Een moeilijke partner, de ideale uitdaging Atlas ?

Eigenlijk was hij veelal telkens voor een haar, de ideale man, waar bij, waar mee, een vrouw gewoon gelukkig kon zijn, indien ze zelf maar innerlijk tevreden was. Maar hij kreeg altijd vrouwen op zijn pad die dat eigenlijk op beslissende momenten niet waren, vanwege de genen, het bloed, de voorouderlijke voorgeschiedenissen, de ervaringen als kind, tiener en zo meer. Om tal van redenen zouden ze allemaal zelf wel ontdekken, zo dacht hij soms, welke kansen het lot hun gegeven had en welke niet...en wanneer ze hem daardoor toch dienden los te laten.     Hun verlatingsangst of wat dan ook wat een vrouw eigenlijk niet wil meemaken, zetten ze op hem over omdat hij nogal licht het leed van anderen op zich nam. Dingen moesten op hem worden gewroken op de duur, want men is dan op eens na alle goeie ervaringen, diegene op wie moet worden afgereageerd. Moeilijk om uit die spiralen van het verleden te geraken en moeilijk te ontdekken hoe je eigenlijk zelf in mekaar zit. Alles begint met opgaven waarin in de meeste gevallen, alles al vervat zit…dat vooral zij die een gezin hebben dat maar niet vergeten. Al hebben mensen echt mensen nodig om te groeien, eens gezin, is het best om goed GEZINd te leren blijven...anderen betrekken bij de levensopgaven is alleen heilzaam als de taken in het leven die van een koppel overstijgen, maar men moet er wel de goede en minder goede gevolgen bijnemen.  Zij die door het door het verleden, de eigen gedachten, woorden en gedragingen gestuurde lot, na het scheiden der wegen niet op een oncomplexe manier weer in rustige plooien vallen…roepen niet de HEeLheid maar de hel naar zich toe…op aarde… en nadien …nadien ? Nadien is altijd weer hier, geïntegreerd in het heden…men moet alleen zien dat je in rustige wateren geraakt met de hulp van de sterke delen van zij die er niet meer zijn, ze zijn in feite je eigen of liever, ze zijn zo zichtbaar niet meer. Dat is wat ware religie is.

Al is het je lot om de wegen van mensen met zwaar emotionele uitdagingen te delen, en gebruikt de liefde je daarvoor…al krijg je het beste in hen boven, en help je hen voor een stuk hun voorouderlijke erfenissen te begrijpen zodat ze hun opdrachten en kansen beter zouden verstaan, al schrijven ze teksten van spirituele waarde, soms loopt het allemaal niet zo zoals men zou kunnen hebben gehoopt en verwacht…omdat een hoger plan het al allemaal anders heeft bedacht.  Men noemt het dan voorzienigheid, maar mensen zijn mekaars voorzienigheid. Het eindigt met 'tot gauw' en wie weet ziet men mekaar nooit meer terug. Men is het dan aan mekaar verplicht om het innerlijk evenwicht te leren vinden, ook zonder mekaar...veelal vanwege de banden met het verleden, niet die van de eigen perspectieven. Men wenst mekaar sterkte en reist verder, want wrange ‘na gevoelens’ werken nefast.

everybody has a name

My name is combination.  I combine.  The innocent aspirations of youth,

with the illusions and desillusions of reality, of growing up,

with the hope for new illusions to believe in,

with the fate that we evolve to the real lessons, to the real feeling,

to the best act in real art's NOW

                            I combine.  The pains and joies of the past,

with understanding the present ones

with the aspirations of tomorrow

with all the energy deep inside me

                            I combine.  The political theories

with the working conditions,

with te real emotional world of daily people,

with wanting to change things

                            I combine.  The news on war, poverty, famine,

with all kind of wealth disseases,

with all kinds of unhappiness that reigns,

with breaking the solitude of the individual

                            I combine.  The living and the dead,

with the longing for fullfilment

with wanting to recognise , who in fact I am,

with observing all kinds of forgotten energies

                            I combine.  Friendship and Love and Lust

with satisfaction and negative emotions,

with solutions and new problems,

with rest and unease

                            I combine, I combine, I combine.

I cannot do otherwise, aldough I try, I always have to combine.

Because combination shall be my name untill it's no longer necessary...

And I’ll become part of another world ?

combination

Oh heavenly whisper

Hadn’t seen here in years.  But in the night she came in a dream. We met, set on the kitchen table of long ago, talked long and deep while in fact, I was in Africa for two weeks, and she in Europe. We talked about what we had learned  and what we had left. To blame was the situation in general. We were born out of a force of circumstances and while growing up we were confronted with the unsolved negative emotions of others and our own.

What is faith in a love-relationship ? Is it an agreement to stay faithful to one person in body and soul or is it a commitment to deal with the heritage of what went wrong in the relationships before our birth, which in the end, had to lead to us ?  It’s the second part of the answer that is the most difficult part to analyze, because roads tend to split because one person does not have all the answers.

Men do not understand why women often seem to run in to tears more ten they do.  When a woman wants to break up a relationship, she will try to put the ‘blame’ on the male…or the other way around.  If there where break ups before in the same or other relationships, one can use the past experiences to get out of the situation, or at least to stay calm.  One can learn a lot about life when one has compassion with people.  Sometimes it can put yourself in a lot of trouble, but by going through the pain of others, one discovers where pain descends from. By doing so, you give yourself a piece of advice in the end, ‘you don’t want to know where pain comes from’.  Because if you do want to know, it surely will come your way.

Attraction. Physical attraction. Probably our genes, smart enough to know what a biological good match is.  Not only physical attraction. The partner can offer social security as well. Emotional attraction. Partners that lean on each other, one more than the other, to obtain a good feeling that leads to falling in love. After the honeymoon weeks, things start to slow down in intensity and many influences make their way in to the evolution of the relation. Since one out of two relationships fall apart, it is obvious that with a lot of people an often hidden battle starts : ‘should we or I or shouldn’t we split’ ?  Often one of the reasons for this kind of conduct is that one is afraid that the other one could find another partner and out of jealousy  people sometimes even make babies which task in life it will be to find out where they come from.  Maybe that newborn life is blessed with far less jealousy, in order to confront his parents. Maybe the next baby will grow up to be once again more jealous…in order to learn something from each other in this game called life.

People interfere in the lives of others, continuing their kind of never ending stories. They can start their story by not only telling stories of people they knew, but also the stories of their own. Their pains, their joys, their remedies. The story teller often explains the story from his or her angle, making it to nice or to black so while telling their story, they misjudge people.  When the ones who listen, aren’t experienced enough or when they do not want to take a moral point of view or do not want to judge because they do not know the complete backgrounds of persons involved, a lot of later confusions are born.

