|
stekeblind zoek ik mijn weg
door de koude geluiden
van een nieuwe morgen
roerloos houden vogels
de kop diep
in mijn krop geborgen
de herfst duurt straks te lang,
mijn benenspel kan niet meer bekoren,
de dag lijkt kort, de nachten bang
o herfstprins, met je hart
als een bittere olijf.
ik voel je trots en schrijf
gespannen, wijdbeens.
het beetje ziel dat ik was,
aanslag, dauw in een drinkglas.
|
){kind=link}