Reisverslag Ventoux Ardèche Galibier 2012

Wat een bangelijke reis toch weeral !
Ikke met mijne copain Ivan eindelijk op weg naar de Ventoux.
Het initiële plan was om deze voor of rond onze 40e verjaardag te rijden (we zijn van 1969 dus....).
Omdat ik er in 2007 in de buurt was met mijn lieve schatten en ik het niet kon laten om al eens te gaan kijken, viel ons plan eigenlijk al in duigen.
Ik ben idd gaan kijken maar nen dag later ook naar boven getrapt via Bédoin.  Met mijne MTB en dus véél te véél weerstand qua gewicht en banden.  Maar omdat het voor mij niet belangrijk is hoe snel ik boven geraak maar het totaalpakket van de ervaring (lees downhill), weet ik dat ik meestal wel boven kom, hoe dan ook....
Dat hadden we dus gehad toen maar het idee is steeds blijven spelen om nogeens samen naar daar te bollen.
Zowat een 2-tal jaren gingen we s'woensdags een toereke doen maar lang niet alle weken.  Het plan kreeg vaste vorm en enkel de praktische kant moest nog geregeld worden.  Ivan had ondertussen een racefiets gekocht en was gelanceerd
Ik had ondertussen een strak plan in mijne kop om naast de Ventoux nog wa te doen indien mogelijk : Ardècheke afvaren en de Galibier ff opvliegen
Maar het hoofddoel bleef de Ventoux oprijden en veilig downhillen natuurlijk (respect onder goede vrienden is belangrijk !)
So far so good dus....

Vertrek dus op dinsdag 25 sept 2012 per mobilhome.

Deze hadden we in overleg gehuurd voor een weekje en zou ons een pak vrijheid geven op zo'n korte tocht.
Onzen "bak" ging maar 110 km/u en was ni al te vlot van vitesse maar we waren op weg dus het kon ni stuk.
Via de Vogezen gebold en 1e slaapplaats was rond Besançon iets na middernacht.
Een korte nacht (om 6u vertrok een autobus naast ons) maar genoeg gerust....

Rond 14u waren we in Malaucène waar het aangenaam warm was (22'C) maar regenachtig (het voorspelde weer voor onze 5 daagse )
We hebben ons op de grote parking gezet bij alle andere MH en gingen een testrit naar Bédoin maken en zo verder te plannen.
Ik had voorgesteld om aan Châlet Reynard of op de top te overnachten.  Châlet Reynard leek het meest ideaal maar onderweg kreeg Ivan een ingeving om zijn benen toch al eens te testen.  Ik zou onzen bak gaan halen en hij ondertussen richting Châlet rijden per fiets.
Ik per fiets terug naar Malaucène en met den bak al kruipend (bergop was m maar traagskes...) naar de Châlet dus en op 1 km van de Châlet kwamen we elkaar tegen.  Hij besloot om ineens richting top te rijden alhoewel het weer niet te best was.  Mistig, regenachtig, winderig....fris
Den deze zag de bui al hangen en begon me voor te bereiden op ne copain die wel n soepke en zo kon gebruiken tegen dat hem terug was.
Rond den tijd ik dacht dat hij er stillekes moest gaan zijn, zag ik een lichtje in de duisternis en ne flink onderkoelde Ivan die alles liet vallen en direct de bescherming zocht van onzen bak.  Hij kon geen zinnig woord uitbrengen en alles ging met horten en stoten.  Na wa droge kleren en een taske soep ging alles al wa beter en kwam de ontlading en dito straf verhaal.
Hij had dus met te lichte kleding naar boven gereden (da's ni zo erg) maar zag zelfs ni waar den top was en daardoor tot aan de panoramatafel gereden in het gedacht hij boven was. Storm met hagel en al en dan maar zo snel mogelijk naar beneden, pure noodzaak want dat doet hij enkel omdat het moet
Hij zag dan ook weinig met zijn bril, koude handen (zonder handschoenen)/billen (korte broek) maar op karakter toch veilig aan onzen bak geraakt en vooral veilig, da's het voornaamste. 
Lekker gegeten en gedronken en fijn gebabbeld zoals da kan onder goede copains.  Nog een avondwandelingeske en daar kreeg ik acuut weer een ander plan....Omdat het weer volledig was opengetrokken dacht ik eraan om 's nachts te vertrekken....