So when there is interconnection that works, people touch each other for the first time in a special way…by words, an arm, a kiss maybe a few months later. The stories that begin in a slow platonic way, often can reach the same or more passion in every way. No problem so far, when people involved are single. One can be married or in another kind of relationship. The most wise thing to do is to continue in a platonic way. If one can let go of his or her feelings the other one, instead of taking a distance too, can become hopelessly unhappy, not only from the tensions at home, but because of an inner emptiness that isn’t answered any more by the challenge and excitement a new relationship can bring into life. Often one cannot find the same mutual interests in one person : intellectual things, mystical things, poetry, politics, literature and so on. But you do not need to start an physical relationship for that. But when that kind of very good feeling is there, bodies can show the desire to compare the depths of life in the physical dimensions as well. One can become very wet from each other(s) for years and years to come, or things can fall into the after honeymoon experience soon.  Most of the people hide their love story for each other when there is a triangle involved. Some speak about it and even before things start getting ‘serious’. Splits often then occur, sometimes the third leg has to go, sometimes the third person revives the older relationship…surely in a physical way at least, but that, like the honeymoon experience is not of long duration when there is more interconnection with the soul of others involved. One can hesitate a long time to inform the existing relationship. It depends of one’s experiences, the ‘guilty’-thing about it.  To make a triangle official is in fact recognizing that some existing ties came under pressure. Often it was before something new started. Sometimes it is because another love story started. In other cases both. In all cases life shows a bit about the truth about the prehistory of your love life that can go back your parents and so on…but the responsibility for it, in the end, is your own. That’s what feeling good is largely about.

Because of the complexity of things, when emotionally difficult matters are concerned; some people need other people to continue or complete their former relationships. The ones who are left on their own and can concentrate on other things besides those sometimes silly emotionally negative things…are rare. Fewer are the ones that have non hostile taught about their ‘rivals in love’. Often depressions follow, drinking, chasing others to get ‘even’, the same behavior as some women or men who had a bad relationship with their mother, father…they tend to take revenge on the later husband.   Every negative emotion, in the end, always comes down to ‘fear’. Fear of not enough love, not enough money,…and so on. Love, if you have no fears, is a thing there is always plenty of. And because a lot of us have to many fears we invent a lot of things we can hide ourselves behind. Surely, when one is the second man or second wife in the play, and children are involved; one must be strong enough to take a distance.  If it doesn’t work, in the end you have to make up your mind if you want a classical relation or not. ‘There surely must be some nice, uncomplicated candidates’ over there, one starts to think’ in that stage. When the triangle is to disappear because of a fourth person entering the stage, a new battle begins. The good old biological competition, or is it not all kinds of unfinished business of the past that lingers on in the present…pumps the adrenaline again.  Deals are made and oats are sworn to prevent the new couple from being together.  Interfering with the life of others has lots of inspiration…because too much bellybutton (ego) often can make a fool of both sexes. Even expressing emotions, feelings, talking doesn’t help anymore then…and often the bed has to make up…leaving others with their illusions and sometimes the new old couple as well. It isn’t an easy task, avoiding the meaningless. If you are close to it, the pressure will go up and one tends to explode if you have no inner calm any more. Sometimes it’s a good thing for your evolution when people start evolving more through other people.  If one gets in to trouble of all kind, don’t give up to easily…or the future can hold a lot of more trouble ahead on other locations with other persons. It might. It might not. The silly old question, she(he)loves me…not. A crazy, but meaning full thing that fight against instability, the ups and downs.      by Octo  19/08/2009

Iemand schreef ooit een brief aan de Korintiërs :
1 Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. 2 Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. 3 Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
4 De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. 5 Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, 6 ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. 7 Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
8 De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – 9 want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. 10 Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. 11 Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. 12 Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. 13 Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.
http://heerlijkoverliefdepennen.skynetblogs.be

vriendin-in

in  het soms best niets meer uit te leggen

het ontwarren van soorten passie en dromen

het koesteren van onze interessen

het vallen in plooien

het open omgaan en omsluieren

het verwerken van verdriet van anderen

het uit-en aanmaken

het leren uit pijn en vreugde

het afstand houden

het inleven in onze rol

het ouder zijn

het tussengeneratie zijn

het grootouder worden

het luisteren naar verhalen en vertelllen ervan

het beleven van natuur en kultuur

het niet gedomineerd willen worden

het overstijgen van wat niet lekker zit

het zoeken naar de bestaanslijn

het samen rusten en onrusten

het  reizen, vertrekken en aankomen

het tv en media bekritiseren

het 'media-dieeten'

want,

ben je niet nog altijd,

m'n modem die m'n soms ingewikkelde signalen vertaalt

m'n gsm met bedachtzame signalen, geen kwaad

m'n kameraad met alles erop en eraan

al lijkt het soms dat veel is vergaan

m''n reispartner door 't leven

al sputtert de motor wel eens even

m'n kurve met pieken en dalen

al wil je wel eens teveel toppen halen

m'n bron van mysterie en leed,

al bekom je dan weer vaak dat ik dat weer vergeet

m'n nachtmerrie en m'n droom

al is wat ik zeg en schrijf niet altijd even schoon

m'n geritsel en geruis, m'n slagen en donder

al zijn we nog samen, soms is 't een wonder

m'n breken en opnieuw beginnen

gelijmd door het prikkellen van deze soort zinnen

m'n afhaken en jouw inhalen

immer overstegen door verhalend overstijgen van balen

m'n kulturele geestesgenoot

wie weet gaan we nog wel eens ...voor bloot

m'n klaagmuur en ik de jouwe

al zullen we niet trouwen

m'n steen des aanstoots, m'n klavertje vier

al is't om reeds lang uitgesproken redenen soms moeilijk

kom nog maar eens hier

octo

Vrouw,Trouw, Rouw

Van hun sokkel gevallen , gekwetste vrouwen, mannen

Veroordeeld tot de vlucht

In iemands armen van herhaling op termijn

Weinig blijheid nog, die zegt

Ben blij dat je er bent

Blijf toch nog even

En toch in eenieder

Het mooie kind

Dat dit alles niet verdiende

Geen ruimte meer voor zomaar beleven

Wegduwen van inzichten

Overboord gooien van het schrijven

In het poëtische zand van vroeger

De romantiek van de maan

Lijkt een treuren om de ondergegane zon

Verduisterd door het geloof

In voor altijd wolkenvelden

Wortels van nare toestanden

Met soms giftige sappen van Generaties terug

Dagelijkse ontgifting door het blije gemoed

Toen anderen, kind, ouder, oudje waren

’t Moest zo zijn, nog kon het niet anders

Toch zijn wij het die nu snoeien en scheuten schieten

De takken van het NU bepalen

Onze koers uitzetten

In de liefde zijn diploma’s weinig van tel

Je snapt het waarom toch eerst

Als je van school wordt gegooid

Of zelf vindt dat er niets jouw passend te leren valt

Je valt in het beste geval op het mooie in anderen

Met wat geluk blijven de boze tongen

De haat in de ogen, de angst in het hart

De angst in de ogen, de haat in het hart

Afgunst en ziekte Je bespaard

Na alle lief en leed het penibele isoleren

Het lief koesteren, wijsheid doorgeven

Dingen waar men in de scholen van de productiegerichte mens

Nauwelijks tijd voor maakt

Nauwelijks zichtbare banden tussen zo vele personages

Ze gebeuren gewoon en vertakken zich

Vaak in wraakgevoelens, wrok

Doorgegeven, verergerde ijdelheid, angst, hebzucht

Talrijk zijn de namen der vervuilde rivieren

Hun bronnen beginnen met ‘té’ of ‘over’ en ‘nooit’

