de pijnlijke spieren van mijn dochter maken het onmogelijk voor haar om te gaan werken, dus moeten we even langs haar werk gaan. Naar de stad! Ik wil wel mee want ik heb dringend neteldoeken nodig. Wat zijn dat? Doeken waarin je de vruchten met steeltjes doet, nadat je ze gekookt hebt zodat je of gelei of confituur kan maken, die doeken worden gebruikt als zeefdoek...misschien simpeler uitgelegd. Heel de voormiddag was opgevouwen, en sokken gesorteerd, interessant voor de mensen die net zoals ik een groot gezin hebben, die weten hoeveel tijd in dit alles wordt gestoken, ondertussen ook nog een paar keer de wasmachine en de droogkast gevuld, daar het regent buiten moet die droogkast wel aan. Oh, laat ik bij deze ook maar even weten dat ik een 'gierige pin ' ben, die allerhande zaken uitprobeer om te besparen! Ik kan niet gaan werken, heb ook mijn handen vol met het rond laten draaien van mijn huishouden, dus je krijgt hierbij ook gratis tips! haha! We gaan dus naar de stad...heerlijk, tijd met mijn dochter alleen, haar vriend gaat ons daar ontmoeten. We gaan een hap eten, op haar werk, ook héél multicultureel qua personeelsbezetting, zalig is dat! Qua timing alles ok, de vriend komt eraan, we zijn klaar met eten, mijn dochter nog even haar mond gaan spoelen in het toilet, want ze heeft net een tongpiercing. De ene winkel na de andere gaan we in en uit zonder resultaat op zoek naar die neteldoeken! die lijken van de aardbodem verdwenen, of ik ben vreselijk ouderwets en ben de enigste hier die nog confituur of gelei maakt! We stappen héél Antwerpen door... Om in de kookwinkel in de Kasteelpleinstraat nog neteldoeken te vinden! Nadien gaan we weer richting Meir, maar we zijn dorstig en willen iets gaan drinken. Op het eerste terras worden we weggejaagd, omdat we enkel willen drinken en niet eten, dus gaan we naar het volgende terras, neen eigenlijk is het omgekeerd en gaan we naar het vorige terras, die kelners daar waren zelfs héél leuk! Toen we betaalden, vroeg de kelner zoveel mogelijk kleingeld, en ik duikel in mijn beugel, maar had niet gezien dat er een van de kinderen al gewisseld had, en wilde de vijf euro terug nemen, ja watte! gelach alom! mama wilde geld stelen...ik rode kaken, maar zag er wel de fun van in. Hupsakee, de bus naar huis, de eerste lieten we gaan, een massa volk...we namen dus een andere bus, om toen we voor het rode licht om over te steken stonden, zagen dat die bus na ons was aangekomen, nanana
Ook deze keer hadden mijn huisgenoten (lees kinderen) het eten al klaar....wow! We eten frietjes met hapjes (ook frituurdinges...bjakkes, maar ja) met rauwkost en nodige mayonaise of ketchup, gezond is anders!
Dochter met piercing in de tong, heeft niet zoveel honger en eet niets, doet de piercing pijn, ik weet het niet, na de wandeling met de hond, ben ik dus doodmoe, en installeer me met mijn borduurwerk aan de tafel. Ik ben al twee jaar aan het borduren aan één lap...een tijdlang heb ik niet goed kunnen zien, ik moest dringend een nieuwe bril, en wilde altijd maar uitstellen, en dus kon ik niet borduren, maar nadien had ik weer geen tijd. Tijdens die mooie dagen in april ben ik wel een paar keer buiten gaan zitten in de zon om te borduren, en zo heb ik de smaak weer te pakken gekregen. Mijn lap gaat nog af geraken, en dan laat ik het inkaderen om op te hangen... Niet dat ik zo gek ben van kaders hoor, maar dit vind ik wel mooi, een meeuw op een paal, aan de zee...vooral de zee spreekt mij aan. Ik ben dus nog altijd bezig aan een stuk zand...zand heeft zoveel kleuren als het nat is...wit, en nog witter, lichtbruin, en donkerder tot donkerbruin, niet zo makkelijk om te zien, maar buiten zie je het goed in daglicht, of je moet gewoon een nieuwe draad nemen, dan neem je geen foute kleur.