Bibi dus om 2u opgestaan en me goed gewapend tegen de koude (rond de 0'C) maar het was nog steeds sterrenhemel en er was véél mystiek.
Het plan was om van Châlet Reynard naar de top te bollen, af te dalen naar Malaucène en via Bédoin terug over de top en zo terug in Malaucène af te spreken.  Strak plan hé.
Naar de top (lag in de mist) ging het lekker met af en toe zéér felle windstoten (+- 180 km/u hoorde we later) waar ik bijna van omver vloog.
Magische momenten waren het wel zo alleen daarboven en na wat foto's op de top me klaargemaakt voor de lange afdaling.
Gemakkelijk is anders want de weg lag vol keien van het bekende maanlandschap.  2 km na de top gebeurde het onvermijdelijke, een té grote steen en pffffffffttttt, lek dus.  Eerste reactie : geen probleem, alles bij en ff ander bandje steken...(dunnere nu wel 1.4)
Dat was natuurlijk te mooi om waar te zijn.....mijn pompje niet bij !!!
Onderweg met onzen bak ging mijne fiets achter op het rek en daarbij demonteerde ik alle losse onderdelen waaronder mijn pompje natuurlijk.
Shit man !  Daar stond ik dan....ik kon niet verder en dus per platte voorband naar boven gereden en dan terug 6km afgedaald naar Châlet Reynard waar mijne copain goe lag te maffen.  Het was ondertussen 5u30 en ben ik maar terug gaan slapen

Donderdag was het prachtig weer tegen alle voorspellingen in....chanske dus

Fietske gerepareerd en het volgende plan voor vandaag :

Icebear : downhill naar Bédoin en terug de volledige klim + afdaling naar Malaucène.
Ivan : vanaf Châlet naar top en retour om dan met onzen bak naar Malaucène te bollen.

Downhill naar Bédoin ging zalig en afgedaald tot op +- 3km van Bédoin (toch vlak) en terug aan de klim begonnen.
Door de dunnere banden (in tegenstelling tot mijn vorige beklimming hier met dikke MTB banden) voelde ik toch een mindere weerstand maar het blijft een pittige berg om op te kruipen met n MTB en 88 kg lichaamsgewicht
De klim ging goed en blijkbaar waren en rijke mannen op den berg aan t scheuren met allerlei dure bakken : Porsche-Ferrari-Aston Martin ed
Dat geluid was zaaaalig en maakte alles gemakkelijker....

Ook leuk was een Belgische vrouw (niet afgetraind) die me op een gewone stadsfiets voorbij reed maar wat verder zag ik de batterij steken want ik dacht al, wat een afgang....
Een tijdje later kwam ze terug afgedaald (ik dacht toen nog, amai die is snel boven geraakt) maar ze zei : mijn batterij is op !!!!!
Aan de Châlet kwam ik Ivan tegen en die stond natuurlijk te glunderen en constant te draaien rond dat mooi speelgoed.
Spijtig genoeg heeft hij niet kunnen meerijden, dan had hij zijn natste droom waargemaakt....op n paar minuten naar de top seg.
Het zalige was ook omdat we zo laat op het seizoen waren dat er bijna geen toerisme was.  Ik reed op mijn tempo naar de top en na wat foto's boven heb ik me klaargestoomd op mijn favoriete onderdeel : downhillen !!!
De downhill naar Malaucène ken ik al en ik weet dat er mooie lange stukken inzitten (autostrade zeg maar haha)
80.6 km/u topsnelheid op mijn klein bike-ske....Hihaaaaaaaaaaaaa

In Malaucène kwam ik voldaan aan, aan onzen bak waar Ivan ondertussen aan t genieten was van t lekkere weer met een goe boekske.
Meer moet da soms ni zijn hé.  Een lekker toetje had hij gehaald om onze prestaties te vieren en da mocht want hier hadden we zooooo
lang naar uitgekeken.  Topmomenten om in te kaderen !!!

Het weer was buiten alle verwachtingen dus super want dees hadden we zeker niet verwacht...het internet is dus ook ni waterdicht qua weerberichten (meerdere sites gaven dezelfde forecast ???)
Op weg dus naar den Ardèche om ons volgend tochtje aan te vatten.     Great balls of fire !!!!!!!!

80 km verder en vrij vlot waren we nu in St Martin s/Ardèche aangekomen.  Een kayak vastgelegd voor de volgende dag en een prachtig plaatske uitgezocht aan de rand van den Ardèche.  Nog buiten kunnen eten en een fleske crémant gekraakt (Ivan geregeld) op de Ventoux. Santé !
s'Morgens lekkere croissants en amandelkoeken (specialiteit hier), kwestie van niets aan het toeval over te laten.  
Klaar voor het volgend avontuur dus.  
Er waren niet zoveel toeristen meer en waarschijnlijk ook laatste dagen dat ze gingen verhuren dus wij dik content.
De super-vriendelijke man (precies nonkel Juul) van Pont Bateaux bracht ons dus eerst naar Vallon Pont d'Arc met de camionette (eigenlijk nog beter dan andersom) en dan konden we daar het sop in.

