Simon ruikt naar Simon. Niet naar de Zwitsal of Mustella. Niet naar LeCHat. Simon ruikt naar Simon. Naar baby, mijn baby.
Soms ruikt Simon niet naar Simon. Hij ruikt dan naar fruitpap of Betterfood. Meestal wanneer hij van de creche komt. Zijn mondje en haar nog vol pap. Zijn handjes vol kleverige zwarte pluisjes.
Ik pak hem dan bij me. Hij drinkt. En Simon ruikt weer naar Simon.
Ik schrijf graag. Daar is geen twijfel over. En in mijn hoofd heb ik een wekelijks column. In de Flair, in de krant, een blog. Maar ik ben geen trouwe schrijver. Het verwatert na een tijdje. Ik vergeet het om te komen schrijven. Dus probeer ik het nog eens opnieuw. Met wat inspiratie in het achterhoofd, met wat meer animo, voor wat langer, wie weet.