Te beschermend, te emotioneel, te intiem, te macho, te soft

Te begrijpelijk, te toegeefelijk, te breed, te eng

Te  het zal me worst wezen, of té juist niet juist genoeg

Te hopeloos, omwille van denkbeeldig niet genoeg graag gezien

Wat natuurlijk met je zelf beginnen moet

Overgevoelig, overdaad, overzichtsloos

Nooit rustig, nooit genoeg, nooit tevreden

Minder ernstige gevallen beginnen met ‘zelden’

Zelden een verlaten gevoel, zelden een drang om teveel

Teveel wat een mens niet aankan

Korter bij je gezondste evenwicht, draag je, deel je zorgen lichter

Daar waar het moet en nog kan

Waar het licht nog ergens binnenpiept

Niet alle rolluiken in soms ongeneeslijke boosheid zijn toegegooid

De genetica, de doorgegeven en zelf opgestapelde karma

Eisen soms tol na de erosie van persoonlijke keuzen uit passie

Het hart heeft het moeilijker met goed en fout dan het verstand

Het puriteinse ‘goed’ en ‘slecht’ ,simpele maatstaf zonder bochten

Makkelijk gezegd, leren leven met, slingert zich ook  kanten op

Eigen verborgen en open en bloot agendaatjes genoeg

Het verleden van nog anderen er weer bijnemen, soms evident

De goede zeden, wat was dat ook alweer ?

Het verlangen van man en vrouw naar geborgen rust

Een soort immuniteit tegen het vaak verscheurende instabiele

Veroorzaker Veroorzaakster van veel emotionele ellende

Die met de navel  hoog in ’t vaandel, niet rijper maakt

Hoe kalmer men leert blijven

Hoe meer het drakerige je soms met lava van vroeger onderspuwt

Ach hier wordt vruchtbare grond geboren, je keert weer

Na nog eens een uitbarsting

Trek je naar een hoge berg omwille van zuiverheid, overzicht

Niet beseffend dat het ook eens een vulkaan kan zijn

Moet je je dan definitief op de vlakte houden ?

Hoe dieper het inzicht, hoe meer je soms zwijgen gaat

Waarheid doet vaak de stoppen doorslaan

Je kan pas waarschuwen voor trillingen,barstende kratermonden

Juist omdat je allerlei nuances en pijn mocht leren kennen

Leer er jezelf en dan eerst anderen mee omgaan

’t Belangrijkste blijven echter de inzichten, voedsel voor de geest

Blijheid inspireren, onverschillig evenwicht midden turbulenties

Blijheid die, te opgeblazen ballonnen, kinderlijk doorprikt

Een deel van ons,reddingsboeien voor andere schipbreukelingen ?

Uitzendkrachten naar daar waar pijn het leven overwoekert ?

Het leven soms gezelschapsspel tussen de waan en het gemeende

Soms een geluk niet onvoorwaardelijk meer lief te hebben

Meevoelen heeft soms zin, mee lijden meestal overbodig

Vermoeidheid door mee te lijden belast de sterkste schouders

Anderen kunstvleugels geven waarmee ze zich te pletter storten ?

Eigengekweekte vleugels knippen en dan een vreemd soort rust ?

Je eigen kritisch herbekijken kan ruimte maken voor een ander

Ook al is die vaak lichamelijk overschatte ontrouw niet in ’t spel

Ook al sterft men op ’t eind van z’n leven maar een stuk

Laat het hart de nagels voor de kist zoveel mogelijk zelf kiezen

Laat de logica je voor zelfkruisiging behoeden

Hoe ouder je wordt des te oordeelkundiger laat ons hopen

Is het waar zoals een Libanees dichter, Kahlil Gibran, ooit zei

“we kiezen onze vreugden en smart lang voordat we ze beleven”?

Dat we altijd zijn daar waar we het meeste nodig zijn

Valt te betwisten in het geval van het rekken van pijn

Ook in genetische predestinatie valt wel in te grijpen.

Of we blijven het onvervulde deel van anderen hun leven

Man. Vrouw. Objectieve. Subjectieve. Fysica. Chemie

Nooit volledig te scheiden, afzonderlijk en samen begrijpen

Het  ‘andere deel’, van het geheel begrijpen en aanvoelen

Belangrijker dan abstracties over goden en dood of niet

Blijvend de symbolische interacties tussen hem&haar  observeren

Vanuit een rust, niet alleen omwille van biologische intelligentie

Naar een andere dimensie weggekust                   octo 16/03/09

het lijkt soms of het verboden is van verliefd te worden

Bovenal leer de liefde die in je zit voelen en leer ze ook aan wie te geven.

Onderzoek de wegen die de filosofie en de geschiedenis bewandelden.

Bemin de kunsten. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel het met je uitverkorene. Laat zo weinig mogelijk negatieve emoties toe. Verzorg je lichaam, dwing het niet tot overmaat. Deel zowel de vriendschap als de liefde, de kennis en het zoeken als je lichaam met je uitverkorene...kruidt het geheel met relativiteitszin en humor en je bekomt ...passie.

Als je dan niet dadelijk voor mekaar kiest...moet het niet zo zijn.

Als geest en materie één zijn en eeuwig bestaan en de rode, wetenschappelijk aantoonbare wetten van de materie, altijd aan een verfijning van de geest gewerkt hebben; ...hoe komt het dan dat voor het begrijpen van allerlei soorten verhoudingen tussen mensen, zeker die, die met het intieme zijn te maken hebben, je met die rode wetten alleen niet ver komt ? Mensen zijn niet alleen bij mekaar omdat ze geografisch gezien in mekaars buurt woonden of elkaar toevallig tegenkwamen...of mekaar economisch nodig hebben...ze trekken de moeilijkheden die ze nodig hebben om te groeien vaak zelf aan...vooral diegenen die eigenlijk niet veel groei nodig hebben, lijken soms nog het meeste moeilijkheden aan te trekken.

Verliefd worden, een onmogelijke zaak soms...de praktisch te regelen zaken, de actualiteit volgen rond werkloosheid,armoede en oorlog slorpen ons in meerdere of mindere mate volledig op. De studie naar de redenen van allerhande dergelijke ellende en de propaganda in dienst van de oplossingen houden ons over het algemeen te weinig bezig. Maar bovenal gebruikt de liefde ons al te vaak om ons het onderscheid tussen mensen en wat hen in ons aantrekt en afstoot duidelijk te maken.

