De
grote beslissingen van de langverwachte Veiligheidsraad zijn met een
sisser afgelopen. Dit land kampt met een gezondheidscrisis, een
economische crisis, een systeemcrisis en een crisis van de politiek en
de politici. Bij elk van die crises volgt de rekening.
Veiligheidsraad
Gisteren
zat iedereen te wachten op de uitkomst van e grote vergadering van de
veiligheidsraad. Inclusief persconferentie live op tv, en journalisten
op de stoep. De Veiligheidsraad is de plaats waar de regeringsleiders
van dit land en de experts samen de grote beslissingen nemen in de
coronacrisis. De grote verwachtingen werden niet ingelost. In plaats van
duidelijkheid schiep deze vergadering nog meer verwarring.
We
moeten tot het besluit komen dat deze politici het niet kunnen. Wat we
graag weten, weten we nog niet. Zomerkampen, vakanties, het heropenen
van de scholen, het hernemen van het werk? Na de langverwachte
vergadering hebben we nog geen antwoorden op het of en hoe van deze
vragen van velen.
Meer dan waarschijnlijk zijn politici en experten het onderling niet eens
Het
kan natuurlijk dat de verantwoordelijken over drie weken toegeven dat
ze niets communiceerden omdat er geen draagvlak voor was. Meer dan
waarschijnlijk zijn politici en experten het onderling niet eens. Meer
dan waarschijnlijk zijn de politici het onderling ook nog eens oneens.
Doe-het-zelf
Wat
is wel beslist? Dat de Doe-het-zelfwinkels en tuincentra zullen
opnieuw kunnen openen, onder dezelfde voorwaarden als voedingswinkels.
De veiligheidsafstanden zullen moeten worden gerespecteerd. Als we de
bouw niet kunnen verplichten, dan maar de doe-het-zelf-winkels. Een
dringend noodzakelijke maatregel.
Welke lobbygroep heeft hier een slag thuisgehaald?
De
vraag is dan waarom kerkdiensten niet mogen hervat worden onder
dezelfde voorwaarden. Of waarom andere winkels niet open mogen onder
dezelfde voorwaarden. Welke lobbygroep heeft hier een slag
thuisgehaald?
WZC
Volgende
grote besluit: We staan ook toe dat bewoners van residentiële
voorzieningen d.w.z. rust- en verzorgingstehuizen of centra voor
personen met een beperking bezoek mogen krijgen van een vooraf
aangeduid persoon. Voorwaarde is wel dat de persoon in kwestie de
afgelopen twee weken geen symptomen van de ziekte heeft vertoond. Het
moet ook altijd dezelfde persoon zijn. De residentiële voorzieningen
zullen deze bezoeken zelf kunnen organiseren. Deze regels zullen ook van
toepassing zijn voor mensen die geïsoleerd leven en die zich niet
kunnen verplaatsen.
Amper
enkele uren later blijkt dat die maatregel genomen is zonder overleg
met de veel geplaagde sector van de woon-zorgcentra. Sterker nog, amper
enkele uren na de mededeling van premier Sophie Wilmès (MR) na de
Veiligheidsraad, meldt Vlaams minister van zorg Wouter Beke (CD&V)
dat die maatregel best on hold wordt gezet.
NA GESCHRIJFSEL
*
Risthuis-bewoners
worden dus van ambtswege gelijk gesteld met gevangen gezette
criminelen, meestal Nieuwkomers . Achteraf voorlopig on hold gezet zoals nadien gecommuniceerd. Bron: als naar gewoonte, dat Beek-geval.
Beeksla, zei Gezelle; maar hij beoelde.. zeeksla
waterafdrijvend, dat wel
*
Kijk,
en dan wodd ik woest. Ons Taznte Nonneke (Tante Monneeke?), klein maar
dapper, 93 jaar, is al geruilme tijd in St Jozef (Brugge). Gisteren de
familie daar (ongevraagd) een foto van binnen, met de beste groeten
Das niks on hild, maar om er iets van weg te slikken.
Grote
Zus is wat vergeetachtig geworden, maar ze was en is nog alrijd het
pronkstuk van de familie. Waar het in de goeie oouwe tijd n hele eer
was, kort na de Bevrijding, dat iemand in t Klooser ging en daar verder
kon studeren. Ze heeft later jarenlang voor ons Ma gezorgd en haar voor
en na schooltijd gaan gezelschap houden in dat naastliggend Bejaareden
Tehuis in Oudenburg.
En ja, het mens is nog altijd iet of wat baas-achtig, maar tegenover He Verpleeg zo onderdanig als n kind
En
kijk, ze stelt het dus, alles in acht genomen, goed. En daar heeft ncoh
God noch klein Pierke iers mee te zien, maar de vele dienstbare e
engeltjes die daar de dienst verzekeren. Komen die toch iedere dag
getrouw naar hun werk, nadat ze eerst hun vluegetjes hebben opgehangen
in de kleedkamers
Oud en op de sukkel? Één adres. Sint Jozef in Brugghe Reserveren gewenst. Verboden toegang voor hoernalisten.
225 - DOORBRAAK STRK VERVUILEND GAS UIT ABDURDISTAN DUUR BETALEN OM ONZE ELECTRICTEIT X 50 DUURDER TE MAKEN
225 - DOORBRAAK
*
Donderdag 16 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
De
Groene Goden onder leiding vn de Gentse Termontie willen tegen 2050
klimaat-neutraal zijn om dat met Greyday op 31 december te vieren.
Greyday is de dag waarop de herbruikbare energie op is.
Doorbraak
breekt hieronder de lans daarover. Al zullen dat straks wel hele bossen
lansen worden want in ieder geval is de discussie hier nopens het einde
van het begin en hoelijk feen storm in een glas wa ter.
**
Van Azerbeidjan over Turkije
naar Europa
*
De Trans Adriatic Pipeline (TAP):
het vervuilende aardgas komt dus niet langer van bij de Vlad, maar
helemaal van de andere kant. Van bij de islammerij-vriendjes uit
Absurdistan .
Wie
zijn die Groene superrijken, die willen profiteren van deze op
wereldschaal massale oplichting? Wie zijn de orkestmeesters en onder
welke dekmantel hebben die hier dde Macht veroverd? Almacy, wete gij da
nie? Vindt hen en U hebt de daders van deze wurgmoordenaars van onze
welvaart.
DE KERNCENTRALE VAN DOEL. CO2-NEUTRAAL, MAAR TOCH OP DE SCHOP VOOR GASCENTRALES?
De
zogenaamde exiteers van de Groep van Experts belast met de
Exit-Strategie, afgekort GEES, moet ons land voorbereiden op de uitstap
van de lockdown. Deze wetenschappelijke experten beslisten dat we de
kerncentrales moeten openhouden omdat we, door de schaarste op de
wereldmarkt als gevolg van de coronacrisis, het niet zullen redden met
hernieuwbare energie. De GEES legt zo een nucleaire bom onder de groene
zoden van een eventuele Vivaldiregering. De vraag van één miljoen is of
Groen en Ecolo in een regering zullen stappen, die de kerncentrales
openhoudt en enkel symbolische stappen zet richting energietransitie.
Onze elektriciteitsfactuur is een groene belastingbrief
Het
standpunt van GEES is terecht, want mochten we vandaag ons land enkel
met duurzame energie voorzien, dan gaat elk jaar op 5 februari het licht
uit. Nochtans hebben de politici vanuit hun groene gedachtebubbel onze
energiefactuur sinds 2007 meer dan verdubbeld door een groene belasting
om hernieuwbare energie financieel te ondersteunen. Zo werd onze
elektriciteitsfactuur een groene belastingbrief.
In
eerdere artikels Subsidies en verslavings-syndromen (2018) en
Groenestroomcertificaten: Belastingen voor het volk, een gouden
grabbelton voor superrijke groene industriëlen (2019) schetste ik al
uitvoerig de windfall profits voor de rijke energieboeren en de asociale
effecten van de groenestroomcertificaten.
geen erg, want ook voor elke watt van deze negatieve verkoop krijgen ze groenestroomcertificaten
Het
is niet realistisch om nog veel windmolens en zonnepanelen te plaatsen,
omwille van de intermittentie van deze energiebronnen. Intermittentie
betekent letterlijk onderbreking, en slaat hier op het feit dat de
energieproductie niet constant is. Zonnepanelen hebben s nachts en bij
bewolkt weer dal-uren en windmolens pieken dan weer bij storm. In
periodes van veel zon en wind, zoals de afgelopen weken, resulteert dat
in een overproductie en in een negatieve verkoop van energie. De
energieproducenten moeten dan betalen aan bedrijven om hun energie te
verbruiken anders wordt het netwerk overbelast. Maar, geen erg, want ook
voor elke watt van deze negatieve verkoop krijgen ze
groenestroomcertificaten, die wij met zn allen via onze
elektriciteitsfactuur betalen.
Afschaffing van groenestroomcertificaten?
Nagenoeg
alle economisten en sociologen zijn het erover eens dat post corona een
vrijwaring van de koopkracht primordiaal is. De progressieve elite,
Groenen voorop, wordt verscheurd tussen een sociaal beleid en een
ecologisch beleid. Het zijn vaker elkaars tegenpolen dan elkaars
metgezellen. Dat bleek reeds uit het debat omtrent de lage-emissiezones,
de kilometerheffing en de bedrijfswagens. Ook in dit debat moeten we
ons de vraag stellen of we om sociale redenen de doorrekening van de
groenestroomcertificaten en andere milieuheffingen niet moeten schrappen
of tijdelijk opschorten.
Het
schrappen van de doorrekening van milieuheffingen op de
elektriciteitsfacturen zou een daling betekenen van ongeveer 40% van
onze elektriciteitsfactuur. Voor een gemiddeld gezin is dat al snel een
besparing van 450 euro, voor bedrijven een veelvoud. Deze operatie zou
quasi driemaal effectiever zijn dan de verlaging op de
elektriciteitsfactuur van de BTW van 21% naar 6%. De toekenning van de
groenestroomcertificaten aan particulieren zou ten laste van de
begroting moeten vallen. De toekenning aan energieproducenten zou ad hoc
herbekeken moeten worden omwille van technologische vooruitgang in de
sector, waardoor het nut van subsidies wegvalt.
Greyday op oudejaar
De
groene goden willen tegen 2050 klimaatneutraal zijn en greyday op 31
december vieren. Greyday is de dag waarop de herbruikbare energie op is.
In een onveranderde situatie, rekening houdend met de degressie op
Vlaams niveau, zou dergelijke uitbouw van duurzame energie betekenen dat
onze elektriciteitsfactuur tegen 2050 nog eens vervijfvoudigd wordt en
wellicht 75% belastingen zou omvatten.
Ecologisten
willen daarnaast kerncentrales vervangen door gascentrales die meer CO2
uitstoten en ongezonder zijn voor onze kinderen. Dit staat diametraal
tegenover de uitspraken van EU-Commissaris Frans Timmermans: We willen
zo pragmatisch mogelijk zijn bij de Europese Commissie, maar de focus
is: hoe worden we duurzaam? Gas is dat niet, steenkool evenmin. (De
Tijd, 2 feb. 2020). Waarom pleiten klimaatdronken Belgische politici dan
om CO2- neutralere kerncentrales te vervangen door vervuilende
gascentrales?
Trans Adriatic Pipeline (TAP)
De reden vinden we terug bij de investeringen door Fluxys in
een nieuwe gaspijpleiding. Het gasbedrijf Fluxys is voor 77% in handen
van Publigas da op zijn beurt in handen is van een rist Vlaamse,
Brusselse en Waalse gemeenten. Sinds 2013 investeert Fluxys in de aanleg
van de Trans Adriatic Pipeline (TAP), een nieuwe pijplijn die gas vanuit Azerbeidjan, via Turkije, Griekenland en Italië naar West-Europa wil importeren.
Daniël
Termont, de voormalige burgemeester van Gent, is via zijn
voorzitterschap van Publigas bestuurder, voorzitter van de raad van
bestuur en ondervoorzitter van het strategisch comité van Fluxys. Hij
trad aan in mei 1998 en zijn huidig mandaat loopt af in mei 2021. Als
groene socialist stond de voormalige burgemeester van Gent bekend als de
man die zijn stad klimaatneutraal wou maken tegen 2050. Maar zoals vaak
met socialisten moet je niet luisteren naar hun woorden maar kijken
naar hun daden. Want als voorzitter van de raad van bestuur van Fluxys
besliste hij om zwaar te investeren in TAP, een nieuwe gaspijplijn, die
per jaar 20 miljard m3 aardgas naar Europa wil pompen.
CO2 of Euro?
En plots, als bij wonder, beslissen de Belgische politici dat gascentrales bouwen dé klimaatoplossing is
TAP
zal naar schatting zes miljard euro kosten en wordt onder meer
gefinancierd door de Europese Investeringsbank. Hoewel geen exacte
cijfers terug te vinden zijn investeerde Fluxys naar verluidt 200
miljoen euro en kreeg daarvoor 19% van de TAP-aandelen in handen. TAP
zal normaliter dit jaar operationeel worden, en als het rendabel wil
zijn moet het gedurende vijftig jaar veel gas aan Europa kunnen leveren.
En plots, als bij wonder, beslissen de Belgische politici dat
gascentrales bouwen dé klimaatoplossing is. Dat heeft niets met een
groene reflex te maken maar met een euroreflex.
Als
de steden en gemeenten na het debacle met de gemeentelijke holding
(2008) niet nogmaals miljoenen euros willen verliezen, dan moeten ze
hun klimaatmasker opzetten en hypocriet niet duurzame gascentrales
steunen. Gascentrales die volgens Frans Timmermans, de peetvader van de
Europese Green Deal, geen onderdeel kunnen uitmaken van een groen en
duurzaam Europa.
Net
als in The Wizard of Oz moet je in de Belgische politiek achter het
gordijn kijken om de misleiding te achterhalen, of zoals het nu populair
klinkt, fake news bloot te leggen.
NA GESCHRIJFSEL
*
Een nieuwe pijplijn die gas vanuit Azerbeidjan,
via Turkije, Griekenland en Italië naar West-Europa wil in-pomprrij. De
moederfirma? U kreeg de naam. Werk aan de winkel voor de
Staatsvuiligheid? De handlangers bij ons? De eigen Verlcihte Grote
Verstanden die deenken tot de Elite te behoren omdat ze via alelrlei
Slinxe sluikwegen aan de Macht zijn geraakt; Vl/W.bx. Kortom: le petit Belge, voetmatjes van de Franse Beau Monde, Meesters-Boven-God.
De
Plaatselijke stroman & Algemene Leiding? De Getnse
breed-lacherige breedsmoel kikker die als tijdverdrijf s nachts op de
Kalandenberg illegaal zoekt naar het verdwenen paneel van De
Rechtvaardige Rechters..
Een
persoonlijk voorgevoel voor de nakende afrekening? Want het spreekwoord
zegt toch, dat de dief altijd voort terugkeert naar de plaats der
misdaad..
Het
is een vreemd verhaal, bijna identiek aan wat die andere grote
socialaist uit Mons bij het begin van zin carrière is overkomen. Die was
met 2 zee jonge vriendjes aan het vissen langs een verlaten trekweg..
De later ontslagen politiemensen zagen echter binnen in de auto twee
afgezakte broeken en een higende begeleider. Doek! Verkeerde impressie
Geen olie op het vuur van Olio di Poeppo
Maar
Stout Rogeetje?! Daar geraakt men bij de vriendjes niet oer
uitgtepraat. Foei hoor, Monseigneur, en daarvoor nog veel geld betalen
aan de neefjes ook. How did he dare.
In
niet minder dan 40 van de 57 islamitische landen bestaan wetten die
homoseksualiteit bestraffen en vervolgen. Natuurlijk: je kunt een land
en bewoners niet gelijkstellen, maar de met de wetgeving verbonden
vooroordelen zijn in de desbetreffende bevolkingen wijdverbreid.
Paradoxaal
genoeg zijn het dezelfde landen, waarvan de inwoners door linkse delen
van de LGTB-Community hier het meest smachtend verwelkomd worden.
Terwijl hetgeen er in het kader van de islamisering op hen afkomt vaak
gruwelijk en gewelddadig is. Maar laten we beginnen met de minder erge
straffen:
1. Geldstraffen:
Wie
er als homoseksueel in islamitische landen met geldboetes vanaf komt,
die heeft nog geluk. In Algerije bedraagt de boete tot 10.000 Dinar (±
75,-), in Marokko is dit daarentegen tot 1200 Dirham (± 110,-). Dat
komt overeen met een vierde deel respectievelijk de helft van het
gemiddelde inkomen.
2. Gevangenis:
De
klassieker en Evergreen onder de bestraffingen voor homoseksuelen in
islamitische landen. Hier is alles te krijgen tussen enkele dagen tot
aan levenslang. Een solide gemiddelde ligt bij 3 tot 10 jaar.
3. Dwangarbeid:
Als bonus bij de gevangenisstraf komt vaak nog dwangarbeid. Bijvoorbeeld in Bangladesh.
4. Stokslagen:
Ontmaskerde
homoseksuelen, bijvoorbeeld in Maleisië, worden met verschillende dikke
stokken gepijnigd. Kneuzingen en huidwonden zijn de consequentie.
5. Zweepslagen:
Ook
deze primitieve soort van bestraffing is een echte klassieker als het
erom gaat homoseksuelen in menig islamitisch land te vervolgen. De
foltering wordt meestal regelrecht geënsceneerd door een geïnteresseerde
mensenmenigte. De gevolgen zijn gapende bloedende wonden, die later
grote littekens worden. Niet zelden eindigen zulke excessen zelfs
dodelijk. Bijzonder populair is de variant 100 zweepslagen,
verkrijgbaar bijvoorbeeld in Indonesië, op de Malediven, in Jemen en in
Saoedi-Arabië.
6. Doodschieten:
Een
mens vermoorden met een kop-schot, omdat hij homoseksueel is? Voor een
geciviliseerd begrip klinkt dat beestachtig. Afgemeten aan hetgeen er in
de volgende punten nog volgt, zou menigeen graag willen dat men hem
alleen maar zou doodschieten.
7. Ophanging:
Dat
het snel gaat, kun je van ophanging niet echt beweren. Want anders dan
bij de galg, zoals men die in het Westen nog kent, is het ophangen in
islamitische landen, waar dit gepraktiseerd wordt, vaak een martelend
langzaam proces. Terwijl in het oude Europa een val vanaf grote hoogte
een snelle dood tot gevolg had door nek-breuk, is dat in islamitische
landen vaak zelfs omgekeerd. De veroordeelde wordt niet zelden langzaam
aan de strop naar boven getrokken en daarbij net zo lang gewurgd tot hij
wanhopig rochelend stikt.
