Na het herseninfarct heeft mijn partner het snel koud. Zo ook gisteravond. Klagen, klagen, klagen over koude benen.
*Zet de verwarming even hoger Ik: Nou, liever niet want het is hier echt niet koud. Heb je je thermo ondergoed aan? *Nee Waarom trek je dat dan niet aan? *Niet aan gedacht Ik: Ah joh, ik zie zo je blote benen, je hebt ook je kniekousen niet aangedaan. *Nee, niet aan gedacht.
Ik: Waar is je wollen plaid eigenlijk gebleven?
*Oh daar zat een vlekje op en die heb ik weggegooid omdat erin stond dat zuiver scheerwol niet gewassen kon worden. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Ik neem zo een pilletje (dan word er een oxazepam bedoeld) Ik: Waarom heb je die nu nodig dan?? *Omdat ik koude benen heb.... Ik: Doe dat nou maar niet want oxazepam werkt niet tegen koude benen. ** Loop niet zo te zeiken joh... loopt weg en neemt een oxazepam... komt terug met wéér een fles bier Ik: Dat kan je beter niet doen, je hebt er al 1 op en als je 2 flessen bier neemt én een extra oxazepam slaap je zó vast dat je vannacht weer in je bed plast. *geen reactie...
Vannacht.... Uiteraard in bed geplast.... Alles wéér zeiknat.... Is hij wéér vies en nat zo het logeerbed ingedoken...
Vanmorgen heeft hij de helft van zijn natte spullen op de vloer in de badkamer gegooid en de andere helft beneden op de vloer in de ruimte waar de wasmachine staat.
Ik kon dus weer 2 bedden verschonen en 2 ruimtes dweilen omdat hij het vertikt de natte spullen in de emmer te doen...
Vanmorgen heel voorzichtig gevraagd (met het risico op een woedeuitbarsting) of hij in het vervolg zijn natte spullen in een emmer wil doen. Zijn reactie was... *Je denkt toch niet dat ik tegen een emmer aan ga kijken???