Aantrekken en afstoten, ebbe en vloed, het universum dat uitdeint en weer in mekaar stuikt...de liefde kent er ook wat van. Die filosofische speurtocht naar de zin van het leven, sommige theorieën die men rond de praktijk van de mens en zijn menselijke relaties uitgewerkt, blijken in de praktijk rondom ons veelal te kloppen...al kan je een mens en zijn relaties niet in om 't even welke theorie gieten.

Zo hebben vele alleenwonenden hun boezemvrienden wel een aantal redenen om niet bij mekaar te wonen...wellicht omdat ze te openhartig over hun al of niet platonische verhoudingen zijn...en ook omwille van de verplichtingen die ze, terrecht of onterecht nog bij de voorgeschiedenis van hun leven terecht of onterecht, menen te hebben.

Vanuit de subjektiviteit van een situatie lijkt iedereen tijdens konflikten wel gelijk te willen hebben...het is hoe men zich op korte of lange termijn voelt dat bepalend voor iemands beslissingen is. Misschien is het iemand zijn lot van bijvoorbeeld te blijven schrijven en daarvoor veel alleen te moeten zijn. Misschien is het iemands lot van verder in de omgeving van je kinderen te blijven. Alles is op een bepaald punt altijd het resultaat van wat eraan voorafging. Schrijven over de veiligste manier om emotionele windhozen met vrouwen en mannen en kinderen te vermijden, is nog niet zo simpel. Er monogaam mee samenwonen is, afhankelijk van iemands karakter en opdracht in 't leven een heel goed recept ter voorkoming van onrust. Ook in gemengde gezinnen met kinderen is samen leren omgaan met mekaar een opdracht.

Het zou zo simpel kunnen zijn. 'Indien gij niet wordt als deze kinderen'...1meisje, 1 jongen. Zo simpel blijft het voor velen echter niet. We zijn nu 2006.

In de tijd van onze grootouders en ouders, het eerste grote stuk van vorige eeuw, bleef men bij mekaar wonen tot één van de twee sneuvelde of vredig doodging. Dit feit wil natuurlijk niet zeggen dat het toen allemaal beter tussen man en vrouw was. Nu valt het door de meeste mensen niet te verdragen als de partner iets met iemand anders heeft, hoe geestelijker het nieuwe paar bij mekaar staat, hoe erger meestal voor de vorige

partner. Dit 'dicht bij mekaar staan' heeft soms ondoorgrondelijke redenen en soms is het zoeken naar een andere partner alleen maar zin in avontuur of gebeurdt het uit revanche...of om de partner te vlug af te zijn...zo diep kan jaloersheid gaan.

Het lijkt wel dat hoe meer je elkaars gedachten kunt vertolken zonder dat de andere ze uitspreekt, hoe dichter geliefden naar mekaar toegroeien en hoe intenser ook hun innerlijke band wordt. Het waarom van zowel verliefdheden als scheidingen kan generaties terug te vinden zijn...we vertegenwoordigen en zijn vele stukjes van zij die voor ons kwamen.

Het leven stuurt de ene vele paden in, een ander krijgt er minder te begaan... om te genieten, te boeten, wraak te nemen, te domineren of te leren...of alles bijeen ? Aan alles alleen op ons eentje te doen, hebben we niet veel, we zoeken gezelschap. We beseffen het niet altijd, maar toch willen we gewoon in onszelf tot rust komen, via de invloed van anderen. Dat tot rust komen heeft ook, maar niet zozeer met de lichamelijke kant van de liefde te maken. Buiten de al eens overhoop gegooide gevoelswereld in ons eigen gaan we zoals velen velen uit werken of niet, of verplaatsen ons met onze auto's of met de zeldzame bussen. Als we door één van onze dorpen stappen, lijken we wel een rare snuiter , want voetgangers kom je op de buiten nog zelden tegen in de dagen van tegenwoordig. Ook in de steden vereenzamen mensen soms. Het is niet alleen mensellijk kontakt en innerlijke rust dat we zoeken...we willen weten hoe ons leven in mekaar zit. Niet zozeer op filosofisch gebied, want daar zijn er velen onder ons te materialistisch voor geworden, maar gewoon ons liefdesleven, dat willen we toch wel begrijpen. Alhoewel we het leven van zij die er niet meer zijn verder zetten, spreken de graven niet meer, op de voetpaden kom je zelden iemand tegen voor een meer dan gewoon gesprek. De visuele media houden iedereen in hun ban. Als je naar de beeldbuis kijkt moet je altijd veel selekteren, zappend op zoek naar een goede documentaire of een film met menselijke inhoud.

Boeken over relaties zijn er in overvloed...toch zullen we in de praktijk de konfrontatie met de voor ons nuttige dingen daarin moeten aangaan.

Eenmaal door eigen 'fout ' of die van de andere, of door de eigen voorgeschiedenis of die van de andere of de door beiden afgeweken baan van vrouw, man, kinderen... uiteengegaan, lijkt het vervolg van het verhaal wel een hopeloos kluwen van opeenvolgende pogingen om weer ongecomplikeerd gelukkig te worden. Eerst kom je dan soms iemand tegen die het schuldgevoel van de vrouw of man nopens haar of zijn slipper moet wegnemen en de eigen hulpeloosheid daarond moet uitgommen. Als dat dan niet lijkt te lukken, gun je mekaar weer een eigen leven. Eigenlijk wil men terug naar het gelukkige, geregelde leven van vroeger. Als het niet de bedoeling is dat je opnieuw gaat samenleven, duiken er voor beiden of één van beiden een reeks onoverkomelijke obstakels op. Men zegt dat de liefde dan wel alles kan overwinnen, maar daar moet je dan wel met z'n beiden rijp voor zijn...of het nu om gescheiden mensen of LAT-relaties of welke vorm van samenleven dan ook gaat.

Bovendien zijn er in iedere liefdessituatie ook nog eens een aantal oude, onverwerkte emoties naar de anderen buiten het koppel toe...zodanig dat niet iedereen op elk moment rijp is om te gaan samenwonen of zo. Diegene die kiest om te midden van z'n onopgeloste gegevenheden van vroeger te blijven leven, neemt soms het risiko van niet meer aan zijn of haar beste energie te kunnen er dan op de koop toe bij. Eigenlijk blijft men dan vaak aan z'n oude toestand hangen, maar dan in het geval van een zielsgenoot gelukkig met iemand die zoveel interessen en dichterlijk aanvoelen delen kan.

Als men eerlijk met zichzelf is en indien diegene die men liefheeft niet uit het zware deel van zijn of haar emoties losraakt, is het slechts voor weinigen een haalbare oplossing van een nieuwe relatie in alle openheid te kunnen beleven. Cruciaal blijft dat de vrouw of man in kwestie eigenlijk meestal onbereikbaar blijft als vrouw of man aan iemands zijde.