8. Onthoofding:
Het
klinkt als uit een vreselijke horrorfilm: met een zwaard of een
reusachtige machete slaat de beul het hoofd af van de voor hem knielende
delinquent. Vooral Saoedi-Arabië haalt steeds opnieuw het nieuws
wanneer het op deze grove wijze homoseksuelen terechtstelt.
9. Van het dak gooien:
Door
de terreur militie Islamitische Staat werd het in de jaren-2010 een
regelrechte mode om homoseksuelen ondersteboven van daken af te gooien.
Geïnspireerd door brutale propagandavideo´s heeft deze bijzonder
mens-verachtende straf zich relatief wijd verbreid. Het krasse: vaak
overleeft iemand zijn val, maar beneden wacht al een opgehitste menigte
toeschouwers op hem.
10. Lynchen:
Terwijl
bij alle voornoemde straffen in ieder geval nog gedaan wordt alsof hier
nog zoiets als een rechtssysteem achter zou zitten, ziet de lynch-meute
daar volledig van af. Wanneer homoseksuelen ontmaskerd worden, moeten
ze er in veel islamitische landen op rekenen gewoon gelyncht te worden.
Vrienden en buren vallen dan over hen heen. Het kan ook gebeuren dat de
eigen broers en zussen een eer-moord plegen in de regel door
doodsteken. Landen zoals Afghanistan leggen voor zulke eer-moorden
minder strenge straffen op. Maar ook bij het lynchen doet de vooruitgang
zijn intrede: iemand richt gegarandeerd zijn smartphone erop en filmt
hun laatste minuten.
12. Stenigen:
De
onbetwiste koningin onder de onmenselijke en in één woord beestachtige
straffen: de steniging. In Nigeria bijvoorbeeld kunnen homoseksuelen
hierop rekenen. Ze worden tot aan de borst ingegraven in de grond.
Daarna komt er een woedende meute die net zo lang stenen op hen gooit
tot hun hoofd volledig vermorzeld is. De steniging staat bekend als
bijzonder langzaam, bijzonder pijnlijk en extreem brutaal.
NASCJRIFT
*
Weer al eens dat archie-slecht karakter van mij! Sorry mensen. Maar mag ik even?
Waarom
toch weeral die bedenking gemaakt, dat veel van die vreemde snuiters
naar onze Gedoogzame Gewesten afzakken, omdat die hier gemakkelijker hun
broek kunnen laten mee-afzakken? Hier lopen ze geen gevaar voor hun
leven en welzijn. Integendeel, dat welzijn van hen wordt tot in de
puntjes vertroeteld. Zelfs al is de bodem van de Staatskas al vele jaren
bereikt.. Méér nog, doe bodem is niets meer dan n bodemloos gat.
Maar
als ze met velen genoeg zullen zijn, is hun toekomst voor altijd
veilig. Want als lijk worden ze toch iin het land van herkimst
herbegraven. Nog veiliger zijn ze door bij de volgende (verplichte)
verkiezingen op hun Meesters en dus voor onze ondergang te stemmen.
De oplossing, vraagt U? De door pantsers begeleide exodus is daar een van. Zelfs de meest menslievende.
In
dit apenland bestaan er gelukkig, sinds de onzalige repressie-tijden,
zoals U weet, geen standrechtelijke execustes meer. Eerst moest wel de
kruim van de Vlaamse intelligentsia er aan geloven. Zogezegd wegens
on-vaderlands gederag. Hadden die allemaal toch maar Leopold geheten.
224 â DOORBRAAK VAN NAZIBEEST WERD SARTRE ALS VANZELF DE GROTE SLINXE WONDERBOY
224 - DOORBRAAK
*
Donderdag 16 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Doorbraak
hield zich zon beetje onledig met (had het lef om) vergane Slinxe
Godheden door te lichten. Door de mangel te halen? Al dat binnen
zitten, niewaar En naar de Rusthuizen lopen, da magnie van de Regering
Wilmès II. De grootste van die gevallen helden, mij vel bekend of daar
zo omtrent, dat wel. Het is Zaan Pol Sartre, de existentialist tot in de kist!!!
Op een deftig Bisschppelijk College daar veel over gehoord? Toch wel. Wij hadden het voorrecht dat de beste uittreksels uit LA Nausée
ons voorgelezen werden in klas. Nee hoor. Als die Franse lessen dan
toch moesten, dan liever Baudelaire of Lamartine jaime le son du cor,
le soir au fond des bois
Of
Lettres de mon Moilin maar dat existentialisme Het verderf straalde
er van af. Dan nog liever iedere dag naar de Mis. Het leven was ons veel
te lief .
Sartre
(m.) met Klaus Croissant (l.), advocaat van de RAF, en Daniel
Cohn-Bendit (r.), 4 december 1974. Na een bezoek aan RAF-terorrist
Andreas Baader beschuldigde Sartre in de persconferentie West-Duitsland
van foltering en eiste hij een internationaal comité ter verdediging van
de anarchistische RAF.
Jean-Paul Sartre, veertig jaar na zijn dood
Portret - 15/04/2020 Koen Dillen - Leestijd 7 minuten
Wat
blijft er over van Jean-Paul Sartre (1905-15 april 1980), veertig jaar
na zijn overlijden? Weinig, heel weinig. Er valt weinig lovenswaardig
over de man en zijn oeuvre te vertellen. Sartre was geen origineel
filosoof zijn uit het oeuvre van Martin Heidegger gedistilleerd
existentialisme is hopeloos gedateerd en gescleroseerd tot een curiosum
voor de faculteit wijsbegeerte. Sartre was geen groot romancier wie
kan nog, zonder te gapen van verveling La Nausée en Les Chemins de la
liberté lezen dat zoveel generaties scholieren als verplichte lectuur op
hun bord kregen? Politiek heeft hij zich, op een criminele wijze, over
de hele lijn vergist. Als journalist ten slotte was Sartre een sectair
en onverdraagzaam fanaticus getuige daarvan zijn excommunicatie van
Albert Camus en zijn breuk met Raymond Aron.
de laatste stuiptrekking van het marxistisch leergezag
Neen,
dat deze man decennia lang doorging als dé iconische intellectueel van
het naoorlogse Frankrijk, kan je anno 2020 enkel nog verklaren door het
intellectueel terrorisme waarmee de linkerzijde in de tweede helft van
de twintigste eeuw haar dominantie vestigde. Geen Franse schrijver na
Victor Hugo zag zo veel honderdduizenden mensen op straat komen bij zijn
begrafenis als Jean-Paul Sartre op 19 april 1980. Symbolisch mag je die
collectieve rouw vandaag zien als de laatste stuiptrekking van het
marxistisch leergezag. Een jaar later zou de socialist François
Mitterrand aan de macht komen. Vanaf dan ging het alleen maar bergaf
voor links.
Jood noch vrijmetselaar
Sartre
is vanaf 1943, na Stalingrad, actief beginnen schrijven voor de
clandestiene Lettres françaises en verdiende daarmee in de ogen van zijn
tijdgenoten zijn sporen als verzetsstrijder. Was hij dat ook echt? In
werkelijkheid heeft Sartre in oktober 1941 geprofiteerd van de
antisemitische rassenwetten van het collaborerende Vichyregime, toen hij
voor zijn benoeming als leraar aan een college in Caen een verklaring
op eer aflegde dat hij noch Jood, noch vrijmetselaar was. Die post werd
voor hem ingenomen door Henri Dreyfus-Le Foyer, maar die mocht als Jood
niet langer lesgeven.
Sacha Guitry vloog na de Bevrijding in de gevangenis omdat hij exact hetzelfde had gedaan.
Ik
heb er hier op Doorbaak enkele dagen geleden nog aan herinnerd dat
Sartre voor de opvoering van de première van zijn toneelstukken Les
Mouches en Huis Clos in 1943 en 1944 de toestemming van de Duitse
censuur kreeg en dat er bij die première Wehrmachtofficieren op de
eerste rij zaten. Sacha Guitry vloog na de Bevrijding in de gevangenis
omdat hij exact hetzelfde had gedaan. Sartre zou tijdens de naoorlogse
zuiveringen als voorzitter van het Comité national des écrivains
bepalen wie nog mocht publiceren in Frankrijk.
Verzetsstrijder?
Maar
er is meer. In haar memoires schreef Simone de Beauvoir, levenspartner
van Sartre ook al hadden de twee een open relatie waarbij ze elkaar
totale seksuele vrijheid gunden dat Sartre in maart 1941 ontsnapte uit
Duitse krijgsgevangenschap en nooit publiceerde in de collaborerende
pers. De auteur van Les Mains Sales moest later zelf toegeven dat dit
gelogen was.
Sartre
werd vervroegd vrijgelaten uit krijgsgevangenschap na tussenkomst van
de fascistische schrijver en collaborateur Drieu La Rochelle, ontdekten
de historici Jean-Robert en Gilles Ragache. Drieu, die zelfmoord pleegde
in 1945, was tijdens de bezetting hoofdredacteur van La Nouvelle Revue
française van uitgeverij Gallimard. Hij hield ook andere schrijvers,
zoals zijn vrienden André Malraux en Louis Aragon, de hand boven het
hoofd.
En
nooit geschreven in de collaborerende pers? Wat dan te denken van
Sartres in memoriam voor de antisemiet Jean Giraudoux die zich voor de
oorlog zo lovend uitliet over Adolf Hitler? Het stuk verscheen op 5
februari 1944 in het collaborerende weekblad Comdia. Is het daarom dat
hij na de oorlog zou schrijven: Jamais nous navons été aussi libres
que sous loccupation allemande. (Nooit waren we vrijer dan tijdens de
Duitse bezetting.)?
Paus van de naoorlogse letteren
De
existentialist Sartre bedoelde daarmee de keuzevrijheid van de
schrijver, maar in het licht van zijn eigen beperkt engagement, hebben
de woorden een toch wel ironische bijklank. Neen, de Amerikaan Alan
Riding heeft gelijk in zijn onovertroffen cultuurgeschiedenis van de
Duitse bezetting in Frankrijk, And the Show Went On: Cultural Life in
Nazi-Occupied Paris: Sartre himself was certainly never a collaborator,
but his image as a résistant was burnished rather late in the day.
Collaboreren deed hij niet echt, maar zijn imago van verzetsstrijder
werd pas laat opgepoetst.
Na
de oorlog zou hij daar wel van profiteren, schrijft Riding nog:
Although his involvement in the intellectual resistance had been
minimal, after the liberation he had suddenly appeared as the chronicler
of Frances calvary. (Hoewel zijn deelname aan het intellectuele
verzet minimaal geweest was, verscheen hij na de bevrijding opeens als
kroniekschrijver van Frankrijks calvarie.)
Inderdaad,
en de paus van de naoorlogse letteren zou er angstvallig over waken dat
niemand zijn intellectueel leiderschap kon betwisten. Dat leiderschap
vestigde hij in 1945 definitief als hoofdredacteur van het tijdschrift
Les temps modernes waar ook Raymond Aron, Albert Camus, Claude Lanzmann
en Maurice Merleau-Ponty aan meewerkten.
Elke anticommunist is een hond
Aron,
die met Sartre studeerde aan de mythische Ecole normale supérieure
(ENS) in Parijs, en Camus, die hij had leren kennen tijdens de oorlog,
werden door de onverdraagzame Sartre al snel geëxcommuniceerd wegens hun
anticommunisme. Elke anticommunist is een hond, meende Sartre die
vond dat de Franse intellectuelen moesten zwijgen toen de waarheid over
de concentratiekampen in de Sovjet-Unie boven kwam. Want, il ne faut
pas désespérér Billancourt, schreef hij. In Boulogne-Billancourt waren
de Renault-fabrieken gevestigd. Wie de misdaden tegen de mensheid van
het communisme aankaart, drukt de hoop van de arbeiders op revolutie de
kop in, oordeelde Sartre.
Wie
het niet met hem eens was, werd verketterd. Raymond Aron? Un con et un
imbécile. De Gaulle? Een reactionaire pooier, een stuk str , een
pretentieuze blaaskaak, een monster, een echte smeerlap, een varken.
(Un maquereau réac, Une merde, Un crétin pompeux, Un monstre,
un foutu salaud, un porc.) Ook collega-schrijver André Malraux is
een varken en diens geschriften une merde Zijn eigen moeder
beschuldigde hij dan weer van verraad, schrijft Michel Onfray, omdat ze
na de dood van haar man hertrouwde met een gaullist.
Vergist over de hele lijn
Sartre
heeft zich zijn leven lang vergist, over heel de lijn. Na de Sovjetunie
werden het China van Mao en Cuba het nieuw aards paradijs. In Duitsland
hemelde hij de terroristische Rote Armee Fraktion (RAF) op omdat ze
geen enkel onschuldig slachtoffer maakten (sic). Ik vraag me ook af
wat zijn bewonderaars zouden zeggen, mochten ze zijn pathologische
homofobie kennen.
Kan
men om te besluiten enige sympathie hebben voor de mens Sartre in wiens
oeuvre alleen Les Mots en Les Mains sales de tand des tijds zullen
doorstaan? Sartre zocht de publiciteit niet op, wat in deze post-moderne
tijden van media-exhibitionisme opmerkelijk mag heten. Hij weigerde de
Nobelprijs voor Literatuur. Zijn gewezen privé secretaris Jean Cau, die
de linkerzijde al vroeg de rug zou toekeren om een rijk geschakeerde
oeuvre als romancier en polemist te scheppen, spreekt in zijn
herinneringen Croquis de mémoire met veel schroom over zijn vroege
mentor. Sartre moet een warme persoonlijkheid voor zijn medewerkers en
vrienden zijn geweest. Maar is dat voldoende om een positief beeld van
de schrijver op te hangen?
NA GESCHRIJFSEL
*
Zijn
loopbaan als schrijjver begon dus pas nà Stalingrad. M.a.w. hij had
eerst de kat uit de bom gekeken Geen existentialist, maar eerder n
zaktivisst. En met dat Beauvoirke naast hem nog eerder nen grotere
egoïst dan sadist.
Wat
veel zegt over zijn aanhang, waaronder nog altijd onze Staatszenders.
Want als het druppelt in Parijs, stortvlaagt het in Broekzele. Et
Macron, tous ensemble.
Daarin zijn het achterdoeners van de Vlamingen, die het in Franzoos al lang geleden voorzeggen, dat Pluis est en Vous ook voor hen kon helpen om vooruit tte komen in het leven. ..
-
Ach
Cher P!re Lachaise, waarom hebde gij U het lot van diene sukkelaar niet
wa beter aangetrokken? Montparnasse als Eeuge Verdoemenisis toch maar
zo en zo. Of gaf dat Beauvoirke nog maar eens de doorslag? Met de Moulin
Rouge en zo
Na Bernie Sanders / . Die (Corona heussa) iq daar nauwelijks begonnen
en zal er logischerwijze later eindigen, misschien wel ergens in het
najaar, in de aanloop naar de (Presidents-) verkiezingen van begin
november.../
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
SPEAKERS CORNER
O
Ja, wete t al? Immanovitsj Mohbama staat, zo groot als die is,
helemaal achter zijn vroegere secondant, de Biddende You Weeral die
scheve informatie van onze Staatszenders. En dat virus, waar diene Trump
toch zo werinig voor doet!
Hebben
die toch aan één ding wel nieet gedacht, zeker. Want als de door hen
vermelde doden in verhouding tot de totale bevolking zou komen, dan ligt
het sterftecijfer in dit ons o zo goed bestuurde land tot 30 x hoger.
Och; zo dom zijn ze bij de VRT nu ook weer niet. Maar dat te
camoufleren, dat hebben ze niet kunnen laten liggen.
O gruwel, Trump doet het dus beter dan zijzelf en hun Slinx democ rat-vriendjes in het Parlement.
Hoe
het in dee VS afloopt? Hangt af van de mate waarin de Chinese
Communistische Partij, in het voordeel van Biddende You, een tweede
relance van het virus lanceert .Zon klein verloren gevlogen drooneke
met een paar capsullekes aan boord: ze zouden niet durven, zeker
Als den Donald dan maar zijn vingers van de knoppen kan houden. Want dat zou wel eens ook onzen besten dag niet kunnen worden.
En
zeggen dat de Joodse Duittser Heinrich Karl Marx toch nog zo gene
verkeerde is gweest. Allez, toch volg,ns df Rode VRT weg ermee
Laat-avond-journaal van de dag voordien
Als er al Nieuws zou zijn, zit het ondergesneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
*
FINITO
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
Wat
ik nu ga zeggen, klinkt voor velen wel n beetje ouderwets, en dat zal
het dan ook wel zijn. Tegenwoordig zijn de mensen zodanig slim geworden,
tegenover vroeger, dat overleveringen niets meer meer zijn dan
verzinsels. Om de mensen dom te houden
Of er achter die symbolische voorstellingen, misschien enige grond van waarheid in steekt? Who cares.
Welnu,
wij hebben gleerd op school (n enthuis) dat duvels in feite gevallen
engells waren. Een beetje zoals homoseksuelen diep in hun binnenste ook
geen slechte mensen zijn. Over dat onderwerp, maar dan in de Arabische
Wereld, volgt straks nog n nder verhaal. Al denk ik eerder, dat Rudy
Vranckx beter zou geplaatst zijn om hierover een schattige repottge,
heet van de naald, te maken.
-
Jaja,
Cherubijnen en Serafijnen, Roodkapjes of Sneeuwwitjes: ze zijn noot
tastbaar geweest, maar toch weten kleine meisjes dat ze moeten oppassen
in het donker bos, en hebben alle schhonmoeders-koninginnen het voor
altijd bedorven in ons collectief geheugen.
Als
ik dan elders lees over de kwalijke lichamelijke gewoonten v den Mao de
Top-Chinees met de Chinese kleine meisjes, dan keert mijn maag.
Maar
allez, van de doden verder niets dan goed. Of hun Geesten er nu uitzien
als fladderende vleermuizen of als tierelierende sijsjes: ons raken
kunnen ze toch niet meer
Wie
geef je als overheid welke financiële steun in deze bijzondere tijden?
Dat is vooreerst een politieke vraag. Politiek niet in de zin van
partijpolitiek, maar in de zin van beleidskeuzes maken. Over één ding
zal iedereen het eens zijn; eenmaal die keuze gemaakt is, moet de
uitvoering daarvan zo efficiënt mogelijk gebeuren. De schaarse middelen
moeten terecht komen bij hen die het echt nodig hebben. Dat is volgens
mij nu helemaal niet het geval.