De vriend van mijn dochter komt mij halen, ze zat al een tijdlang in de badkamer...er is iets fout. Er is iets héél fout met haar piercing! Het bloed gutst er nét niet uit. Ze spuwt het bloed in de lavabo, maar voelt zich slap, haar mondspoelmiddel is bijna op. Mama, zegt ze, zie, en ze laat haar tong zien, de piercing is onzichtbaar, ik zie enkel een rode bol, bloed... Ze spoelt haar mond en zegt , wow, ik moet dat product blijven kopen, zie hoe wit mijn tanden zijn, ze opent haar mond, en ik zie tanden vol bloed. Zelf heb ik al veel meegemaakt, en ik kan ondertussen geen bloed meer zien, geen pijn meer zien lijden. Ik zeg haar spoel je mond maar even, en doe het rustig aan. Ze blijft in de badkamer, haar vriend ook. Ik ga terug zitten aan tafel, tracht te borduren, maar doe niet veel...de vriend komt mij halen. Mijn dochter zit op de grond voor het toilet...de pot zit vol bloed. Ze weent... Ik ga naar haar en zeg ga het niet? Ze zegt, mijn broek is stuk...Huh? Broek stuk, hoe kan dat, ze had net een nieuwe legerbroek aan....tja, stof is niet degelijk, maar ik zeg haar stop met wenen, die broek kan vervangen worden, je moet enkel terug naar de winkel gaan, de kwaliteit is niet in orde, zeker niet voor die prijs, maar hoe gaat het met je tong?
Ik moet naar haar broer bellen, die zelf een tongpiercing heeft, die komt naar huis, er is iets niet pluis in mijn ogen. De vriend blijft haar ongelooflijk lief bijstaan! Af en toe komt hij naar mij en gruwelt even, ik kan het niet zien, maar ik kan haar zo niet laten zitten zegt hij. Mijn oudste komt thuis, kijkt naar mijn dochter haar tong, en zegt, die piercing moet uit, of je gaat naar het ziekenhuis om het te laten uithalen. Jeps, die piercing eruit halen...geen lachertje! Vriend scheurt servietten, om haar te helpen...vingers zijn dadelijk vol bloed, dat glibbert, maar mijn euro valt...ooit zei iemand, krijg je een bokaal niet open, doe handschoenen aan, en ja, ik heb gelukkig een paar dozen met fijne rubberen handschoenen staan, zodus... Dochter moet lachen, nu ben ik mondchirurg... en na een paar pogingen is de piercing uit, en stopt het bloeden.
Ik vind het jammer voor haar, niet voor die piercing, want ik vind dat vies, als dat haar keuze is, ok, ik heb haar ook gezegd meisje, een piercing ok, maar kom niet thuis met een tattoo, ik vind dat vreselijk gemeen voor meisjes, sorry voor de vrouwelijke lezers die een tattoo hebben. Een piercing hier of daar neem je eruit, en het gaatje kan verdwijnen, maar een tattoo laten verdwijnen gebeurt niet zonder sporen na te laten!
op één na jongste is met de school gaan kajakken...heerlijk natuurlijk, ware het niet dat ze voorlopig geen sportieve ervaringen meer had. Dus, na 21 kilometertjes zijn de spieren wel héél pijnlijk geworden. Ze mist ook een free podium op school, waar ondergetekende van genoten heeft! Haar school is een school met deeltijds onderwijs...ze heeft haar humaniora afgewerkt maar doet nu, op aanraden van de vdab haar zesde jaar opnieuw, met de bedoeling een job te vinden. Die school is dus multicultureel, en dat multiculturele heb ik, als liefhebster van het multiculturele, (oh wat een zin) zeker opgesnoven! Capoeira, kung fu, buikdansen, rappen, gezang uit Irak, jumpen, sister act, en nog zo vanalles, héérlijk gewoon. Nu dochterlief...ziet enkel het einde van de voorstelling en we gaan naar huis. Daar beginnen de spieren te jammeren, zij nog niet helemaal, want haar vriend komt, en ze zouden samen uitgaan. Tja, buiten die spieren gerekend, die meer en meer pijn beginnen doen.
Nog even snel mee aan tafel geschoven na de thuiskomst, héérlijk, ze hadden al gestart met het klaarmaken van iets eetbaars! De jongste dochter had ook een vriend mee naar huis genomen, D., van Chinese afkomst, heerlijk vind ik dat! We hebben wat zitten praten over alle mogelijke zaken, maar ja, die pijnlijke spieren he? Tijgerbalsem opgesmeerd en een windel aan beide armen als drukverband zouden de zaak moeten lichter maken... tot zover die dag.
Hoe dikwijls heb ik al niet gezegd, mocht ik een boek schrijven, mensen zouden denken dat het fictie is. Maar met een groot gezin maak je van alles mee, leuke zaken, droeve zaken, en ook ongelooflijke zaken. Ergens gaat deze blog voor mij een uitlaatklep zijn,
Dus...commentaar mag...tips mogen...en voor de rest, geniet!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
