De commando's oefenen met Lily: één van m'n leukste bezigheden momenteel !
Lily zit, Lily down (liggen), Lily pootje (en dat steekt ze haar 'berepootje' -zoals ik het noem- omhoog), Lily spring (dan springt ze in de zetel waar ze zich mag in nestelen), Lily knie (dan mag ze laten zien dat ze hoger kan springen dan m'n knieën) ;-)
Haar dagelijks kammen is aangeraden. Gewoon omdat ze dan nóg mooier is, omdat er toch wel een borsteltje vol haar loskomt en... ze vindt het helemaal niet erg! Integendeel, ze geniet er zelfs van. Als ik haar 'berepootjes' kam dan steekt ze haar poten 1 voor 1 omhoog, om te helpen ;-)
Nogmaals, Lily is een lieve hond. Ze wil steeds dicht bij je zitten en zou overal met jou mee willen gaan.
Naar andere, grotere honden toe is het iets moeilijker: ze blijft blaffen tot de andere hond uit haar zicht is.
Tijdens het wandelen is ze echt heel opgewekt en wil ze alles zien en ruiken. Ze is zindelijk en 's nachts hoor ik haar niet meer.
Voor mij persoonlijk heeft ze ook de perfecte grootte. Het is zeker geen grote hond maar ook niet de typische kleine hond.
Ze heeft een goedaardig karakter, ze heeft bij de vorige eigenaars een certificaat behaald als aaihond bij het Stadsbeest, zo ging ze mee als therapiehond naar een rusthuis. Wat moet ik meer schrijven?!!
Ze luistert heel goed naar commando's. Er werden er haar enkele aangeleerd in het frans, zo ook in het engels en in het nederlands.
Tweede nacht met Lily: ze heeft al veel minder gejankt! Bij het slapen gaan heb ik haar laten weten dat ze moest stoppen en na een tijdje hield ze op. Ik had haar bench weggenomen en ze probeerde de trap op te geraken dus ik ga de bench terug opstellen, het zal veiliger zijn.
Nu ligt ze met haar halve lichaam op mijn benen terwijl ik in de zetel zit met de laptop op de schoot en dit tekstje typ.
Ze is echt aanhankelijk en wil geen moment van mijn zijde wijken. Wat zou je willen na haar verleden? Ze heeft een Slowaaks paspoort (eigenaar 1), daarna is ze naar een koppel gegaan (eigenaar 2), daarna bij de vorige mensen die haar toch goed hebben getraind maar Lily had het moeilijk om aandacht te delen met de andere honden (eigenaar 3) en nu is ze bij mij tot ze een thuis gevonden heeft die hopelijk haar thuis voor het leven blijft. Dat wil zeggen dat ze 5 'baaskes' zal gekend hebben tijdens haar nog maar 4 jaar...
Ik denk dat het vandaag spelen in huis zal worden want het is geen weer om een hond door te jagen...
Lily kwam gisterenavond in m'n leven. Het is een lief teefje van 4 jaar jong. Ze is een Engelse Cocker met een heel goedaardig karakter!
Ze jankte gisteren wanneer haar vroeger baasje ons verliet na het brengen. Ik heb haar toen een beetje verwend met speelgoed en een nestje in de zetel en een koekje (of 2) en het triestig zijn ging over.
Vannacht heeft ze me wel af en toe wakker gemaakt omdat ze het niet zo leuk vindt om alleen te zijn. Ze is zo aanhankelijk en loopt constant achter me aan. Maar met de nodige aandacht te geven overdag en geduld uit te oefenen 's nachts zal dit wel in orde komen. Deze voormiddag zijn we gaan wandelen langs de Schelde en ze vond het heerlijk (ik ook). Ze wandelde heel flink mee, ze trok niet echt. Ze snuffelt heel graag en kijkt ook veel rond. Ze merkte dan ook de andere honden op en ze zou misschien overgezwommen zijn om erbij te geraken maar ik heb het niet uitgeprobeerd
Zaterdag 4 mei 2013 te Wetteren... De nacht van vrijdag op zaterdag was er de trein die ontspoorde en het gaslek als gevolg... Toch was er zaterdagavond een hond die me wou vergezellen. Ocharme, hij wist natuurlijk van niet beter ;-)
Ik ben die avond gaan wandelen met hem en we hebben samen de ramptoerist uitgehangen ;-)
Bruno, een American Stafford, bestaande uit één brok spieren, liep mooi mee met mij wat een aangename verrassing was. Langs de brandweerkazerne wandelend kregen we toch wel wat bekijk en we vonden het allebei leuk!