Soorten belastingen en subsidies
Het
uitdelen van overheidsgeld is het omgekeerde van het innen van
belastingen. Naast progressieve, degressieve en proportionele
belastingen bestaan er ook regressieve belastingen. Dat zijn belastingen
die bestaan uit een vast bedrag voor iedereen. Ze werken dus omgekeerd
herverdelend, omdat ze voor de kleine man een grotere hap uit zijn
budget betekenen. Het bekendste recente voorbeeld was de Turteltaks (een
vast bedrag per elektriciteitsaansluiting). De forfaitaire
provinciebelasting en de vaste bijdrage voor het ophalen van het
huisvuil zijn andere voorbeelden.
Wanneer
de overheid geld uitdeelt in de vorm van een premie, een subsidie of
een belastingkorting, kan ze dat dus ook op deze vier manieren doen.
Vaak wordt er gekozen voor een vast bedrag voor iedereen, een soort
regressieve subsidie.
Kinderloze kassierster betaalt mee kindergeld CEO
Het
bekendste voorbeeld is het kindergeld (basisbedrag). Elke ouder krijgt
een identiek bedrag, ongeacht inkomen of vermogen. Je kan dit zien als
een herverdeling van de hele bevolking naar de mensen met kinderen die
later de pensioenen moeten betalen. Feit blijft dat de kinderloze
kassierster die halftijds werkt meebetaalt aan het kindergeld van de CEO
van een Bel20-bedrijf. Werken met een vast bedrag voor iedereen heeft
steeds het nadeel dat een deel van je subsidiebudget terecht komt bij
mensen die het helemaal niet nodig hebben. Aan de andere kant is het
maar een druppel op een hete plaat voor hen die het echt nodig hebben.
Dat is schieten met een kanon op een virus.
Dat
dreigt nu ook te gebeuren met de Vlaamse corona-energiepremie van
202,68 (wie verzint dit bedrag?) die toegekend wordt aan iedereen die
tijdelijk werkloos wordt. Dat is schieten met een kanon op een virus.
Het zijn uitzonderlijke tijden en door de hijgerige berichtgeving zag de
Vlaamse regering zich misschien verplicht om iets te doen. Maar wat
is er mis met te zeggen: Beste Vlamingen, geef ons een paar dagen om
doordachte, doelgerichte maatregelen uit te werken.
Privacy-obsessie
Bij
het uitwerken van zon fijnmazige maatregelen heeft elke overheid in
dit land een enorme handicap. Ze kan zich namelijk enkel baseren op de
administratieve, juridische situatie van een persoon, maar heeft geen
flauw idee van zijn werkelijke economische situatie. Dit komt enerzijds
door een enorme versnippering van diensten en het dus niet centraliseren
bij één dienst van alle (fiscale) gegevens. Maar anderzijds en vooral
door onze invulling van het begrip privacy. Die obsessie voor privacy is
geen fataliteit maar een keuze.
Privacy
is echter een gelaagd begrip. De overheid hoeft inderdaad niet te weten
welke tijdschriften ik lees. Of van welke hobbyclubs ik lid ben, welke
mijn favoriete websites zijn. Maar als ik als burger een claim leg op
die overheid door aanspraak te maken op een premie, subsidie of ander
fiscaal douceurtje, moet ik dan niet bereid zijn om mijn financiële
privacy op te geven? Is het echt zon drama dat de Vlaamse overheid,
alvorens mij blindelings de corona-energiepremie toe te kennen, kan
nagaan hoeveel spaargeld ik heb? Hoeveel mijn partner verdient? Welke
sommen ik recent geërfd heb, hoeveel huurinkomsten ik heb? Of mijn
werkgever het loonverlies bijpast? Dit blindvaren door de overheid kost
handenvol geld. Geld dat al op was.
Naar een nieuw fiscaal en sociaal pact
Het
voordeel van deze coronacrisis is misschien dat de oefening van het
hertekenen van onze totaal uitgeleefde fiscale en sociale koterij
sneller begint. Dat we dus eerder van een totaal nieuw blad kunnen
beginnen. Een nieuw fiscaal en sociaal pact, waarin de overheid
achterdocht inruilt voor vertrouwen. En waarin de belastingbetaler wat
meer burgerzin aan de dag legt.
Over
burgerzin gesproken, de Vlaamse regering heeft met deze
corona-energiepremie een unieke kans gemist om deze wat aan te scherpen.
Stel dat deze premie niet automatisch zou worden toegekend maar enkel
na een verklaring op eer dat men ze echt nodig heeft. Tel uit je winst!
NA GESCHRIJFSEL
*
An de resuttaten beoordeelt men de ambachtsman.
Niet tevreden, geld terug.
Maar ja, in een abnormaal land gelden nu eenmaal abnormale gewoonten.
Wanneer begot komt men er toch eens uit? Of moeten we weer eens, net als 1302, alles zelf doen?
222 â DOORBRAAK WEERSKANTEN HET KANAAL IS EEN BEKEND VERHAAL
222 - DOORBRAAK
*
Woensdag 15 april 2020 *
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Corona-tijden
zijn heroïsche tijden. Op de Staatszender hoorden we daarjuist dat
iedereen toch ooit eens moet sterven. En neen, sterven doet men niet
als generale repetitie maar als slot accoord.. Hoopgevend, als U het me
vraagt.
Is het dan te verwonderen, dat zaken van bijna 1.000 jaar geldeden ineens weer tot leven komen?
*
Grafsteen
van Willem de Veroveraar in Caen, overgenomen van Wikipedia. Een
aanrader: lees daar eerst wat er in dat oude verhaal voor onze
gezamenlijke toekomst steekt, als broedervolk aan de twee kanten van het
Kanaal. We shall meet again. Dobt know when or where. We shall
overcome.
-
Ooit
was ik, (waren wij) eerder toevallig, op trektocht van Dover tot
helemaal la,hs de Zuidkiust van Engeland tot een s Lands End op de
uiterste Westelijke kliffen van Cornwall. Daar waar De Nuewe Wereld
begint. Onverwachts bleken we op een verlate zomeravond in Hastings te
zijn om er te overnachen. Met onze voeten in het mulle zand van een
eindeloze inham waar de zee tot zeer diep lanndinwaarts drong. Het was
er eenzaam en verlaten en alleen de ruisende golfslag verrried enig
leven. Het zei ons bitter weining. Te veel vervuld van het heden. En van
al dat links rijden.
Pas
veel later kwam de herinnering terig en het was net alsof we ons van
veel vroeger die plek herinnerden. Het was precies alsof we daar nog
geweest waren. We hoorden zelfs de meeuwen boven ons hoofd die er zeker
die avond niet meer waren
Hallucinaties of doorgegeven vergeten herinneringen va verre voorouders? Alles ka,. Niets moet.
Misschien
voer voor zielepoten of voor romantici. Of zelfs voor mensen die iot
aangeboren sympathie zoeken naar onmogelijke stanverbanden Ik en wett
nie.
In de eerste aflevering van Doorbraak Boekencast hoort u auteur Harry de Paepe aan de slag met zijn boek De twee kanten van het kanaal. Dit is het eerste deel van een driedelige podcast over zijn boek.
In
dit eerste deel horen we hoe Caesar Brittannië binnenviel, hoe er een
apart Gallo-Brits Empire ontstond en hoe in de vroege middeleeuwen de
Flemings Willem de Veroveraar hielpen bij zijn verovering van
Engeland.
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Tja,
net zoals in 1035-1087 Willem de Normanidiëier n weekeindje in
Hastings wilde dcoorbrengen, zo kwamen wij daar ergens begin de jaren
9o eerder toevallig terecht in .. Zie hoger . Een diepe inham, n gat
zoals langs onze Vlaamse kust er zoveel zijn (geweest)
221 â DOORBRAAK INLEDING TOT EEN VERVOLGVERHAAL OP EGMONT, HOORNE & WILLEM VAN ORANJE
221 - DOORBRAAK
*
Woensdag 15 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Buiten
hier en daar n verstandig woord, leest U hieronder meestal ouwe
lulkoek die eer vooral op uit is om vooral niets fundamentels te
veranderen. En ja, zo kan men er mee doorgaan tot het einde der tijden.
t En is nie goe, t kàn nooit goe, dus propberen we het ne keer anders. Met de Kaap op goede Hoop.
Het Brusselmodel van de franskiljonse partij FDF (nu Défi) in de verkiezingen van 1974.
Afgelopen
weken publiceerde de krant De Tijd samen met LEcho een reeks
gesprekken met influencers uit Vlaanderen en Franstalig België. Met
politici, juristen, journalisten, ondernemers werd in het historisch
zwaar beladen kader van Hertoginnedal gezocht naar uitwegen voor dit
gestrande land, zoals de kop luidde van het slotstuk, afgelopen
weekend.
Op
basis van die Noord-Zuidgesprekken doet de zakenkrant zes concrete
aanbevelingen om uit de langlopende lethargie te geraken. De gesprekken
waren gestart nog voor er van de coronacrisis sprake was. Het doel was
te zoeken naar overeenkomsten om België een toekomst te bieden.
een nieuwe grondwet die België opdeelt in vier gewesten met Brussel als volwaardig vierde gewest
Staatkundig
stelt de krant voor: schrijf een nieuwe grondwet die België opdeelt in
vier gewesten met Brussel als volwaardig vierde gewest. Dat idee van
Philippe Destatte (Institut Jules Destrée), dat in Vlaanderen eerder al
geopperd werd door Johan Vande Lanotte en in Brussel door de tweetalige
filosoof Philippe van Parys krijgt bijval bij het Tijd-panel. Daarbij
sneuvelt de Franse Gemeenschap, net als de provincies.
Welk model voor Brussel?
De
vraag is dan hoe je van Brussel zomaar een heus derde gewest maakt. En
waar en hoe je de Vlamingen daarin een plaats geeft. Want in politiek
Vlaanderen bij de Vlaams-nationalisten en de niet-nationalisten
lijkt het alsof die deelstaat Brussel niet wil loslaten, of minstens de
Vlamingen die daar wonen.
Historicus
Harry Van Velthoven nam de nieuwe Brussel-modellen nog maar net onder
de loep. In het jongste nummer van Wetenschappelijke tijdingen het
historisch vaktijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging
bestudeert hij achtereenvolgens de evolutie van taal en identiteit in
het hoofdstedelijke gewest, het model-Van Parijs en het V&W-model.
Dat laatste is de oplossing voor Brussel, zoals Hendrik Vuye en Veerle
Wouters dat uitgebreid uitwerkten in hun boek Voltooid Vlaanderen. Van
Velthoven schuift in zijn synthese een eigen model naar voor.
Taal en identiteit
Veel
aandacht besteedt de minzame historicus aan de evolutie van taal en
identiteit in Brussel. Hoeveel Vlamingen en Franstaligen wonen er in
Brussel? Naar welke scholen sturen ze hun kinderen en waarom? Voelen ze
zich Vlaming, Waal, Brusselaar, Belg ? Hij vergelijkt cijfers door de
jaren heen, zoals het een historicus betaamt, zich daarbij baserende op
de vierde Brusselse Taalbarometer. En dan krijg je toch een ander beeld
van Brussel.
Vlaanderen
laat Brussel niet los? Alvast de Brusselse Vlamingen of Vlaamse
Brusselaars over die naamgeving werd de hele jaren 60-70
gediscussieerd lijken Vlaanderen te hebben losgelaten. En geen van de
19 gemeenten is nog een oasis francophone zoals het FDF Elsene (Ixelles)
toen noemde. Het aandeel Arabisch/Berber/Turks en Engels is daarom op
korte tijd enorm toegenomen. Alvast één reden waarom filosoof Van Parijs
van Engels de derde officiële taal wil maken van Brussel (en België).
Het huidige model is niet meer werkbaar
Met
die cijfers in het achterhoofd én de dit land in het slop draaiende
zesde staatshervorming, is het logisch te zoeken naar een oplossing voor
Brussel. Het huidige model is niet meer werkbaar. Zowel Van Parijs als
Vuye & Wouters komen tot die vaststelling. Maar hoe geef je Brussel
in de toekomst vorm?
Ressentiment
Voor
Van Parijs is het eenvoudig. Maak van Brussel een volwaardig gewest
(net als de huidige Duitse Gemeenschap overigens), schaf de in Brussel
actieve Franse en Vlaamse gemeenschap af met hun eigen én gezamenlijke
commissies. Punt. Zo creëer je vier Gewest-Gemeenschappen, die elk een
eigen patriottisme zullen ontwikkelen wat dan volgens Van Parys het
Belgische patriottisme ondersteunen zou.
BrusselPolis
Daarbij
plaatst Van Velthoven enkele interessante historische bedenkingen,
waarbij het hem opvalt dat een progressief filosoof als Van Parys
gebeten is door ressentiment. Net als de flaminganten die dat dikwijls
worden aangewreven door pakweg progressieve filosofen en andere
ambachtslieden. Van Velthoven zalf en slaat tegelijk. Het is een goed
geschreven, heldere en samenhangende analyse, maar ze kan niet verhullen
dat vanuit aloude Franstalige standpunten vertrokken wordt. Het
ontbreekt immers aan een ernstige historische contextualisering die
verduidelijkt waarom de taalsituatie in Brussel zo gegroeid is en waarom
gedurende anderhalve eeuw de kans werd gemist om er de meertalige
hoofdstad van België te maken.
Verbeulemansing
Dat
heeft te maken met de wijze waarop Van Parijs de verfransing
verklaart. Hij vergeet immers dat het een Franstalige politieke en
ideologische keuze was om België (in de jaren 30) niet volledig
tweetalig te maken. De Waalse beweging was daar resoluut tegen.
Omgekeerd was het Franstalige establishment evenzeer gekeerd tegen
tweetaligheid van het steeds groeiende Brussel.
Van
Parijs spreekt in zijn boek over een bottum-up mechanisme. Wat in de
Vlaamse beweging ooit de verbeulemansing van Brussel heette, was
immers een bewuste keuze van Vlamingen om erbij te horen en te klimmen
op de sociale en professionele ladder. Van Velthoven, die al zijn hele
professionele leven als historicus Brussel bestudeert, noteert: Het
miskent de wijze waarop een Franstalige Brusselse elite, top-down, alles
in het werk heeft gesteld om dit proces insitutioneel te bevorderen.
Hij voegt er scherp aan toe: Het negeert decennialang wetenschappelijk
onderzoek. Ook de nog steeds voortdurende ontduiking van taalwetten in
Brussel is blijkbaar niet erg relevant voor Van Parys. Die trekt immers
oude Franstalige angsten en bezweringen tot vandaag door, vervolgt de
historicus.
Kolonisering
Dat
lijkt een angst voor kolonisering door de Vlaamse Gemeenschap van
vandaag, een angst waar het FDF (vandaag DéFi) uit geboren is en waar
die partij tot op vandaag nog steeds op teert. Bij Van Parijs komt die
terug in light versie, stelt Van Velthoven vast. Met name de
inplanting van een succesrijk Nederlandstalig onderwijsnet en de
taalkundige bekering van niet-Nederlandstaligen, de soft power, als een
gevolg van de vrije schoolkeuze. Die laatste hebben de Franstaligen
trouwens al in de jaren 30 afgedwongen: la liberté du père de famille.
Nu het marktdenken niet langer in het voordeel van de Franstaligen
speelt, wordt het geproblematiseerd, stelt Van Velthoven.
Lees verder onder de afbeelding.
BrusselReporters
Prof.
Harry Van Velthoven: Philippe Van Parijs wil Brussel en Wallonie
geografisch met elkaar verbinden; het Franstalig Plan B bij een
eventuele splitsing van België.
Brussel zonder Vlaanderen
Van
Parijs ziet in zijn boek Vlaanderen liever uit Brussel verdwijnen. Het
Brussels Hoofdstedelijke Gewest zou dan een normaal gewest worden.
Geen negentien gemeenten, noch zes politiezones. Met drietalig onderwijs
(Frans-Engels-Nederlands) en meertalige lijsten, zonder concurrerende
stammen en electorale apartheid. En liefst nog uitgebreid met de zes
Vlaamse faciliteitengemeenten rond Brussel. Van Velthoven merkt fijntjes
op dat in het verhaal van Van Parijs daarmee Brussel en Wallonië
geografisch met elkaar verbonden geraken, het Franstalige Plan B bij
een eventuele splitsing van België.
V&W
Veel
Vlaamse partijen, politici of denktanks hebben geen concrete en
haalbare plannen voor Brussel. Dat bracht de onafhankelijke
V-Kamerleden Hendrik Vuye en Veerle Wouters er vorig jaar toe een
Brusselboek te schrijven. Daarin slagen ze, volgens Van Velthoven,
goed ( ) om het juridisch-institutioneel kluwen te ontwarren en
inzichtelijk in kaart te brengen. Met veel aandacht voor de
geschiedenis van Brussel, zijn verfransing en vergewestelijking en een
analyse van onmogelijke en onwaarschijnlijke modellen voor Brussel in
een toekomstig België.
de band tussen Vlaanderen en de Brusselse Vlamingen te versterken en institutioneel opnieuw te verankeren
Van
Velthoven noemt het V&W-model asymmetrisch. Kort: Daar de
Franstaligen in 1993 de symmetrie van de Brusselse instellingen hebben
verbroken, geeft dat de Vlamingen evenzeer het recht om zelfstandig een
eigen asymmetrische visie uit te bouwen. V&W willen het
gemeenschapsmodel in Brussel bestendigen, als hoofdstad van België en
van zowel de Franse als de Vlaamse Gemeenschap. Dat doen ze door de
band tussen Vlaanderen en de Brusselse Vlamingen te versterken en
institutioneel opnieuw te verankeren.
Eén
of twee Vlaams-Brusselse ministers zouden in dat model lid worden van
de Vlaamse regering momenteel is er dat verplicht één, nu in de figuur
van Benjamin Dalle (CD&V). De eerste zes Vlaamse gekozenen van het
Brusselse parlement zouden dan ook zetelen in het Vlaams Parlement. Op
die manier wordt Vlaanderen betrokken bij de Brusselse Vlaamse
Gemeenschapscommissie en zo ook bij de Gemeenschappelijke
Gemeenschapscommissie aan wie de kinderbijslag werd toevertrouwd (in de
zesde staatshervorming). Dat geldt eveneens voor een verdere
defederalisering van de sociale zekerheid.
Vlaanderen aan de Brusselse tafel
In
dit model verandert er voor de Franstaligen niets, maar aan Vlaamse
kant zit Vlaanderen dan mee aan tafel. Dat verhoogt de
representativiteit en de democratische legitimiteit van de Vlaamse
Brusselaars. Vuye en Wouters leggen het initiatief om de Franse
Gemeenschap te behouden of af te schaffen, volledig bij de Franstaligen.
