Op zondag 06 juni telde dit blog 1776 bezoekjes. Nu ben jij bezoeker
speelsters
seizoen
2020-2021
°1991
Sarah
°1997
Jessie
°2001
Stien
Amy
°2002
Fran
Venus
Anouk
°2003
Janne
Helena
Hanne
Lore
Inne
°2004
Hilke
Volley Heuvelland Promo 4
Met ruime voorsprong de tofste ploeg uit de reeks!
12-09-2020
Oefenpartij Vlamvo C
Zo, de kop is eraf! Eindelijk weer volleyba! Op zondag 6 september kwamen de buren uit Vlamertinge voor de eerste oefenpartij van het nieuwe seizoen op bezoek. Vlamvo C speelt dit seizoen in Promo 3. We wisten dus dat het een moeilijke klus ging worden maar iedereen snakte naar een wedstrijd na een lange matchloze coronatijd. Anouk en Venus waren er niet bij. In set 1 kwam Heuvelland er niet aan te pas: de automatismen en afspraken liepen nog wat in het honderd. Vlamvo speelde snel en we kwamen steeds een stap te laat. Dat was even aanpassen. Daarenboven maakten onnodige persoonlijke fouten en opslagmissers de gemiste start compleet. Vanaf set 2 waren we echter bij de pinken en beenden we bij. Vlamvo moest zelfs even slikken (bij een 7-2 stand) en had een time-out nodig om weer op dreef te raken. We konden geen setwinst behalen maar speelden aardig mee. Onze benjamin van de groep, libero Hilke,verraste aardig en speelde een veelbelovende wedstrijd. Amy en Sarah, dit seizoen nieuw bij Volley Heuvelland, toonden reeds dat ze een meerwaarde voor de groep kunnen betekenen. Na afloop was ik een tevreden trainer: de sfeer zat goed en het spelniveau was reeds beh(k)oorlijk.
Competitiewedstrijd 7 terugronde: uit tegen Ledegem
Speelde niet mee: Chloë
Beloften 3-0 (25/19, 25/22, 15/6)
Hoofd 3-0 (25/19, 25/20, 25/12)
In beide wedstrijden konden we de eerste twee sets goed meespelen met de leiders uit onze reeks. We speelden met lef, veel enthousiasme, waren gretig en toonden met momenten erg mooi volleybal in meerdere lange, spannende rally's. De derde set was er echter telkens teveel aan: het was net of we ons zomaar gewonnen gaven. Dat was het enige minpunt: een wedstrijd is pas gespeeld na het laatste fluitsignaal... Deze wedstrijd doet mij zeker hoopvol uitkijken naar de volgende partijen, waar we met Bissegem en Menen twee gelijkwaardige tegenstanders in de ogen zullen kijken. Ik kijk er al naar uit!
Competitiewedstrijd 6 terugronde: Thuis tegen Vlamvo D.
Speelde niet mee: Chloë
Beide wedstrijden werden met 0-3 verloren:
Beloften (18-25/16-25/13-15)
Hoofd (23-25/8-25/13-25)
Nadat we in een goede, veelbelovende eerste set de rol pas losten bij 23-23, werden we in sets 2 en 3 door de sterke buren uit Vlamertinge volledig weg geserveerd. Aangezien volleybal begint bij een goede receptie was de kous voor ons ook meteen af... jammer...maar we betaalden opnieuw pijnlijk leergeld.
Competitiewedstrijd 5 terugronde: Uit tegen Langemark C.
3-1 (25-21/23-25/25-22/25-19)
Speelden niet mee: Inne en Chloé.
