De lange reis is super goed verlopen. Alle overstappen gingen vlot, Dubai was bloedheet (34 graden om 00.30u) en de hotelkamer daar was welkom om de benen te laten ontspannen. Tijdens de vluchten heb ik niet een keer naar een film gekeken, maar heb ik me laten meeslepen in deel 1 van de millenniumtrilogie met de grappige noot dat het verhaal zich bij het vliegen boven Aussie land afspeelde in, jawel, Australie. Deel 1 heb ik nog in het laatste vliegtuig beeindigd.
Mijn eerste dag in Auss zit er op. En wat een dag. Na de landing gaf de piloot aan dat het "a bit rainy and cloudy today" was. Nou zeg, het leek wel of ik het Belgische weer meegenomen had naar hier. Gelukkig maakte het stralend blije gezicht van Ingrid alles helemaal goed!
Ik ben zonder problemen door costums geraakt. Niets te merken van Bordersecurity. Iedereen is hier even vriendelijk. Om een jetleg tegen te gaan ben ik meteen met Inky mee afgereisd naar Brissie city waar ze wonderwel nog tijd had voor een koffietje alvorens ze naar haar werk moest. Hier in Auss is het heel normaal dat werknemers op tijd en stond eens later beginnen om iemand van de luchthaven af te halen. No worries mate!!!
Omdat het weer zo tegenviel ben ik meteen richting Brissie museum getrokken. (Queensland museum and sciencentre) Hier is het `school holidays at the moment`, dus de dino afdeling met onderzoekafdelingen voor de kids werd druk bezocht. Een beetje zoals het natuurhistrosch museum van Brussel, maar een formaatje kleiner. Ik ben naar de tijdelijke tentoonstelling gaan kijken over `Yiwarra Kuju, The canning stock route. Een zeer boeiende story of the canning stock route`s impact on aboriginal people, and the importance of the country that surrounds it. Eigenlijk vertelt het het verhaal van de uitbuiting en achteruitstelling van de Aboriginals.
En natuurlijk slaat de jetlag voor de eerste keer toe. Als ik even ga zitten begin ik weg te draaien, kan mijn ogen niet open houden en voel me zo slap als een vod. Gelukkig ben ik zo verstandig om de buitenlucht op te zoeken. Een straffe koffie en frisse lucht helpen me door dipje nr 1.
Verder is Brissie best een leuke stad, maar owv het weer kan ik niet zoveel doen. Wat rondlopen door de mall, een mooie maar zeer natte wandeling door de stad, the botanic gardens en langs Brissie water zorgen ervoor dat de tijd voorbij gaat. Gelukkig heb ik een degelijke regenjas aan. Tegen 15.30u krijg ik serieuze dip 2. Ik had afgesproken om samen met Ingrid en Kelly, nog een Belgische die hier woont en werkt te gaan eten. Om dat laatste uur te overbruggen ben ik terug naar het museum gewandeld om daar wat te zitten in een zetel en te internetten via WIFI. En het onvermijdelijke sloeg toe. Ik viel in slaap. Wat knikkebollen, doorzakken, wakker schieten.... Hoe lang ik echt in dromenland geweest ben weet ik niet en hoeveel mensen me hebben zitten aanstaren weet ik niet en zal me worst wezen. Belengrijkste is dat het goed gedaan had. Ik was opgekikkerd voor het avondeten en de kennismaking met Kelly.
Het word hier snel donker. Het schemert al rond 17u en toen Ingrid en ik afreisden naar Redcliffe, de woonplaats van Ingrid was het gewoon helemaal donker. Redcliffe is een eiland aan het eiland Auss dat bereikbaar is via een brug. Een heerlijk plekje aan de zee dat ik morgen eens ga verkennen. Mijn benen en vooral knieen doen verschrikkelijk pijn en na een onstpannend badje blijkt dat ik last heb van vochtophoping in de benen en vooral in de knieen. Tijd om te rusten met de benen omhoog. Ik plan voor dag twee een rustig dagje in Redcliffe.
Ook Leonie, de vriendelijke boerin waar ik naartoe zal gaan laat weten dat ik tegen het eind van de week een vlucht kan nemen naar Rockhampton, naar hun tweede property. Ik ben benieuwd.
Ik heb heerlijk geslapen, de benen zijn nagenoeg ontzwollen en wonder boven wonder, het zonnetje piept door de wolken. Afgelopen nacht viel de regen nog met bakken uit de hemel, maar het ziet er hoopvol uit vandaag.
Ondertussen ben ik gearriveerd in Schiphol na een perfect verlopen treinreis van Weert tot Schiphol. Fijn zo. Ondertussen is mijn bagage al ingechekt en heb ik mijn hotelvoicher voor Dubai op zak. Met 18,4 kg ben ik serieus onder het toegestane gewicht van 30 kg gebleven. Blink, blink, fier op mezelf! Ik ben wel blij dat ik even van die toch wel zware rugzak verlost ben. En zoals ik wel verwacht had heb je als reiziger alleen meteen babbel. Komt helemaal goed.
Nog 11 dagen en mijn groot avontuur gaat beginnen. Wat kijk ik er naar uit. De backpack inhoud ligt klaar. Laat de foto voor zichzelf spreken. Ik ben er helemaal klaar voor. Lange dagen omdat ik de bus doe deze week en toch bruisen van energie. Gelukkig maar. Geen oververmoeidheid, maar blakende gezondheid. Prima!
Bij wat surfen op het internet kwam ik uit op een school in Brisbane waar les gegeven wordt aan kinderen die Nederlands als tweede taal hebben. De Duyfkenschool is een Nederlandse taal en cultuur school. De kinderen komen op maandag- en woensdagnamiddag naar de Duyfkenschool om er Nederlands te leren. Ik heb spontaan een berichtje gestuurd en ik mag er eens op bezoek gaan als ik in Brisbane ben. Een leuk uitstapje, want dat doe je normaal gezien niet als toerist. Ik ben wel benieuwd. De leerkrachten die er werken zijn Nederlanders die wonen in Australië. Ze werken nauw samen met de Nederlandse en Belgische ambassade.
Het is me dus gelukt. Mijn blog voor mijn grote reis naar het andere eind van de wereld is een feit. Het is nog zo'n 9 weken tot mijn vertrek en ik tel de dagen af. Zo goed als alles is geregeld, mede dankzij mijn lieve Inky die me heel wat geleerd heeft over het plannen van een reis. Aangezien ik niet met een organisatie mee ga, heb ik alles afzonderlijk geboekt. Heerlijk is het, die voorbereidingstijd, maar nu mag het stilaan werkelijkheid worden. Tik, tik, tik...
