Gisteren belde het immo-kantoor. Eén van de kandidaat kopers wou een tweede bezoek aan onze woning brengen. Wij euforisch natuurlijk. Maar ... ze hadden de mama en de papa mee ... en wat een kritische mensen waren dat ! Ik kan mij niet herinneren dat wij ook zo kritisch geweest zijn. De muur van de stallen die ging volgens de papa ieder moment instorten, de balken waar het dak van onze koer op steunt, konden dit nooit dragen (ze dragen wel als sinds 1942 !), er waren volgens hem ook plaatsen waar opstijgend vocht te zien was (de plaats waar het wel is, zag hij niet ) enz ...
En dan was er nog een verkoper van het immo-kantoor die helemaal niets van de woning afwist !
De volgende keer neem ik mijn fiets, terwijl er zo een bezoek plaatsvind. Wetende dat wij zoveel bloed, zweet en tranen in de veranderingen gestoken hebben ... kan ik het echt niet aanhoren hoe ze onze woning bekritiseren.
Hoe zeggen ze dat : Al doende leert men hé ...