Voor de wedstrijd werd een minuut stilte gehouden voor de onverwacht overleden voorzitter van de Katjes Ieper: Walter Seys. Ik realiseerde me hoe relatief een volleybalwedstrijd is als je met dergelijk triest nieuw geconfronteerd wordt. Na deze minuut haalde het fluitsignaal van de scheidsrechter ons weer bij de wedstrijd. Uit de heenronde herinnerden we ons dat Langemark C geen gemakkelijke kluif was. Maar omdat we toen de 3 punten aan huis hadden kunnen houden ging iedereen ervan uit dat het wel weer los ging lopen. Niet dus. Het liep voor geen meter: er werd met angst en onzekerheid gespeeld, zonder durf en lef te tonen. De Langemarkse meisjes roken hun kans en gingen meteen sterk van start. In set 1 diepten ze in geen tijd een serieuze kloof uit: 14-5. We konden evenwel nog heel wat goedmaken, hoewel set 1 verloren was. In set 2 ging het gelijkopgaand en trokken wij aan het langste eind. Set drie startte veelbelovend en we maakten zelf een grote kloof. Het enthousiasme en de vurigheid bij de Langemarkse supporters werkte beklemmend op onze acties. Dit had nooit mogen foutlopen, maar de onzekerheid leek ons wel te verlammen. Het zwaard van Damocles hing dus dreigend boven onze hoofden. In set 4 vier konden we geen vuist meer maken. Achteraf was iedereen erg ontgoocheld want we dachten dat we deze wedstrijd gingen winnen. We kunnen deze tegenstander inderdaad aan, maar dan moeten we uit een ander vaatje gaan tappen: het geloof in eigen kunnen moet opnieuw omhoog... Het is een stap in elk leerproces: fouten maken en eruit leren. Tot dinsdag dus, op training. Dan maken we er direct werk van, want bij de pakken blijven zitten heeft toch geen zin...
We speelden een oefenpartij tegen Gullegem B, dat momenteel op plaats 2 staat in 4de provinciale B. Fran en Chloé konden er niet bijzijn zodat Jessie (met verzwikte wijsvinger) aan de pas moest. Ze deed dit voortreffelijk. We startten te mak en het stond al vlug 15-4. De Gullegemse trainer Rik Deleu (in de jaren 60 Belgische international, klik maar eens op de foto) zat comfortabel in de zijn stoel te kijken. Maar dat was buiten onze meisjes gerekend: Toen Lore aan de opslag kwam dichtten we de kloof in één ruk! Trainer Rik zat ondertussen niet langer op zijn stoel...); Janne, voor het eerst als opposite, liet zich van haar sterkste kant zien. De ganse ploeg ging mee in de flow. Gullegem scoorde nog 6 punten en het stond 0-1 voor Heuvelland: 21-25! Tijdens het wisselen van veld moest onze libero Hilke de strijd jammergenoeg wegens hevige rugpijn staken... Meteen kantelde de wedstrijd want zonder onze kwikke "benjamin" kwamen we in de verdediging voortdurend in de problemen. We klampten nog 3 sets aan maar konden geen vuist meer maken: de drie volgende sets waren voor Gullegem: 25-18, 25-18 en 25-21. Al bij al een deugddoende en toffe oefenpot.
Competitiewedstrijd 4 terugronde: Thuis tegen Poperinge.
Beloften: 2-1 (25-10/25-23/11-15)
Hoofd: 3-2 (19-25/25-12/25-14/20-25/15-8)
Speelden niet mee: Inne en Chloé
In de beloftenpartij startte de ploeg overweldigend. Met zowat foutloos volleybal overklasten we de Poperingse buren. Net na het begin van set 2 viel plots het licht uit in de zaal. De uitgesprongen zekering zat goed beveiligd achter slot en grendel zodat niemand de panne meteen kon herstellen. De wedstrijd werd stilgelegd en er werd heel wat heen- en weergebeld. Vruchteloos want de enige verantwoordelijke met kennis van de code van het cijferslot kon maar niet bereikt worden. Dus werd beslist om de wedstrijd in duistere omstandigheden verder te spelen. Al snel bleek dat niet enkel het licht van de zaal was uitgegaan. Het licht van de ploeg had ook een serieuze dreun gekregen: het leek wel of alle geloof en energie uit de ploeg geslopen was. We speelden moeizaam verder en wonnen nog nipt set 2 maar gingen roemloos onderuit in set 3.
