24 April 2019

De laatste dagen voor D-day; Marathon Antwerpen

De Marathon... Nog maar 4 dagen en 't is zover. Niks voor mij, de spanning is te snijden, mijn verstand ligt lam. 

Waarom wil ik dit doen?                                                                                                                                                                                                                          Omdat ik mezelf wil bewijzen dat ik het kan, maar waarschijnlijk dan nog teleurgesteld te eindigen owv tempo/ tijd.                                                                                   Want ja... 5 uur? Eigenlijk wil ik beter bereiken.

Maar ik vrees dat er aan mij geen competitiebeestje verloren is gegaan... Of net wel? Want niet hoog scoren is niet scoren.                                                                         1 ding is alvast zeker... Ik ben geen 100% cardio konijn!                                                                                                                                                                               Ik kijk er zo naar uit om terug te mogen krachttrainen. Ik hoop heel hard dat de loodzware trainingen lonen.                                                                                                 Dat ik toch trots mag zijn op mijn "prestatie", de behaalde tijd. En misschien, heel misschien wil ik die tijd dan ooit nog eens verbeteren.

Maar eerst mijn lijf op punt krijgen, nog minstens 5 kilo eraf. Wat vet er af...

 Nog 2 dagen, de vraag "waarom?" slaat steeds dieper. Ja.. Waarom? Ik had geen idee, niet concreet. Ik wil mezelf wat bewijzen, maar waarom? Ik wil dat stemmetje in mijn hoofd, dat zegt da ik niks kan bereiken, het zwijgen opleggen. Al is het maar even.                                                                                                                       Nu het zo dichtbij komt denk ik dat de kans er in zit dat het helemaal niet zal slagen.                                                                                                                                 De druk die ik mezelf hier heb opgelegd heeft mijn ziel moe gemaakt, mijn rust even weggenomen, wilskracht gehalveerd en zelfvertrouwen de grond in gestampt.

Hopelijk is dit alles na afloop omgekeerd. Voorlopig word ik er niet gelukkiger van. Stress vreet aan mij en ik wil niet settelen voor " dit is het dan". Ik wil gaan voor een verbeterde versie van mezelf.

Dus hierna... Mijn verlatingsangst maar eens aanpakken zeker? 

26-04-2019 om 00:00 geschreven door Eveline Van Houcke