Na het falen van mijn job heeft mevrouw Mori mij de laagste post van het hele bedrijf geworden. Ik werd verantwoordelijke van de WC. Ze toonde me waar alles stond en liet me daar maar achter. het enige wat ik er leuk aan vond is dat ik niets moest doen. ik had ook een groot raam met een uitzicht over Tokyo.
Ik moest ervoor zorgen dat de mannen en vrouwen WC altijd net was en dat het toiletpapier bijgevuld werd. Doordat ik de WC van de mannen ook moest onderhouden werd die WC vermeden en gingen de mannen naar een andere verdieping, wat de directie irriteerde. Ik vond deze job echt balen. Ik wou zo snel mogelijk weg gaan uit dit bedrijf. Dit was de absolute vernedering. Ik had geluk dat mijn arbeidscontract binnen een maand eindigde. Ik telde dus elke dag af en toe de dag er was kon ik niet snel genoeg mijn onslag indienen.
Ik most omkostennota's controleren, dus herbereken en het juiste bedrag bepalen met de koers van de dag van het opstellen van de nota. Lijkt simpel maar ik kon er niets van. ik kwam constant andere getallen uit. Mevrouw Mori zag duidelijk dat ik er moeite mee had en genoot ervan. Ik werkte er dagen aan zonder dat ik echt vooruitgang boekte. Ik besloot dus om een nachtje door te werken. Na een eerste nacht werken stond ik niet veel verder en mevrouw Mori zag er misnoegd uit. Dus volde er nog een slapeloze nacht maar de verwarring in mijn hersenpan bleef even groot. Mijn Danaïdenvat werd onophoudelijk gevuld met cijfers. Ik was de Sisyphus van de boekhouding en zoals de mythische held gaf ik de moed nooit op. De dag van de deadline was aangebroken en ik bakte er niets van. Ik gaf toe dat ik het werk niet aankon en gaf mijn werk dan maar op.
