Blijkbaar komen we niet van zooo heel ver, als we de andere teams hier mogen geloven. Trips vanuit Zuid-Afrika, USA California, Israel, en ga zo maar door. Het DansAteljee (dat sinds kort blijkbaar Het DansAteljee Jan Claesen heet ) heeft slechts een vlucht van 1u50 achter de kiezen. Wel leuk om al die teams te leren kennen!
De lift gebruiken bleek echter iets ingewikkelder dan gedacht! Met een ingewikkeld kaartensysteem, snelle overload, massa's teams en sightseeing van de verdiepingen, duurt het best wel even voor je je bestemming bereikt. Volg dan de duizenden klaprozen en misschien verdwaal je zo net niet in één van de vele gangen van het hotel, op zoek naar je kamer.
Na een goede nachtrust (voor sommigen echter eentje op zoek naar elektriciteit, welke besloten had om het eventjes te begeven) en een stevig ontbijt trokken we met z'n allen de stad in om als echte toeristen achter een gids aan te hossen. Praag is duidelijk een mooie stad en vooral het water sprak met deze hitte best wel tot de verbeelding. Ook de terrasjes deden dit en prompt besloot onze nieuwe choreograaf Jan Claesen om zijn nieuwe team te trakteren. Wij danken hem hiervoor van harte. (dankuwel, dankuwel, dankuwel,...) Daarna zijn we voor het eerst gaan repeteren. Alsof we het nog niet warm genoeg hadden, moesten we ons nog een dertigtal minuten in het zweet werken om onze choreografie voor het eerst te oefenen op Praagse bodem. Het podium is volgens Amerikaanse normen: ENORMOUS!!! Je moet niet lopen over het podium, we spreken in termen van "sjeezen".
Als afsluiter van een leuke, warme dag keken we nog fanatiek naar de match Holland-Brazilië op groot scherm in het midden van Praag. De warmte, het enthousiasme van de Hollanders en de uiteindelijke winst voor oranje, zetten we onze avond reeds feestend in. Nu hebben we honger, dus wij trekken naar ons buffet.
Paniek! paniek! Onze vlucht staat niet genoteerd op het vluchtschema van brussels airport. Gelukkig kan de Daisy goed telefoneren en na enkele belletjes was dit probleem van de baan en stond de vergeten vlucht er toch tussen. Jan en Matthias passeren de Tsjechische grens wanneer de vrouwen hun kilo's bagage afgeven aan de checkin. Leen moet bijna bijbetalen, maar dat is volledig de schuld van deze oude laptop die voor een dikke 6 kg extra gewicht zorgt. Maar ook Alissa zorgt voor enig amusement wanneer we toelating moeten geven om haar te fouilleren want de beugels van haar BH slaan alarm. De vertraging van de vlucht deert niet want enkele spelletjes 'weerwolven' zorgen voor afleiding. En dan.. het vliegtuig... Met een klein hartje stapt Sofie op nadat we allemaal het vliegtuig kussen voor een veilige vlucht. Karen houdt zich rustig tijdens haar eerste vliegervaring terwijl Kelly het zakje klaarhoudt en Anouk en Sofie een dutje doen.
Na een dolle rit in een minibus (gelukkig met aanhangwagen voor al onze bagage) komen we aan in het hotel waar Matthias en Jan ons opwachten.
Honger honger honger wachten wachten wachten volk volk volk help help help!
Eindelijk, eten... Tegen alle verwachtingen in, smaakt het ieder. Nu nog even een stapje in de wereld zetten en onze eerste buitenlandse dag zit erop.
Slaapwel allemaal!
Leen en Daisy
Uitspraak van de dag: Sofie: "Mijn gat is genaaid" (het gat dat al maanden in haar broek zit, is eindelijk gemaakt)
) heeft slechts een vlucht van 1u50 achter de kiezen. Wel leuk om al die teams te leren kennen! 
om zijn nieuwe team te trakteren. Wij danken hem hiervoor van harte. (dankuwel, dankuwel, dankuwel,...)
