Ieder kotstudent kent het wel, het is vrijdag, geld is op, al uw kleren zijn vuil. Ja dat wil zeggen: tijd om in te pakken en zich thuiswaarts te begeven. Je trekt de deur van je kot achter je dicht, draait ze op slot en sluit je ogen. Dit is het moment om even te bezinnen, nog een laatste maal te genieten van de rust en kalmte die je kamerdeur en wat er achter ligt uitstralen voor je je weer in het hectische thuisleven begeeft.
Het is niet zozeer dat je er veel moet doen. Je ouders respecteren het feit dat je een hele week hard hebt moeten studeren en laten je vrij van alle onaangename klusjes à la afwas en kuisen. Maar er is iets waarvan ze je niet besparen. Inderdaad, de duizende vragen die ze toch wel een week hebben moeten opsparen. Hoe was het op school?, Wat heb je allemaal gedaan?, en met wie?, ge hebt toch geleerd?, hoe komt het dat je zoveel was hebt?, ge hebt u toch gedragen?, ... enzo voort enzo voort.
Oke ik begrijp het eigenlijk nog wel ergens dat ze zich afvragen wat dochterlief of zoonlief allemaal uitsteekt in een weekje Leuven en dat ze op de hoogte willen blijven van de moderne mens en zijn bezigheden, maar is het daarom noodzakelijk om die vragen één na één op u af te vuren zodat je niet eens de tijd krijgt om te antwoorden? Het lijkt alsof ze die reeks vragen onmiddellijk uit hun systeem willen krijgen, en het antwoord niet eens belangrijk achten. In luisteren zijn ze toch niet zo goed. Ik denk dat je als ouder een enorm goed selectief gehoor ontwikkelt. Ik zeg meestal tijdens het avondeten wat mijn plannen zijn voor die vrijdagavond. Ik neem dan ook aan dat ze dat vernomen hebben, vermits ik weer vragen op me afgestuurd krijgt: met wie, waarom, wat is daar te doen,... Braaf dat ik ben beantwoord ik de vragen één per één. Goed de avond verloopt verder vlotjes, ik trek me terug naar men kamer om mij voor mijn tv te nestelen en ook gewoon om het nieuws van 7u, man bijt hond, het nieuws van 8u én terzake te ontwijken. Te veel informatieve programma's kan ik niet aan. Even later begeef ik mij dan weer naar binnen, helemaal klaar om te vertrekken naar wat ik die avond dan ook ga doen. Ik vraag welke auto ter beschikking is ( eigenlijk is dat een metafoor voor: in welke is er nog genoeg naft?). En dan komt het. Mijn moeder schiet recht uit haar zetel en opent het vuur: hoe? Naar waar ga je? Ik dacht dat je niet weg ging? Met wie? En wat is er te doen? En waarom? En waar is dat? En wat is dat? Dat is toch iets fatsoenlijk?
Laten we dus even terugspoelen naar het avondeten waar ik alles al eens duidelijk uit de doeken gedaan heb. Hier wordt dus ook even duidelijk gemaakt dat het selectief horen meestal in combinatie geleverd wordt met een selectief geheugen.
Dit is het moment dat ik mijn ogen sluit en terug denk aan die ene minuut waar ik mijn kotdeur sloot en me mentaal voorbereidde op het weekend thuis. Die ene tel waar ik de rust voor een laatste keer over me heen liet lopen. Telkens weer op dit punt van het weekend wou ik dat ik kon terugspoelen, mijn kot terug kon ingaan en de deur langs de binnenkant op slot doen. Veilig weg geborgen voor de duizende vragen die op je afgevuurd worden op twee dagen.
Het is algemeen geweten dat als een vrouw nee zegt, dat dit 99% van de tijd eigenlijk ja wil zeggen. Ben je boos? Nee wil waarschijnlijk zeggen dat de vrouw wel degelijk boos is, maar het niet wil toegeven. Hier is echter wel een uitzondering op, als het antwoord iets uitgebreider is, bijvoorbeeld maar nee gij dat wil dan hoogstwaarschijnlijk zeggen dat het haar schuld is geweest dat er iets mis is gegaan, en er gewoon niet verder op wil ingaan. Ze zal zeker niet toegeven dat het haar fout is. Wat is er nu leuker dan iets mis te doen en de andere zich daarover schuldig te laten voelen?
Versta me niet verkeerd, we gaan het hier niet hebben over het cliché van wat vrouwen zeggen en wat ze bedoelen. Neen, Anne en ik hebben zo ook onze eigen dingen en het zijn die kleine uitspraken en zinnetjes die we hier aan jullie gaan verklappen. (altijd handig om later ook eens te hanteren)
Oke laten we beginnen met de communicatie tussen de student en zijn/haar ouders.