Tja, gespierde brandweermannen jaloers op de gespierde hond ;-)
Het beest besefte niet wat er aan de hand was, alleen dat zijn baasje hem niet meer moest hebben.
Een vriend van de eerste eigenaars had Bruno opgevangen uit medelijden maar kon dit niet blijven doen door z'n lange werkdagen.
Dus opnieuw bij iemand anders om tijdelijk op te vangen (bij mij). En het was echt wel tijdelijk want op 12 mei 2013, een dag na hun bezoek, hebben de mensen besloten Bruno te adopteren!!!
Na een week had hij de liefde van een gezin gevonden welke hij verdiende! Het koppel had ervaring met het ras, hun vorige hond was gestorven...
Ik weet zeker dat hij goed is terecht gekomen en dat hij een prachtig leven leidt.
Jejo werd gisterenavond geadopteerd !!! Zijn proefperiode liep tot zondag maar ik denk dat de dame en haar 2 katten het niet langer konden uitstellen ! Wat zou je willen met zo'n lieve 'vossekop' ? ;-)
Jejo is opnieuw een pracht van een dier. Hij is heel flink 's nachts, dat wil zeggen: ik hoor hem niet, hij jankt niet als ik ga slapen... Ik ben al bijna iedere dag gaan wandelen en dat verloopt allemaal heel goed. Hij blaft weleens naar een andere hond maar eens we die voorbij zijn, kijkt hij niet meer achterom. Hij loopt gewoon los in huis, zowel 's nachts als overdag en hij bijt niks stuk! Hij is ook perfect zindelijk. Hij eet en drinkt weinig of niks overdag. Deze week, met het goede weer, laat ik de achterdeur open zodat hij buiten kan. Gisteren kwam ik thuis en ik kreeg geen verwelkoming zoals anders. Hij was namelijk buiten en hij had me niet gehoord. Ik dus door het raam gaan kijken en hij kwam afgewandeld, nog niks door hebbend. Hij kwam de living binnen en ik stond achter de hoek. Hij zag mij en ik zag hem precies denken 'een inbreker' maar hij herkende mij snel en dan was het zo een vreugde !
Wat een lieve, mooie hond alweer.
Hoe kunnen mensen zulke dieren toch niet meer willen?
Op maandag 8 april was ik op stap met Jejo. Ik kom een meneer tegen en hij vraagt: 'Wat voor ras is dat, madam?'
Ik antwoord: 'Een Shiba Inu.'
Hij: 'Een Shiba watte?'
Ik: 'Een Shiba Inu.'
Hij: 'Nog nooit van gehoord, maar het is een heel mooie hond, proficiat!'
Ooooh, jammer dat Jejo dit niet kan begrijpen denk ik dan.
Dit weekend wordt hij opgehaald om kennis te maken met mogelijk een toekomstig baasje...
Ze heeft haar warme thuis gevonden bij een jong koppel die een hond (Berner Senner) en 2 katten hebben. Dat is dus fantastisch nieuws aangezien ze toch een dominant karakter heeft. Zelfs tegenover een hond die 15 keer groter is ;-)
Ik ben zeker dat ze heel gelukkig zal zijn.
Ik ben blij dat ik de mensen heb ontmoet op zaterdag 23 maart. Dit was bij Fluffy niet het geval. Zij moest nog terug naar de opvang daar ik op reis vertrok en dat maakte het er niet makkelijker op.
