Datzelfde feestje liep ik een nieuwe jongen tegen het lijf. Nu ja, jongen... Een man. Hij heette en frederik en was friggin 26: de volle 7 jaar ouder dan mij. Och help. Eerst Pieter die zes jaar ouder was en nu zeven. Story of my life: oude mannen dig me...
We praatten en het was gezellig. Hij sprak me aan met schoonheid. Hij gaf me het mooiste compliment dat ik ooit van iemand had gekregen: jij bent niet zoals de anderen, jij bent serieus, down to earth. Ik wist dat wel, maar niemand had het ooit zo gezged. Ik was meteen gevleid. En even later kusten we. We dansten ook, maar daar kon hij nog minder van. Hij zag er zo rock and roll uit maar hij had zero, nul, nada gevoel voor ritme. Ik ergerde me dood. En kussen kon hij ook alles behalve. Wa was da!
Maar hij wou meer en hij wou mee met mij. En ik liet hem meegaan.
Hij zag er even goed uit in kunstlicht, dat wel, maar hij kuste nog steeds niet goed, slecht echt wel! En toen hij mijn broek probeerde uit te doen, kon ik het niet meer aan. Dit slechte kussen was alleen maar een voorbode van wat er zou komen. Plus het licht was aan. Ik doe het niet met licht aan. Das eng met iemand die je nauwelijks kent.
En dus stopte ik hem en zei dat ik niet wou. Hij was duidelijk geleurgesteld en maakt meteen aanstalten om te vertrekken. Ik deed een poging om hem bij mij te houden, want ik voelde me plotseling zo eenzaam. Als hij weg zou gaan, zou ik helemaal alleen achterblijven. Vreselijk gevoel!
Ik voelde me niet alleen eenzaam maar vooral zielig. Heel zielig.
Hij vertrok en achteraf hoorde ik dat hij nog bij zijn ex woonde. Plus hij was buschauffeur. Nowp, dat wordt nooit iets :')
De laatste Pieter veronderstel ik wel...
Het was Aparty, een zot feestje waar ik niet te veel over ga vertellen. Het belangrijkste aspect van heel het feestje is ongetwijfeld de gratis drank en de pornowall. Vrij goor wel, maar wel gezellig alleszins.
Ook Pieter was er uiteraard, want op zo'n feestje zijn er duuuzd zatte wijven dus een playaa als hij voelt zich daar op zijn best. Hoe dan ook kwam hij naar mij en vroeg waarom ik die zondag niet had geantwoord. Ik wou het niet zeggen, ik kon niet seuterig toegeven dat ik het niet kon. Dus trok ik mijn schouders op en duwde zijn handen van mijn heupen. En hij vertrok, uit mijn leven vermoedelijk.
Zoals ik al zei ben ik reporer bij Rollo. Met dit medium ben ik op verschillende concerten binnen geraakt en heb ik veel grote namen ontmoet. We nemen het dus vrij serieus en dus houden we maandelijks vergaderingen. Een van die vergaderingen was die ene dag dat Pieter een filmke kwam kijken, maar dan ervoor.
Het was een skype-interview zonder camera, dus ik zag niet wie de mysterieuze nieuwkomer was, maar ik hoorde alleszins dat hij Mick heette.
Een paar dagen later kwam ik hem tegen op het web en voegde ik hem toe op facebook, waar anders. Ik checkte zijn foto's en zag dat het goed was.
Op vergaderinh was besloten dat ik met Mick een filmreview zou maken en dat we daarom samen naar de bioscoop moesten. Ik keek er al naar uit om weer iemand nieuw te leren kennen en toen ik die goeie foto's zag, steeg die zin alleen nog maar! We spraken af om de 16e mei samen naar Dark Shadows te gaan. Geweldig!
Dolgelukkig vertelde ik over die Pietervervanging tegen Dan en blij toonde ik hem zijn facebookprofiel. Bij info zag ik dan voor het eerst zijn muziek- en filmsmaak en wonder boven wonder: het klopte! Ook hij was een cultfan en een toneelfreak en alles wat ik vroeger zocht in een lief, maar nooit vond. Dit was perfect! Onmiddellijk kreeg ik nog eens zoveel zin, maar sloeg ook paniek toe.
Volgens facebook had hij geen lief, maar wat als dat wel zo was, of wat als hij gay was? En als dat dan nog meeviel, wat als het niet wederzijds was...
Ik wou zo graag mijn zinnen verzetten van Pieter en Laurent, maar tegelijkertijd wou ik ook niet te hard hopen op een happily ever after met Mick.
Complex!
Zondagavond, ik ben zelfs nog thuis, maar Pieter vraagt of ik zin heb om een filmke te zien. Het werd friggin codetaal. En nee, natuurlijk had ik gern zin om een onnozel filmke te kijken. Ik had nergens zin in met hem. Ik had ook geen zin om een excuus te verzinnen dus ik stuurde gewoon niet terug. En als hij me er volgende keer op een feestje over aanspreekt, dan was mijn batterij plat if mijn belwaarde op. Geen zin om moeilijk te doen.
Die avond zelf sprak ik ook voor het eerst tegen Anton, oh Anton!
Hij zat bij mij op school in het middelbaar en ik was hem drie jaar uit het oog verloren, maar nu was hij terug, alsook mijn adoratie voor hem. Ik had nog nooit een woord tegen hem gezegd, maar was via via zijn naam te weten gekomen en had hem uiteindelijk, op een zot moment, op facebook toegevoegd en hij had me geaccepteerd.
En nu stond hij daar, in al zijn grote glorie.