Hij en zij hebben dan voortdurend 'loslaten' te leren, de twijfelende tegenpartij heeft dan leren tevreden te zijn met de situatie waarin hij of zij zich bevond. Om hem of haar te bewijzen dat een dergelijke verhouding soms niet houdbaar is, worden zij of hij dan verliefd op iemand anders die ook vaak ergens aan een andere driehoek ontsnapt is en er ook niet helemaal aan ontsnapt is, al bevindt die iemand zich op welk een letterlijke afstand van enkele duizenden kilometers van die situatie. Het lijkt dan of dat iedere betrokkene partij in zo'n situatie niet wil of kan kiezen, wat ze ook proberen Op de meeste momenten is er steeds één konstante, het naar de eenvoud willen, één lief aan je zij...je kan niet iedereen plezieren...hoeveel eenzame mensen er ook bestaan. De mens is op liefdesvlak immers heel individualistisch ingesteld.

Je kan proberen op al die regels een uitzondering te zijn, je kunt er echter moeilijk aan ontsnappen. Misschien alleen door een onverschillig evenwicht tegenover zware, negatieve emoties te leren hanteren. 'Onverschillig evenwicht' wil niet zeggen dat je niks om iemand geeft...je helpt er de andere soms beter mee dan 'mee te lijden'.

Het lijkt wel een taboe van het in het bijzijn van iemand waar je een dubbel intieme verhouding mee hebt (geestelijk en lichamelijk) iets over een ander iemand waarmee je één of beide kanten ook hebt, te zeggen...als je amok vermijden wil. Het is aan eenieder van de betrokkenen om uit te vissen met wie wat nu eigenlijk het beste klikt. Tijdens dit proces geldt niet zozeer het bekende 'eerlijk duurt het langst' maar eerder 'de waarheid omtrent iemands leven komt uiteindelijk bovendrijven'... . Vreemd genoeg, maar waar, als je altijd open en eerlijk bent en je wordt desondanks of juist daarom voortdurend emotioneel aangevallen omdat je een ander van een andere verhouding die je hebt, inlicht...dreig je daar op den duur aan onderdoor te gaan. Je zult zelfs merken, dat hoe monogaam je ook bent, je moet oppassen van je niet ergens schuldig aan een anders problemen gaan te voelen.

Een vrouw of een man, of beiden, die zich niet goed meer bij mekaar voelen bewerkstelligen bij mekaar dat ze zich voor derden beginnen openstellen.

De kinderen leren er na verloop van tijd ook hun eigen lessen uit. Iedereen lijkt op bepaalde tijden onder de vorm van zijn vrouw of haar man of de kinderen of daarbuiten te worden geconfronteerd met diegenen waar ze hun levenslessen mee te leren hebben. Het lijkt wel of in sommige levens in de eerste verhoudingen de tegenstellingen mekaar aantrekken...trouw tegenover minder trouw ingesteld bijvoorbeeld. In combinatie met breeddenkend is de uitkomst van dergelijke verhouding in veel gevallen de ene of andere complicatie door derden...waarbij in het merendeel van de gevallen het spel van 'moeten kiezen voor...' begint. Menselijk absurd, wordt het op het eerste zicht wanneer de keuze precies door materiëel welzijn ingegeven wordt. 'Op het eerste zicht', want eigenlijk is je leven iets waarvan je de gevolgen die dat dat leven op anderen heeft, en het waarom daarvan, nooit volledig begrijpt...da's iets dat verborgen in het collektief bewustzijn ligt. Het collectieve bewustzijn, de trauma's van generaties terug die zich nog altijd blijven vertalen in overdominante bindingen tussen ouders en kinderen en omgekeerd, tussen vrienden en vriendinnen, collega's...enz.

Een driehoeksverhouding evolueert soms tot een soort monogame LAT- situatie waarbij de ex in de eerste plaats tot boezemvriend(in) evolueert. Men laat de vroegere liefde ook nog in z'n leven toe voor de vriendschap en de cultuur, het gesprek achter een thee of een pint...vrijen, en ergens hoopt men dan dat er weer een zielsgenoot op het levenspad komt...iemand die jezelf ook weer geestelijk en lichamelijk raakt...tot de band zo hecht wordt dat je(soms weeral) besluit van er met z'n twee voor te gaan.

Vreemd, zo'n vertrouwd onderhuids verlangen naar lichamelijke intimiteit die weer een sluis van de hemel opendraait en bij wijlen zo'n gigantisch meer van rust op 't eind kreëert. Terwijl dan altijd weer die rust op je turbines valt en je er een geweldige energie genereert.De kracht om dagelijks te leven, beter opgewekt met z'n twee.

Sommigen menen van anderen dat zij vrouwenlopers of mannenzot zijn. Heroplevingen van de lichamelijke en andere kant van relaties, hoeven niet aan de porno of pillenindustrie gebonden te zijn. Levenslot, levensslot...het antwoord zit hem in één letter. Welk is het levenslot en het levensslot van diegenen op onze weg...breken zij wel of niet uit het oude karkas van maar te blijven lijden...dan is dat inderdaad hun lot. Soms weten ze niet wat er gaande is, soms willen ze het niet weten en in 't begin van een relatie mogen ze het eigenlijk niet weten...wat de eigenlijke bedoeling van hun liefde is, anders werkt de verliefdheid niet.

Soms kom je in 't stad mensen van allerlei leeftijden tegen, vol van depressie en pillen; je herkent de symptomen van een paar mensen die je kent. De psychologische leefwereld tast het immuunsysteem van de biologische wereld aan. Pillendraaiers kunnen zelden helpen en sommige vrienden verkondigen dingen die het allemaal alleen maar erger maken door absoluut partij te kiezen ipv het totale plaatje te snappen...wat voor buitenstaanders eigenlijk heel moeilijk is. Man en vrouw zitten met een bibliotheek van doorgegeven ervaringen en pogingen om hun eigen te willen zijn in hun wezen. Soms zit in dat willen veel te veel met het genetische verbonden tegenstrijdigheid.

Soms ziet een buitenstaander toch meer dan zij zelf. Het is de confrontatie met jezelf en anderen die je moet leren aankunnen. Vertrekkend van de vreugde die je binnenin voelen kan en zo tot zelfwaarde en kreativiteit komen...je eigenheid dan kunnen en mogen beleven is het grootste geschenk dat je dan kan overkomen.

Je moet bij momenten na teveel denken toegeven dat eenzaamheid je op kan eten...en dat je om te kunnen voelen er echt moet voor openstaan. Zonder innerlijke rust, werkt dit echter niet. Je kan toch niet de hele dag zoals zovelen alleen maar genoeg hebben aan oppervlakkige, praktische dingen, zonder bij de zin van het leven stil te staan.

Is er daar nergens een geestesgenoot die niet op weg naar alleen oppervlakkig willen leven is ? De echte waarheid omtrent het te volgen levenspad wordt dan wel met de jaren duidelijker en duidelijker , maar het is telkens wachten op de evolutie van anderen om zelf verder naar het soort dubbele verlichting dat we zoeken : geestelijke en lichamelijke intimiteit, door te stoten. Sommige zielsgekwetste mensen zullen in dit proces naar innerlijke rust proberen van anderen te kwetsen...of ze nu zelf de oorzaak van hun kwetsuren zijn of niet. De wegen om dat te bereiken tarten alle verbeelding...inbegrepen 'schatje' hier en 'schatje' daar.

