Aangenaam beste mensen, misschien even beginnen met een kleine voorstelling van mezelf: ik ben een kersverse (of heb toch al een heel semester achter de rug) student Biochemie en Biotechnologie, ik geniet volop van mijn leven als student, breakdancer, turner en bovenal ADHD...
Laten we na de oppervlakkige kennismaking maar beginnen met de typische goede voornemens van het nieuwe jaar (dat overmorgen al begint) 1. uiteraard; erdoor zijn op mijn examens 2. mijn superlief vriendje nog lang houden 3. een deftig kot zoeken en eindelijk het huis verlaten
1. en 2. zijn vrij logisch, maar hoe kom ik nu in godsnaam bij 3? ik ben nog niet eens 19, waarom zou ik binnen een jaar al weg willen van thuis? Je kunt ja natuurlijk al wel voorstellen dat het leven men ADHD niet al te simpel is en zeker niet als niemand weet dat je ADHD hebt en iedereen je daarom een irritant rotkind vind? Wel dat was zo ongeveer de situatie waarin ik verzeild raakte vanaf dat ik kleuter was. Iedereen schreeuwde tegen mij en zei dat ik lastig was, dat ik een voorbeeld moest nemen aan de andere brave kindjes... Nu moet je weten; ik ben ook heel braaf, in mijn gedachten, maar niemand anders ziet dat omdat ik zoveel praat en lach en rondloop en en en.... In mijn enthousiansme durf ik soms wel eens extreem te gaan; rekening houden met alles en iedereen of met helemaal niemand! Als ouder is het uiteraard best lastig om daar aan uit te kunnen, dus lieten ze mij na een tijdje maar gewoon doen, met als gevolg dat ik alles altijd alleen deed of moest doen. Mijn ouders kennen me niet, alleen mijn vrienden kennen mij misschien, als ze alle puzzelstukjes bij elkaar plakken... Maar ik ga slapen, morgen vroeg op; chemie studeren en dan feestje voor nieuwjaar met men superlieve vriendje
