Het is er altijd zo fijn dat we niet meer naar ons oude huisje terug willen. Nog even en we verhuizen. (dit met een zeer dubbel gevoel)

Een hele dag spelen in het nieuwe huis en dit aan iedereen laten zien. Een prachtige dag die niet meer stuk kon. 

Tegen de avond alle spullen terug in de auto en whop terug naar Gooreind. Dag huisje, tot de volgende keer.

Deze avond is het groot feest voor Arne zijn 6de verjaardag. De vrienden van Wouter kwamen gezellig eten. daarna bleven we in het huisje slapen.

Oma en Opa stapte in de auto met ons en we zouden ergens naar toe gaan.

Toen we in straat aan kwamen wisten we het meteen. Het leuke huis waar we enkel weken terug naar gaan kijken waren. Maar wat doen we hier?

Vol ongeduld drukte we op de bel en wie kwam er open doen? mama ....

Was het huis van ons? We vuurden een hele hoop vragen af op mama en Wouter en keken elke kamer in.

Na het geluk en het spelen viel onze frank. We zouden ook van school moeten veranderen en al onze vrienden moeten achterlaten. Even viel er een pijnlijke stilte. Mama beloofde ons dat ze een leuke school had uitgekozen. Op weg naar huis reden we voorbij de school om een kijkje te nemen langs de buitenkant. Een leuke school met veel groen om te spelen. Het gevoel van verdriet maakte toch een beetje plaats voor een leuk gevoel. Ook al moeten we onze vrienden missen en onze goede scholen, hier zal het ook wel leuk zijn. Mama beloofde ons dat we zeker nog een kijkje zouden mogen nemen in de nieuwe school en op een rustige manier afscheiden zouden mogen nemen van onze oude school en vrienden.