Ik was er helemaal niet gerust in voor de hoofdwedstrijd. Temeer omdat Poperinge in tegenstelling tot de heenronde een Erasmusstudente in de rangen had die aardig in het midden haar mannetje wist te staan/slaan. Wat ik vreesde werd waarheid: in set 1 ondergingen we de wedstrijd als lammetjes, klaar voor de slachtbank. Waar was ons fut gebleven? Wie geloofde er nog in winst? Ik probeerde de kopjes weer fris te krijgen: "Jullie zijn toch een klasse sterker!?!" (en dat meende ik toen en nog steeds overigens). Twee sets lang werd er weer overtuigend geacteerd en we veegden de vloer met Poperinge: 25-12 en 25-14. Maar toen we in set 4 van in het begin op achtervolgen stonden stootten we weer op ons gekende probleem: een gemis aan geloof in eigen kunnen. En dat is een foutieve instelling als je op een plein staat... maar het is tegelijkertijd een gekend fenomeen bij veel ploegen: wie voor staat kan veel, wie achter staat durft niet meer. We verloren dus set 4. Gelukkig konden we in de belle aan het langste eind trekken. Poperinge raakte gefrustreerd door enkele scheidrechterlijke beslissingen en eindigde met een gele kaart toen een meisje na het laatste fluitsignaal onze sterspeelster van de avond (sinds deze week een jaartje ouder en dat was meteen merkbaar in haar veel volwassener spel) met een (onvrijwillig maar wel perfect gemikte) aanval zowaar K.O. sloeg. Lore begon te hyperventileren maar dankzij de gepaste verzorging door verpleegster Jessie raakte ze na 5 minuten toch zover opgeknapt dat we de tegenstrevers konden bedanken voor de wedstrijd. En ja, het meisje van Poperinge kwam zich uitvoerig en gemeend excuseren. Volleybal: altijd iets te beleven (je moet het maar eens aan Ieper vragen...).
Competitiewedstrijd 2 terugronde: Thuis tegen Gullegem.
Heuvelland-Gullegem: 3-0 (25-11/25-7/25-21)
Enkel hoofdwedstrijd, Gullegem speelt zonder beloften.
Speelden niet mee: Jessie en Chloé.
Het enthousiaste bestuur van Volley Heuvelland had gezorgd dat deze wedstrijd samen viel met de nieuwjaarsreceptie waarop alle ouders, speelsters en spelers en ook de sponsors uitgenodigd waren. Alles was tiptop voorbereid: de zaal was uitgerust met extra tribunes, de cafetaria was gezellig ingericht, lekkere drankjes en verzorgde hapjes stonden uitnodigend te wachten. De speelsters waren ruim op tijd in de zaal en liepen zich lichtjes gestresseerd op te warmen. De adrenaline gierde door de aders (eerlijk gezegd, ik had er ook best last van). Meteen na het eerste fluitsignaal was duidelijk dat iedereen wou tonen wat die in zijn (haar) mars had. De zaal was ondertussen aardig volgelopen; deze mensen mochten niet ontgoocheld worden. In sets 1 en 2 overklasten we de sportieve tegenstanders uit Gullegem op elk onderdeel. De foutenlast werd laag gehouden, het eigen spel zorgvuldig opgebouwd. Ieder van de 10 speelsters kwam beurtelings op het veld en nooit raakte de ploeg uit evenwicht. In set 3 werd het even spannend. De logische decompressie (na de 25-11 en 25-7) deed ons wat de das om en we ondergingen het spel van de tegenstander. Gullegem putte daar moed uit en ging vlot mee. Gelukkig konden we net dan rekenen op onze trouwe supporters (met o.a. Rune aan de trom) die de zaal en daarmee ook onze speelsters weer wakker schudde. Met deze verdiende 3-0 overwinning kon de nieuwjaarsreceptie niet meer stuk. Dankjewel, beste bestuursleden, voor de fijne omkadering!
Competitiewedstrijd 1 terugronde: Uit tegen Staden.
Beide wedstrijden werden verloren:
Beloften: 2-1 (25-18/11-25/15-12)
Hoofd: 3-0 (25-20/25-19/25-19)
We konden geen vuist maken tegen een sterker en gedreven Staden... De "overenthousiaste" Stadense supporters hadden 2 oorverdovende trommels bij waarmee ze onze ploeg via intimidatie onderuit haalden. De scheidsrechtster was ook onder de indruk van al dit kabaal en zorgde voor enkele misverstanden waardoor ze de match niet meer in handen had. Ze zat na de wedstrijd tot tranen toe bewogen in het scheidsrechtershokje. Met andere woorden, een match vol emoties, dat wel, maar jammergenoeg trokken we puntenloos huiswaarts... Ik vind het best jammer, maar we zullen deze week hard trainen zodat we zaterdag geen mal figuur slaan. En over onze meisjes geen kwaad woord: jullie hebben goed gevochten en elkaar samen getroost in de nederlaag.