Trouwens, met Fluffy gaat het beter en beter. Ze heeft een thuis waar ze weilanden hebben dus ze zal haar kilometers wel lopen!
Sinds zondag heb ik ook een nieuwe hond onder mijn hoede genomen. Een Shiba Inu van 8 jaar, Jejo genaamd.
Hij heeft een hele mooie 'vossenkop' en zo een lief dier opnieuw.
Hera, je bent nu reeds 72 dagen bij mij. Toch wel jammer dat er tot nu toe niemand reageert om jou te adopteren.
Ik kan daar alleen maar op zeggen dat ze niet weten wat ze missen !
Ik zal dit wel doen, mocht je bij mij weg zijn.
Je bent zo een schat. Je kent al m'n gewoontes al, die je tot jouw eigen gewoontes hebt gemaakt. Gewoon omdat je een lieve, slimme en prachtige hond bent.
Je maakt overdag jouw nestje in de zetel en tijdens al die uren dat ik afwezig ben, hou je alles proper. Je plast nergens, je bijt niks stuk.
Je wacht mooi tot ik thuis kom en dan doe je jouw behoeftes in de tuin.
Na de werkdag en tijdens het weekend gaan we samen steeds iets doen en daar kijk je zo naar uit.
Ik neem mijn stapschoenen en dan weet je al hoe laat het is: Gaan wandelen !!!
Dan huppel je achter mij aan tot ik volledig klaar ben. Want ja, in dit aanhoudende koude weer doe ik een dikke trui, een jas, een muts, een sjaal en handschoenen aan.
En jij, jij hebt precies geen last van de kou. Maar ik denk toch dat je samen met mij stiekem naar het warme zonnetje verlangt.
Als ik jou dan nog heb zal het dubbel genieten zijn !
Je bent een klein 'cookiemonster' want koekjes, die lust je zo graag.
Ik verwen je er dan ook graag mee. Omdat je het verdient. En het zijn niet altijd 'echte' koekjes, want aangezien je uit een gezin komt waar je veel van tafel mee mocht eten, ben je vrij kieskeurig. Maar wat ik doe en jij niet weet is dat ik de brokken welke je niet "lust" als hondenvoer, apart hou en jou die dan als koekje geef. En dan eet je ze wel op. Haha, ik heb je liggen hè.
Maar jij neemt ook soms mensen beet. Als we aan het wandelen zijn en er komt iemand onze richting uit, dan hou je die persoon in de gaten en je wil altijd dat ze jou gezien hebben. En dat doe je door... te blaffen. Dus dat is soms wel eens lachen als die persoon jou niet heeft opgemerkt, die schrikt dan wel even
's Nachts lig je ook in jouw nestje en waak je voor uw (voorlopig) baasje. Dat is soms minder plezant maar ik bekijk het positief: Er zal geen dief binnenkomen!
Lieve Hera, ik hoop dat er uiteindelijk iemand voor jou kiest en zich jouw verdere leven over jou wil ontfermen en waarbij je nog vele jaren gelukkig mag zijn.
De wandelingen met Hera zijn steeds een avontuur. Overlaatst, toen er nog sneeuw lag en het al goed tegen de grond plakte, had ik per ongeluk haar riem losgelaten tijdens ik door een steegje aan het lopen was met haar.
Op plaatsen waar geen auto's kunnen komen laat ik haar riem volledig in zijn lengte los en dan loop ik met haar. Ze vindt dat zo leuk.
Haar riem was 'gaan vliegen' en zij maar lopen. Ik ook natuurlijk, precies een gekke die achter een dief aanzat
Ik was nog aan het denken om te springen en me te laten glijden over de sneeuw en zo naar haar riem te grijpen maar dat was iets te heldhaftig dacht ik.
Ik heb haar kunnen voorbijsteken en m'n voet op de draad gezet en zo kwam Hera tot stilstand. Net voor de baan begon waar weer auto's rijden.
