http://www.demorgen.be/dm/nl/17982/Blog-Ann-De-Craemer/article/detail/1810856/2014/03/13/Minister-Hilde-Crevits-wij-verdienen-betere-fietspaden.dhtml

En toch. Toch is er tijdens mijn passages langs Vlaamse wegen iets wat mij blijvend ergert en zelfs kwaad maakt. 'Vlaanderen Fietsland' is een haast staande uitdrukking geworden, maar nu ik al een maand kon kennismaken met de vaak erbarmelijke toestand van de fietspaden in onze zakdoekgrote regio, vraag ik me af of Vlaanderen die toevoeging van 'fietsland' wel verdient.

Vlamingen houden niet alleen van wielrennen op televisie maar ook van hun eigen fiets - of het nu om een glimmend racefietsexemplaar gaat of om een 'gewone' stadsfiets. Steeds meer mensen gaan de fiets op, hetzij om recreatieve redenen; hetzij, vooral in onze steden, om files te vermijden of om, zoals het wordt verwoord op de prachtige blog 'De Velotariër', bij te dragen aan 'de verzoeting van de samenleving'.

Zoetheid is helaas een woord dat niet in één adem kan worden genoemd met de staat van veel Vlaamse fietspaden. Uit het tweejaarlijkse fietspadenrapport van minister van Mobiliteit Hilde Crevits, dat als meetjaar 2011 had en de toestand van 6.739 km fietspaden langs Vlaamse gewestwegen in kaart bracht, blijkt dat slechts 37 procent van de gewestelijke fietspaden in goede staat is. Uit het rapport blijkt ook dat de toestand het slechtst is in Crevits' eigen provincie West-Vlaanderen, waar 7,7 procent van de fietspaden 'slecht' is en 6,9 procent 'zeer slecht'.

Ik zal het als West-Vlaming geweten hebben. Eigenlijk hoef ik niet eens op kasseien te trainen om het schudden en beven gewoon te worden: een ritje langs West-Vlaamse gewestwegen is voldoende. Als je al het geluk hebt dat er een fietspad is, krijg je vaak af te rekenen met diepe putten in het wegdek, stukken beton die omhoogsteken of afhellen, of een fietspad dat abrupt stopt en je onaangekondigd weer op luttele centimeters van de voorbijrazende auto's brengt. Uit cijfers van de VAB-fietsbijstand van juni 2013 bleek dat je in Vlaanderen 31 procent meer kans hebt op een lekke band dan in Nederland. In 46 procent van de gevallen is de oorzaak van de lekke band 'onvoldoende onderhoud van de fietsinfrastructuur'.

De lezer van dit stukje denkt misschien: wat heb jij als wielertoerist langs gewestwegen te zoeken? Wel, wie zoals ik zijn eigen provincie inmiddels fietsend heeft verkend, stelt vast dat de verkaveling van Vlaanderen geen mythe maar realiteit is, en er dus steeds minder platteland is en steeds meer gewestwegen zijn. Bovendien spreek ik hier niet in de eerste plaats met mijn stem van wielertoerist, maar met die van de 'gewone' fietser die bezorgd is om onze eigen veiligheid en die van onze kinderen.

Ik hoop dat u meeleest, mevrouw Crevits, en hoger inzet op betere fietspaden. We hebben in Vlaanderen een gigantisch fileprobleem dat alleen maar groter wordt, terwijl fietsers net een belangrijke sleutel tot de oplossing van dat probleem zijn. Lijkt het u, mevrouw de minister, niet reëel dat meer mensen hun kinderen met de fiets naar school zouden brengen als onze fietspaden, zoals in Nederland zo vaak het geval is, fietsboulevards waren in plaats van levensgevaarlijke hindernissenparcoursen?

Omdat uit de cijfers een stijging bleek van het aantal gewonde fietsers bij verkeersongevallen, pleitte de Fietsersbond vorig jaar voor meer fietspaden, en ze vermeldden daarbij dat Hilde Crevits niet vrijuit ging. Ik ben oprecht benieuwd, mevrouw de Minister, hoe het zit met uw vorderingen op dat vlak, maar mijn eigen ervaring stemt me niet bepaald hoopvol.