Beide wedstrijden tegen de Ieperse buren werden verloren. Ieper is een ervaren team dat steeds rustig blijft en moeilijk te ontwrichten is. Wij probeerden met opslagdruk de Ieperse meisjes aan het twijfelen te brengen. Dit gebeurde slechts sporadisch want Ieper steekt dit seizoen flink boven de concurrentie uit en is -net als Ledegem- klaar om volgend seizoen in 3de provinciale verder te groeien. Door de afwezigheid van Hilke (met een hardnekkige rugblessure dik tegen haar zin genoodzaakt aan de kant) moesten enkele verschuivingen gebeuren: Janne speelde voor het eerst libero in de beloftenwedstrijd, Stien deed dat in de hoofdwedstrijd en Anouk trad voor het eerst aan als opposite in de hoofdwedstrijd. Ze leverden alle drie puik werk op hun nieuwe positie; proficiat! Ieper speelde erg sober maar degelijk volleybal. Hun gestalterijke en krachtige ploeg die gestuurd werd door een ervaren passeuse raakte nooit in de problemen. Voor ons was het knokken voor elke bal. En er werd gestreden! Dat leverde meerdere schitterende rally's en enkele heel knappe punten op. Achteraf was er uiteraard ontgoocheling in de ploeg. Dit hoort ook zo. Na het bekijken van de beelden die Anja van de wedstrijd maakte vind ik geen oorzaak in een falen van onze meisjes, maar in de te sterke tegenstrever die verdiend deze partij won. Met deze wedstrijd zit onze heenronde erop. De kalender zorgde ervoor dat we alle sterke ploegen het laatst troffen. Daardoor stonden we de eerste weken wat gevleid in de top 4 en heeft de euforie plaats moeten maken voor realisme: ik meen dat plaats 5 het hoogst haalbare wordt dit seizoen. We zullen hard moeten blijven werken om ploegen als Menen en Staden het nakijken te geven. Maaar indien we in de terugronde met onze voltallige ploeg kunnen aantreden zullen we ongetwijfeld nog kunnen tonen welke stappen we voorwaarts hebben gezet.
Naar de komst van leider Mevo Ledegem hadden we hoopvol uitgekeken. We hadden immers "niets te verliezen": In de vijf voorgaande wedstrijden tegen gelijke tegenstrevers (Poperinge, Langemark B en C, Vlamvo en Gullegem) scoorde Ledegem 146 punten meer dan haar tegenstrevers, wij 85. Ledegem had 2 sets verloren, wij 7. Deze cijfers liegen niet. En toch waren de speelsters na de wedstrijd ontgoocheld. Enkelen staarden met natte ogen wezenloos in de kring... Na 6 wedstrijden waarin we telkens punten wisten te halen kwam deze eerste en duidelijke nederlaag hard aan. Deze ontgoocheling toont hoe groot de wil om te winnen leeft in de groep. Dat kan ik enkel toejuichen! Ik ben echter helemaal niet ontgoocheld in mijn ploeg en de inzet die jullie op het veld brachten. Jullie streden voor wat jullie waard waren! Doe zo verder.
In het begin van de wedstrijd was van het verwachte niveauverschil echter niets van te merken. Wij behaalden een behoorlijk niveau, Ledegem liet begaan en had zelf een grote foutenlast. Zo haalden we set 1 vlot binnen. Het geloof in een stunt begon te groeien. Set 2 kende een heel spannend verloop. Voor elke bal werd gevochten alsof het de matchbal was. Anouk haalde voortreffelijk uit met sterke sprongopslagen. We verloren nipt met 22-25. Daarna speelde Ledegem hoofdzakelijk nog 1 kaart: die van de aanval op positie 4 waartegen we maar geen antwoord vonden: de aanvallen gingen over en naast ons sterke wapen: de blokkering. Het geloof in onszelf werd aanval na aanval dieper gekelderd. Zo'n mentale dreun hadden we nog niet gekregen. Ledegem was dan ook de verdiende winnaar van deze partij en lijkt me klaar voor een hogere reeks. Zowel aanvallend als verdedigend kwamen ze beter voor de dag.