Eerder richtten ze ook op eigen initiatief de Fédération
Wallonie-Bruxelles op, dus dat moet wel lukken. Al zetten de beide
oud-Kamerleden daarmee ook de deur open voor een gewest-gemeenschap
langs Franstalige kant. Waarbij Wallonië definitief de Brusselse deur
sluit. Iets waar in Wallonië steeds vaker om wordt geroepen, klassiek
vooral in socialistische kringen, maar vandaag ook in de MR.
Brusselmodel Karl Drabbe | Doorbraak.be
Dan
zit je wel nog met de taalwetgeving, waar het de voorbije decennia van
kwaad naar erger ging. Het leidde ooit tot het ontslag van
Volksunie-staatssecretaris Vic Anciaux. Die stelt vandaag vast dat
Brussel de taalwetgeving resoluut naast zich neerlegt. Ook daarvoor
toveren Vuye en Wouters een oplossing uit de Vlaamse hoed. De hiervoor
gecreëerde vicegouverneur (vandaag Jozef Ostyn, oud-medewerker van
CD&V-minister Brigitte Grouwels) zou de bevoegdheid krijgen tot
vernietiging van maatregelen die een loopje nemen met de taalwet.
Nieuw model voor Brussel
Van
Velthoven is het ermee eens dat het Belgisch model dringend moet
herzien worden. Maar in de botsende scenarios van V&W en Philippe
Van Parys ziet hij geen soelaas. De historicus schuift enkele principes
naar voor die volgens hem wel kunnen werken.
België
zou kunnen evolueren in de richting van vier deelstaten, met in het
Brusselse Hoofdstedelijk Gewest het behoud van de Nederlandstalige
infrastructuur en financiering door Vlaanderen. Daarin voorziet hij de
mogelijkheid van samenwerkingsakkoorden inzake onderwijs en cultuur
tussen Brussel en de Vlaamse, resp. Franse Gemeenschap. Tweetalige
lijsten zijn geen must voor de historicus, omdat het verleden leert dat
het een enorme gok is. Men kan zich afvragen hoe efficiënt en
waterdicht eventuele waarborgen kunnen zijn, hoe een Nederlandstalige
Brusselse elite de verdere band met Vlaanderen ziet en hoe een gelaagde
identificatie evolueert. Want uit de analyses van taal en identiteit in
de Brusselse Taalbarometer blijkt dat er een Brusselse en zelfs
Vlaanderen-onvriendelijke identiteit ontstaat bij de Nederlandstalige
hoofdstedelingen.
-NA GESCHRIJFSEL
*
Een
en al bewondering voor de moed van V & W. Die lopen zelfs op het
scherp van het zwaaard van Damocles. Één stap verder, zolang Vlaanderen
de defintieve stap niet heeft gezet, en ze staan terecht voor
hoogverraad. Kunnen ze Hierboven lekker (maar zonder hoofd) kaart spelen
met Egmont & Hoorne .
-
Remener?
Drie vrienden. Willem van Oaranje, Graaf Egmint en Graaf Hoorne? Later
kregen die twee n standbeeld, Willem van Oranje werd Koning der
Nederlanden .
(naast
de uitverkoop an brol) Wij zijn, zeker in Europa, nog het enige land
met een index / We zijn het enige land in Europa dat zijn Rijkswacht
heeft afgeschaft ./ We zijn het enige land waar de
werkloosheidsuitkeringen niet beperkt zijn in de tijd ./ We zijn het
enige land in Europa waar nog stemplicht bestaat
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
*
SPEAKERS CORNER
Een oplettend man, onze vriend, om precies nu deze rare toestanden te belichten.
Tot
Ridder geslagen worden hiervoor evhter zal er wel niet
inzitten .Hoogstens een voetnoot in het Historisch Verslag der Vlaamse
Zelfbevrijding .
-
Al
die al vele jaren verdoken geplande Slinxe arrangementen! Allemaal, na
veel uitvluchten, uitvindsels om postjes bij te maken die er anders
niet zouden zijn.. Postjes voor de vienedjes, maar kostjes voor de
belastingbetaler
-
Inex?
Die is vooral goed voor Francofonia. Loon-accoorden immers gelden
nationaal. Wat wil zeggen dat waar normaal door zijn inzet de
hardwerkende Vlaming recht zou op hebben, gratis en voor niks moet
gedeeld en afgeroomd worden met de luierende Waalse nietsnut.
Jaha, w.w.m.b.: lunion fait la farce
-
Index,
geen Rijkswacht meer, stempelgeld à gogo allemaal met vooral die ene
grote achtergrond : Vlaams manna uitstrooien over Fancofonia. Met als
bijoomened voordeel voor de daders: betere verkiezingsuitslagen.Maar;
hou het stil, de gepluimde kiekens mogen het niet weten. Vandaar
de .stemplicht. Stem Links: altijd prijs. Hebben is hebben, en krijgen
is de kunst.
Pourvu que ça dure!!!!
*
Laat-avond-journaal van de dag voordien
*esneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
*
FINITO
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Toch
wel een ongemaakkelijk neven-effect van al de commotie rondom de
voklmachten-staatsgreep regering van de Blauwe Kamervoorzitter.
Eerst
is er de aandacht voor de recentste Slinxe manupulatie: de hervolking
van het Oude Avfodnalnd samen met de isialamisering ervan. D t men
hierbij het vuur bij de lont brnegt, stoort hen nuiet. Daar wordt later
wel n Chinese Rode mouw aangepast.
Vervolgens
zijn er de reeds bekend geworden meevallertjes waarvoor de pandemie
als dekmantel dient Die beklemtonen vooral de voorheen minder
opvallende scheve sprongen die pas vandaag belicht worden.
Ook
ben ik blij voor de aandacht dat iemand uit de verre Kempen het
probleem van onze in West-Vlaanderen nijpend tekort aan werkkrachten
durft te belichten. Ze worden opgevangen door grensatbeiders die soms
van bijna 100 Km diep in Frankrijk komen Daar waar Wallonia op amper 10
Km afstand ligt en verbonden worddt door autosnelwegen. En krioelt daar
van de vruchteloos werkzoekenden die allemaal van mede houden,
leven van de krijg en graag solidair zijn
-
Om
over na te denken en dus niet nogmaals vier jaar te wachten tot de
volgende verkiezingen. Om dan weer in hetzelfde straatje uit te komen
Één seconde moed in de Kamers en het Lot is gekeerd.
2220 â DOORBRAAK DE VOLMACHT DIEVEN ROLLEN OVER STRAAT. EEN STILSTAANDE ANALYSE ZONDER POTTENBREKERIJ
2220 - DOORBRAAK
*
Maandag 13 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
De
hoogste tenoren van het belgicistich mannenkoor komen hieronder aan het
woord. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Elk met hun eigen
woorden, maar ze zeggen twee keer hetzelfde. In ons Belziekse vban
nikske loopt alles als naar gewoonte. Tout va bien, Madame la Maruise
Maar
een goed verstaander snapt aml eens wat nu precies niet de bedoeling is
geweest. Zo bijvoorbeeld hoe men in het zuiden leeft op kap van het
Noorden, en dat iedereen zoiets heel normaal vindt. Lees: grotere
publieke sector in Wallonië
Geen
overtal aan productieve lonen, wel aan meelopers-lonen in de publieke
sector. Heel den dag papierpkes verleggen op n lekker warm bureautje
Meer hoeft niet om per einde maand een koninjlijk salaris op te trekken.
Ach ja, die postjes ook, niewaar
RIK VAN CAUWELAERT: WAALS ENTHOUSIASME VOOR DEZE REGERING IS VOLLEDIG WEGGEËBD
*
Dagelijks GrapjeSOPHIE WILMES EN MAGGIE DE BLOCK VERLIEZEN BEIDEN STEUN IN WALLONIË
Zoals
met alles in België tekenen zich ook met het coronavirus regionale
verschillen af tussen Wallonië en Vlaanderen. Ten eerste vanwege
verschillen in de gezondheidszorg. Grote ziekenhuizen krijgen er meer
aandacht, met als gevolg dat de situatie in de Waalse woonzorgcentra
erger is dan in Vlaanderen, besluiten onze gesprekspartners Rik Van
Cauwelaert en Alain Mouton.
Zachter aankomen dan in het noorden van het land
Maar
ook de Waalse economie staat er anders voor dan de Vlaamse. Door de
verschillende economische structuur en de veel grotere publieke sector,
zal de crisis er waarschijnlijk zachter aankomen dan in het noorden van
het land. Bovendien zullen economische hotspots als de Luikse luchthaven
nog belangrijker worden. Daar staat tegenover dat, hoewel Vlaanderen
door een economische crisis vaak harder getroffen wordt, het nadien ook
sneller weer de draad oppikt en krachtiger herstelt.
Nu
de Franse president Macron heeft aangekondigd dat in Frankrijk de
maatregelen volgehouden worden tot 11 mei, is er ook aan Franstalige
kant geen aanzet tot een exit-strategie. Mouton en Van Cauwelaert zijn
dan ook zeer verontrust dat we op nog geen enkele manier bezig zijn met
een manier om uit deze crisis te raken.
Totaal niet onder de indruk van deze regering
Intussen
smelt het enthousiasme voor de huidige regering als sneeuw voor de zon.
Rik Van Cauwelaert is totaal niet onder de indruk en vraagt zich af
waarom deze regering zelfs volmachten nodig had. Alain Mouton vraagt
zich dan weer af welke richting men nu eigenlijk uit wil.
Ook
het enthousiasme aan Waalse kant is volledig weggeëbd. De totale
aversie tussen Magnette en Bouchez is alleen nog maar gegroeid. Zeggen
dat er nog een sterk draagvlak voor deze regering is aan Waalse kant, is
sterk overdreven, aldus Van Cauwelaert. Mouton: Het tous
ensemble-gevoel is door het narcistische zelf van Bouchez volledig weg.
aanzwellende kritiek op Maggie De Block
Opvallend
is de aanzwellende kritiek op Maggie De Block. Die wordt vooral
georkestreerd vanuit de Waalse vakbondskringen en mutualiteiten. De MR
neemt diens verdediging niet op zich, wat veel zegt over de band tussen
MR en Open Vld. Het weinige langetermijn-denken dat valt te ontwaren aan
Waalse kant richt zich vooral op het in (Franstalige) handen krijgen
van de portefeuille Sociale Zaken.
Luister
hierboven naar het volledig interview. Omdat Alain Mouton (Trends)
noodgedwongen telefonisch moest deelnemen aan de podcast is de
geluidskwaliteit iets minder. De redactie verontschuldigt zich hiervoor.
NA GESCHRIJFSEL
*
En
dan komt netjes omzwachteld zoals het hoort voor tweeslachtigen het
oude belgicistisch kwaad naar boven. Wat Macron afscheidt, is puur
lik-mijn-lipje voor heel t Belziekse.
-
M.a.w.
Francofonia danst na bijna 200 jaar nog altijd naar de pijpen van
Napoleon die het loodje legde in Waterloo. Men draagt er beneden de
Taal- Armoe & Prete,ntiegrens nog net geen sansculotten, maar men
gedraagt er zich toch rnaar.
-
Daarom hebben wij, als Lage Landers; de steun nodig van al onze stamgenoten, van de Somme tot Friesland, om weerwerk te bieden.
Corona Tijden zijn durvers tijden. Doen wij het niet, dan doen anderen het met ons.
219 â DOORBRAAK ISLAM (ZEER) JONGEREN ALS STRAATMEUBILAIR STAAN VOOR ONZE VERNIETITGING. WAQT DOEN WE ER AAN?
219 - DOORBRAAK
*
Dinsdag 14 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
De
bedenker van wat vop;lgt is misschien wel een integer man, maar hij
lijdt zeer uitdrukkelijk aan de Bruximatose. De Bruisel Ziekte. Is
ongeneeslijk maar niet overdraagbaar naar de gewione geboren en gztogen
Vlaming.
Het
is een besmetting dfie van jongsaf met de paplepel wordt ingegeven. De
symptomen? We zorgen ervoor dat alles verkeerd loopt en als we met de
gebroken potten zitten, beklagen we onszelf
En
dan wordt er maar naar Abitaleb (Roordam) verwezen, waar de
onderwerping al een heel stuk verder is doorgedrongen. Zodanig zelfs dat
de man zelfs hoofd van de Politie is kunnen worden
En wte wie, net als in 1830, het kind van de rekening zou moeten zijn?
Maar deze keer zal dat gene waar zijn! Non bis in idem, NdD!!!!
Op
Paaszondag hingen er geen klokken in de lucht boven Vorst, maar
helikopters. Hun geluid bracht me onaangename herinneringen terug aan de
aanslagen van vier jaar geleden, of later aan de arrestatie van
Abdeslam. Nu bekijkt politie hoog boven onze hoofden wat er gebeurt in
Anderlecht, niet ver van hier. Daar heeft Adil, een jongen van 19, zich
vrijdagnacht te pletter gereden met zijn moto, nadat hij van een
corona-controle was weggevlucht. Het hele weekend was het er bijzonder
onrustig.
La police tue
Ik
volg de gebeurtenissen op de sociale media. In deze dagen van
quarantaine zijn alle beelden die ik er zie hallucinant. Grote groepen
jongeren wanen zich immuun voor het virus, klitten samen en gaan de
confrontatie aan met oprukkende politie in gevechtskledij. Er is tot een
betoging opgeroepen, maar heel snel ontaardt die in rellen. Niet
verwonderlijk, want ondanks de indrukwekkende oproepen tot kalmte van
Adils familie en waardige imams, loopt Twitter over van berichten over
de moordende politie. La police tue encore bericht La Gauche
Anticapitaliste. Wat verder bidt iemand dat de poorten van het paradijs
wijd open moeten gaan voor Adil en dat de wraak van Allah groot zal
zijn.
De
links-rechtspolarisering verloopt voorspelbaar en zonder nuance.
Volgens de enen is Adil een brave jongen die niets te verwijten valt en
zelfs aan voorbeeldig vrijwilligswerk deed. Anderen citeren dan
politiebronnen volgens welke Adil en zijn broers al vaak in aanraking
waren gekomen met het gerecht voor feiten gaande van wapenbezit tot
verkrachting. Onder meer staatssecretaris Pascal Smet en de advocaat van
de familie verklaren snel dat het politie-optreden onderzocht moest
worden. Daar komen meteen reacties van extreemrechts tegenover, die
vinden dat alles eenvoudiger zou zijn als de politie met scherp zou
schieten of de doodstraf weer zou worden ingevoerd.
Kwik en Flupke
In
Anderlecht stromen vrijdag en zaterdag jongeren toe van over heel
Brussel, minder dan een derde zou van de gemeente zelf afkomstig zijn.
En heel velen zijn minderjarig.
een geperverteerde versie van Kwik en Flupke
Ik
bekijk enkele keren de beelden waar een losgeslagen bende een combi in
de prak slaat. De gemiddelde leeftijd ligt hier duidelijk heel laag. Dit
zijn geen zwartgeklede casseurs zoals die ik die gewelddadig bezig zag
bij betogingen van gele hesjes. Ze doen me eerder denken aan een riedel
op hol geslagen jonge honden die blaffend rond hun prooi dansen. Ze
slaan maar wat onhandig op de auto, breken de ramen. Dan proberen ze de
auto te doen kantelen. Maar zelfs met zijn twintigen slagen ze er niet
in. Ze lijken een beetje op een geperverteerde versie van Kwik en
Flupke. Eén heeft tot zijn verbazing een dienstwapen bemachtigd en
schiet ermee in de lucht. Een iets oudere man stuurt de jongeren met
opgeheven vinger weg. Het lijkt alsof ze hem kennen, want ze stuiven
meteen alle richtingen uit.
Ze
weten dat ze gefilmd worden, doen dat natuurlijk ook zelf. Hun filmpjes
zijn de trofeeën waarmee ze later zullen pronken. Dat ze gearresteerd
worden, kan ze niet schelen, integendeel: het is een van de weinige
onderscheidingen die ze ooit zullen krijgen, waarmee ze denken aan de
middelmatigheid van hun bestaan uit te stijgen. Tegen de negatieve
kracht van die beelden staat niets. Geen vermaning, geen moraliserend
verhaal. Ze zijn deel van een verloren jeugd, die ontdaan is van elke
positieve, opbouwende referentie waaraan jonge mensen zoveel behoefte
hebben. Afwezige vaders, die hun zoons niets te zeggen hebben; moeders
die hun zoons niets willen zeggen. Zelfs voor de dragers van de
godsdienst, de imams, hebben ze geen respect: eerder luisteren ze naar
de virtuele valse predikers van een godsdienst van haat.
La Haine
Haat,
een woord dat Brusselse jongeren met een allochtone achtergrond te
gemakkelijk in de mond nemen. On a tous la haine, vertelt een jongere
aan een straathoekwerker die samenvat wat er allemaal fout loopt: alles.
Haat tegenover de wereld, maar ook tegenover zichzelf. Hun gevoel van
eigenwaarde bestaat niet. Een allesoverheersend slachtoffergevoel dat
iedereen tegen hen is, dat alles toch fout loopt, wat ze ook proberen.
Een falend onderwijs, in miserabele omstandigheden. De Franse
gemeenschap laat al jaren onaanvaardbare toestanden toe in scholen in
Molenbeek en Anderlecht die in de rijkere gemeenten ondenkbaar zijn.
Hier zijn les écoles poubelles de norm. Probeer maar eens in een klas
zonder vensters met een totaal uitgebluste leraar te geloven dat je
jezelf kan overstijgen. Plus est en vous? Alvast niet hier
Opvoeding die naam waardig is verdwenen en vervangen door de dagelijkse rommel uit de smartphone
Dat
is de realiteit voor de outcasts: ze bouwen geen kennis op van het
stimulerende, het opbouwende. Opvoeding die naam waardig is verdwenen en
vervangen door de dagelijkse rommel uit de smartphone. Ze worden door
de leegte opgeslorpt; de bodem is al lang weggeslagen van onder hun
voeten. Hun enige rolmodellen zijn andere losers wier slechte voorbeeld
zij cultiveren. Hun gevoel van uitzichtloosheid over hun bestaan en hun
onmacht kunnen ze enkel van zich afzetten door als blinde punks herrie
te schoppen en de symbolen van het systeem aan te vallen met primitieve
middelen: met stenen de politie bekogelen, met een stuk rommel de ruiten
van een combi inslaan. En dan wegvluchten, tot een volgende
confrontatie.
