Voor het eerst in lange tijd dat ik terug iets neerschrijf, waarom zolang gewacht? Angst om gelezen te worden. Angst om me te moeten verantwoorden voor wat ik denk, om wat ik voel, omdat ik weet dat het soms zwart is. Maar het zijn mijn gedachten, mijn gevoelens en die kan ik niet uiten. Omdat ik weet dat ik dingen moeten plaatsen, kaderen, achter me laten maar nu nog niet. Misschien door alles van me af te zetten dat het wel lukt.
Feit blijft dat ik elke dag probeer te overleven om toch verder te gaan, om niet op te geven....
nee ik ben niet suïcidaal, denk het toch niet, ik ben gewoon ja wat ben ik, gewoon mezelf of schrik om mezelf te zijn
hoop hier mezelf terug te vinden als ik al weet wat dit is.............
En nee, ik hoef geen reacties te krijgen of wat dan ook, ik wil geen antwoorden moeten geven op vragen waar ik zelf geen antwoord voor heb, misschien dat ik ze hier vind, misschien ook niet.
Wat ik wil, gewoon mijn hoofd af en toe kunnen legen zodat ik verder kan
