Woensdag, 5 april 2006 - 21.31u

Oké, voor ik mijn verhaal begin te doen over zoveel dingen in mijn leven die jou waarschijnlijk niets interesseert wil ik duidelijk maken waarom ik dit doe..
Eigenlijk mijn privé-leven wat op deze pagina komen zetten, en wie dan ook kan alles lezen..
Normaal zou ik dit vreselijk vinden, maar nu ben ik tot de conclusie gekomen dat het mij juist helpt dingen te verwerken enzo.. Ik wil hier zeker dagelijks mijn berichten posten, het helpt me tot rust te komen en na te denken over dingen in mijn leven.

Vandaag was weeral eens een rotdag! Heb in de voormiddag mijn kamer geverfd, nog maar in het wit maar daarna krijgt het een wijnrood kleurtje .. natuurlijk weer verf tekort dus zit ik met 3 witte muren en 1 ongeverfde (ook lelijk en saai zoals wit) muur. Dat is mijn probleem ook helemaal niet..
Je hoeft maar verf bij te kopen ..
Ik zal even vertellen over wat mij de laatste tijden zo is overkomen ..
Ik was 1jaar en 1maand wel heel gelukkig met mijn vriendje (kevin) toen ik plotseling Miguel leerde kennen.. Ik was meteen verkocht en zonder dat ik het zelf besefte begonnen we te msn-en, te sms-en, en een afspraakje kwam er ook al rap van! Voor kevin had ik niet echt oog meer en de laatste weken begonnen we elkaar meer en meer te ergeren dus voor mij had het gewoon geen nut meer..Toen ik het uitmaakte was hij er erg van aangedaan, maar nu is dat alweer over, we zijn wel nog altijd de beste vriendjes, en zo hoort het ook ! Dus zoals ik al zei.. het eerste afspraakje kwam eraan.
Het was 7december, mooie dag (jammergenoeg wel in de examens) en dus hadden we allebei een hele namiddag om te leren. We besloten dat ik een uurtje naar zijn huis zou gaan om elkaar gewoon even te zien.. (tot dan toe hadden we 1 keer in het echt met elkaar gepraat, was dan nog op school!!) Ziezo 4 uur juist op tijd stond ik voor zijn huis. Zenuwachtig belde ik aan.. Algauw liep alles vlotjes, we zaten gezellig naar tv te kijken in zo'n soort van klein salonetje. En plotseling de kus ..
Ik voelde mij wel schuldig tegenover Kevin, dat zei ik Miguel toen ook en hij begreep het. Ik besloot om voor Miguel te gaan. Hij was de moeite waard vond ik en ik zag alleen de slechte dingen in mijn relatie met Kevin. Met Miguel was het echt prachtig op het begin de eerste weken.. We konden elkaar wel niet zoveel zien door de examens, maarja. Tot we al een tijdje ( een maand ofzo ongeveer) samen waren wilden we niet langer meer zwijgen en dus alles aan iedereen zeggen.. We begonnen bij zijn ex, Isis (hij was bijna 2 jaar samen met haar) en zij is ook mijn beste vriendin. Toen ik haar voor het eerst terugzag (een paar dagen later) nadat ze het vernomen had was ze heel koel en allemaal vragen stellen over ons en waarom ik het niet eerder had gezegd.. Maar ik had wel degelijk een verklaring: ik ga toch niet van de eerste dag van alle daken gaan roepen dat ik verliefd ben? We wilden zeker zijn voor we verdergingen ..
Ziezo iedereen wist het, er was niet echt een probleem, ik kon zelfs nog redelijk "normaal" (tot Miguel ter sprake kwam) met haar omgaan, en gij was al lang over dat meisje heen ( zei had hem bedrogen en zag iemand anders graag: reden waarom het gedaan was) Juist voor het 2 maand was merkte ik in zijn berichtjes dat hij korter was.. ik vroeg hem wat er scheelde.. Hij had terug gevoelens voor haar.. Ik ging naar hem toe maar hij was vastbesloten, het was over tussen ons.. Op msn praatten we nog en ik vroeg me af of het bij mij lag maar hij zei dat het helemaal dat niet was. 2 dagen later (een vrijdag) kwam gij naar mij thuis en we zouden wat praten, hij greep mijn hand en kusste mij.. Kverstond er niets van.. Ik vroeg hem ofdat hij mij graag zag, hij zei dat hij het wilde proberen maar hij wist niet of hij me graag zag, ik vond dat onlogisch maar wou niet teveel zagen, ik was al blij dat hij mij nog een kans gaf..