Als beginnend student vragen je oudjes zich natuurlijk af waarom je zo graag op kot wil. Ah om dichter bij school te zitten natuurlijk. Wat eigenlijk niet meer of niet minder wil zeggen dan: dan kan ik elke dag uitgaan en zie je niet wat ik doen. Oké je ouders snappen je motief en gunnen je en kot. Zo bezorgd dat ze zijn vragen ze voor je terug naar je kot vertrekt op zondagavond of je nog geld hebt. Natuurlijk is het antwoord hier neen op. De achterliggende boodschap is echter: Ja, maar ik wil meer. Of de oudjes missen hun kleine zoon of dochter en bellen je in de week op met de vraag: wat ben je aan het doen? Onze ouders krijgen het antwoord: voor school wat aan het werken. De waarheid is: ik ben op msn met iedereen aan het chatten of spelleke aan het spelen. Ze weten natuurlijk ook dat je een sociaal leven hebt, dus vragen ze of je nog iets gaat doen die avond. Hier zijn verschillende mogelijkheden. a) nee ik ga het rustig houden = iets gaan drinken op café, b) bwa...misschien efkes iets drinken = zeker iets drinken, misschien nog uit, c) misschien nog naar de fuif = tot 's morgens vroeg doorgaan.
Dan de examens, vragen ze natuurlijk hoe het geweest was, ook hier hebben we verschillende categoriën: a) het is nogal moeilijk te zeggen, ik heb er geen gedacht van = niet zo goed, waarschijnlijk gebuisd, b) bwa viel wel mee = net een 10 ofzo, het zal nipt zijn, c) niet zo goed, het was wel moeilijk en veel = sowieso gebuisd.
Op vrijdag kom je thuis van je zware schoolweek en bij ons thuis zeggen ze dan meestal: je ziet er zo moe uit? Ja dat is van vroeg op te staan voor school en te leren de verborgen boodschap is dan eigenlijk: te veel uit geweest. en hoe was het op school? ah goed, gewoon (ik zou het niet weten want ik ben er niet geweest).
Die dubbelzinnige taal gebruiken we niet alleen bij onze ouders, maar ook onder mekaar. Je hebt een lief en je ziet het niet meer zo zitten, maar dat spreken we natuurlijk niet uit. Je vriend/vriendin heeft door dat er iets fout zit en vraagt: wil je het uitmaken? Antwoord: ik weet het niet. Wat wil zeggen Ja tuurlijk ik ben u beu.
Een vriendin heeft nieuwe kleding gekocht en vraagt wat je er van vind. Je vraagt je af waarom ze in godsnaam zoiets zou willen aandoen, maar dat kunnen we niet zeggen. Dat verdoezelen we dan met oh, waar heb je het gekocht?. Als je echt geen komedie kunt spelen zeg ja gewoon: het is niet zo men ding. De harde waarheid is dat je denkt dat het gewoonweg niemand zijn ding zou mogen zijn en ze het van de markt zouden moeten halen.
Wat ook zeer frequent voor komt bij Anne en mij is dat we aan het leren zijn (of toch doen alsof) en dan ineens zeggen. Ik moet naar de winkel. Gaan we naar de carrefour? meaning: ik ben het leren beu en ik wil toch op z'n minst één ander iemand weten dat ook niet aan het leren is.
Ik ga men kot kuisen wil ook weer zeggen dat je geen zin hebt om te leren, maar je iets nuttig in de plaats wil doen om je toch maar niet schuldig te voelen.
Tot slot wil ik nog een kleine uitbreiding doen op het onderwerp boos zijn. Buiten de nee zijn er nog mogelijke dingen die men zegt en handig zijn om te weten om het niet te laten escaleren. Waarom zou ik boos zijn? Ik heb toch geen reden? is meestal een verbloeming van: hoe durf je in godsnaam nog vragen dat ik kwaad ben? Natuurlijk ben ik kwaad, en je zou goed genoeg moeten weten waarom. Als je het antwoord ja krijgt is dat geen overwinning. Nee je hoeft je echt niet goed te voelen omdat we het toegegeven hebben. Ja is niet meer gewoon boos. Ja is de moment voor de andere om zich uit de voeten te maken, want dan zijn we het stadium gepasseerd dat we de kwaadheid zelfs niet meer kunnen verbergen. Het is dus gewoonweg woest.
Zo dat was ongeveer een korte samenvatting, er zijn vanzelfsprekend nog honderden dingen die we zeggen met een achterliggende boodschap, we zijn nu ook eenmaal allebei vrouwen. Tot slot nog dit even voor de mannen: het is universeel geweten dat vrouwen nooit tot weinig zeggen wat ze bedoelen, waarom houden jullie je dan van de domme?