"Nonkel Juul" had gezegd dat er veel vitesse op den Ardèche zat vanwege de overvloedige regen van vorige dagen.  Een halve meter meer dan normaal.  Het ging met momenten idd snellekes.  Icebear aan t roer en de kleine kakker als moteur hahahahaha

De (eerste) "rapide de Charlemagne " hadden we goed omzeild en ff aan de kant voor wa fotokes van de Pont d'Arc.  Prachtig toch nog altijd.
Na een klapke en wa Frans brood te hebben verorberd, on the go voor de rest van de 32 km.
De volgende rapide zou die van "Dent Noire" zijn maar omdat er zoveel vitesse op den Ardèche zat en we maar een voos planneke hadden, wisten we niet zeker of we die nu al gedaan hadden
Het was bij mij ook al van in 2001 (Swiss freefall ) geleden dat ik hier was....nog met mijne schat en de wittekop (en Barry & Irena )
Enfin, go with the flow dus !

Plots zag ik na den "Dent Noire" een rode kayak in t water liggen maar niemand erbij ??
De kayak lag ondersteboven en zat in een kolk.  Wat verder aan de andere oever stond de man (met hond) radeloos met z'n peddel te turen naar zijn probleem.  
Na bijna een uur zwoegen heb ik die boot met allerhande truken van de foor uit t water gekregen. Pfffff mijn ruggeske....

Toen we met zijn boot aan de andere oever kwamen was hij dolgelukkig !  Morgan heette hij en hij kon er niet van over hoe ik het geflikt had.
Daar ter plaatste kreeg ik mijnen bijnaam Pierre le militair
Omdat ik volgens hem zo gestructureerd te werk ging, want hij had eerder de looks (en body) van een afgetrainde militair.
Efkes een foto van ons 3en en de hond als bewijs en terug op pad dan maar.  Hij stond erop om ons te trakteren maar we hadden een strak plan..
Toch bedankt want n toffe pee anders wel die Morgan.

Prachtig toch wel die Gorges de l'Ardèche, en zeker nu we het recht hebben om bijna alleen te varen, met momenten waan je je in een andere tijd en ruimte en dus momenten om te koesteren.  
Bij een stom truukje van den deze zijn we dan toch nat geworden vandaag....
Wat verder niet ver van de Rocher Cathédrale gingen we dan "at full speed" het sop in....
Door het vele water gingen we te snel richting rots na een S-bocht en ik kreeg de kayak niet snel genoeg terug recht.....we waren toch al nat dus iets minder erg....ff checken of we alles nog hadden (vooral Ivan's bril) en dan chillen op n strandje.
Toch machtig, die kracht van het water die zich dag en nacht een weg baant in deze prachtige Gorge.....respect !

Ik zag ook sporen van héél hoog water (mss wel 8m hoger dan nu ???) en achteraf een bevestiging gekregen van Dino Bamps.
Hij heeft geweten (woont daar nu) dat het water een keer was gestegen tot op 3m van de nok van de Pont d'Arc !!!  Sporen daarvan zal ik dus in de bomen gezien hebben aan dat strandje.

De rest van de afvaart ging vlotjes en het zonnetje verdween en dat maakte het wat frisser maar wat later waren we aan het eindpunt.
Prachtige dag met avontuur weeral en vooral het weer was onverwacht goed.
Wat later kwam Morgan ook aan met zijn hond....alles bij elkaar was hij 3 keer in de rivier gegaan en waarschijnlijk zijn eerste en laatste keer dus.  Hij bedankte ons nogmaals en weg waren we.  Aan het huis van "Nonkel Juul" was buiten een warme douche waar we gretig gebruik van hebben gemaakt.  Topkerel die verhuurder !

Proper gewassen dus en klaar voor het volgende project aan te pakken.  Een ritje van +- 250km RN richting Galibier....