Ik wil iedere speelster nog deze welgemeende pluim geven: het enthousiasme, positivisme en de support die jullie (zowel in de beloftenwedstrijd als in de hoofdwedstrijd) vanop de bank toonden voor de meisjes op het veld was ronduit schitterend: one team! Proficiat daarvoor!!!
Beide wedstrijden werden verloren: beloften: 2-1 (26-24/25-22/14-16), hoofd: 3-2 (21-25/25-23/20-25/25-16/15-10)
Iedereen speelde mee.
De beloftenwedstrijd verliep ongemeen spannend: de setstanden laten dit zeker zien. De wedstrijd was een dubbeltje op zijn kant en had evengoed in ons voordeel kunnen aflopen. Goed gedaan meiden!!!
Tijdens de hoofdwedstrijd had Vlamertinge haar grote-ploeg-trukendoos aangesproken: de libero van hun 3de provincialer kwam hen -voor het eerst dit seizoen- versterken (hoewel niet alle Vlamertingse speelsters en ouders daar oren naar hadden). Vlamertinge kwam dus voor het eerst dit seizoen op het veld in deze sterke bezetting. We lieten dit niet aan ons hart komen en zouden deze partij zonder schrik aanvatten. Onze organisatie stond meteen pal en de verdedigende acties verliepen zeer secuur. In tegenstelling tot onze wat slappe vertoning van vorige week werden de acties aan het net ook zeer geconcentreerd uitgevoerd. Dit resulteerde in een schitterende start waarin we Vlamvo overklasten. Mijn hart ging als een razende tekeer... Zou ik straks nog frieten kunnen trakteren!?! (Ik had het ZEER graag gedaan hoor, en uitstel is geen afstel zeker?). De match werd er één om vingers van af te likken. Ik zag zelden dergelijk niveau in een 4de provinciale-wedstrijd: lange rally's waarbij beide ploegen schitterende verdedigende en aanvallende acties lieten zien. Positief ingestelde supporters bij beide ploegen die de longen uit hun lijf schreeuwden om hun ploeg de overwinning te schenken. Dit was genieten! In sets 4 en 5 ging bij ons het licht wat uit. Conditioneel was er geen probleem, maar de Vlamertingse supporters roken de overwinning en waren niet meer in te tomen: hun decibels sloegen ons wat uit het lood en we moesten de meerdere herkennen in Vlamertinge. Maar we nemen alweer een ONVERHOOPT puntje Heuvellandwaarts mee! Dikke proficiat aan iedereen! Laat de andere toppers maar komen. Schrik mogen we nu niet meer tonen, niet?
Met Langemark C kregen we een te duchten jeugdige tegenstander met aardig wat gestalte over de vloer. We speelden ook niet meteen onze beste wedstrijd van het seizoen. Zowat elke speelster (op Janne na) acteerde beneden haar mogelijkheden. Het leek wel alsof de ganse ploeg een offday kende. En niet alleen de ploeg acteerde niet zo goed, de man op de scheidsrechterstoel had ook niet echt zijn dagje. Ik meen dat hij zijn bril thuis vergeten was... Toch startten we -dankzij de grote foutenlast bij Langemark- meteen met 8-2 en zetten zo de eerste set vlot naar onze hand. Set 2 ging gelijkopgaand maar op het einde van de set speelden we ons betere volleybal van de avond, staken een tandje bij (o.a. met een foutloze opzetreeks van Helena) en trokken zo ook deze set naar ons toe. In set drie konden we deze vuist niet maken en tijdens het spannende seteinde maakten we enkele onnodige fouten waardoor we de set verloren. Gelukkig bleef onze organisatie wel de ganse match op punt staan. Het was vooral aan het net dat onze acties te stroef verliepen. Alles wat we deden was steeds net een tikkeltje te braaf of te onzuiver. Over het resultaat kunnen we wel tevreden zijn! Een slechte wedstrijd spelen en toch de 3 punten thuis kunnen houden; dan mogen we niet klagen hè! Maar volgende keer proberen we onze supporters toch een mooiere wedstrijd aan te bieden. Tot op training dus.... we hebben nog wat werk te doen.
Speelde niet mee: Chloë
3-1 (25-21/23-25/25-22/25-19)
