Onlangs vroeg een vriendin om eens langs te komen want ze hadden enkele probleempjes met hun Cocker Spaniël. Hij toont geen enkel respect naar hun dochter en heeft haar al meermaals gebeten (gelukkig niet te erg). Daarnaast springt hij bij bezoek als een bezetene zetel in, zetel uit en dringt hij zich enorm op aan het bezoek waardoor de mensen zich ongemakkelijk voelden bij Mylo. Een ander werkpuntje van Mylo is geduld leren hebben bij het naar buiten gaan of het terug naar binnen komen zonder daarbij te beginnen krabben aan de deur of de muur. Last but not least, is hij ook een snelle kruimeldief.

Veel werk aan de winkel dus .

Toen ze beslisten om een pup te nemen, heb ik hen mijn basisregels bezorgd omdat het belangrijk is om je hond van in het begin goed op te voeden en ook onmiddellijk duidelijke grenzen te stellen.

Maar... zoals zovele kersverse hondenbaasjes, besteedden ze hier niet zoveel aandacht aan en gingen ze hun hart volgen. Het kan nooit kwaad om je hart te volgen, maar als je dit te veel doet bij de opvoeding van je pup en je steeds laat verleiden door die schattige puppy-oogjes, dan ben je vaak niet de goede weg op...

Geen enkel verwijt aan het adres van mijn vrienden! Zoals ik al in eerdere artikels vermeld heb, is dit heel normaal, menselijk gedrag. Alleen spreekt de hond die taal niet en maakt hij misbruik van onze zwakke plek nl. het volgen van ons hart .

Enkele weken geleden ben ik op een zondagochtend tot bij hen gegaan. Mylo kent mij al van op de hondenschool en toonde daar al redelijk onderdanig gedrag naar mij toe. Ik heb dan ook niet veel moeten doen om hem uit evenwicht te brengen en hij werd onzeker en stak zich weg achter de zetel. We lieten hem even bekomen en ondertussen luisterde ik naar hun verhalen en legde ik uit waar het waarschijnlijk fout was gelopen en hoe het opnieuw goed kan komen.

Een eerste belangrijke tip die ik hen meegaf is dat ze echt tijd moeten maken om meer met hem te wandelen. Een Cocker Spaniël is een actief ras die graag de dagelijkse krant van de omgeving leest met zijn neus. Niet alleen de beweging mat hem af, maar ook al die spannende geuren die hij opneemt maken hem mentaal moe. Hij heeft dit écht nodig!

Als Mylo zich opnieuw liet zien, konden we aan de slag.

Ik toonde hoe ze hem moesten corrigeren als de deurbel ging en er bezoek kwam. Dit hebben we verschillende keren geoefend en Mylo had redelijk snel door wat er van hem verwacht werd. Mijn vriendin had tot nu meestal de gewoonte om Mylo te corrigeren met de stem en laat ze nu net een heel schelle stem hebben, waardoor Mylo nog heftiger werd. Ik heb haar geleerd om haar lichaam te gebruiken in plaats van de stem. Roepen is vaak een teken van onmacht, en dat voelt de hond aan waardoor zijn respect voor zijn baasje verdwijnt. Roepen doen de meeste mensen ook vaak uit frustratie, opnieuw een teken van onmacht en het niet stevig in de schoenen staan. We hebben daar ook op geoefend en dat lukte elke keer beter.

Een ander probleempje van Mylo is dat hij steeds op het keukenaanrecht springt als ze aan het koken is, idem op de keukentafel als ze aan het eten zijn. Ook hier is het belangrijk om het gewenste gedrag af te dwingen met je lichaam en niet met de stem. Daarnaast is het ook nodig om de hond op voorhand aan te geven dat je het gedrag niet wil. Je moet dus de hond altijd een stapje voor zijn en hem zijn plaats tonen vóór hij ongewenst gedrag kan tonen en hij zichzelf vaak al beloond heeft met iets van eten te stelen van het aanrecht of de tafel.

Als laatste heb ik getoond hoe ze hem op een rustige manier kunnen buitenlaten én ook opnieuw weer naar binnen kunnen laten komen. Mylo is een intelligente hond en was ook hier direct een voorbeeldige leerling!

Als hij opnieuw zijn plaats in huis zal kennen, zal de hond helemaal veranderen. Dit kan snel gaan, en vaak worden de mensen dan overmoedig en laten ze opnieuw te snel foute dingen toe. Ik waarschuwde hen hier voor en ze beloofden om alles wat ik hen getoond had, zoveel mogelijk te oefenen op een consequente manier.

Ondertussen zijn we een aantal weken verder en heb ik mijn vriendin al verschillende keren gehoord. Het gaat goed en ze zijn heel positief over de vorderingen van Mylo. Hij heeft hun dochter niet meer willen bijten omdat hij stilletjes aan zijn plaats achteraan in de gezinsroedel begint te aanvaarden, bezoek wordt rustiger onthaald en de zetel is niet langer een bezitting van Mylo.

Het enige wat moeilijk gaat, is het stelen van het eten. Ze blijven alvast oefenen maar ook dat zie ik zeker goed komen.

Ze gaven me nog als opmerking dat mijn basisregels wel goed zijn, maar dat er toch altijd een verschil is tussen iets lezen én zien hoe het moet. Daar heeft ze inderdaad een punt en dat neem ik mee voor volgende 'klantjes'.