Wat is de reden van ons bestaan? Worden mensen geboren om zich voort te planten, te genieten van een zinloos decadent leven en te degenereren naar een vergankelijke leeftijd? Op zich kan dit dit kloppen maar het lijkt ons moeilijk om dit zomaar te aanvaarden. De filosoof in mezelf verteld me dat we meer mogen verwachten van het leven. Er is meer maar wat is dan het doel?

Een mens is een genieter, dit valt niet te betwijfelen maar wie dieper kijk weet dat mystiek in onze wortels verweven is. Kunnen we door het mystieke de oneindige kringloop van het leven en de dood doorbreken zoals boeddhisten geloven. Kunnen we ons verenigen met het absolute, met God zoals christenen denken.

Heel wat mensen stellen zich geen vragen en zijn geboren om te leven. Vaak beseffen ze pas op late leeftijd dat ze leven we om te sterven. Vroeg of laat komen we allemaal voor de vraag te staan over de reden van ons bestaan.

Wellicht hebben we niet allen evenveel aanleg voor mystiek maar die spirituele kracht is in ieder mens aanwezig. De ene houdt het bij een wekelijkse liturgie of een volkse devotie, de andere heeft diepgaande religieuze belevingen. Ieder met eigen enthousiasme. Het woord enthousiasme is afkomstig van -en-theos- van God vervuld zijnde. Wij zijn allen van de eenvoudige mens in de straat tot de grootste theoloog vervuld van Gods kracht. Wat die kracht ook wezen mag. Het ligt aan ons hier al dan niet iets mee te doen.