Al moet men in feite dankbaar zijn om wat men verduurde, het kan soms allemaal niet blijven duren.

Sommigen zijn anti-bloem, anti-zoet en anti-dier en trekken de tegengestelde polen tóch aan.

Hun kinderen weten soms niet wat hen overkomt en blijven vaak lang naar een passend dekseltje zoeken.

De woorden die gewisseld worden zijn altijd een mengeling van wat er op die momenten op alle fronten leeft. Hoe beter je dat doorhebt, hoe moeilijker het te verwoorden valt...en toch vindt je eens je dat beseft dan moment na moment de juiste woorden om uit te spreken...welke soms nare gevolgen ze op het eerste gezicht soms ook voor jezelf of anderen hebben. Soms is het beter van alle vrouwen als je zussen en mannen als je broers te beschouwen tot je weet voor wie je weer kiezen moet. Kiezen tot je jezelf van het zware uit dat duizenden of tientallen jaren oude verleden kan ontdoen.

Als je in 't begin iemand teveel idealiseert is dat ondertussen vaak het begin van een te vroeg einde.

Een einde kan soms heel lamentabel verlopen als één van de twee z'n eigen weg niet aan 't volgen is.

Soms moeten we dan weer om kracht vragen aan iets buiten ons...aan de energie van al diegenen die het al wel kunnen doorspartelen hebben...of die nu nog leven of niet ?

Misschien zijn wij die energie eenvoudigweg wel. Jezelf al eens door anderen van op een afstand en kortbij laten observeren...daar kan een mens veel van leren.

De dood bij leven al achter de rug hebben...is zoveel kennis,inzicht en wijsheid verzameld hebben dat je totaal vrij van vrees bent geworden en vol van overgave aan je innerlijke goede gevoel. Intimiteit, inzicht en inkomen...of wat de meeste mensen in meer of mindere mate boeit.

Het ontdekken van diegene in jezelf die voortdurend de mogelijkhedenen tot oplossingen in jezelf of in anderen afweegt...is het ontdekken van samenhang. De enorme input van je omgeving moet altijd worden gezift.

Als je je goed in je vel voelt, schijnt het licht schijnt soms op de boom vóór je ruit en drukt diens schaduw al door de wind dansend op het gordijn uit. De boom zwiept en zwiept soms, lichtjes door de wind beveelt, zo komt de wereld vanuit onze innerlijke rust dan op ons over...en eerst dan kunnen we waarlijk lief hebben, liefhebben vanuit innerlijke rust.

Dan zien we in dat de liefdesrivaliteit onder mensen enorm ver kan gaan...en op een bepaald punt aanbeland, ons niet meer verontrusten kan.

Als die rivalitieit zich in de strijd om geld en goederen vertaalt, verliezen we onze tijd en staan we nog nergens. Iedere dag moet men tussen het al en jezelf een brug bouwen om de innerlijke kalmte weer te vinden. Een dag kan op duizenden manieren beginnen...maar veel wegen en wegjes om te volgen zijn er niet. Voordat je op een dag zo'n weg vindt, moet je de betekenis van je nacht en de vorige dag begrepen hebben...ook al bevatten je dromen geen fundamentele boodschap en vormen ze een gekke collage met alleen flarden uit de vorige of andere dagen...ze zijn dan gewoon een verwerking van de vorige dag, niet van een hele periode of een half leven. Bewaar je intiemste gedachten voor diegenen die echt je leven willen delen, volgens welke formule dan ook.

Menselijke contacten zijn op het verleden gebaseerd en schuiven in het heden naar hun enig mogelijke plaats in de toekomst. Sommige mensen verliezen iemand door een overlijden van iemand, anderen op andere manieren. Een verlies, van welke aard dan ook zit altijd vol tijdelijk onbeantwoorde vragen. We kennen allemaal mensen die op bepaalde dagen heel humoristische dingen rond de dagelijkse gebeurtenissen of zo kunnen verzinnen.

Op andere dagen redeneren en spreken ze alleen in zwart en wit, die dagen of momenten zijn hun klassegenoten alleen lui ofwel alleen vlijtig en alles gaat te traag of te snel, afgemeten aan hun eigen dan ineengekrompen visie...humor en filosofie en inzicht zijn dan ver te zoeken...en zo zijn er nog vele variaties die met angst of verlies te maken hebben...met ervaringen in het genetische verleden en in het zelf geleefde leven. Sommige van die dingen lijken wel onuitwisbaar uit bepaalde karakters en toch leert het leven iedereen veranderen of stagneren. Denk en hoop niet te vaak dat je voor je inzichten daaromtrent echt gewaardeerd wordt. Zich kritischer naar anderen gedragen is dan de boodschap...dan kun je zelf meer tegen een stootje. Iedereen is immers een cel van het grote geheel dat geest des universums noemt...en voor een groot stuk voor z'n eigen geluk verantwoordelijk...maar velen hebben de samenhang van hun leven met dat in de buitenwereld niet door.

De manier van je omgaan met je eigen en anderen bepaald immers je eigen goedvoelen en je mag je door niemand laten overwoekeren. Velen onder ons zijn gevangenen van hun eigen predestinatie...ze lijken zich alleen maar vrij door het leven te bewegen...in feite zoeken ze voortdurend aan hun eigen, door anderen vastgelegde coördinaten te ontsnappen. Tijdens hun tocht volgen ze de voetstappen van hun medegevangenen of duwen hen vóór zich uit. Het valt in 't begin niet mee van je eigen route te volgen.

Heel veel van het gedrag van anderen heeft met de invulling van hun liefdesleven te maken, maar dat snappen ze niet altijd omdat ze nog door een berg emotionele zwaarte van hun eigen en anderen moeten. Knikkers zijn ze. Zoals onbekende planeten, vol van dominerende kleuren, hun geheimen verbergend in hun gesmolten glazen waarheden. Als je ze in het licht houdt geven ze hun fantasieën toch prijs. De fantasie die ze genereren, hun verloren blijheid, zou wel eens het antwoord op al hun vragen kunnen zijn. We zijn allen knikkers en ons verleden speelt met ons, al van vóór we zijn geboren. Komen er nieuwe knikkers in het spel, dan duiken de oude vragen weer onder nieuwe of vertrouwde vormen op.

Als je voor jezelf een grote ruimte geschapen hebt in je geest, duurt het soms toch niet lang voor een klein vervelend woord, idee...als een geurtje de hele ruimte verpest ...niet panikeren dan, dat gebeurt dan om onze alertheid niet laten in te dommelen. Hetzelfde met helder water en modder en met principes die je soms heel hard buigen moet om anderen toe te staan van zich volgens hun eigen methode naar geestelijke groei toe te werken. Sommige mensen, ook diegenen die je goed gevoel op de proef stellen, zijn toch zo mooi dat je de bus zou willen zijn die hen naar hun bestemming voeren mag. Soms moet je ze toch alleen maar groeten en je eigen weg voortzetten...want ze willen een privéchauffeur voor zich hebben.

