Iedereen heeft ze gehad, of heeft ze nu nog, dus je kent het wel: je zit daar te wachten op je wiskunde-examen. En dan zijn er mensen die heel chill overkomen en er gewoon een beetje zitten en mensen die al hun leerstof opzeggen en ook luid verkondigen dat ze het echt-echt-echt niet gaan kunnen en zéker gaan buizen. En jawel, je raadt het al: zij hebben dan natuurlijk de beste punten van iedereen. Op zo'n moment denk ik: “Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh!”. Als je hier geen ervaring mee hebt: prijs jezelf gelukkig.

Nu, eigenlijk zijn deze mensen gewoon nerveus en bang om mensen teleur te stellen.

Geloof me, I've been there. Jawel, ik was vroeger zo'n stresskip die alles veel beter kon dan de rest maar te weinig zelfvertrouwen had. Als een stresskip zegt: “Ik kan het niet.” bedoelt hij: “HELP! Ik ben ik-weet-niet-hoe-zenuwachtig. Wat als ik iedereen teleurstel?” Want: stresskippen hebben vaak erg goede punten, wat ze zo irritant maakt voor relaxers. Eigenlijk zijn ze gewoon bang dat mensen hen dom zullen vinden of teleurgesteld zullen zijn als ze eens een 7 halen. Of als ze eens doodgewoon falen, want, let's face it, iedereen faalt wel eens. En als ze dus al op voorhand zeggen dat ze het niet kunnen, dan is het misschien minder erg als het echt mislukt. Veel stresskippen zijn ook erg perfectionistisch.

De relaxers aan de andere kant zijn eigenlijk bang voor hetzelfde: mislukking. Alleen hebben de relaxers hun boeken niet opgevreten, in tegenstelling tot de stresskippen, en daarom irriteren zij zich aan de stresskippen. Jep, I've been there too. Het geeft een heel onzeker gevoel als jij daar in de gang zit terwijl er een paar letterlijke delen tekst citeren en daarna uitroepen dat ze 'er toch echt niks van gaan bakken'. Vaak willen de relaxers hun leerstof wel zo goed kennen, maar ze kunnen het niet door gebrek aan discipline, tijd of simpelweg omdat ze niet zo'n studiebol zijn (wat op zich helemaal niet erg is).

Let op: ik zeg niet dat iedereen volgens een van deze twee beschrijvingen handelt! Iedereen gaat anders om met stress, dus eigenlijk kan je het sowieso niet goed doen: er zal altijd wel iemand zijn die zich irriteert.

Zelf pas ik niet echt binnen één van de twee profielen, ik schipper een beetje tussen de twee uitersten en probeer een middenweg te vinden tussen stressen en relaxen. Ik zeg nog steeds vaak “Ik kan het niet!”, en ik ben nog steeds niet in staat om genoeg discipline op te brengen om de leerstof echt goed te leren, maar ik doe mijn best. Ik hoef niet perfect te zijn, want ik ben ook maar een mens.

18-06-2013, 16:01 geschreven door Helena Sofia