De empathie van de knuppel
Zij
staan tegen een al even onmondige groep overbeschermde agenten die
alleen al door hun verschijning een levende provocatie zijn en niet meer
weten dat empathie soms beter werkt dan een knuppel. Ik zag drie dagen
geleden hoe een patrouille een jonge vader en zijn zoontje betrapt had
op een bank in een park. In geen tijd kwamen drie combis met loeiende
sirenes ter versterking en stonden agenten met kogelvrije vesten bij de
versteende vader en een verbaasd kijkend jongetje. Dat soort overkill
zegt veel over het gebrek aan vorming bij de ordediensten, die geen
andere methodes lijken te kennen dan het strikt volgen van de orders van
het boekje. Misschien had enige soepelheid vrijdagavond Adil kunnen
overtuigen niet hals over kop weg te spurten.
En
dat die ordediensten soms last hebben van enige racistische reflexen,
mag men niet onder de mat blijven vegen, hoezeer men dat voorspelbare
argument als excuus voor baldadig gedrag ook afwijst. Op Twitter getuigt
de nicht van de verongelukte Adil op een heel geloofwaardige manier dat
zij zonder enige reden omringd werd door agenten toen zij haar
medeleven aan de familie wou betuigen. Bande de bougnoules werd de
rouwende familieleden toegeroepen.
Champetter 15
Het
vervelende is dat Brussel er maar niet in slaagt om problemen aan te
pakken die al jaren sluimeren en regelmatig exploderen. Voor een deel is
die impasse te wijten aan de ideologische tegenstellingen waarbij de
partijen op hun tegengestelde posities kamperen: blind geloof in
repressie als oplossing tegenover het excuus van sociale achterstand.
Het resultaat van deze patstelling is dat er uiteindelijk al jaren niets
gebeurt
Nochtans
is het niet zo moeilijk de al bij al kleine groep herrieschoppers te
isoleren en die een strikte begeleiding op te leggen, zoals in Rotterdam
met succes wordt toegepast. Hier gebeurt dit nauwelijks, zodat die
minderheid ongestraft kan doorgaan met het pervers inspireren en
rekruteren van anderen. Ook de politie blijft het moeilijk hebben om aan
een andere aanpak denken. Niet dat we terug moeten naar de tijd van
champetter 15, maar een doordachte nabijheidspolitiek levert op termijn
meer op dan nerveuze robocops.
NA GESCHRIJFSEL
*
Heel
zoetjes het zootje de deur uitwerken, en, net als bij de Noorderburen,
zal Kees dan ook daarmee klaar zijn m met die vervelende Brusseleirs.
Iedere minuut uitstel is tijdverlies. Want de vlammen slaan almaar hoger
uit.
De tijd voor refextie is al een paar generaties voorbij.
Nood breekt Wet. Het werd ons, in ions nadeel, al voorgetoond.
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
SPEAKERS CORNER
Ja,
dat stokpaardje van de Wiebelende Banaan Peeters van in den tijd, wete
nog? Koopjes periode voor onverkochte overschotjes, de absurde
spertijd daarvoor Ja, kijk, daarom ook zijn de bananen zo krom,
omdat, moesten die recht zijn de mensen zouden denken dat het stokken
zijn. Stokken dienen om te slaan en Krske wilde zeker niet geslagen
worden. No way. En die uitzonderlijke rechte houding van hem heeft hem
inderdaad geen wineieren opgeleverd, geen wind- maar echte EURO-eieren.
We zijn dus nog altijd niet van hem af. De man blijft onns geld kosten. Veel grlf.
Ook
ik als buitenjongen heb samen met de vriendjes elk zon zelfgemaakt
stokpaartje gehad. Aan knoestige stukken, bijna dubbel zo lang als de
ruiter, was er bij de boeren geen gebrek.
Door
daar een kort dwarsstuk aan de binden, het ding tussen de benen te
nemen, kon je gemakkelijk De Witte van Zichem naqspelen. Dan kon je met
dat t ros vol ongeduld staan trappellen en zelfs over brede grachten
springen Als je hem als ruiter, maar goed vastgeknepen hield tussen de
knieën. De vijand ruimde het veld van zodra hij ons ng aar hoorde
ankomen.
De
moeders ten andere waren daar archie teen wegens de vele kapotte kniëen
en de vele gescheurde (korte) broekspijpen. Haaden die toen maar
geweten, dat stikpaardjes later zelfs konden leiden tot Eurocraatie na
het ontspringen van het ARCO ACW-schndaal. Thans Beweging.Net
Al ziet het er naar uit, dat dit koopjes- schndaal heel wat langer zal meegaan dan ons eigen zelf gemaakt ros van afvalhout.
*
En
dat brengt mij van het ene stokpaardje op het andere. De vroegere
Nazies hadden het over on-nutte eters. De huiduige over voltooide
levens. Een andere manier van spreken over afgedankte paarden. Gewoon
vrandhout van maken.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
Als er al Nieuws zou zijn, zit het ondergesneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
*
FINITO
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Deze volmacht-regring is identiek als deze uit 1932 van Herr Hitler: de gelegenheid maakt den dief.
Het
eerste dat uitlekt is da t illegale pas aangespelde mee-ëters
voortaan direct aan het werk mogen. Om de ,noodlijdende bedrijven bij
te springen. Het tweede dat uitlekt, ia dat Marokkanen à volonté per
vliegtuig worden terug gehaald omdat die hier voor hun werk nodig
zijn.
Nooit geen twee zonder drie.
Maar
het derde is het ergste, omdat het de eigen (oudere) bevolking
stigmatiseert door hen als voltooide levens a&f ter schilderen.
Die, inzake de schaarse geneesmiddelen, best aan hun lot mogen
overgelaten worden.
Oom Adi
dan, die was veel genadiger. Zn beste vriend van de SA liet hij
opsluiten, met als gezelschap één pistool met daarin één kogel. D rest
van wat hem niet aanstond, maakte hij Vrij door Arbeid.
Rode Terreur doet het dan weer anders. Zonder vragen te stellen, wereldrond: direct to he point of no return.
Welk meesterwerk zou William Shakespeare, die ook n Vlaming schijnt te zijn geweest, hierover in elkaar frutselen? To be kennen we al
-
Tot
zover (voor hen) het goede nieuws. De slachtoffers dienen dus de tijd
die hen nog rest, goed te gebruiken. Niet om biddend en smekend voor de eigen poorten te blijven staan, maar om deze hardhandig terug te nemen.
Een
persoon die besmet wordt door massahysterie is per definitie hysterisch
en kan niet meer logisch nadenken. Hierdoor verkiest hij of zij de
pensée unique van de massahysterie te verdedigen en elk kritisch
argument dat de mantra van de massahysterie ontkracht of tegenspreekt
wordt door hen afgedaan als onwaar zelfs al moet daarvoor de formele
logica met de voeten getreden worden.
De
persoon die besmet is met hysterie is dermate gehypnotiseerd dat hij
enorm fanatiek is en er zelfs niet voor terug deinst om geweld te
gebruiken om zijn eigen ongelijk kracht bij te zetten.
Er
zijn in principe twee soorten van massahysterie. Een die spontaan
ontstaat en nadien gerecupereerd wordt door een ideologie of mensen met
een eigen politieke agenda.
Deze
soort van massahysterie is in de loop van de geschiedenis van de
mensheid waargenomen bij elke revolutie of opstand tegen het gezag van
de voordien gevestigde orde. Dit was waarneembaar bij de Amerikaanse
revolutie waarbij de Tea-party in Boston uitgroeide tot een gewapende
opstand tegen de Engelse koning en zijn bezettingstroepen en vervolgens
aanleiding gaf tot de formulering van de onafhankelijkheidsverklaring.
Iets gelijkaardigs speelde zich dertien jaar later af in Frankrijk waar
deze revolutie uitmondde in het schrikbewind en dictatuur van
Robespierre.
Een
tweede soort van massahysterie is die niet spontaan ontstaat maar
kunstmatig opgewekt wordt door bepaalde politieke krachten met een
fanatieke agenda. Dit kon men waarnemen tijdens de communistische
opstand in Rusland, bij de machtsgreep van de nationaal-socialisten in
Duitsland die hun antisemitisme ongebreideld in de praktijk brachten,
bij het maoïsme in China en, kort geleden bij de klimaat-hysterie die
een fictieve opwarming van het klimaat wou toeschrijven aan de productie
van CO2 een totaal ongevaarlijk gas dat bovendien noodzakelijk is voor
de groei van alle planten en bomen op onze planeet. Toen voldoende
wetenschappelijke kritiek werd geformuleerd doofde deze massa-hysterie
even snel uit als ze gekomen was. De politieke agenda van rood-groen
door het opwekken van een massapsychose was mislukt.
En
vandaag worden we allemaal geconfronteerd met een kunstmatig verwekte
wereldwijde massahysterie rondom een griep-virus dat eerst Corona werd
genoemd maar toen bleek dat dit een geregistreerde merknaam was van een
bier door AB-Inbev gebrouwd in Mexico, door de
Wereldgezondheidsorganisatie omgedoopt werd tot Covid-19.
Het
is vanzelfsprekend dat iets wat kunstmatig opgewekt is van nature
frauduleus is. Deze fraude is gemakkelijk waar te nemen door de
vervalsingen van statistieken, het angstvallig verzwijgen van het
bestaan van een efficiënt geneesmiddel tegen het virus, de censuur op
kritische meningen op de sociale media. Om er maar enkele te noemen. Wie
de creatie van deze massahysterie als eerste bedacht zal later
uitgezocht worden door historici. Er zijn aanwijzingen in de richting
van de communistische leider van de Wereldgezondheidsorganisatie, Tedros Adhanom Ghebreyesus,
maar ook in de richting van machtige Europese leiders als de Fransman
Macron en de Duitse Merkel. Ook voor de Belgische premier Wilmès kwam de
massahysterie o wonder als een fantastisch geschenk uit de lucht
vallen.
Bij
middel van suggestie en de inductie van anticipatieve angst, dat is
angst die vóórloopt op de feiten en waarvan de noodzaak door niets
bewezen is, werd een minderheidsregering van lopende zaken plots een
regering met speciale volmachten niettegenstaande de totale
onbekwaamheid van haar leden klaar en duidelijk bewezen is door de echte
feiten, niet door vervalste statistieken en berichtgevingen.
De
economische gevolgen van de onnodige en ondemocratische lockdown of
sperperiode zijn gigantisch. Er weer zullen de Vlamingen als grootste
netto-betaler dienen om de gigantische financiële put van de covid-19
hysterie te vullen.
Even
ernstig zijn de mentale gevolgen voor hen die zich door deze
massa-hysterie hebben laten leiden. Eens geïnfecteerd door een
massa-hysterie verliest men alle weerbaarheid voor de volgende. Wat met
de klimaathysterie niet gelukt is zal bij een groot niet zo intelligent
deel van de bevolking blijven heersen in hun weerloze hersenen. Men kan
die vanaf nu wijsmaken wat men wil. Bij voorbeeld dat België een
democratie zou zijn. Of dat het voortbestaan van België noodzakelijk is
voor de Vlamingen. Allemaal onwaar natuurlijk maar met de hulp van de
hoofdstroom media en hun hypnotiserende staatspropaganda is de Belgische
particratie de facto geruisloos een dictatuur geworden. Met geldboetes
op verplaatsingen en heuse klik-lijnen.
Zo
is naast de geringe impact op de lichamelijke gezondheid de
massahysterie inzake covid-19 uitgegroeid tot een echte aanslag op de
mentale gezondheid en ook op de vrijheid van miljoenen Vlamingen. Met de
collaboratie van een handvol verraders en een totaal onbekwame regering
die onder leiding van een Vlamingenhaatster volmachten misbruikt om het
voor allochtoon gespuis nog gemakkelijker te maken de veiligheid van
Vlamingen in het gedrang te brengen.
Wij
worden niet meer door onze politici vertegenwoordigd. Erger nog
allerlei experten van twijfelachtig allooi en eenzijdige media doen
alsof ze aan de kant van het volk staan, maar in realiteit beperken ze
onze vrijheid. De rede en het evenwicht is zoek. Velen zitten op dit
moment al financieel aan de grond. De hete adem van een dictatuur is al
duidelijk waarneembaar en zelfs de particratie werd buiten spel gezet.
Het gebrek aan voorzienigheid van onze Belgische politici aan de macht
komt nu grotesk aan het licht. Ze waren op totaal niets voorbereid.
Er
is al enorm veel schade aangericht en het valt te vrezen dat de
politieke elite ook uit deze crisis niets zal leren. De overheid gelooft
niet in de wijsheid van de burger. Weinigen zeggen nog wat ze denken.
Velen hebben het opgegeven. Leve de censuur en de indoctrinatie, die
draaien op volle toeren! Zelf verantwoordelijkheid nemen en je lot niet
door anderen laten bepalen wordt meer dan ooit noodzakelijk. In een
democratie neem je je leven in eigen hand! Er is maar één reactie
mogelijk: WIJ ZIJN HET VOLK! Scheer U weg, misdadig Belgisch politiek
gespuis of hang aan de galg! Dit is een waarschuwing, het volk aanvaardt
geen opgedrongen massahysterie.
image_pdfimage_print
Facebook - TwitterShare
Denk na ! Voor iemand anders in uw plaats denkt en handelt.
Geplaatst op 13/04/2020 door a. griffon
Hypothetisch geval:
Stel
dat er moet beslist worden wie er moet gered worden, wie in het laatste
intensive care bed mag en aan het laatste beademingstoestel ? :Je
vader/moeder of grootvader/grootmoeder van 80 die gans hun leven hebben
gewerkt. Die belastingen betaalden betaald en goed waren voor hun eigen
volk : hun familie, vrienden en buren? Of een asielzoeker of een
illegaal van 25 of 30 jaar die hier pas toekwam of werd binnengevlogen
en nog nooit een cent belastingen betaalde. (en die ons volk wellicht
zelfs veracht) ?
Wie zou u kiezen? Wie zouden de leidinggevende artsen en eventueel de rechters kiezen?
Wat
staat er in de opgestelde protocols/richtlijnen die gestuurd aan de
artsen? Wie hield de pen vast en wie stuurde de pen van diegenen die die
richtlijnen schreef? En wat zou u er kunnen aan veranderen?
Het is nooit korter bij geweest dan nu. Denk er dus maar vlug over na, en zeker wanneer u morgen weer in het stemhokje staat.
Ja,
ik weet het. Moeilijke en directe taal en vragen. Als u daar niet tegen
kunt, dan verwijs ik naar de politici en de woordvoerders die iedere
instelling heeft, en die graag wollig vertellen wat u wilt horen.
Een
dokteres heeft in een Facebookbericht haar ervaring gedeeld van de
afgelopen weken. Daarin benadrukt ze de harde realiteit bij oudere
coronapatiënten. Zij die opgroeiden in de nasleep van de oorlog, worden
nu geofferd om alle overlevingskansen te geven aan zij die nooit oorlog
kenden, klinkt het.
Momenteel
liggen er 1.257 mensen op intensieve zorg. Daarmee is nu iets meer dan
de helft van de beschikbare ic-bedden (2.293) bezet. Er is dus nog een
grote marge, al is dat voor een stuk te wijten aan het feit dat oudere
coronapatiënten met weinig overlevingskansen snel worden opgegeven.
Andere geneeskunde
Dat
is althans de vaststelling van Leentje Janssen, dokteres in het
Ziekenhuis Oost-Limburg in Genk. In een Facebookbericht beschrijft ze de
dubieuze gang van zaken. Onze intensieve zorgen liggen bijna vol. Er
is nog marge. We doen het goed. En ik maak me stilletjes de bedenking
over wat we hier vandaag wederom gedaan en gezien hebben. De enige reden
waarom de intensieve zorgen niet vol liggen, is omdat we aan heel
andere geneeskunde zijn gaan doen. Ouderen, van diverse medische
achtergrond, die zich momenteel presenteren met een plots
verslechterende toestand, worden sneller dan ooit afgewogen naar hun
waarde, prognose, benefit en outcome.
Ouderen opofferen
Waar
we vroeger onze gevorderde hoogstaande geneeskunde ten volle (en soms
met de nodige therapeutische hardnekkigheid) botvierden om ook de meest
kanslozen alle kansen te geven, wordt daar nu heel principieel een lijn
getrokken. Hoewel iedereen slachtoffer is van deze crisis, zijn het toch
vooral de ouderen die hier sneuvelen. Zij die opgroeiden in de nasleep
van de oorlog, worden nu geofferd om alle overlevingskansen te geven aan
zij die nooit oorlog kenden, klinkt het.
NA GESCHRIJFSEL
*
Voor
wie het nog niet wist: het is een hele eer om af en toe te kunnen
terugvallen op deze collegas om er een pint goed bloed op te doen.
Net als Guvaal, bekleden die, sinds het wegvallen van Angeltjes, een ereplaats in mijn persoonlijke Galerij der Groten.
Enne,
net als bij de betreurde Angeltjes, zitten we niet altijd op een en
dezelfde golflengte. Maar dan is de schok der ideeën die telkens nieuw
licht brengt.
En ja, tt is waar: iedere wijze uil is ooit n uilskuiken geweest. Als we maar onszelf blijven.
mijnheer
Tedros_Adhanom Ghebreyesus is niemand minder dan de Führer van de WHO,
de zoveelste Grote Roerganger die niemand (buiten de partij-cenakels)
ooit heeft gekozen.
218 - CORONA STRAF VAN GOD OF EERDER EEN ONAANGEKONDIGDE OORLOGSMISDAAD VAN DE RODE GARDE
218 - CORONA STRAF VAN GOD
*
Maandag 13 april 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Ja, wijlen Maarten Luther en onze Keizer Karel V zijn nooit de beste maatjes geweest. Neen, het ging niet om de 1ste of om de 3de van de Drie Gs,
maar om de 2dfe, de G van Geld. En dan weten we meteen welke kant we
moeten op kijken. En daar zijn wij Vlamingen, tot op de dag van vandaag (gezien de Scheiding der Nederlanden) de grootste slachtoffers van.
-
De overheid ziet men (bij deze Gereformeerden) als gezag ingesteld door God: Deze Overheid is Gods dienaar, u ten goede (Romeinen 13) . Dergelijke houding leidde destijds tot verzet tegen de Duitse Bezetting? Chapeau!!!!
Wij
als Vlaming hebben geleerd dat elk Gezag van God komt, wat ongeveer
hetzelfde is. Maar kronen die op de eigen kop worden gezet, zijn geen
gezag, maar de aanfluiting ervan.
-
Erger
is het, wanneer in onze eigen landen de kerkklokken nu al overstemd
zijn door het schreeuwen van de muezzin in de vele landsvreemde
minaretten. Is wraakroepend, bijna even wraakroepend als de
medeplichtige mediastilte daar omtrent.
Laat daar tenminste traditioneel de Grote Voorjaars Kuis beginnen.