Haar roepen heeft geen nut want ze loopt weg... zoals eerder op deze blog te lezen was. Ze luistert niet echt als ze haar vrijheid heeft. En mocht ze dan een ander dier tegenkomen zou ze er wel achterna gaan. Ze is vrij dominant en ze denkt dat ze stoer is. Zelfs naar een Duitse Herder dat we op onze dagelijkse wandeling tegenkomen zal ze haar 'stellen'. Grappig allemaal.
Het is een pracht van een hond en zo zindelijk dat ze is!
Zo, dit wou ik even meedelen. Straks nog onze avondwandeling...
Deze avond gaan wandelen met Hera, gezellig in de resterende sneeuw. En tof dat ze dat vindt!
Dinsdagochtend heeft ze 'goedendag' gezegd tegen de postbode, op haar manier. Neen, ze heeft geen sneeuwbal gegooid, gewoon eens goed geblaffen. Want dat kan ze wel. Ze waakt als de beste, zelfs in de nacht. Wat eigenlijk minder leuk is ;-)
Ik heb wel iets leuk ontdekt. Ik heb voor haar een donsdekentje gekregen welke ik voor de haard leg. Wel, daar kruipt ze 's nachts helemaal in! Ik hoorde telkens wat gebonk en haar eet- en drinkpotjes welke ernaast staan, hoorde ik ook verschuiven. Dat was zo iedere avond dus ik ben maandagnacht gaan kijken en ja hoor, ze nestelt zich daar helemaal in. En tijdens het maken van haar warm plekje zal dat deken de potjes wat verschuiven... Dat was natuurlijk een foto waard!
Sinds woensdag 2 januari heb ik een nieuwe huisgenote. Haar naam is Hera, 8 jaar. Ze is een kruising tussen een Malthezer en een Pinscher. Ze zit nog vol energie en levenslust! Ze houdt van wandelen, af en toe lopen en koekjes! Maar het leukste vindt ze achter haar staart crossen ;-)
Ik ben al enkele keren gaan wandelen met haar en ze blaft naar alles en iedereen. Dat levert soms leuke taferelen op, vooral die van de mensen die even schrikken omdat ze het niet verwachtten ;-)
Ze is enorm sociaal en heel lief.
Ik ben blij dat ze bij mij een voorlopige thuis heeft gevonden.
Ik heb haar deze morgen gewassen in bad en ze vond het niet leuk... Maar eens ik haar afgedroogd had voelde ze zich herboren en blij dat ze was!!!
Ze was zó blij dat, toen ik de voordeur open deed, ze naar buiten glipte. Ik riep haar maar ze kwam niet terug. Toen ik m'n schoenen aangedaan had zag ik haar niet meer. Ik ben haar gaan zoeken maar wist niet welke kant ze was uitgegaan. Ik hoorde honden blaffen dus ik ging daarop af en uiteindelijk, na ongeveer 10 minuutjes, zag ik haar op het einde van de straat bij mensen staan die haar tegenhielden.
Ik liep naar haar toe en toen zag ze mij ook. Ze blafte 2 maal en liep naar mij! Ik heb haar toen opgepakt en zo naar huis gedragen.
Ze kan gesteriliseerd worden omdat ze al genoeg weegt ondertussen. Er mogen natuurlijk nog wat kilootjes bij.
Ik ga uiteraard op de hoogte gehouden worden en hopelijk vindt ze snel een vaste, gezellige, warme thuis. Dat heeft ze echt verdiend.
Er zijn traantjes gevloeid maar Fluffy had er precies niet veel erg in. Ze is een speelse hond en ieders vriend. Dat maakte het gemakkelijker om hup, de koffer in te stappen. Ik heb haar nog eens goed geknuffeld en nu is het hier echt stil en leeg zonder haar.
Vijf weken die zijn voorbij gevlogen en tegelijkertijd ook weer niet. De dagen waren zo gevuld en ik was na de dagelijkse avondwandeling van een uurtje, voldaan. Meer voldaan dan van een avond 'niksen'. En dan samen de zetel in. Zij languit en ik gewrongen tussen haar nog te magere lijf en haar poten die ergens in de lucht hingen, wanneer ze op haar rug lag. Af en toe kreeg ik een klop in het gezicht maar ze deed het niet met opzet ;-)
Het was een fantastische tijd en ik hoop dat zij dat ook vond.