Hij was net ontgroend dus ik feliciteerde hem en zei dat ik hem kende van het middelbaar. Alles kwam er heel stuntelig en stalkerig uit, maar hij sprak. Ik hoorde hem voor het eerst praten en tegen mij! En ik zei dingen als ik weet dat je van zwijndrecht bent en vrienden van het middelbaar, nee die heb ik niet meer. Het was beschamend. Maar ik had het toch gedaan.
De volgende dag zag ik hem opnieuw op een feestje.
Ook Laurent was er en die deed weer porrend als anders. En ik schoot weer uit mijn krammen. Ik riep dat hij zich moest bemoeien met zijn eigen leven en dat ik mocht doen wat ik wou. Ik negeerde hem de rest van de avond en hoopte dat hij de boodschap had begrepen.
Ik ging die avond alleen naar huis.
Ern week later spraken we af om samen een film te kijken. Ik wist wel beter dan dat, maar zette toch een filmpje op en we installeerden ons op mijn bed. Hoe langer de film duurde, hoe comfortabeler we ons zetten en legden tot we uiteindelijk zo dichtbij elkaar lagen dat een kus niet kon uitblijven. En zo begonnen we aan de derde nacht.
Hij had niets bij zich, maar ik maakte me geen zorgen, ik slikte de pil en soa's... What are the odds!? Dus we deden verder en toen we op waren, maakte hij aanstalten om te vertrekken. Ik vroeg hem om te blijven, viel vrijwel onmiddellijk in slaap, maar werd een half uur later wakker gemaakt met de boodschap dat hij echt wel ging vertrekken, want hij moest er vroeg uit voor zijn stage. Voor zijn stage... Klonk geloofwaardig, dus ik viel meteen weer in slaap.
Twee dagen later kwam ik Pieter weer tegen op een feestje. Ook Laurent was er en hij kwam op me af en begon meteen over Pietertje en hoe ik dat niet mocht doen. Ik was op recht gechoqueerd. Waar haalde hij het lef? Hij had het recht niet om mij te zeggen wat ik moest doen en laten. Waar was hij mee bezig! En tegelijkertijd begon hij weer flirtend in mijn zij te porren, nee niet porren, duwen, prikken. Het deed pijn en ik wou het niet, ik duwde hem weg en liep naar buiten. Onderweg kwam ik Pieter tegen en hij nam me mee naar buiten om rustig te kunnen praten.
Ik vertelde hem alles over Laurent en hij troostte me en nam me stevig vast en toen ik uitgepraat was, kuste hij me. Het leek alsof we een koppel waren, en het voelde goed, hoewel ik niets meer wou dan gewoon seks en eerlijk gezegd wel wist dat dat ook alles was wat hij wou.
Hoe dan ook ging ik alleen naar huis die avond, want ik moest de volgende ochtend vroeg op.
Hij was duidelijk teleurgesteld, omdat ik er nog steeds bezorgd uitzag, dacht ik, omdat hij niet van bil kon gaan, was uiteraard de echte reden.
Allemaal goed en wel, ik had mijn lust weer kunnen stillen, maar Pieter en ik hadden in het openbaar staan bekken alsof ons leven ervan afhing. Geen wonder dus dat iedereen ons bezig had gezien, alsook Laurent... Pieter had me die avond zelf al verteld dat hij Laurent was tegengekomen en dat die kwaad had gereageerd "och jong ga haar anders nog wat muilen!". Hij was er dus mee bezig, ook al had hij een vriendin. En ik herinnerde me dat ik de vorige week nog met Benjamin had gekust en dat hij dat ongetwijfeld ook had gemerkt, maar dat hij niets had gezegd. Terwijl nu met Pieter... Was hij jaloers of wou hij me oprecht beschermen voor iets dat ik zelf nog niet wist...
We maken het allemaal wel eens mee: we zitten op een feestje en god het is leuk en de drank vloeit rijkelijk en het wordt laat en de volgende dag moeten we er vroeg uit, maar hee, dat is morgen, vandaag is nog steeds vandaag! Dus we zuipen en zuipen en we maken de grootst mogelijke fout: we mengelen! Oh nee, we mengelen! Bier, wijn, cocktails, shotjes, cava, ramp oh ramp!
De volgende ochtend komt er te snel en je springt te snel uit je bed en je duizelt en de fatale misselijkheid slaat toe. Ik ben helaas een van die mensen die niet spontane kotst, er moet echt al iets heel erg met mij aan de hand zijn vooraleer ik de nooduitgang gebruik en nee een kater is zelfs niet erg genoeg.
Je sleept je vervolgens naar school, want het lot wilt dat jouw verplichte uren plaats vinden op vrijdagmorgen. Vreselijk!
Ontbijt kan je momenteel niet aan denken en koffie klinkt ook zo klef, dus met een bodempje energiedrink in je maag kom je aan op school. Al de eerste pauze slaat het hongerke toe en zoek je naar iets eetbaars. Helaas verdraagt je maag nog niet zo veel en is de geur van zoetigheid al erg genoeg. Maar wat is dat daar? Een broodje prepare? Dat bevalt me wel! En wonder boven wonder! Na het nuttigen van die lekkernij is je maag tevreden! Geen kater meer, geen misselijkheid! Oewaoew!
Mijn boodschap is dus, zoek jouw katerwerend middel, een hamburger, muntjes, of zoals mij: prepare, en zorg ervoor dat je het altijd in huis hebt als je plant om te feesten. Succes gegarandeerd! Zeg dat ik het u gezegd heb!