Is
het ontstaan en de verspreiding van het coronavirus een straf van God?
In veel protestantse kerken in de Nederlandse Bible-belt is men
daarvan overtuigd.
Grofweg
kun je in Nederland drie soorten protestanten onderscheiden. De meest
rekkelijke (en grootste) groep vind je bij de Protestantse Kerk in
Nederland (PKN). Dan zijn er de Orthodoxen, waarvan de
kerkgenootschappen van oudsher de achterban vormen van de ChristenUnie
(CU). En tenslotte de Bevindelijken. Hiertoe behoren kerkgenootschappen
als de Gereformeerde Gemeenten, Hersteld Hervormden, Oudgereformeerden
en diverse afsplitsingen die in de loop der tijd zijn ontstaan. Deze
gelovigen worden politiek gerepresenteerd door de Staatkundig
Gereformeerde Partij (SGP). Het gaat om een half miljoen mensen, die
vooral wonen in een strook die loopt van Zeeland via het midden van het
land naar de omgeving van Zwolle, de zogenaamde Nederlandse Biblebelt.
Relatief gesloten gemeenschappen
In
bevindelijke kringen wordt sterk gehecht aan het gezag van de Bijbel:
Het onfeilbaar Woord van God met exclusieve, absolute en universele
zeggingskracht, zoals helder verwoord op Wikipedia.
Hoewel
bevindelijk-gereformeerden vooral verkeren in verbanden binnen hun
eigen zuil en veelal te vinden zijn op het platteland in relatief
gesloten gemeenschappen, wil dit niet zeggend dat zij zich bewust
isoleren. Ook niet dat zij, zoals de Amish, moderne uitvindingen niet
accepteren. Integendeel, zo runden de uit bevindelijke kring afkomstige
gebroeders Baan jarenlang een groot softwarebedrijf. De moeite met
televisie bijvoorbeeld komt vooral door de inhoud van de programmas,
niet door het medium op zich.
In bijzondere omstandigheden, zoals nu, heeft de overheid bijzondere bevoegdheden
De
overheid ziet men als gezag ingesteld door God: Zij is Gods dienares, u
ten goede (Romeinen 13). In bijzondere omstandigheden, zoals nu, heeft
de overheid bijzondere bevoegdheden, die dan ook nauwgezet worden
opgevolgd. Dit betekent niet dat men alles maar over zich laat
heenkomen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam er zo steeds meer verzet
vanuit bevindelijke kring tegen de Duitse bezetter.
Vaccinatie
Een
minderheid van de bevindelijken wijst vaccinatie af, waardoor in dorpen
met relatief veel bevindelijk-gereformeerden de afgelopen decennia een
aantal keren de in Nederland vrijwel verdwenen ziekte polio is
uitgebroken en ook mazelen en bof. Vaccineren wil niet zeggen dat
medische behandelingen worden geweigerd, zeker niet als deze
levensreddend zijn. Ook zijn relatief veel mensen uit bevindelijke
kerken werkzaam in medische beroepen.
De
betrekkelijk kleine groep die vaccinatie weigert, ziet het eigen leven
als iets wat in Gods hand is. Vaccineren is dan een blijk van wantrouwen
tegenover God. Er geldt echter ook dat je jezelf en anderen niet
moedwillig in gevaar mag brengen, wat voor de meesten de doorslag geeft
om zich wel te laten inenten. De in bevindelijke kring gehanteerde
belijdenisgeschriften als de Heidelbergse Catechismus, waaraan een groot
gezag wordt toegekend, noemen ziekte iets wat ons niet bij toeval
overkomt.
Loon van de zonde
Binnen
het protestantisme (maar niet alleen daar) worden ziekte en dood gezien
als loon van de zonde: Met de zondeval zijn ook ziekte en dood in de
wereld gekomen. Het gaat voor de meesten dan niet om een persoonlijk
loon, maar iets wat de wereld in het algemeen treft.
Hij
schrijft dat corona een straf van God is voor de zonde van de mensen en
plaatst het virus daarmee in een Oudtestamentische context
In
bevindelijke kring gaat men echter een stap verder. Daar ziet men
ziekte ook als een middel in Gods hand. Een brief van dominee Agteresch
van de Gereformeerde Gemeente Werkendam aan de kinderen van zijn
gemeente zorgde voor veel ophef toen die in handen viel van De Telegraaf.
Hij schrijft dat corona een straf van God is voor de zonde van de
mensen en plaatst het virus daarmee in een Oudtestamentische context
waarin een toornige God onheil op de mensen afstuurt om ze tot bekering
te dwingen. Een in het Algemeen Dagblad opgevoerde pedagoog sprak er
schande van, daarmee het culturele isolement onderstrepend waarin de
bevindelijke zuil steeds meer komt te staan.
Bekering
Gebruikelijker
is echter de visie die andere bevindelijke predikanten deze dagen
verwoorden. Ook zij leggen een verband tussen het sturen van een ziekte
en zonde, maar betrekken dit op het individu en op persoonlijke zonden.
Een
andere mogelijkheid die in bevindelijke kring veel wordt genoemd, is
dat het virus een aanwijzing is dat de Eindtijd is begonnen. De Bijbel
noemt besmettelijke ziekten expliciet als een van de tekenen hiervan.
De
remedie vanuit bevindelijk-gereformeerd perspectief ligt voor de hand:
bekering. De oproep hiertoe kwam het Reformatorisch Dagblad op hoon te
staan, evenals die van het houden van een bidstond. De krant schreef:
In de negentiende eeuw, tijdens heftige uitbraken van cholera, riepen
predikanten hun hoorders op om te doen wat God sprak tot Salomo (2
Kronieken 7:13,14). Als God ziekte zendt, moeten ze zich verootmoedigen,
bidden, Gods aangezicht zoeken en zich bekeren. Als het volk dat zal
doen, zo zal Ik uit de hemel horen en hun zonden vergeven en hun land
genezen.
Megakerken
Zo
vraagt men zich in bevindelijke kring af: Als men alleen weet van een
God van liefde en niet meer van Gods toorn over de zonde en Zijn
rechtvaardige straffen, dan is men wel ver afgedwaald van hetgeen ons in
de Bijbel wordt voorgehouden. Dan heeft men inmiddels een heel ander
Godsbeeld dan de christelijke kerk vanouds heeft gehad.
een link gesuggereerd met de diensten die in megakerken in deze plaatsen worden gehouden
Aanvankelijk
berichtten diverse media dat het coronavirus de Biblebelt zwaar
getroffen had en werd een link gesuggereerd met de diensten die in
megakerken in deze plaatsen worden gehouden. Het feit dat in sommige
gemeenten met een relatief grote bevindelijk-gereformeerde populatie
veel coronagevallen werden geconstateerd, bleek echter niets te maken te
hebben met het te lang door laten gaan van kerkdiensten en het bezoeken
daarvan.
Verzet tegen uitzonderingspositie
Alle
protestantse kerken hebben zich volgens onderzoek van het
Reformatorisch Dagblad strikt gehouden aan de door de overheid
uitgevaardigde maatregelen, waarbij vanaf 12 maart bijeenkomsten van
meer dan 100 personen verboden waren en vanaf 23 maart alle
samenkomsten, met uitzondering van religieuze tot 30 personen. In
seculiere kring is er tegen deze uitzonderingspositie van kerken op
grond van de grondwettelijke godsdienstvrijheid veel verzet.
Tussen
12 maart en 23 maart organiseerden sommige gemeenten nog steeds
diensten in kleinere groepen van minder dan 100 personen, aangezien zij
de regels van de overheid als zodanig interpreteerden. In Staphorst
leidde dit tot grote ophef. Inmiddels zijn veel kerkdiensten online te
volgen, waarbij in de kerk zelf alleen de dominee, een aantal
kerkenraadsleden, de organist en de technische mensen aanwezig zijn.
Islamitisch verzet
Islamitische
kringen volgen de situatie in de kerken met argusogen. Naar aanleiding
van een besmetting na een samenkomst in een verzorgingstehuis in
Sommelsdijk riep burgemeester Aboutaleb van Rotterdam op om alle
kerkdiensten te verbieden. Een bewoonster van 107 jaar herstelde, maar
verschillende andere bewoners overleden. Dat deze besmetting al voor 12
maart had plaats gevonden vertelde Aboutaleb er niet bij.
een tweet de wereld in waarin hij het doorgaan van kerkdiensten in Oldebroek hekelde
Ook
had hij het niet over de Turkse bruiloft met 500 gasten die na die
datum in Den Haag door de politie moest worden opgebroken. Het Haagse
raadslid voor de islamitische Partij van de Eenheid Arnoud van Doorn
stuurde een tweet de wereld in waarin hij het doorgaan van kerkdiensten
in Oldebroek hekelde, terwijl het om een bericht van twee weken eerder
ging en de diensten in die vorm al lang waren gestaakt.
Islamitische
organisaties zijn alert als het gaat om het aan de kaak stellen van
(vermeende) (voor)rechten van christelijke kerken. Het is al gelukt om
de islamitische gebedsoproep gelijk te stellen aan het luiden van de
kerkklokken. Om iedereen een hart onder de riem te steken klonk die
oproep op vrijdag 3 april bij verschillende moskeeën extra luid. Voor
sommigen zal het eerder angstaanjagend dan bemoedigend zijn geweest.
NA GESCHRIJFSEL
*
Corona is niet in de eerste plaats een directe straf van God (die de mens heeft geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis) maar veeleer en zelfs uitsluitend het werk van de Rode CCP. De Chinese Communistische Partij.
*
En dan maar onderling aan het vitten gaan If you cnn0t beat them, confuse them
De
private markt moet blijkbaar volledig de rats-modee in gereden worden.
Solidariteit is éénzijdig, schreeuwerig en onvoorwaardelijk. De overheid
als be all and end all van het publieke en private leven. 1984 is aanstaande, en we gaan er niet blij van worden. Ik zie zes krachtlijnen.
Dictatoriale neigingen van een minderheidskabinet
De
volksgezondheid blijkt wat waard. Tot zelfs de totale verarming van de
maatschappij. Desnoods manu militari afgedwongen, zelfs als dat
GAS-boetes oplevert zonder juridisch draagvlak. De manier waarop mensen
als De Block, De Crem en consoorten hun eigen mandaat invullen, zegt
iets over de dictatoriale inborst van de huidige generatie politici.
Wie
geen leider is, of inhoudelijk sterk, is niet meer dan een
tafelspringertje. Die doen al wat nodig is om gehoord te worden. En ze
dwingen dat af op manieren die hun positie niet legitimeert. Alle
beperkingen op dat punt moeten wijken voor het zelf gedefinieerde
algemeen belang. Daarvan zijn natuurlijk zij alleen de ultieme
representatie. Zij bepalen de validiteit van wetenschappelijke kennis,
de rol van de economie, de sinterklaas strooisels etc. Maar vooral
valideren ze hun eigen keuzes als de enige juiste. Alle bewegingen van
het maatschappelijke leven culmineren in de legitimiteits-overstijgende
persoon van een crisispoliticus in volmacht-tijden. Dat men faalt in de
route die gevolgd moet worden mondkapjes, testen, testmateriaal,
woonzorgcentra is allemaal verkeerd begrepen excellentie. De WHO
vindt het allemaal prima, maar is zelf bron van veel wanbeleid, en
eigenlijk een institutioneel doorslagje van de overheid.
Verantwoording en vertrouwen
De
zieligheid van de soeverein in deze tijden piekt. Iedereen neemt de
best mogelijke maatregelen, al zijn die alle verschillend, zowel
inhoudelijk als temporeel. Zo ook de exitstrategie. Echte verantwoording
komt er wellicht nooit. De uitwerking van alternatieven valt niet te
bewijzen. En alle schade, hoe groot ook, zal als noodzakelijke
gevolgschade worden weg ge-argumenteerd. Iedereen is nerveus en dan gaat
er wel eens wat fout maar niemand is van slechte wil! Daar moet je het
dan maar mee doen.
Falende middelmatigheid is de norm.
Nochtans
is output legitimiteit even belangrijk, zo niet belangrijker dan
input legitimiteit. Helaas is die in België al uiterst wankel. Falende
middelmatigheid is de norm. De rekening wordt toch doorgeschoven. Al
wijzigt de overheid haar mening in deze crisis nog 10 keer: Het was de
best mogelijke route, gelet op feiten en omstandigheden en
voortschrijdend inzicht. Verantwoording is onwenselijk, en het
vertrouwen van de burger niet nodig. Dat hebben we al zo vaak beschaamd
en er gebeurt toch niets.
Als
we de trias politica dan toch zo belangrijk vinden, zou een
inhoudelijke afrekening wel wat explicieter mogen. Ik vrees namelijk dat
een stem binnen 4 jaar op Vlaams Belang of N-VA alleen niet zal
volstaan.
De media als schoothondje
Ik
vraag me af waar die huidige generatie journalisten wordt opgeleid. Of
welke eindredacteur de hele dag in de nek van die mensen loopt te hijgen
dat het allemaal wat linkser mag. Dat ze geen weerspiegeling zijn van
de maatschappij is jammer. Maar dat hun standpunt door velen wordt
gezien als maatschappelijk leidend is ronduit gevaarlijk. Simulacra
zijn enorm problematisch daar ze inactiviteit en zelfs illusies
opleveren. De media is grotendeels verworden tot het schoothondje van
de macht, of beter, van het bestaande institutioneel-elitaire publieke
domein.
Als
we als hoog opgeleide maatschappij niet in staat zijn inhoudelijk
verweer te bieden tegen een structureel falende overheid en tegen media
die het publiek functioneren niet deconstrueren, maar louter de macht en
het systeem bevestigen, dan kunnen we beter de universiteiten
afschaffen. Die hebben dan niets bijgedragen aan het
verlichtingsdenken, of in ieder geval aan de implementatie ervan.
De media schaffen zichzelf wel af.
De
media schaffen zichzelf wel af. Dat gebeurt vanzelf als je nieuws
vooral als een verkoopbaar product bekijkt. Het merendeel van wat wordt
aangeboden kwalificeert sowieso niet meer als info of nieuws. Zelfs niet
als je bereid bent de discussie te voeren over de vraag of nieuws/info
ooit helemaal objectief kan worden geleverd.
Monetair beleid ten voordele van een 1984-overheid
Het
mag kosten wat het kost, en wij bepalen wel hoe dat geld verdeeld moet
worden. Buiten het feit dat bepaalde essentiële faciliteiten zoals
nood-kredieten nog altijd niet actief zijn, is straks de vraag wie die
financiële puinhoop gaat opruimen. Het zal niet de werknemer zijn, want
de tewerkstelling zal slijmerig traag weer op gang komen. De economische
heropleving zal slechts zeer gradueel vanuit een erg diepe krater
kruipen. En bedrijven houden de vinger op de knip totdat men effectief
een terugkerende vraag ervaart. We spreken dan over jaren. Maar dat doet
er niet toe. We doen alles wat nodig is, klinkt het dan in navolging
van Mario Draghi. De 1984-overheid redeneert namelijk
als volgt: Ik kan hier alleen maar bij winnen, ten koste van de
maatschappij die ik vertegenwoordig.
Diezelfde
overheid denkt: De Europese Centrale Bank (ECB) houdt de rente laag
zodat ik goedkoop kan lenen en koopt waardepapier waar ze kan.
Inflatie is er niet, want de deflatoire tendenzen (economische
inactiviteit, demografische effecten, schuldniveaus) zijn te groot.
Tenzij ik belastingen ga heffen, maar dat is voor later. Liever nog
zouden we het volgende zien. We zouden als landen geld kunnen ophalen in
de markt, maar dan beslissen de financiers mee over ons economisch en
begrotingsbeleid. We schrijven dus liever in op de balans van de ECB met
SDR (special drawing rights of bijzondere trekkingsrechten). Op basis
daarvan geeft de ECB nieuw geld uit. Die kunnen nadien worden
weggestreept. Of de ECB kan, al dan niet eenzijdig, beslissen om die
geldhoeveelheid terug te laten krimpen. Een andere route is het uitgeven
van eeuwigdurende obligaties (door nationale overheden) die de ECB dan
opkoopt.
Overheid of armoede
In
beide gevallen heeft de overheid er geen last van. Die kan sinterklaas
spelen. De SDR kwalificeren niet als (overheids)schuld hooguit als een
schuld aan zichzelf. Bij het wegstrepen leidt dat misschien tot hogere
inflatie, maar die heeft ze sowieso niet aan een touwtje. Als anderzijds
de ECB de geldhoeveelheid doet krimpen, dan zakken de prijzen van
activa. Dat levert dan weer een verzwakte private markt op, die
makkelijker te domineren is. De grens tussen budgettair en monetair
beleid verdwijnt in het aangezicht van een woekerende overheid.
Monetaire financiering van de begroting en overheidsuitgaven in het
algemeen zijn dé natte droom van iedere 1984-overheid. Het VK geeft
momenteel het lichtende voorbeeld. Quantitative easing (QE,
kwantitatieve versoepeling) was enkel maar liquiditeitssteun, dit is het
echte werk. Weg met die disciplinerende obligatiemarkt. Zelfs
media-coryfee Paul De Grauwe is er voor te vinden. Kan je nagaan.
Overheidsfalen kan je oneindig wegpoetsenachter technocratisch monetair beleid.
Technocratisch
monetair beleid en 1984 gaan, misschien in tegenstelling tot wat men op
het eerste zicht zou denken, perfect samen. Je kan van lockdown naar
lockdown waarbij je de economische cohesie volledig uitkleedt, zonder
direct effect. Overheidsfalen kan je oneindig wegpoetsen achter
technocratisch monetair beleid. Het eindpunt daarvan is niet
noodzakelijk een monetaire implosie (dat kan evenwel). We komen vooral
terecht op een structureel lager plateau van economische activiteit en
vooruitgang. Dat betekent een publiek-institutioneel-ingesloten
passiviteit. Overheid of armoede is dan de enige
keuze voor de maatschappelijke dynamiek. Niet veroorzaakt door een
natuurwet, maar als gevolg van expliciete institutionele en ideologische
keuzes.
De exit commissie
Ik
nam kennis, zoals u, van de exit commissie die ons uit deze ellende
moet verlossen. Die gaat er naar eigen zeggen de tijd voor nemen en heel
gefaseerd werken. Het economische belang is niet wat primeert. Dat mag
niet verbazen. 9 van de 10 commissieleden slepen zich al hun hele
professionele bestaan voort op publiek geld. Ze hebben er blijkbaar geen
enkel benul van waar hun salaris vandaan komt. Mensen als Geert Noels
en Ivan Van de Cloot, die zich als media-economen wel vaker in het debat
mengen, werden geweerd. Daar zijn ze waarschijnlijk maar beter blij
mee. Maar bovenal zouden zij te veel de vinger op de ontelbare pijnlijke
plekken leggen. Deze exitcommissie en ons hele politieke systeem
heeft last van wat Adam Tooze in de laatste London Review of Books
adequaat beschrijft als het gebrek aan leiderschap op het adequate
niveau van de crisis die bedwongen moet worden.
