Thomas Van Der Haegen wil afscheid door de grote poort bij Erpe-Mere United: “We hebben te veel kwaliteit om te degraderen”

Thomas Van Der Haegen ging na een zes op zes met Erpe-Mere United de boot in tegen HO Kalken. De aanvoerder keert volgend seizoen terug naar moederclub Zottegem, maar eerst wil hij de missie bij zijn huidige club vervullen door het degradatiespook helemaal te verdrijven op Steenberg.

Thomas Van Der Haegen wil een afscheid door de grote poort bij Erpe-Mere United en weet wat hem te doen staat. “We zijn goed op weg naar het behoud, maar het is nog niet binnen. We klopten rode lantaarn Pepingen-Halle met 3-0 in een match die we sowieso moesten winnen en trokken in de zespuntenmatch in Grotenberge ook het laken naar ons toe met riante 0-3-cijfers. Elene-Grotenberge verdiende in die wedstrijd misschien wel meer, maar het morste in de eerste helft met de kansen. Na de rust drukten we de thuisploeg wel helemaal weg. Op basis van de tweede helft hadden forfaitcijfers zelfs gekund. We tankten vertrouwen en ook tegen Kalken waren we in de eerste helft de betere ploeg. Een treffer van Lyase werd onterecht afgekeurd wegens een ingebeelde fout van Epolo. We openden onze tweede helft minder scherp en daar werden we afgestraft. Met zijn offensieve weelde – met kanjers als Cnockaert, Elewaut en Buyl – kon Kalken 0-2 winnen.”

Met een uitje naar Avanti Stekene wacht alweer een zware dobber. “Onze coach Ives Cordier was tevreden over de vertoonde inzet tegen Kalken. Daar moeten we op verder borduren”, vindt Van Der Haeghen. “Stekene is een zware brok. Nadien ontvangen we Blankenberge en trekken we naar Wambeek-Ternat. Die twee wedstrijden moeten we winnen en dan verwacht ik dat we veil zullen staan. We beschikken over te veel kwaliteit om te degraderen. Na de trainerswissel volgde een zeven op negen, waarna opnieuw een dip volgde. De groep stond onder de vorige coach conditioneel niet op punt. Daar paste Ives Cordier een mouw aan via een zwaar loopprogramma. Dat wierp zijn vruchten af. In de heenronde kenden we in het laatste halfuur vaak een terugval terwijl we nu vaak de wet dicteren naar het einde van de match toe. Ik heb een goed oog in de ontknoping.”

Moederclub

Thomas Van Der Haegen tekende op zijn 32ste een contract van drie jaar bij Zottegem, waar hij de voetsporen drukt van zijn vader Kris. “Mijn vader was tien jaar lang speler bij Zottegem en stond er ook vijf jaar lang aan het trainersroer. Mijn zus Eva werkt er als clubkinesist. De familie Van Der Haegen is nauw verbonden met SV Zottegem, al verdedigde ik ook zes jaar lang de kleuren van aartsrivaal Elene-Grotenberge. Met de terugkeer naar mijn moederclub is de cirkel straks rond. Zottegem speelt de thuiswedstrijden op zaterdag, wat ook beter uitkomt voor ons gezin, dat uitgebreid werd met twee kindjes. De verplaatsing van mijn woonplaats Herzele vormt ook geen struikelblok. Nu ligt de focus op Stekene, waar we de geschorste Bryan Vinck missen, maar hopelijk Tom Lammens recupereren.”

(Wim Redant in Het Nieuwsblad)

HO Kalken II blijft zich in derde provinciale C weren als een duivel in een wijwatervat. De jonge Kalkense ploeg boekte vorige zondag tegen SKV Oostakker haar zesde thuisoverwinning van het seizoen. Met 20 punten op de Kruisen scoort HO II duidelijk beter dan de vrienden in derde amateur. En ondanks het mooie totaalaantal van 22 punten staat de rode lantaarn nog altijd in Kalken.

"We hebben onze goeie prestatie van tegen Heusden zondag bevestigd tegen SKV Oostakker", vertelt T1 Bengy Dissenbergen. "Misschien verdienden we vorige week tegen de tweede uit het klassement zelfs iets meer, maar een punt en ook de manier waarop gaven ons toen een goed gevoel. Als je daarna 3-0 wint, inclusief een clean sheet (wat voor ons geen evidentie is), dan moet je  de groep feliciteren. Ook al omdat de driepunter terecht was.

In de eerste helft hadden we de wedstrijd in handen. Met een goeie kans voor Warre, voorlangs. Zijn tweede kans vloog wel binnen. Als de coach van de tegenstander een dubbele wissel doorvoert na ruim een half uur, dan weet je dat wij goed staan en Oostakker niet in zijn normale spel geraakt. Uit een standaardsituatie kopte Michiel dan de 2-0 voorbij de doelman.

Na de pauze hebben we ruim een kwartier afgezien. Telkens met de lange ballen op topschutter Van Holderbeke. Tjorven heeft ons toen zeker twee keer rechtgehouden. Daarna nam de druk af. Davor zette op het einde de kers op de taart met zijn eerste doelpunt van het seizoen. Dat zal hem zeker deugd doen, want de voorbije weken lukte dat eerste goaltje net niet.

Wij kijken al een heel seizoen alleen naar onze eigen prestaties. Ik heb de jongens voor de match verteld dat 19 punten best wel veel is als laatste in het klassement. In alle andere reeksen van derde provinciale sta je dan op een plaats die recht geeft op het behoud. Nu hebben we er zelfs al 22. En ik moet eerlijk toegeven dat ik had verwacht dat we met dat puntenaantal effectief op een veilige plek zouden staan.

Dit is een moeilijke reeks, met veel ploegen die aan elkaar gewaagd zijn. Kijk maar eens naar de rechterkolom in het klassement. Bovendien zijn we als team nog nooit echt weggespeeld of met een zware nederlaag geconfronteerd. Alleen hebben we onszelf te weinig beloond op verplaatsing. Daarom moeten we ook naar onszelf durven te kijken.

Toch wil ik een pluim geven aan de jonge groep. Omdat ze al het hele seizoen weerbaarheid toont. Elke week tegen de degradatie spelen, dat is mentaal niet makkelijk. Ook al omdat het de voorbije seizoenen net zo was. Maar ze werken voor de ploeg, ze leveren strijd.

Bovendien krijgen we dit seizoen af te rekenen met afwezigheden, schorsingen en blessures. Zoals nu met Aaron Schollaert, Kevin Buggenhout en Bas Van Belle bijvoorbeeld. Dat kan je als B-ploeg die kiest voor eigen mensen maar met mondjesmaat opvangen. Laat ons zes-zeven weken aantreden met onze typeploeg en je zal het verschil merken. Ik denk dat Levi Schack -lange tijd gemist door een schouderblessure- het mooiste voorbeeld is. Als je ziet wat hij nu toevoegt aan deze ploeg."