Als een in Merksem op 8 oktober 1951 geboren en getogen Antwerpenaar diende ik me uit oorzaak van het feit dat ik ingevolge een ongeneeslijke bot- & spierziekte, elektrisch rolstoelwagen gebonden zowel binnen- als buitenshuis, op 1 februari 2003 te migreren naar het Noord-Limburgse Lommel, dit vooral dan omwille van het feit dat enkel alleen daar een aangepaste woning met kwaliteitsvolle ondersteuning voor personen met een handicap die toch zelfstandig willen blijven leven en wonen beschikbaar kwam over het hele Vlaamse landsgedeelte. Interprovinciaal als eerstgeplaatste wachtende op de lijst voor toekenning tot dergelijke woonst was de keuze, na reeds méér dan twee en een half jaar wachttijd, vlug gemaakt. De vrees zat er wel een beetje in omdat ik, als alleenstaande mindervalide vader van nog 3 schoolgaande kinderen, ook voor hen toekomstgericht een volwaardige en efficiënte beslissing voor het leven diende te treffen.
De integratie lukt wonderwel goed op zelfs korte termijn. Waarschijnlijk vooral toe te schrijven aan het feit dat wij echt als "4 onder 1 dak leefden" omdat àlle andere familieleden uitgestorven zijn , hoewel je dan weer zou kunnen stellen dat je toch ook al je vrienden uit het Antwerpse als het ware verliest. Voor de kinderen, die nog vrijwel heel jong waren, liep alles misschien ook wel wat eenvoudiger omdat zij via de school en de diverse verenigingen waarbij ik hen liet aansluiten zeer vlug een eigen vriendenkring wisten op te bouwen en zich dan ook vlug "thuis" konden voelen.
Voor mezelf was het iets moeilijker om de verhuizing te aanvaarden temeer daar een sinjoor hier in het Limburgse niet zo direkt wordt aanvaard. Het feit echter dat ik enorme mensenkennis in mijn vroegere beroepsleven, op mijn sociaal dienstbetoon (a rato van mijn politieke opvoeding), als bestuurs- en aktief lid van diverse sport- en culturele verenigingen en vooral veel contacten als animator, cooördinator van feestelijkheden, disc-jockey en prenstator van diverse vermakelijkheidsshows had opgedaan waarbij ik me ook telkens op zeer korte termijn goed in mijn vel kon vinden heeft ook hoogstwaarschijnlijk hier veel parten gespeeld in de vrij vlugge integratieprocedure.
Ook de heerlijk natuurlijke, rustige levensomgeving in de stad Lommel en het feit dat gezien mijn gezondheid het uitgangsleven, reizen, verre verplaatsingen en dies meer vrijwel uit den boze zijn geworden bieden me een enorme gemoedsrust in vergelijking met het drukke, onveilige en stressbestendige leven in een grootstad als Antwerpen of Mechelen.
Ook binnen de kortste keren raakte ik hier betrokken in het omgangsleven op allerhande gebied.