Er
was allerhande kritiek, bijvoorbeeld dat de commissie niet divers
genoeg was. Er was blijkbaar geen pedagoge en geen vertegenwoordiging
van het middenveld en van de werkgevers en werknemers. Dan was er weer
te weinig jong volk, en ga zo maar door. Je moet uiteraard niet de
ambitie hebben om écht een verschil te maken. Dan pas je natuurlijk niet
in het profiel van zon commissie. Daarom mijn voorstel: Vraag Myriam,
uit de HLN-serie Overspel in tijden van corona. Die slaagde erin tijdens
haar laatste rendez-vous met haar minnaar voor de lockdown op zijn
minst 10 orgasmes binnen te harken. Die zit nu toch troosteloos thuis
bij haar man en wist blijkbaar toch iets voor elkaar te krijgen. Dat is
winst.
die exit gaat een nog grotere puinhoop worden dan hoe we deze ellende in gesukkeld zijn
Hoe
dan ook, die exit gaat een nog grotere puinhoop worden dan hoe we deze
ellende in gesukkeld zijn. Alles valt namelijk te beargumenteren in de
spagaat tussen volksgezondheid en economische belangen. Niemand is
verantwoordelijk. En de strategie van het pompend remmen
die de Nederlanders toepassen, is de ideale cocktail voor puur
wanbeleid à la belge. Niemand durft te beslissen of verantwoordelijkheid
te nemen, en de media zullen ex-post iedere mogelijke uitkomst
simpelweg legitimeren.
De maatschappij kan het niet schelen
Wie
een goed functionerende parlementaire democratie wil, heeft naast faire
regels en bekwame mensen ook een geëngageerde maatschappij nodig. Die
hebben we niet. We hebben een maatschappij die in overgrote mate
afhankelijk is van de overheid qua (vervang)inkomen. Zelfs voor de
crisis was dat al zo. De rest van de maatschappij is vooral te druk met
zichzelf, met Netflix en Facebook en wat nog. Op heldere momenten laten
ze zich na een bezoekje aan het containerpark opnieuw in coma rijden
door Ter Zake, de Afspraak of desnoods het VTM-nieuws. En dat zonder
enige vorm van verweer, ondanks de eindeloze reeks idioterieën die je er
dagelijks te verwerken krijgt. Dan ben je als maatschappij dus niet
meer te helpen. En maakt het dus niet uit wat voor publiek bestel we
hebben, zolang de geldkraan maar open blijft staan. En ondertussen
klappen we iedere avond als collectief stress-reductieritueel.
De weg naar 1984 is duidelijk, de weg eruit allesbehalve
Het
heeft er alle schijn van dat 1984 nu echt wel in aantocht is. De
crisis na crisis, die alle bestaande problemen uitvergroot, zal leiden
tot een technocratisch-marxistische putsch in alle maatschappelijke
domeinen. De gemiddelde apparatsjik ziet daarin nu reeds de manifestatie
van zijn eigen ideologie, zonder ook maar iets van waarde toe te
voegen. Het is zo omdat ik het zeg. Amen! Let wel: De weg naar 1984 is
duidelijk, de weg eruit allesbehalve. Laten we zorgen dat we het ons
niet uitgebreid gaan beklagen, althans voor wie het überhaupt nog wat
kan schelen.
NA GESCHRIJFSEL
*
Zoals die bezig zjnn inderdaad. De media schaffen zichzelf wel af.
Llijfsbehoud
is er wel tussen het gewone volk, de klavier- en panne-slaven, maar de
stem in hun oren laat hen geen andere keus. Want Gottekes toch, als het
dan toch àndersd wordt, dan keren die wel tijdig hun kar en nemen nieuwe
werkslaven in deinst. De oude zijn dan rijp, lijk het gebeurde bij GVA,
toen dee Kanaaalduiker het daar voor het zegen kreeg, voor het
gekkenhuis.
*
Als anderzijds de ECB de geldhoeveelheid doet krimpen, dan zakken de prijzen van onze activa .
ESF . Europees Steun Fonds ./ de voorzitter van de eurogroep, de Italiaan Mario Centeno / . Die eurobonds obligaties, zeg maar /
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
*
SPEAKERS CORNER
Alle
Menschen werdden Bruder, ze leven uit één en dezelfde (lege)
portemonnee en e slapen in hetzelfde bed bij elkaars vrouw. Goed en erg
orogoneel gevonden in dit Beethoven & Corona J aar.
.
Nog
zoiets as Mozarts Don Giovanni. Van een vuile droom naar de Bühne, en
nu van de BIne naar de raliteit. En dat, helemaal in de lijn van de
verdoemernis, onder de kundige leiding van een Italiaan.Mario Mario Centeno, Marius de Centenbijter
-
Jajaja, het Christendom en meteen de ganse Westerse Beschaving kwamen ooit uit dat door God gezegend land, dank zij het Europees Steun Fonds zal
de totale her ver-oerwouding onder leding van de Centenbijtern ook van
daar komen. Net zolas een slang in haar eigen staart bijt om er gif in
te spuiten..
-
Maar een verwittigd man is er twee waard. Het
volstaat in dat Fonds, de Beëlzebubs te vervangen door . Serafijnen.
En dat soort Leiders is te vinden in elke Nationalistische Partij van
elk land. Geen scharrel-handen maar Christelijke Broederhanden. Zie De
Harp van Sint Franciscus van Felix Timmermans
-
Tja, wat
willen (vooral de Waalse) Marxisten dan eigenlijk wwel? De hemel op
aarde, zaols Magnjette dat onlngas, in al zijn wijsheid verorepenvbaarde
op TV? Maar, als er geen God bestaat, hoe zou er dan een Hemel kunnen
bestaan?
Ons Ma heeft nog altijd gelijk. Wie niet werkt, moet ook
niet eten. En voor zoiets simpels, is er zelfs geen EU nodig. Het zit,
sedert de Zondeval, in de mensheid zelf ingebakken: Uw brood verdienen
in het zweet Uws aanschijns en niet door op de kap van Uw medemensen te
willen gaan leven..
Laat-avond-journaal van de dag voordien
Als er al Nieuws zou zijn, zit het ondergesneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
*
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE
*
En
dan lees ik, zelf in de mij welgevallige Nieuwe Media, dat de Vlaming
die deze pandemine overleeft, voor de verrscheurende keuze zal staan om
te kiezen voor de P.V.D.A. of voor HET EIGEN VOLK EERST.
Enerzijds
is dat goed, nu al algemeen te bekklemtonen dat de kleuren-graaiers die
vele generaties ver ons land naar de haaien hebben geregeerd door het
in handen der Slinxe Elite te spelen, dood en begraben zijn. Maar anderzijds als enige oplossing ofwel Marx ofwel het eigen Volk te kiezen.
-
Ook
al is het juist, dat de mens toch tegen n lolleke moet kunnen, maar
deze keus vrijelijk te durven vooropstellen, is even goed een brug te
ver, om zoals Mevr. Slimmeniek Sneeppe (Loppem) met reden tegenwierp dat
abnormaliteit op zedelijk gebied voortaan best de norm zou zijn.
-
Op het slagveld namelijk, waar er met scherp geschoten wordt, daagt men de goden niet uit.
De
belgische MR/VLD en CD&V -junta misbruikte haar volmachten al vaker
maar dit is wat er haast geruisloos mee door de smeerpijp, door onze
strot werd geduwd:
Asielzoekers
mogen werken op voorwaarde dat ze hun aanvraag tot asiel al hebben
ingediend. Normaal moeten asielzoekers een procedure van een paar
maanden doorlopen voor ze kunnen werken. Die wordt nu even geschrapt.
Voor de duur van hun asielprocedure, zelfs als ze in een
beroepsprocedure zitten, mogen ze de arbeidsmarkt betreden. Daarmee wil
de kern het gebrek aan seizoen-arbeiders compenseren.
Nooit meer krijgen ze deze geesten terug in de fles.
Dit komt neer op een feitelijke regularisering, en zal leiden tot meer snelle (?) belgen en nieuwe kiezers.
Natuurlijk gaan daar misbruiken van komen. Natuurlijk zal dat een aanzuigeffect creëren.
Waarom
niet de vele werklozen inschakelen, vooral in Brussel en Wallonië en
zelfs Vlaanderen om de werkgraad te verbeteren. Of de vele plantrekkers
die aan jaren aan de ziekenkas zijn maar overal gaan bijklussen en of
voortdurend in en rond hun huis aan t werken zijn, zoals iedereen er in
zijn directe omgeving kent?
En zo zouden echte zieken ook echt beter kunnen worden geholpen, en het systeem niet gevaarlijk worden overbelast.
Waarom ook niet sommige gevangenen aan het werk zetten, in plaats van hen gewoon vrij te laten?
Of de vele daklozen en de mensen die nu alle dagen in armoede leven?
Of
de ontspoorde jongeren die eigenlijk nooit echt worden gestraft. Werk
zou hen leren wat burger zijn IS , wat echte solidariteit, in dit land
betekent. Hoe ze hun leven kunnen veranderen ten goede en eigenwaarde
vinden die ze daarna hopelijk nooit meer zullen verliezen.
Er zijn in dit land al veel te veel mensen die kunnen werken maar het niet meer willen, durven of kunnen.
Het
enige dat de overheid zou moeten gedaan hebben is die mensen
verplichten tot wederdienst, en er voor te zorgen dat de staat niet de
grootste dief is van het inkomen van de laagste verdieners (maar ook de
meer-verdieners die hun inkomen uit arbeid en ondernemen halen). Die
hogere tewerkstellings-graad zou het verlies aan inkomsten compenseren.
Maar
het barst hier in dit onland van de makkelijke oplossingen die uit
incompetentie en electorale overwegingen worden genomen, en om de schijn
van de morele en ethische superioriteit hoog te houden.
Daarmee
in het centrum van de geüsurpeerde macht te blijven zitten terwijl het
land wegrot is makkelijker, en zonder moeilijke debatten en keuzes. Maar
wel misdadig.
Zachte
heelmeesters maken stinkende en dodelijke wonden. De Belgische patiënt
maakt geen kans meer. En als we nog lang wachten: de Vlaamse ook niet
meer.
Zo moet werken voor iedereen lonen, en nietsdoen en luiheid het oorkussen van de duivel blijven.
Het is maar waarvoor u zult kiezen in het stemhokje, tenminste als de bevolking al niet werd vervangen door ..
Zo hoort U het ook eens van een ander. Of klinkt het U in de oren eerder als donderen in Keulen?
Benieuwd
wanneer en hoe de Alweters van de Media met dit onheilsbericht zullen
durven (moeten) buitenkomen Er is al zoveel brol te melden. En waarom
ook zouden ze golven verwekken?
Dames,
waar ook U zich bevinden, naast mondmaskers zouden jullie ook beter, U
weet wel Of n aspirienttje, dat helpt ook altijd. Tussen de knirën
knijpen en goed gesloten houden
12/04/2020 Othman El Hammouchi - Leestijd 6 minuten
Het
is wellicht de bekendste scène uit de westerse opera: de wraak van
Commendatore in Mozarts Don Giovanni. De ijzingwekkende akkoorden uit
de ouverture leiden deze finale in. Onmiddellijk daarna zingt de diepe
basstem van het standbeeld de o zo ironische woorden: Don Giovanni, a
cenar teco minvitasti e son venuto (Don Giovanni, je hebt me
uitgenodigd om met jou te dineren, en hier ben ik). Daarop volgt de
ontknoping, met de veroordeling en bovennatuurlijke bestraffing van de
adellijke rokkenjager. Die heeft in de eeuwen na de première eindeloos
voer gegeven voor interpretaties door kunstenaars en filosofen. Wat
maakt dit werk het laatste van Mozarts drie grote Italiaanse operas
die recentelijk in De Munt werden opgevoerd zo begeesterend voor
zoveel mensen?
Tragikomisch
De
nieuwe toeschouwer van Don Giovanni zal wellicht snel het
ongemakkelijke contrast tussen de spectaculaire en hoogst poëtische
eindscène met Commendatore en de rest van het werk opmerken. Net als Le Nozze di Figaro en Cosi fan Tutte
is dit een opera buffa. Het heeft dus een overwegend komisch karakter.
Dat valt gemakkelijk te merken aan het verhaal. Het begin, waarin Don
Giovanni de Commendatore (vader van een vrouw die hij slinks van haar
eer trachtte te beroven) vermoordt, is betrekkelijk donker. Daarna volgt
de opera echter vooral de lachwekkende lotgevallen van deze vrouwenzot
en zijn pathetische dienstknecht Leporello. De beste illustratie hiervan
is de aria Madamina, il catalogo è questo. Daarin zet Leporello de
vele veroveringen van zijn meester uiteen: 640 in Italië, 231 in
Duitsland, 100 in Frankrijk, 91 in Turkije, maar in zijn thuisland
Spanje wel 1003 (mille e tre klinkt leuk en melodisch in het Italiaans)!
deze schijnbaar komische voorvallen hebben ook een schaduwzijde
Don
Giovanni wordt namelijk voortdurend geconfronteerd met het leed dat
zijn egoïsme en lust veroorzaken. Eerst door Donna Elvira, die hij
verleidde met grootse liefdes betuigingen en beloftes van eeuwige trouw,
maar kort daarop weer verliet. Daarna door Donna Anna, zijn eerdere
slachtoffer, die samen met haar verloofde Don Ottavio de moordenaar van
haar vader tracht te vinden. De verraden en verlaten Donna Elvira zingt
ook de meest tragische aria uit het stuk, Mi tradi quellalma ingrata
(De ondankbare schelm heeft me verraden). Haar hoge, trieste klaagtonen
gaan door merg en been.
Ontknoping
Geholpen
door Leporello tracht Don Giovanni de bruiloft van het boerenkoppel
Zerlina en Masetto te onderbreken en de bruid te verkrachten. Hij wordt
meermaals gedwarsboomd door Donna Elvira, Donna Anna en Don Ottavio, en
kan maar ternauwernood ontkomen aan hun wraak. Uit geen van deze
ervaringen wil hij echter lessen trekken. Hij houdt vast aan zijn
losbandige en zondige levensstijl. Wanneer hij samen met zijn knecht
terechtkomt op een kerkhof ziet hij een standbeeld van Commendatore. Hij
kan het niet nalaten een laatste daad van misdadige grootmoed te
stellen tegenover de man die hij van het leven heeft beroofd. Hij nodigt
het standbeeld spottend uit om met hem te komen dineren. Dit zou
binnenkort zijn einde blijken.
Tijdens
een van zijn gebruikelijke banketten doet Don Giovanni zich gulzig
tegoed aan uitbundige hoeveelheden alcohol. Zijn feest wordt echter
onderbroken door geklop op de deur. Een verbijsterde Leporello durft
niet open te doen, dus gaat de meester zelf zijn gast verwelkomen. Hier
komen we bij de epische eindscène. Het standbeeld van Commendatore
verschijnt in het vertrek en gooit Don Giovannis arrogante uitnodiging
terug in zijn gezicht. De kwelgeest eist dat de decadente edelman met
hem meekomt. Deze stemt onmiddellijk toe, plotseling bezeten door een
dapperheid waarvan hij eerder nooit blijk had gegeven. Commendatore
gebiedt hem berouw te tonen, maar hij weigert dit consequent. Daarop
nemen demonen hem mee naar de hel. Het laatste wat we horen, zijn de
wanhopige kreten die hij slaakt vanuit de andere wereld.
Tragische held?
Vele
toeschouwers hebben in Don Giovannis reactie een heroïsche daad van
verzet gelezen. Hij wordt geconfronteerd met de bovennatuurlijke
manifestatie van het morele systeem waar hij zijn hele leven lak aan
heeft gehad. Desondanks weigert hij zelfs voor God te buigen en zijn
gedrag af te zweren. Is Don Giovanni daarmee niet het archetype van de
moderne mens, bevrijd van beknottende tradities en aloude standaarden
van goed gedrag? Zien we hier niet de belichaming van de
verlichtingsmens die de bijgelovigheden van de clerus en diens
voorbijgestreefde geloof van zich afgooit?
Eén broeder die duizend jaar lang tegen het hele christendom ingaat, heeft vast ongelijk, zei Karel V tijdens zijn audiëntie met de opstandige Luther. Deze antwoordde met de legendarische woorden: Hier stehe ich, ich kann nicht anders (Hier
sta ik, ik kan niet anders). Wil Mozart van Don Giovanni een dergelijke
heldenfiguur maken, die zijn geweten verkiest boven zijn eigenbelang?
De komische aard van de rest van het werk lijkt dat te suggereren. Van
bijzonder belang in dit verband is de epiloog die op de eindscène volgt.
De personages zingen het volgende stukje samen:
Questo è il fin di chi fa mal,
e de perfidi la morte
alla vita è sempre ugual!
(Dit is het einde dat alle kwaaddoeners te beurt valt, en schurken krijgen in dit leven altijd wat ze verdienen.)
Het
is een flauwe, kinderachtige levensles, die bijna lijkt op de obligate
wat hebben we geleerd-sectie van vele tekenfilms. Mozart lijkt de
oppervlakkigheid en schijnheiligheid van hun gemoraliseer te willen
tonen, in scherp contrast met de epische finale die hij zijn protagonist
schenkt.
De aanmatigende façade
Maar
is het vermeende heroïsme van Don Giovanni en bij uitbreiding de
moderne mens meer dan een aanmatigende façade om zich zonder scrupules
te kunnen overgeven aan de eigen verlangens? Het traditionele begrip
van heldendom houdt een verplicht element van offer en zelfverloochening
in. Dat blijkt bijzonder goed uit de heidense heldenmythes die op
bekende wijze door Wagner op muziek werden gezet. Is het niet
lachwekkend, zelfs karikaturaal, om zich een heldenstatus aan te meten
omdat men elke notie van zelfbeheersing en matiging heeft laten varen?