Je eigen weg. Elke dag is er één om te herinneren, een jaarring in je leven, zoals een boom die heeft. Op een echt goeie dag zie je ineens het zonlicht dat weer door de wolken breekt ander. Het licht verschijnt dan weer op de scène van het levend theater dat het dagelijks leven is.

Het licht verspreidt zijn helderheid dan tot diep in je ziel en injekteert je dan met een vurig verlangen naar je nobelste doelstellingen. het licht verzekert je dan dat hetgeen je aan positiefs in het verleden soms voelde nog steeds heel waardevol in het heden zou kunnen blijken te zijn...zelfs al zijn het dingen die weinigen kunnen schelen en zijn het enkelingen die het voor een stuk begrijpen. De graad van bewustzijn die we bereiken, probeert op de ons omringende wezens af te stralen. Sommigen willen ons voor een lagere graad van bewustzijn winnen en inspannen. Daar kiezen we toch niet voor ? Vertrouwen moet onze gids blijven, een gids door moeilijke momenten en eenzaamheid en isolatie. Hoe zouden wij de hoop kunnen opgeven...de reis door onze wereld moet worden voltooid...zal nooit zijn voltooid, ook niet na dit leven...na de volgende big-bang begint het allemaal op een ander nivo weer en weer opnieuw, met miljarden jaren tussen. De kwaliteit van observatie van elke soort energie waarmee we omgeven zijn, zal stijgen en op termijn in dit bigbangtijdperk of volgende week of in een ander bigbang tijdperk aan anderen ten goede komen, daar moeten we met z'n allen van overtuigd blijven. We moeten het dagelijkse NU zo goed mogelijk proberen in te vullen met liefde en solidariteit en rust in ons eigen...wie goed doet, goed ontmoet passeert eerst langs weten wat 'goed' doen is, dat leert het leven ons.

Iedere dag is weer een balanceren tussen ons eigen bewustzijn en dat van de anderen...in het teken van al die aparte, verspreide en verengde verhalen achter de feiten.

Het leven als een kunstwerk, uitgebeeld door die zich soms tegenovergesteld of eensgezind gedragende artiesten die we allen zijn. Het begon nooit, want altijd diende het NIET niets of niemand te willen zijn, te worden bevochten. Kleiner of gelijk aan nul kan niemand of niets worden en alles heeft een vorm. Daardoor die big-bang en al die onzichtbare straling die een gevolg was van het weer terug in één punt samenkomen van alle energie uit het vorige theaterstuk. Als een artiest schiep die straling weer het eerste atoom en de eerste cel en de eerste mens. Wij zijn nog altijd bezig met de voorwaarden te scheppen dat iedereen rondom ons niet niemand wordt...we dagen mekaar voortdurend uit.

Ochtendstemmingen bijvoorbeeld. Hoe gaat het met ons vandaag ? Was gisteren toen iets zoals een zware last die op ons viel ? Zelfs om kracht vragen hielp misschien

gisteren niet. Soms lijken we wel van alle energie te zijn afgesloten. Misschien kwam het door het weer eens overmoedig projecteren van die boeiende toekomst die we ons een week geleden voorgesteld hadden...een toekomst aan de zijde van iemand met toch wel heel wisselende stemmingen soms.

Die dag verleden week was eigenlijk zo goed verlopen totdat haar of zijn melancholie ontwaakte en de te ontknopen strikken met de personages van het verleden weer vast toegetrokken werden. Haar of zijn onmacht naar anderen dan hemzelf of haarzelf toe, had weer toegeslagen en hij of zij moest weer de volle laag ervan inkasseren. Hij of zij mailde haar zijn of haar inzichten, herstelde en ze werd weer wat rustiger... tijdelijk...weer tijdelijk ...tot de konflikten met anderen eerst weer gaan liggen zullen zijn ?

Wat een verkwisting van energie voor beiden en anderen...als je op het verkeerde moment in mekaars omgeving bent. Geen bijgelovige theorieën of ontrafeling van komplexe psychologische diepteanalyses brengen dan nog enig soelaas. Kennis, zo simpel als licht en toch soms niet hanteerbaar als de wolken in je hoofd dicht zitten. Kom dan ook niet aandraven met God, want dat zijn gewoon de anderen en jezelf. Wordt weer zeker van je eigen rol in het stuk...de 'inzichten'. Net zoals mensen naar sociale gelijkheid verlangen en gegarandeerd gedonder op hun kop krijgen, zo is het soms ook met de liefde. Waar blijft soms dan weer het sensuele gele, dat met een schot in de bergen van angst mensen weer in hun oasetoestand herscheppen kan ? Te lang mekaar niet zien of de lichamelijkheid in een relatie verwaarlozen, schept afstand en eenzaamheid. Voor je je weer onder mensen vertoont moet je dat dan eerst wegwerken : een praatje tegen de hond die z'n been ophief : "ziet dat ge je kloten niet netelt", of tegen de spin : "ziet dat ge die vlieg vangt tegen dat ik terug ben". Meer heb je soms niet nodig om door te kunnen gaan. Tijdens je wandeling vindt je dan wat klein behuisde paddendikkoppen in een bijna uitgedroogde plas en je zet ze in een vijver. Je ziet dan kalfjes in de wei staan en je vindt een verbod om hen te slachten een heel hoog goed.

Toch komt er ondertussen nog altijd geen revival misschien...maar je breekt er toch het ijs in jezelf en naar anderen toe mee.

De dagen erna groeit er misschien een gevoel van sterkte en vertrouwen in jezelf en anderen.

Je bestudeert de politieke weldaden en rotzooi in de wereld het fascisme, want de wereld bestaat niet uit liefde alleen en het lijkt je dat zo'n apparaat slechts kan geboren worden uit frustratie en haat, uit armoede en hebzucht...allemaal dingen met biologische en sociale zowel als persoonlijke achtergronden en drijfveren.

'Kwaad' bestaat inderdaad...en het wordt erger naarmate het fascisme in de wereld groeien kan.

De lookalike van je pomphouder was dan wel op het nippertje niet voor de partij die het moderne, op hebzucht gebaseerde fascisme gestalte gaf, hij genoot wel van je reisverhalen die hem op een ander been probeerden zetten. De macho's in 't gewone dorpscafé bij de twee gele vriendinnen smolten onder hun gewoon zachte manier van zijn...hier kon geen rascisme groeien. Toen je er 's anderendaags aan terugdacht streelde het beeld van een jong meisje dat pas leerde fietsen het verdriet in je dichtersogen. Weer een dag later stierf er in een ander dorp een man terwijl hij zijn konijnen ging voederen...de beestjes huppelden dartel over het erf...'t leek gewoon niet erg...zo te sterven met zachtheid omgeven...een beetje zoals die vrouw die tussen haar bloemen dood neerviel nadat ze de buren nog een ijsje had gebracht.

