"Hij krijgt toch zeker wel levenslang?" "Niet voor doodslag. we moeten eerder rekenen op..." "wacht even, wacht even! Omdat het toevallig Jem was" - het woord plakte tegen zijn huig - "daarom is het geen moord?" " De wet maakt dat onderscheid nu eenmaal. Er was geen sprake van veerbedachte rade. We kunnen hooguit rekenen op vier tot zes jaar. met aftrek van voorarrest, uiteraard. En dan moet ik uer ook nog op wijzen dat men in nederland standaard vrijjkomt na het uitzitten van tweederde van de straf. Het spijt me."
Het is niet te geloven! De moordenaar van mijn zoon blijft als het ware zo goed als ongestraft terwijl ik mijn zoon kwijt ben.. Hier in dit apenland is rechtvaardigheid ver te zoeken hoor. Het is gewoon omdat het mijn Jem is dat er geen sprake is van moord. De wet, de wet.. daarmee krijg ik Jem nog niet terug he! Een jongen uit zo'n goed gezin dat met een vuurwapen rondloopt. Dat is toch te gek voor woorden?! Ik laat het hier niet bij. Ik ga een brief schrijven naar alle kranten, de premiers, de koning. Het is even erg en ongeloofwaardig voor een stiefvader als voor een echte vader dit absurde gedrag te vatten. Het gaat hier nog steeds om een mensenleven en niet om één of ander wild beest. Jem was een dood brave jongen die zich voor iedereen en alles inzette.. Hij verdiende het helemaal niet om op deze manier de wereld te verlaten. Sanne moet vast ook een grote shock verwerken. Franka is overstuur wanneer ik thuis aankom en weet met zichzelf geen blijf meer. Ik probeer haar duidelijk te maken dat we de wet tegen ons hebben en dat we zelf stappen moeten ondernemen. Het enige antwoord dat ik van mijn vrouw krijg is een hap en een snauw...
"Ik had me er zo op verheugd om samen met hem zijn eerste biertje te drinken." "Ach Phinus, je loopt een paar rondes achter." "Ja. en nu is het te laat." Ze schoot in de lach. "Wat een grafstem! Als het aan jou lag, was hij nog steeds dat kleine jongetje dat 's avonds in bed op een nachtkus lag te wachten." (...) "Phinus?" zei Franka vlak bij zijn oor. "Wat denk je allemaal?" Hij trok haar bij zich op schoot en drukte zijn gezicht in haar haren. Alle clichés waren altijd weer verbijsterend waar: de tijd was voorbij gevlogen. Jem zou een heel ander leven krijgen dan Phinus had gehad. Met eigen kinderen en kleinkinderen, met een lange, onuitputtelijke stoet opbjecten op wie hij zijn verlangen om te zorgen kon botvieren.
Jem zijn vriendinnetje Sanne is hem net komen ophalen om een nachtje uit te gaan. Ik wou zo graag met hem zijn eerste biertje gaan drinken. Weet je wel ? Zo'n vader - zoon relatie? Ik heb veel te lang gewacht om het Jem voor te stellen en nu.. Nu is het veel te laat, ik ben niet de eerste, neen hoor dat is Sanne. Franka lacht me natuurlijk uit omdat ze denkt dat ik Jem nog steeds zie als een klein jongetje.. Ik heb het zo moelijk omdat Jem niet mijn zoon is maar die van Franka. Ik ben er zeker van dat onze Jem een betere toekomst zal hebben dan ik toen ik op zijn leeftijd kwam. Jem is een energieke jongen vol goede wil en goede ideeën.. Mijn zoon gaat het nog heel ver schoppen, daar ben ik van overtuigd! (141) Daarnet stond ik bij Jem in de badkamer en wou hem een beetje geld toestoppen zodat hij zeker niets tekort zou komen op zijn eerste date. Hij vond het ongepast en wou het geld eerst niet aannemen. Na lang aandringen heeft hij mij toch een plezier gedaan door het geld aan te nemen. Het voelde net alsof hij mij vervelend en bemoeizuchtig vond.. Jem wees er mij duidelijk op dat hij geen klein kind meer was. Ik vrees dat ik er mij toch bij zal moeten neerleggen.
De saamhorigheid verwarmt zijn hart, en hij stelt voor: "zullen we nog even een stukje langs het kanaal lopen? Frisse lucht is goed voor de nachtrust, zeggen ze." "Best. Maar geen wonder dat Katja jou wel ziet zitten, met thuis zo'n man." "Het kanaal is linksaf, schat.Zwalk niet zo." "Al die drank ook. Ze zat de hele tijd aan je te fruniken." "O ja, echt? Trouwens, zal ik dat witloftaartje thuis ook eens proberen? Het geheim is volgens mij wat citroensap door de farce." Hij loodst haar de parkeerplaats af en duwt haar de juiste kant op. Slechts achter een enkel raam in de dorpsstraat brandt nog licht. "Wat ben je toch een braverik." Ze giechelt, slaat dan haar hand voor haar mond." "Een braverik?" Hij blijft staan. Aan haar vinger ziet hij de trouwring blinken. Mevrouw Vermeer. " Wat ken je jezelf slecht, Phinus. Maar loop nou door, want ik krijg het koud. we hadden onze jassen moeten meenemen."
We hebben samen met Katja en Mark deze avond gegeten. Ik vond het heel gezellig maar Franka zegt alsmaar dat ze Mark maar een engerd vond en dat Katja wel een boontje voor me had. Het eten was wel heel lekker, alleen vond ik dat er nog een vleugje citroensap in de farce mocht. Wat zie ik mijn vrouw, Franka, toch zo graag. Wat ik minder leuk vond aan deze avond is dat Franka weer eens teveel gedronken heeft en volgens mij niet echt beseft wat ze allemaal zegt. Nu speel ik weer haar brave echtgenoot die haar naar de auto moet leiden zodat er geen ongelukken gebeuren. Ik heb namelijk niet veel zin om onze mooie avond te eindigen op de spoedafdeling, in al die drukte. Ik heb me laten wijsmaken dat een wandeling voor het slapen gaan je nachtrust bevorderd. Het is nu al na middernacht. Onze zoon Jem zal wel al in zijn bed liggen, tenminste dat hoop ik toch. Ik heb het er moeilijk mee dat hij zo snel opgroeid tot een volwassen man. Franka was zo koppig om onze jassen niet mee te nemen en nu jaagt ze mij op om door te lopen omdat ze het koud heeft. Het is maar stil in de straat.. Een teken dat wij ook in ons bed horen te kruipen.