Ivan was niet in grote vorm en was wa mottig......wat absoluut ni aan mijne rijstijl te wijten was, daar ging onzen bak veeeeeel te traag voor.
Het was een knappe route, die ik ooit met Katty een 20tal jaren geleden ook eens gereden had (200km bollen om ff met Barry & Pascal een Ardechke te varen en s'avonds terug)
Onderweg kwam de regen ons al tegemoet en maakte de rit nog zwaarder maar het monotone geluid wiegde mijne copain in een diepe slaap.
Na een uur of 3 rijden zag ik n mooi plaatsje aan het meer Serre Poncon en de rest zouden we morgenvroeg wel afketsen.
Zalig toch dat ge gewoon da bakske ergens placeert en uw oogskes kunt sluiten.
Efkes kwam er iene met ne Mercedes onze nachtrust onderbreken maar waarschijnlijk vals alarm en dus maffen geblazen.

De volgende morgen : bijtanken en wat inkopen doen voor de laatste 2 dagen
Op naar plan 3 dus.....Col du Galibier

Hoe dichter we kwamen, hoe slechter het weer.....mistig, fris, regenachtig....
Geen nood, we hadden al genoeg chance gehad dus we zeverden ni.

Het plan was : onzen bak voorbij Briancon zetten op Col du Lautaret (+- 2000m), ons klaarmaken om af te dalen richting Briancon tot op zo'n 1250m en dan zo in enen trek naar den top van de Galibier te fietsen.

Zo gezegd, zo gedaan....

Efkes nog afgesproken hoe we het met de sleutel van onzen bak gingen doen want we gingen sowieso splitsen en daarom hadden we de sleutel onder een rots gelegd.  We hadden afgesproken dat we op eigen tempo naar boven zouden rijden en mekaar op de top zouden zien (als t lukt natuurlijk).  Ivan is toch altijd eerst boven en ik probeer de schade altijd te beperken opdat hij niet te lang moet wachten.....ik kijk altijd uit naar de afdaling....hiiiiiiiihaaaaaaaa....Great balls of fire !!!!!!!!!!!!!!!!!

Ivan stond te wachten aan de tunnel omdat hij dacht dat daar de top was maar nog ff n nijdig stukje klimmen (lees t steilste stukje) en dan de apotheose...top van de Galibier (2642m) !!! Samen wa fotokes gemaakt en dan zou Ivan terug afdalen naar onzen bak en ik zou afdalen naar Valloire en zo via de Col du Télégraphe (ff meepikken toch wel, ge kent mij) naar St Michel de Maurienne....Goed afspreken hoe en waar was dus de boodschap.

Mijne privé-chauffeur had vandaag de grootste moeite om met da kreng de Galibier te bedwingen....bloed en vooral zweet en tranen voor mijne copain....ikke terwijl maar vlammen naar beneden.  Bangelijk knappe afdaling....zoooooo mooi daar!!!  Wel ne moeilijke kant om langs daar de Galibier te doen (da komt nog hi hi) vooral omdat t zo lang is....enfin dus ikke volle petrol naar Valloire (70.6 km/u max) en dan terug ff klimmen op den Télégraphe en zo naar t dal.  Juist op den top kwamen we elkaar terug tegen...ondertussen was t goed aan t gieten en in da weer ging den deze vlot maar voorzichtig genoeg naar beneden. Veilig beneden geraken gaat boven alles uiteraard.  Zeiknat en weer n geslaagde beklimming rijker waren we terug bij elkaar....ons groots plan was gelukt seg, wie had dat gedacht (ikke toch wel stil gehoopt). Dat is dan wel zalig, fietske erop, fatsoeneren en bollen maar met da kreng, da t steeds moeilijker had.

Omdat we onze plannen "on the fly" konden bij-tunen, had den Ivan het idee om te overnachten aan zijn zo geliefde Lac Leman (Meer van Genève)...maw ontwaken s'morgens aan t water.  Geen probleem, we hebben tijd en we zijn bereid dus wij weg...

Nen tussenstop in Annecy (prachtig meer ook) met n zalig plekje aan t water.  Lekkere rijst gegeten en hop weer verder.  In Genève was het echt met horten en stoten dat we aan sight-seeing deden, amai als da maar goe komt denk je dan...Den Ivan wist wel wa plekjes daar en uiteindelijk een goei slaapplaatske gevonden.  Lekker geslapen en fris uitgerust om naar onze schatten te bollen.  Hij was nog ff gaan bollen in de chique wijken met t fietske en ikke ondertussen wat opgeruimd en water getankt.  Lekkere croissants gegeten en we waren er klaar voor....de laatste etappe van ons groots avontuur.

Ons kreng was nog ni op temperatuur en bij t starten kwam er n gigantische blauwe wolk rook uit waardoor n vlijtige Zwitserse fietser letterlijk in de rook opging.....