Je hebt een plaatsje in m'n hart, lieve Fluffy. Het ga je goed. xxx
Gisteren heb ik Fluffy nogmaals gewogen maar ze is niks bijgekomen. Maar wat wil je, met al die wandelingen? ;-)
Vandaag 2 uren gewandeld met haar. Ik voelde een groot verschil in temperatuur maar bij Fluffy kon het plezier niet op, zij had geen kou!
Ze is zot van in het gras te lopen en dan af en toe het gras uit te trekken.
Ik hoop met heel m'n hart dat ze een goede thuis vindt bij mensen die een grote tuin hebben zodat ze ongestoord kan rondrennen en de mensen geen vrees moeten hebben dat ze weg zou lopen. Ja, weglopen doet ze graag... Achter andere mensen aan, of honden. En dan luistert ze echt niet wanneer je haar roept.
Languit in de zetel ligt ze nu, ik ga er straks bij kruipen.
Het is gelukt ! Op 5 dagen tijd is Fluffy opnieuw bijgekomen, 1,7 kg dan nog wel. Ondanks het feit dat ze af en toe nog diarree heeft. Haar maag zal enorm moeten wennen aan eten dus ik geef haar telkens kleine porties.
Ze krijgt ook haar dagelijkse portie beweging, en ik ook. Tijdens het wandelen moet ik constant corrigeren want ze heeft de neiging veel te trekken. Ik heb haar al enkele keren het vertrouwen gegeven om haar los te laten maar dan is ze gaan lopen (omdat ze dit echt wel nodig heeft) maar ze komt niet terug wanneer ik haar roep. Ik heb er nog geen problemen mee gehad maar ik wil het zover niet laten komen ;-)
Ik heb van de buur en zijn buur te horen gekregen dat ze eigenlijk niet ophoudt met janken wanneer ik weg ben. Dat vind ik dus zo jammer. Ze heeft volgens mij schrik dat ik haar ook zal 'achterlaten' terwijl ik eigenlijk altijd terug kom.
En ergens heeft ze gelijk want ik zorg maar voor tijdelijke opvang... Dit beseft Fluffy niet en dat maakt het moeilijker.
Ik doe dit opdat ze niet naar een asiel zou moeten en in een bench van 5 op 3 zou moeten zitten en wie weet zelfs nooit meer in een gezin terecht komt. En langs de andere kant is het zo erg om haar opnieuw te moeten teleurstellen.
Maar naar het schijnt zijn ze dit snel vergeten wanneer ze terug een goede thuis gevonden hebben.
Fluffy is haar naam. Ze is een Münsterländer (Duitse jachthond). Ze is een schat van een hond. Maar dat zijn ze allemaal wel.
Ze komt uit een gezin dat haar verwaarloosde. Wat er precies allemaal is gebeurd, weet ik niet en ik wil het eigenlijk niet weten. Wat ik wel weet, is dat ik haar een prachtige periode wil geven en dit sinds donderdagavond 11 oktober 2012.
Ze is nu al iets langer dan een week bij mij en ze heeft het naar haar zin, ik ook trouwens. Ze leert snel bij, ze is heel aanhankelijk en heeft het liefst dat je altijd bij haar bent. Het is dus iedere keer een gejank wanneer ik het huis uit moet... Het breekt m'n hart maar zo is het nu éénmaal; een mens moet gaan werken hè?!
Ik ben gisteren meer dan 2 uur gaan wandelen met haar, ze geniet daarvan. Van de rust achteraf in haar mand -en meestal de zetel- ook.
Ze is 1,5 jaar en woog amper 12 kg, da's 10 kg te weinig. Ik heb haar een week na afhaling gewogen en ze was al 2 kg bijgekomen. Dat was een prachtig moment op de weegschaal ;-)
