My Little Secret Place Teksten zijn een middel om even uit de realiteit te ontsnappen en is alles te kunnen zetten wat je denkt, wat je voelt of wat je meemaakt.
Soms zijn het teksten die geen nut hebben.
Totaal op niks slaan.
Soms zijn het teksten over wat je voelt, over wat je denkt.
Soms zijn het teksten over wat je meemaakt, over een zot avontuur ofzo..
Lees het allemaal hier en leer wie ik ben en hoe ik denk.
Veel leesplezier
12-05-2009
Parijs Dag 1
Eind april kreeg ik samen met mijn beste vriendin Jesske het zot idee van naar Parijs te gaan al liftend. Met veel moed begonnen we eraan, een geluk, een vriend van ons heeft na de grens af gesmeten. En toen er maar aan beginnen. Gewapend met veiligheidschoenen, deodorant en spikes. Wat viel het op dat vrouwen, bitchen zijn achter het stuur. Amai die kunnen vies kijken. Onze eerste lift, kwartiertje later. Een zakenmeneer met een chique auto en fan van AcDc. Die erna, een Duitse vrachtwagenchauffeur, met een dikke bierbuik en kettingroker. Heeft ons op 75 kilometer van Parijs afgesmeten. Daar zijn we opgepik geweest door iemand met een nieuwste BMW model. Plotseling gebeurde er iets raar in de auto, we kregen last van een koud achterwerk Was zo een nieuw model met airco in de stoelen. 1 Ding, dat is verschikkelijk.
Parijs aangekomen, en op zoek gegaan naar onze eerste urbanplek. Een verlaten warenhuis. Veel info hadden we er niet over gevonden, dus een deel op goed gevoel vertrokken. ZIjn ergens in Parijs terecht gekomen, in een achterbuurt. Echt fantastische mooie plek. Maar na een uur wandelen nog altijd niet gevonden. Op den duur opgegeven en naar ons hotel vertrokken.
En raar maar waar, wanneer we uit de metro stappen om naar onze bus te gaan staan we er recht voor. Niet te geloven. Eindelijk hotel gevonden, al WTF van een plek was me dat, een kamer stinkend naar vocht, bleek dat op dat verdiep geen raam openging. Geen andere kamer meer beschikbaar. Shit
Was nog vroeg dus terug op avontuur vertrokken. Eerst naar het warenhuis gaan kijken, geen weg in. Waren een paar jongeren die een weg inkenden, maar blijkbaar hadden ze die dag die ook afgesloten
Verder op pad maar, op weg naar een verlaten kasteeltje ergens onder parijs in een klein dorpje
Maar de info was verkeerd, het lag in een dorp een pak kilometers van waar wij stonden. Liften Koppeltje dat van werk terug kwam, de kerel dacht dat hij een komiek was, echt niet.
Kasteel eindelijk gevonden, geen mogelijkheid van binnen te geraken, wat een eerste kutdag voor urbanavontuur.
Hopelijk gingen de twee volgende dagen beter gaan. Om verder te vertellen daar stonden wij, op 30kilometer van Parijs. Een lieve mevrouw heeft ons toen meegenomen. Wauw cole auto dat die had, nieuwste versie van Mini, eentje met alle options op.
Terug in Parijs, de stad beetje gaan zien, terug naar het hotel getrokken. Volgend probleem, geen bus meer. Stonden daar mooi, niet eens een idee naar welke richting het hotel was. Liften maar, Paar keer verkeerd gereden, uiteindelijk er toch geraakt.
Stikkop maar toch blij van alles dat we die dag gezien hadden. Geen urban gedaan, maar wel paar mooie plekjes leren kennen.
