Het is vrijdag. Zoals de man mij had gevraagd trek ik de rode kanten string aan onder mijn jeansbroek. De eerste maal dat ik een damesstring draag als ondergoed en er ook mee naar buiten ga. Ik heb mijn bilspleet netjes geschoren en het fijne kanten riempje schuurt zachtjes tegen mijn billen telkens ik beweeg. Dit geeft eigenlijk best een geil gevoel. Als je een gewone slip draagt dan heb je zelden of nooit het gevoel er één te dragen. Dit stringetje geeft haar aanwezigheid echter voortdurend te kennen. Maar niet enkel tussen mijn bilspleet. Als ik in de auto stap voel ik dat de stof vooraan te klein is om mijn geslachtsdelen helemaal te omvatten. Eén teelbal is al ontsnapt. En ik dwing mezelf om niet toe te geven aan mijn geilheid want voor een stijve lul is er in dit stringetje veel te weinig plaats. Ik geef toe dat ik zowel opgewonden als zenuwachtig ben. Het is op de middag en er is weinig verkeer op de baan. Na zo'n kleine twintig minuten te hebben gereden sta ik voor een mooie, vrij klassieke villa in een deftige woonwijk. Ik parkeer de auto een paar huizen verder en wandel naar het nummer 137. Ik voel mijn hart bonzen in mijn keel. Ik ben toch tamelijk zenuwachtig. Even twijfel ik of ik dit wel zou doen. Ik kan nog altijd rechtsomkeer maken. Maar dit zou niet eerlijk zijn. De man verwacht me en ik wil zeker niet als fake beschouwd worden. Met al mijn gemijmer sta ik plots al voor het nummer 137. Ik wandel over de korte oprit en op het moment dat ik wil aanbellen gaat de deur voor me open. Voor me staat een deftige vrij slanke man van rond de zestig schat ik. Hij draagt een donkerblauwe badjas en slippers. Paul? vraagt hij. Ik knik van ja. 'Kom binnen. Blij dat je er bent. Kom mee, we gaan naar boven..."
