Normaliter vloeien de brouwselen spontaan en golvend uit de inkt van mijn pen.  Ik dien echter een obstakel te overwinnen.  Ergens, bij het opvatten van deze blog, had ik een structuur in gedachte.  Een duidelijke structuur met verschillende hoofdpunten die alweer op hun beurt zouden worden opgesplitst. De verschillende themata bruisden reeds door mijn grijze schimmen. Divers en toch elk met een onderling causaal verband. Gewoon, over het huwelijksleven en al wat er bij hoort.
In casu: huwelijksinferno
Het geheel, de opeenstapeling van feiten, van banaliteiten, verwijten.  Het gehele concept van geven en nemen.  Het oh zo - inmiddels door mij verafschuwde cliché - "water bij de wijn doen..."
Maar wat als er geen wijn meer is?
De beoogde structurele opvatting zal bijgevolg wellicht een wirwar worden van gedachten, feiten ... allemaal opgesplitst en neergeschreven onder een nietsbeduidend titeltje.  Mijn gedachten zijn immers aldus verward, doorheen geschud, uitgemolken, gemanipuleerd, verkracht en ontkracht zodat nog slechts een lappendeken overblijft.
Misschien komt de originele pentekening wel terug in mijn hersenschimmen. Later, als de rust is teruggekeerd? Of gewoon niet?  Zal de gemalin slagen en mij voor nar laten doorgaan?

17-11-2008 om 20:35 geschreven door maestroblond