hey leven met mijn patou's en wat vooraf ging !!!!
ik ben verzot op dieren en probeer ze dan ook de beste zorgen te geven , de liefde voor honden begint al in mijn kindertijd , mijn vader kweekte Duitse herders , en het waren niet de minste mijn vader leerde ze alles hij ging er mee naar school , voor gehoorzaamheid en voor het grovere werk pakwerk , maar het waren hele lieve honden eentje is mij heel nauw aan het hart gebleven onze arko maar is een oudje geworden en wacht ons nu op aan de regenboog brug het was een hele lieve maar och een hele alerte hond .
nu werd ik ouder en trouwde ik op mijn 18de maar mijn inmiddels ex-partner wou niets weten van dieren , hij wou dit niet in zijn huis , maar de liefde bleef ik wou een hond waar ik alles kon mee doen maar mocht niet baten , geen honden in mijn huis , de jaren verstreken en met ups en downs probeerde ik het leven op te bouwen zonden hond , geen gemakkelijke opgave , 13jaar later zet ik dit huwelijk stop , en leer ik mijn huidige vriend kennen . en ja hoor ik werd direct verliefd op die witte beer die daar in zijn tuin rond liep , het was een pyreneese berghond kende het ras niet !!!! mijn vriend zei meid laat die hond maar lopen want die is niet gesteld op bezoek zei euh ik ga hem toch effen goede dag zeggen , zie wel wat hij begint , natuurlijk ik wel iets lekkers meegenomen zodat ik zijn aandacht kon trekken , en ja hoor daar kwam hij aan , beetje terug houdend kwam hij toch op mij af , en het was liefde van beide kanten , Dakota was zijn naan en een prachtige witte hond , mijn vriend had hem aangekocht om zijn domein te bewaken en dat deed hij als de beste , maar Dacota was echter geen huis hond vond ik een beetje jammer ik wou toch een hond in huis
nu mijn vriend , had zonder mijn weten een new foundlander pup aangekocht en kwam er met thuis met een hele grote rode strik ach wat schattig , en ik noemde da dreumeltje Baloe ach zo een bolleke zwarte wol leek het wel , Baloe was de lieveling van iedereen hij was sociaal en lief voor mens en dier , Dacota en Baloe konden het aardig met elkaar vinden al bleken het 2reuen te zijn tot op een dag dat Baloe ziek werd , wou niet eten , de dierenarts laten komen , had die dierenarts het over een maag darm ontsteking , spuit hier en pilletje daar paar dagen gingen voorbij maar ons Baloe wou nog steeds niet eten , ja ik toch terug de dierenarts laten komen ja je wilt het niet dat hem iets ergs overkomt , antwoord van die vent was je moet het wat tijd geven , zei ja maar hij vermagerd zo snel dit kan nu toch niet ja mevrouw geef het tijd !!! dat was al 10 dagen zo en ik zag mijn Baloe zo achter uit gaan , en ik zei dit kan niet meer , belde ik een dierenarts van wacht op zaterdag morgen op 4maart 2006 een hele vriendelijke dame schrok erg bij het zien van onze Baloe mevrouw waarom zo lang mee gewacht zei nee hoor al 2maal deze week een dierenarts langs geweest en moet hem deze pilletjes geven , zijn bloed geprikt en urine staal heeft ze meegenomen , die zelfde avond mocht ik nog bellen voor de uitslag , de uitslag was onze Baloe had een zware nier ziekte , ja en nu , dierenarts zei mevrouw denk niet dat Baloe er echter nog zal doorkomen , mijn wereld storte in , dit kan niet waar zijn , zo een jonge hond 18maand oud , kijk mevrouw kom maar medicatie halen maar denk dat hij morgen niet haalt , ik kon het niet aanzien zo erg zag hij er uit , mijn hart brak en was woedend op het zelfde moment had die vorige dierenarts maar direct bloed genomen dan was hij misschien al genezen ! we hebben Baloeke in onze veranda laten overnachten in zijn mand op zijn lievelings deken het was een hoopje ellende , de morgen nadien dacht ik nu vind ik hem maar niet meer onder de levenden , en al bij wonder daar lag hij in zijn mand te kijken naar buiten , en roep mijn vriend en vertelde hem nog de pillen slaan aan , maar minder was waar , hij zag af en werkelijk af , mijn vriend zei nu bel ik de dierenarts we laten hem inslapen ,zei wat inslapen dit kan je niet maken maar ik wist beter we moesten hem van al die ellende af helpen , en ja was weekend dienst en op een zondag 4maart 2006 mijn vriend mocht met Baloe naar de dierenarts zodat hij zijn laatste reis kon maken , ik in alle staten , ik was hoog zwanger van mijn zoontje , ik was er kapot van maar wou hem niet verder zien leiden , 12u mocht hij naar die arts mijn vriend zegt ik ga hem nog wat wassen en zo , en wat gebeurt er Baloe springt op , zei alle da kan niet hij is zo ziek en komt nu ineens bij mijn vriend aanlopen maar wat er toen gebeurde , daar was ik bang voor en gelukkig tegelijk hij wou niet uit zijn trouwe omgeving weg hij wou niet naar de dierenarts toe , hij is naar mijn vriend toe gelopen en is in mijn vriend zijn armen gaan liggen en vredig ingeslapen , mijn Baloe voor altijd weg het doet pijn en een groot verlies
mijn Pyreneese berghonden 
