kwijtgespeeld . De letsels die jaren nadien pas ontdekt werden en de kosten zijn nu voor mijn eigen rekening. Ik ben dus niet één keer het slachtoffer maar meerdere keren en van sommige verwondingen zal ik levenslang last hebben. Hoogstwaarschijnlijk hebben we nog het een en andere voor de boeg maar ik ga door. Omdat ik vind dat de verzekeringen, het recht niet hebben om deze kwetsbare groep in een hoekje te duwen met een aalmoes. Het wordt hoogste tijd dat iemand die al zo iets verschrikkelijks moet meemaken, behandeld wordt als mens en niet als een parasiet die er op uit om er beter van te worden. Hopelijk wordt er wettelijk iets geregeld, dat deze wantoestanden voorkomt en slachtoffers beschermd tegen deze "maffiapraktijken" van sommige verzekeringen!!!