Maar de 2dagen later (een zondag avond) merkte ik weer die koele berichten op, zijn reden deze keer was dat het niet ging tussen ons.. Het werktte niet. Ik probeerde hem nog te overtuigen maar dat lukte niet. Hij bleef bij zijn besluit. De eerste maand daarna waren we allebei alleen we praten nog op msn en smsjes en op fuiven of op school een knik of een lach. Daarna vernam ik dat hij weer samen was met Isis, onze vriendschap was dan ook ondertussen al overgegaan doordat ze het niet kon verdragen, geen ruzie, gewoon in stilte elkaar wat los gelaten. Voor mij was dat een inorme klap is het nog steeds, want die jongen zag en zie ik nog altijd doodgraag. Ik had enorm veel verdriet maar kon het niet veranderen. Dan kwam er een fuif hier.. Hij was er ook, ik mee met men zus en vrienden.(mijn zus en haar vrienden daar behoort hij ook zowat toe) Isis was er niet. Kevin wel en nog goeje vrienden. We zegden niet veel, ik zag alleen zijn blikken uit mijn ooghoeken, ikzelf hield hem ook scherp in de gaten.. Die avond stuurde gij nog : ge zagter wel lekker uit wije, en nog wat andere berichtjes. Ik kreeg weer hoop, zat constant met hem in mijn hoofd, maar die hoop mocht er niet zijn, want hij nam zijn Isis mee naar ons schoolbal (terwijl zij in een andere school zit!!) Ik liet niet merken dat het mij iets deed. Maar ik ging vaak bij men zus en haar vrienden staan daar stond hij ook ! en ik profiteerde ervan als Isis even weg was met haar vriendinnen (niet dat ze er veel heeft) Ik ging bij hem en we begonnen te praten, algauw stonden we er al een kwartiertje en was iedereen van zijn vrienden al ergens anders gaan praten. Tot Isis het kwam verpesten door erbij te komen staan, ze nam natuurlijk een vriendin mee om met mij te kunnen praten.. Zo ging het. Maar we bleven elkaar in de gaten houden en knikken als hij wegging met haar was hij meer met mij dan met haar bezig. Weer een reden tot hoop ? (dacht ik!!) Weer hetzelfde, hij bekijkt me niet meer erna.. Tot er op school 100 dagen werd gevierd. S'avonds zat hij met vrienden van zijn klas in 't bergenhof een café, ik wist niet dat hij daar ook zat toen ik met een vriendin (Emma) aankwam. We gingen naar de wc's (hij knikte) en al gauw stond gij ook in de wc's. Ik dacht hij moet wel heel dringend plassen, maar hij maakte heel duidelijke aanstalten om verder te praten.. Uiteindelijk ging ik weer naar binnen en gingen ik en Emma erges wat verder van hun, aan de toog zitten. Elk nen breezer gevraagd (niet zo lekker mabon) en plotseling komt hij er zich met een barkrukje tussenzetten. En praten, en praten. Tot Emma wegmoet. Ik wil natuurlijk blijven .. Mijn grote liefde zit daar. En gij wou duidelijk ook niet dat ik wegging. Eenmaal buiten zoek ik een reden om te blijven. Ik ga terug en ga zelfverzekerd naar hem met een flauwe smoes waarom ik daar opnieuw was (had hij waarschijnlijk rap door!!) Ik stond al een tijdje bij hem en hij kwam dichter en dichter.. Ik zag ook 2 vriendinnen van op school zitten dus ik besloot van daar maar bij te gaan ( wou hem ook niet teveel tot last zijn) enkele minuten later komt hij samen met een vriend bij ons zitten en weer praten enzo. Hij kan heel moeilijk van mij blijven, zit constant aan me doet lief enzo, ik herhaal hem constant ge verkeerd, ge verkeerd, maar dat kon hem blijkbaar niet veel schelen. Hij bleef maar verderdoen en zeggen dat gij (om het raar te zeggen) mij wil poepen (sorry daarvoor) allemaal van die dingen fluistert hij in mijn oor, vrijt mij helemaal op, aanrakingen .. Zo was dat de hele avond zelfs op weg naar huis, dan was hij niet te stoppen! Welja ik dacht hij heeft zich bedacht, hij wil mij maar nee het betekende niets voor hem. Ik was weeral eens kapot en gebruikt! Nu is het vakantie zit constant met hem in mijn hoofd maar hij moet me niet!
Als hij ooit weer iets probeert (zaterdag is er een nieuwe fuif chiroine, maar isis zal wel meezijn) weet ik dat ik hem niet zal kunnen weerstaan omdat ik te veel van hem hou. Maar ik wil mij niet langer laten gebruiken enzo. Hij zegt ook na Isis wil ik het weer met jou proberen, maar wat ben ik daar mee ? Moet ik op hem wachten ? Zo wil ik niet leven.. Maar tis verdorie hard om zoveel pijn te hebben en de liefde is echt hard, want elke dag zie ik een beetje meer af. Het enige wat mij intereseert is Miguel Miguel Miguel, ik wil er over ophouden maar kan het gewoon niet, hij zit in mijn hart, mijn hoofd, mijn ziel..
Ik heb van die dagen dat ik het me van mij probeer af te zetten met zoiets als: je vind wel de ware, en alles komt wel goed.. maar ik heb ook van die dagen dat ik kapot ga van verdriet. Als ik al even de hoop heb om hem voor mij te winnen word die direct weer afgebroken..

Ik ga hieraan kapot..
Zo dit was mijn eerste blog, de andere zullen niet zolang zijn maar ik wil dat iedereen mee is met mijn verhaal die dit leest, en mij kan begrijpen..
Het is nu 22.16u ik ga nog rap iets knabbelen en morgen ben ik hier zeker terug!
Slaapwel en tot morgen

Hope,


God, wat zie ik hem graag!