Ni Dieu ni maître was het credo waaronder de moderne mens ten strijde trok tegen Kerk en traditie
Waarlijk
vrij is de mens die geen slaaf is. Niet van een aardse macht, maar
evenmin van zijn eigen lusten en verlangens. Ni Dieu ni maître was het
credo waaronder de moderne mens ten strijde trok tegen Kerk en
traditie, overtuigd van de superioriteit van zijn bevrijding. In Don
Giovanni onthult zich dat als het bedrog dat het altijd al was. De
pompeuze grootspraak en dikdoenerij van de edelman die zijn einde
nadert, overtuigen ons niet van zijn noblesse. Integendeel, ze
benadrukken de zieligheid van zijn gekozen levenspad. Zijn slaafsheid
verlaagt hem tot blinde navolging van zijn laagste impulsen,
transformeert hem tot iets lager dan een mens. Wellicht doelde C.S.
Lewis op deze permanente corruptie van de ziel toen hij zei dat de
poorten van de hel van binnenuit gesloten zijn. Of zoals de Koran zegt:
God bezegelde hun harten en hun gehoor, en voor hun ogen is een
sluier.
De
tragedie van de moderne wereld is dat ze niet alleen de morele
zuivering van de menselijke verlangens die het leven zin gaf omverwierp.
Ze sloot ook elke weg terug af door ze te veroordelen tot kitsch. Geen
figuur belichaamt die intense tragiek zo volmaakt als Don Giovanni.
Wilmès II is gewoon de ordinaire na-geboorte van Sjieke Sjarel Premier,
de Waalse tegenvoeter van wijlen het Blauwe Gentse Liegebeest. Beiden
hebben het voorlopig - ver geschopt in de EUSSR graai-politiek der
Breesmoelkikkers.
Sophie
Wilmès dan? Sodia Loten zou beter zijn, want de show is nooit ver weg.
Heb ik al meermaals gezegd, maar ik hoor het totch zo graag. En
Paasklokken horen we dit jaar toch niet. Wat meer i,s haar Vloms is iets
of wat verstaanbaarder dan dat van de Grote Roerganger met zoijn 5
gepantserde limousines mèt chauffeur.
En van hun Saint Touche per einde maand zullen we maar best zwijgen zeker?
HET FEDERALE PARLEMENT PLAATSTE ZICHZELF BUITENSPEL EN GAF ZICHZELF OVER AAN DE PARTICRATIE.
- 11/04/2020 Lorenzo Terrière - Leestijd 7 minuten 1
*
De
Belgische parlementaire democratie heeft zichzelf tijdelijk
uitgeschakeld. Nood breekt wet, zo omschreef Kamervoorzitter Patrick
Dewael de kunstgreep met volmachtenwetten. De federale regering-Wilmes II
lijkt daarmee vertrokken tot 2024. Terwijl haar actuele samenstelling
nog steeds gebaseerd is op de verkiezingsuitslag van 2014.
Wilmes enige mandaat is om de prangende gezondheidscrisis te managen.
Het regionale bestuursniveau is wél nog gewapend met de politieke slagkracht en democratische legitimiteit
Daarmee
zijn we echter in een periode van federaal non-governo beland. Het
inperken van de sociaal-economische schade wordt immers een nog veel
grotere stress-test voor het beleid. Maar over hoe we uit dat dal
geraken is de Belgische en bij uitbreiding ook de Europese politiek
hopeloos verdeeld. Net zoals bij de voorbije crisissen moeten we de
oplossing niet vanuit die hoek verwachten. Het regionale bestuursniveau
is wél nog gewapend met de politieke slagkracht en democratische
legitimiteit om grondige lange termijnbeslissingen te nemen.
Dekmantel
Tijdens
de gezondheids-crisis waar we momenteel doorgaan rest er weinig
belangstelling voor de politieke geschiedenis die zich tegen deze
achtergrond voltrekt. Cynisch genoeg vormt de verslapte publieke
aandacht voor dit laatste voor verschillende politieke hoofdrolspelers
net het gepaste rookgordijn om nu de eigen agenda door te duwen. De gelegenheid maakt de dief, zeg maar.
Het
record-tempo waarin de constructie rond Wilmès II in één weekend tijd
werd opgetrokken doet vermoeden dat de ruwe tekenplannen al enige tijd
in de schuif lagen. Het is dan wachten op het juiste moment van publieke
urgentie en maatschappelijke verwarring om de voorkeurs-piste erdoor te
krijgen. Timing is alles in de politiek.
Corona als dekmantel dus, hardvochtiger wordt politiek niet. De
voorbije episode deed mij althans meermaals terugdenken aan het
busongeval te Sierre, dat op 13 maart 2012 aan 28 mensen het leven
kostte, waaronder het merendeel Belgische kinderen. We schreven midden
maart en de regering-Di Rupo had net een moeilijk begrotingsconclaaf
achter de rug. De samenloop van omstandigheden leende er zich evenwel
toe om het voorziene begrotingsdebat in Kamer en Senaat te schrappen en
te vervangen door een obligate minuut stilte. Verscheidene federale
ministers, waaronder ook die van Financiën, repten zich inderhaast per
regeringsvliegtuig naar Zwitserland om er eigenhandig de tragische
situatie te aanschouwen en te becommentariëren.
De
uitkomst van de centendiscussie, waarover de voorgaande weken in de
media druk was gespeculeerd, werd op die manier handig onder het tapijt
gemoffeld. Wanneer de cameras van het plenaire halfrond wegdraaiden
konden Kamerleden van de meerderheid moeilijk een grijns onderdrukken.
De oppositie beet op haar tong om de sociaal wenselijke sereniteit op
dat moment niet te doorbreken. Een crisis brengt altijd het beste en het
slechtste in de mensen naar boven, maar in de politiek toch ook vooral
veel van dit laatste.
Partijkartel
De
vier traditionele families hebben als een federaal partijkartel hun lot
aan elkaar verbonden en monopoliseren zo de politieke handel en wandel.
De formule-Wilmes II kan mits een doorstart én eventuele uitbreiding
in het najaar verder aanblijven tot 2024. Wederom zal blijken hoezeer
tijdelijke ingrepen in België de sterke neiging hebben om een permanent
karakter te krijgen.
De
sanitaire crisis moet nu gemanaged worden waardoor de andere (nog
steeds noodzakelijke) structuur-hervormingen in tal van
overheidsdepartementen onverkort op stal blijven staan. Die tijdelijke
wachtkamer zou wel eens een langdurig onderkomen kunnen blijken. Zeker,
de eerstvolgende weken is het een verantwoorde houding om de
beleids-focus volledig te richten op de indamming van het virus.
Besturen is nu eenmaal prioriteiten stellen.
Het schip op zee laten dobberen is de missie geworden
Maar
over de sociaal-economische uitweg die dit land vervolgens moet kiezen,
bestaat geen politiek plan van aanpak. Er bestaat daarover ook
geenszins consensus binnen het partijkartel. Daarmee zijn we op federaal
niveau in een situatie van non-governo terechtgekomen. Kon je de vorige
regeringen nog verwijten dat ze het verkeerde beleid voerden (mal
governo), dan is sinds de val van de regering-Michel I de ambitie
neerwaarts bijgesteld tot louter proberen zelf aan het roer te blijven
staan. Het schip op zee laten dobberen is de missie geworden. Een
duidelijke koers uitstippelen is niet langer aan de orde. Door de vele
kapiteins op het dek bereikt men onderling toch geen overeenstemming.
Stilstand
De
federale overheidsinstellingen zijn een goed voorbeeld van deze
stilstand. In april 2020 functioneren die nog altijd volgens dezelfde
begroting als van in december 2018. En dit ongeacht wijzigende
omstandigheden en veranderende behoeften. Niettegenstaande de
ambtelijke stilstand telt de politieke ploeg van Wilmes II toch weer
dertien ministers. Terwijl ze slechts 38 Kamerzetels vertegenwoordigt.
Dat zijn nog geen drie Kamerleden per minister. Door de ministeriële
benoemingen mochten de overgebleven regeringspartijen Open Vld, CD&V
en MR ook tien opvolgers als nieuwe Kamerleden verwelkomen. Bestaande
interne kritiek voor een bonte Vivaldi-coalitie smolt onder de
debutanten als sneeuw voor de zon weg.
heeft de parlementaire democratie zichzelf tijdelijk uitgeschakeld ten voordele van de particratie
En
o ironie: een volwaardige noodregering mocht er zogezegd niet komen
omdat dan kostbare tijd verloren zou gaan met personeels-management.
Maar de (her)benoemde ministers hebben nu wel aanwervings-procedures
opgestart om hun kabinetten te bevolken. Ook de uitgebreide
partijpolitieke puzzel van allerhande top-benoemingen wordt momenteel
voorbereid. Als klap op de vuurpijl heeft de parlementaire democratie
zichzelf tijdelijk uitgeschakeld ten voordele van de particratie. De
superkern, die wekelijks zonder wettelijke basis optreedt, werpt haar
schaduw ver vooruit over het federale parlement.
Tapijtenhandel
Terwijl
de economische activiteit is stilgevallen, draait de partijpolitieke
tapijtenhandel weer overuren. Nieuwkomers in de stiel verliezen tijdens
dit proces onvermijdelijk een stukje van hun oorspronkelijke idealisme.
Na een halfjaar van regeren onder volmachtenwetten zal de kleurencode
van groenen, socialisten, liberalen en christendemocraten, die op 17
maart aan de regering-Wilmes II het vertrouwen gaf, verder
uitgekristalliseerd zijn.
het enige overgebleven alternatief voor de ontevreden kiezer de communisten of Vlaams-nationalisten
Komt
er dit najaar een doorstart van deze stemformule, dan vertrekt met zon
Octopusregering onmiddellijk ook de Belgische regering van de laatste
kans. Ze zal zonder Vlaamse parlementaire meerderheid een
miljardenfactuur moeten torsen. Kan ze geen duidelijke recepten voor een
krachtige sociaaleconomische relance voorleggen, dan is het enige
overgebleven alternatief voor de ontevreden kiezer de communisten of
Vlaams-nationalisten.
Decentraal denken
Terwijl
het federale beleid voor onbepaalde duur op ijs is gelegd, hebben de
regionale bestuursploegen wel alomvattende coalitie-akkoorden
afgesloten. Door hun compacte opstelling zijn ze beter gewapend om grote
maatschappelijke uitdagingen aan te gaan. Ze opereren efficiënt,
coherent, en zijn meer geschikt om een op maat gesneden beleid dicht bij
de burger te voeren. Wat deze turbulente tijden ons alvast bijbrengen
is dat een centralistische aanpak in vele gevallen niet haalbaar en ook
niet wenselijk is. One size does not fit all. Daarvoor lopen de
verschillende regionale realiteiten te sterk uiteen.
Regios
horen onderling solidair te zijn en te blijven maar dan gebaseerd op
transparante en objectieve criteria. Een goede wederzijdse
verstandhouding is effectief haalbaar, sterker zelfs, de deelstaten
weten elkaar beter te vinden. Het waren de regionale excellenties die,
in tegenstelling tot de twijfelende federale concullegas, in de eerste
delicate fase van de gezondheidscrisis naar voren traden en doortastende
maatregelen op tafel legden. Toen de minister-presidenten binnen de
schoot van de Nationale Veiligheidsraad het hoge woord voerden, zaten de
federale afgevaardigden er eerder bij in notaris-modus.
Wie in de toekomst succesvol beleid wil voeren dient daarom dringend meer decentraal te gaan denken
Wie
in de toekomst succesvol beleid wil voeren dient daarom dringend meer
decentraal te gaan denken. De deelstaatregeringen steunen op solide
parlementaire meerderheden. Ze zijn ons enige overgebleven politieke
niveau dat over de nodige democratische legitimiteit beschikt om met
volle kracht te besturen. Laat ons die koesteren en versterken zodat we
stilaan de wansmakelijke federale deuren-komedie achterwege kunnen
laten.
NA GESCHRIJFSEL
*
Wilmes: haar enig mandaat is om de prangende gezondheidscrisis te managen.
Ja,
dat werkt als een soort vliegenvanger waarmee men schadelijke insecten
vangt. Ja, U kon het hier al diverse keren lezen. Het is hetzelfde alsof
men de dieven zou bevorderen tot schatbewaarders van de gesstolen buit.
Welke onmetelijke rokdommen er op dit ogenblik spoorloos aan het
verdwijnen zijn, zal pas na het verdwijnen van al die Vomachten
blijken. De hoegrootheid van de naakte cijfers, dat wel, maar de daders?
Die zitten nu al gepakt en gezadeld reeds klaar om, in s Lands belang,
hun volgende verantwoordelijkheid op te nemen. Hoe zou anders, langs
allerlei kleijne beken, het spaarwater naar de bergen kunnen stromen?
-
Ee
enige gelegenheid voor de Britten, om als Grote Mogendheid, na
Waterloo, er de hand niet te hebben aan gehouden, om de Nederlanden,
zoals altijd geweest, tot één geheel weer samen te brengen? Met Trump op
de achtergrond, zou hun steuntje in de rug wonderen kunnen doen.
Vooral nu ook daar in hun opnieuw veroverd Splendid
IIsolation,
de Labouirers, net als de Democ Rats in de VS eindelijk onderling in
de kling liggen met zichzelf. Zoiden ze beiden het ROOD van de
zonsondergang al zien?
Ja, het zijn historische tijden
-
Niettegenstaande
de ambtelijke stilstand telt de politieke ploeg van Wilmes II toch weer
dertien ministers. Terwijl ze slechts 38 Kamerzetels vertegenwoordigt.
Kan
ze geen duidelijke recepten voor een krachtige sociaal-economische
relance voorleggen, dan is het enige overgebleven alternatief voor de
ontevreden kiezer: de communisten of Vlaams-Nationalisten.
-
Deelregering
is een woord vol slaafse onderdanigheid. Daar helpt geen achterhespen
aan. Zelfs niet het aanbieden van een heel varken. Vlaanderen hieft
niets te delen, geen deel uit te maken van iets dat ons al bijna 200
jaar als lijfeigenen behandelt.
Vlaanderen
IS een Staat met volle legitieme bevoegdheden. In amper een paar
seconden is het zover. Al wacht men in dat Halfrond misschien op de
juiste Leider(s). Maar iedere seconde die voorbij tikt, vertikken ook de
kansen. Zo stelt zich de vraag of er in de schuif ook iets klaar ligt
voor het geval dat .. Want de improvisatie van het ogenblik zou wel
eens, zoals in dat noodlottig weekeind in Brussel, door de verkeerde
mensen kunnen gemanipuleerd worden. Tous ensemble weer in de tred gaan
lopen, bijvoorbeeld.
(JMDD) In die Kamer heeft hij Patrick Dewael (Open VLD),
Kamervoorzitter en architect van de volmachtenregering van Sophie Wilmès
(MR) nog eens zijn waarheid gezegd: De liberalen, zei Deckerken,
kwamen in 1999 aan de macht door de dioxinecrisis en zijn er nu bij door
de coronacrisis /
Tot
zover deze nieuwe portie sprankelende inspiratie van de hand van de
Meester. Laten we ons dus vooral niet tegenhouden om hierop door te
gaan
*
SPEAKERS CORNER
Dank
zij JMDD zijn Satan en Beëlzebub niet langer mythische figuren. Ze
bestaan echt en ze leven onder ons. Meer nog, het zijn Vlamingen, net
als wij allemaal. Maar de Judas-penningen hebben ze wel in de pocket.
Het duivels duo V & V(Vrhfdst & Vande la Lal la),
hoe zou het ooit kunnen vergeten worden, moeten we, raar maar waar, in
feite dankbaar zijn. Want zij hebben de gewone (opgekokte) Vlaming met
huisarrest doen inzien dat het met den Belziek gedaan was. Zelfmoord in
uitgesteld relais. Opgekuist staat netjes. Weeral iets dat we niet zelf
moeten doen, al zal het roemloos einde van deze Staat wel eeiwig en
altijd in onze schoenen worden geschoven.
Dikke mercie, Jean Marie. Dank zij Uw optreden vallen, traag maar zeker de laatste maskers.
Deze EUSSR, den Belziek in een nog grotere pretentie: beiden vergaan in hun eigen drek en vuilnis.
Misschien
de enige juiste en ware inspiratie om een leuk vervolg te breien aan De
Stomme van Piortici? Een protserige Dame die met druipend onderlijf
probeert om ongezien dee toiletruimte te ontvluchten. Met Laurel &
Hardy als inzet; twee billen kletsende clowns op de voorgrond. Lachen
gieren, brullen. Hollywood overleeft het niet.
Een
aangename vaststelling, buiten die fikm, is dat niet, maar ja,
gebeurtenissen als Gele Pest/Rood Gevaar zijn dat nog minder. Maar,
zoals Moder Lisa het al zei, we staan erveur en we moeten erdeur.
Het
alternatief is bijna te mooi om waar te zijn. Eindelijk de eigen
welvaart door zuur verdiende arbeid teug in eigen handen, geen Vreemde
Meesters in t Land, met daar bovenop een welvarende vernieuwde Europese
Econmische Unie. Nauw samenwerkend met de al ge-brexite Tommys en de
militair machtige vrienden van over de Grote Plas. Die, hoe kan het
anders, voet en vuist omtrent kunnen rekenen op het Oude Tsarenrijk. Een
Verenigd Europa, niet tégen Rusland, maar integendeel samen mèt, gewoon
omdat die in de Geschiedenis altijd aan onze lant meegevochten hebben.
Denk nog maar alleen aan Waterloo.
Laat-avond-journaal van de dag voordien
DE MOEITE NIET WAARD
FINITO
*
DROLVAN AL DEZE VADERLANDSCHE BROL
*
Uiteraard
ggen al die dingen niet zo simpel, dat ze in een paar hoogdravende
zinnen kunnen weergegeven noch gerealiseerd worden. Maar het is nu
eenmaal zo, dat ongewone tijden meestal ongewone gevolgen hebben. Vooral
als het om lijfsbehoud gaat.
-
Doe
AUB zo voort, waarde Her DeDecker. Hoge bomen aan de Kust staan altijd
wat vaster in de grond dan hun soortgenoen verder in het veilige
hinterland. Ondergetekende heeft het voorrechtt U, via vrienden, ietwat
beter te kennen. En daarom zeg ik, d er is er maar ene lijkte gij. Hoe
zou dat toch komen? Dat ware Leiders niet vanzelf boven het maaiveld
uitkomen, maar dat ze er uit MOETEN. Daar staan ze dan, omdat ze niet
anders kùnnen. Uw strijd is, als we deze pandemine samen overleven, die
van ons allemaal. De zege ligt voor het grijpen.
-
Een
mooie slot-scène van een latere film over de Vlaams Heropstanding zou
kunnen zijn, de tronie van de Vlaming Dewael door het getraliëde
achterraampje van het dievenkarretje te zien verdwijnen achter de hoek.
Doek.
AT VLAANDEREN (NIET) LOS
esneeuwdeonder de propagandiscushe leugentaal
IRUS EEN STRAF VAN GOD?