Soms zouden we een beroep moeten kunnen doen op een energie die voor ons zoals een satelliet z'n straling naar een ontvanger zend. In de satellietwereld gaat dat de dag van vandaag alleen als je 'betaalt' hebt...in een vergelijking uitgedrukt, in psychologische taal als je je doorheen je zware emoties gewerkt hebt...kan de universele vreugde die je om te leven nodig hebt, binnenstromen.

Emoties. Zelfs een hond heeft emoties, als hij achter het hek voor de ochtendwandeling te wachten staat, ruikt hij zelden het stukje vlees dat zijn baas naast het hek heeft neergelegd...zo verzaakt hij dan aan zijn primaire behoefte in ruil voor de ontdekking van de wereld. Emoties, zelfs al zijn ze triest, zijn een stap naar gevoelens, naar meer en meer onvermijdelijke spirituele groei als je er voor openstaat en je bepaalde uitdagingen aangaan durft.

Eigenlijk zouden we voortdurend voor onszelf en naar anderen toe bezig moeten zijn met het beste voor ons en hen te willen. Vanuit ' het goede te willen vespreiden' door het regelmatig voor iedereen te wensen, zou een hele andere logika kunnen ontstaan. Je kan het leven niet vanuit het een of ander gedrag van egoïstische genen alleen verklaren...er is meer aan de hand.

Soms kom je altijd mensen tegen met weer andere specifieke problemen...tracht ze te begrijpen voor je beslist een eind met hen mee te gaan. Geef meer raad dan oordeel.

Laten we geen tijd en energie steken in het emotioneel bestoken van mekaar...het is allemaal tijd en energie die ons verdeeldt en vervreemdt van het échte onrecht in de wereld.

Tijd, relativiteit en liefde

Als je een lang leven wil moet je met iemand leven die eigenlijk niet bij je past.

De minuten duren dan uren. 

Als je een kort leven wil, ga je zo in mekaar op, dat de tijd lijkt stil te staan, zo snel gaat ie voorbij.

De muzemuis die bij je past weet dat je op sandalen uit de filosofische Peloponesos loopt.

Je weet dat ze naar sereniteit zoekt, het soort dat we  eens kwijt, weer opbouwen moeten.

Als ze eruit gemaakt is, zal ze ze vinden, zoniet is ze bezig ze te verwerven.

Zo ontsnapt ze soms een beetje aan al wat men dan vaak onbewust ontgroeit.

Op bepaalde momenten in de dag is ze er, wijl ze er toch niet is.

Als ze er is, plant ze de zaden voor hernieuwd ontluiken in de volgende dag.

Kruin en wortel reageren op een specifieke manier aan haar verbonden.

De atoomsplitsing van een woord is soms al voldoende om ons over grenzen te verenigen.

Hopelijk is dit zo sterk dat de buitenwereld het niet splijten kan.

Je herkent haar ingredients, alleen met plannen maken soms te greedy.

Als een kever wil ze niet van je vinger, maar laat je haar vallen... wil ze er dan nog op ?

Alles doen alsof het de eerste en de laatste keer was en toch een zee aan tijd ervaren.

Weten dat elke ervaring tegelijk een oude en een nieuwe is.

De momenten, heel innig verbonden met waar we van komen,

telkens wanneer een vogel zich tot armlengte waagt;

wat daar uit voortkomt wil je wel met haar delen,

zolang ook haar antennes ontvangen kunnen.

Met of zonder woorden over voorbije geschiedenissen en nieuwe,

met of zonder de loutering van onze lichamen, ons niet schamen voor zogezegde inperfektie.

Ons in aardse en hemelse aanrakingen bekwamen,

alles komt tesamen, terwijl het nooit gescheiden was.

Haar aparte stijl raakt de mijne aan.

Hoe al die genetische,sociale en liefdeskarma van verleden naar toekomst sluizen ?

Hoe het heden aanpakken, indelen, beleven ?

Zoals de big-brother van de satelliet-tv geen signaal meer zendt als je niet betaalt;

valt ons goedvoelen weg indien we de voeling met onze specifieke eigenheid kwijt zijn.

Beetje bij beetje of helemaal ineens.

to be continued

De aarde, strafkamp of geluksoord... wie over dimmensies heenkijkt ziet de wetmatigheden en de humor van de grote drama's.

De patroonheilige van plotseling toeslaande onrust bij vrouwen,

met z'n onterrechte reputatie van beul, wordt weer aanroepen.

Schotelt men hem op de valreep van een wolkenloze hemel,

gauw nog wat nieuwe gëaccumuleerde pijn van vroeger voor ?

Op z'n hoede reageert hij op te euforisch, op te gereserveerd,

op te angstig, op te verdrietig, op te romantisch, op van bij de aanvang reeds door meerderen gekoesterd verlangen...

vanuit een betrokken evenwicht

vanuit een hart dat het unieke in de mens van het teveel verstand en het vergaan van gevoelens behoeden wil.

De oude sloten en verboden laten zitten waar ze moeten...

waar het de eigen sloten van anderen zijn geduldig laten betijen...tot men ze vanuit innerlijke kracht, zelf doorbreekt op

een al eeuwen gekend aantal jaren, dagen en uren.

Iedereen moet gewoon volgen waar hij of zij zich goed bij voelt...of er daar ook uitzonderingen op zijn ?

Het teveel aan praktische bezwaren verzint wel weer wat.

Altijd wordt het lot anders beschoren van zodra je het

werkwoord liefde tegen elke opoffering aanvaard.

Alle energie die hij ooit kreeg en krijgt gaf en geeft hij terug

bij elke wens om gunstige wendingen kreëert hij een tegoed op de toekomst...voor zover die z'n eigen weg niet verduistert.

Of hij al of niet aan die wendingen deelnemen zal...

altijd staat er al wel iemand klaar om opdrachten over te nemen...

ook iemand met de illussie dat hij misschien alle sleutels tot het in mekaar krijgen van de puzzel van het leven heeft.

Dankbaar om al hetgeen hij doormoest en kreeg.

Hoopvol op een beminnen vanuit eigen aard,

dat zodra het wou beginnen altijd vanuit vele hoeken werd bekijft.

Naargelang de uitputtingsgraad kon het allemaal wel eens minder zijn... .

Voorlopig is dat echter weer iets van 't verleden... .

"Je moet wel serieus verliefd zijn om me een andere muze toe te wensen", zegt men dan...verliefd, gehavend, soms zittend beiden in dat woord.

Zo er ook een patroonheilige is voor het strelen van alle vrouwen met een innerlijke leegte

 en de patroonheilige van de onrust bij vrouwen hem ooit tegenkomt, zal deze laatste hem direkt herkennen...vanwege waarschijnlijk totaal opgebruikt.

U bevindt zich, beste lezer, op de wereld van één eitje en één zaadje...al verscheidenheid aan energieën genoeg

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team