Vandaag konden we uitslapen tot 7u15 omdat we pas,om half acht gingen ontbijten. Jammer genoeg zat dat er voor ons niet in. Doodmoe omdat we bijna de hele nacht zijn wakker gehouden van de oostenwind die de buitentent deed flapperen.
Na het ontbijt auto in naar de twijfelfontein, een aantal jaar geleden in 2007, uitgeroepen door het Unesco tot werelderfgoed. Een boer noemde de bron zo toen hij in 1947 de farm overnam. De bron was twijfelachtig omdat ze niet altijd water gaf. Er zijn verschillende rotsschilderingen en gravures te zien. De gravures zijn enige honderden tot duizenden jaren oud. De ouderdom is moeilijk te bepalen vanwege de onberekende weersomstandigheden. De meeste gravures zijn tekeningen van dieren. Mannen gingen op jacht en tekenen de dieren die ze waren tegengekomen op de stenen.
Op weg terug naar het kamp stopten we ook bij de 5 metershoge orgelpijpen en de zwart verkoolde Verbrande berg.
Als Lunch eten we taco, weeral een overheerlijke maaltijd. Tot 15u30, tijd voor afternoon tea, is het platte rust. Iedereen zoekt de schaduw op. Een dilemma: in de tent waar het te warm is maar waar je geen last hebt van vliegen of buiten maar dan als een gek met je armen slaan om de vliegen van je af te houden. Ieder heeft zo zijn eigen oplossing. Wij hadden maar gekozen om in de tent te rusten met een natte handdoek over ons. Dat was de beste oplossing. Om 16 u was iedereen klaar voor een game of nature drive. Als we de dessert olifanten zouden vinden , werd het een game drive anders werd het een nature drive. De "Lau" had verwacht dat we minstens 2 uren zouden moeten zoeken naar de olifanten maar na 10 minuten al we ze al in het vizier. Ze waren in de buurt van de rivierbedding, op weg in een mooie rij ( zoals in de films) naar de waterhole. De laatste olifant was de oudste, een vrouwelijke, de baas. Ik denk dat er ongeveer een 20- tal waren. ook een babyolifant, volgens Lau, nog maar enkel weken oud. Daarna reden we nog wat met de truck in de rivierbedding die nu helemaal uitgedroogd was. Er staat alleen water in tijdens het regenseizoen.
Voor we terug gaan naar het kamp, klimmen we nog wat op rotsen om nog wat te genieten van het unieke uitzicht en dit dan ook op foto te zetten.
We wandelen terug naar het kamp. Na een heerlijke douche, aperitief aan het kampvuur en opnieuw een lekkere maaltijd onder een heldere sterrenhemel.
Opnieuw de wekker om 6u00. Goed geslapen en 's nachts 2 maal een leeuw horen brullen. Wel te lui om op te staan en te gaan kijken. Na een stevig ontbijt alles terug ingeladen voor de langste rit van de vakantie.
Bezoek aan de Himba stam. De stam, die we bezoeken wordt gesteund door een project van de regering. Dat is ook een van de redenen waarom ze bezoekers toelaten. Ze leiden een nomadisch leven. Bij aankomst waren er een aantal kinderen aan het voetballen. Er was geen school vandaag want het is zaterdag. 1 van de mannen, gekleed in westerse kledij leidt ons rond. Voor we naar de hutten gaan leert hij ons enkele woorden( dag, danku en danku dat ik een foto mocht nemen). Het blijft confronterend. Ondanks dat deze stam wordt gesteund door regering om kinderen onderwijs te geven, heb ik moeite om te aanvaarden dat zij zo willen leven. Als echte oermensen. 20 km verder ligt een dorp waar mensen normaal gekleed zijn en westers eten eten, waar een restaurant en een guest farm. toch wel grappig te weten dat ze daar inkopen doen, zoals vlees en deegwaren. water halen ze wat verder op het domein. We spelen wat met de kinderen en wanneer we in de hoofdhut zijn geeft een van de vrouwen en baby jongetje in mijn armen. Had al eerder met dit kindje gespeeld. Denk dat hij een maand of zes was. Tijdens de uitleg van de gids, een man die tot de stam behoort maar wat verder woont in een huis, vraagt de vrouw of ik haar zoon niet wou adopteren. Bizarre situatie.
Op weg naar onze mowani mountain camp site stoppen we nog bij " petrified forest" of vertaald " het versteende woud". Rotsblokken die op houten boomstammen lijken.Rondleiding.
Aankomst bij kamp weeral in the middle of nergens. Corry, de kampmanager, vertelt ons dat ze gisterenavond bezoek hebben gehad van de dessert olifanten. Na thee en koffie gingen we douchen in de zelfgemaakte douche. geweldig. lekker warm water want het begon al behoorlijk af te koelen. Kampvuur. Lekker eten.
Tentenkamp verlaten om 7u30 en vertrokken naar onze volgende bestemming: Okaukuejo. Een kamp in het etoshua park. Op wegnaar daar doen we nog een game- drive. We stoppen aan verschillende waterholes waar we weer een aantal dieren zien. We nemen een route langs de etoshua pan. Dit is eigenlijk een grote zout vlakte. Het was vroeger een immens meer dat uitgedroogd is.
We stoppen onderweg voor een plaspauze en een 10 uurtje maar we moeten opletten want deze area is niet afgebakend. We rijden doorvaar het etoshua lookout point. Hier voel je je heel klein op de wereld. Het enige wat je ziet zijn steentjes op een grote vlakte, het vroegere meer. We maken wat kunstzinnige foto's. Denk dat dit een van de mooiste mooiste plaatsen is in de wereld waar ik ooit ben geweest.
''s Middags stoppen we in halali , wat betekent," de jacht heeft een eind". Dit is ook een soort van campingin het park waar je een tent kan opzetten of een kleine chalet kunt huren. De Lau heeft lunch mee gekregen van de mensen van het tentenkamp. Terwijl hij deze voorbereidt, gaan wij een kijkje nemen aan de waterhole vlakbij. We hebben pech en er is geen enkel dier te zien. Dan maar drank kopen en lunchen. Na het eten hebben we meer geluk en we zijn getuige van een familie olifanten die komen drinken en zich wassen. Denk de ouders, een jonge olifant en nog een baby. Echt schattig.
We zetten onze hobbelige reis verder. Op de wegen mag er maar 60 km/ u worden gereden. Sneller is ook niet aangewezen OLV de verschillende putten in de wegen. We worden meermaals door elkaar geschut en zitten volledig onder het stof.
In de namiddag komen we aan bij onze volgende slaapplaats:Okaukuejo. Ieder krijgt hutje met daarin een bed met een muskietennet. Het eerste wat we doen is ons badpak aan een een duik nemen in het redelijk frisse water van het zwembad.
In Okaukuejo is net zoals in Halali een drinkplaats voor dieren die 's nachts wordt verlicht.
We kijken 's avonds na een warme douche, bij de drinkplaats naar de zonsondergang. Eens dat de zon is verdwenen achter de horizon, wordt het behoorlijk koud. Een pulleke 's avonds bij het eten is nodig.
Opgestaan om zes uur. Iedereen had slecht geslapen omdat het heel lang heel warm is geweest in de tent. Ontbijt was weeral in orde en om zeven uur stipt vertrok onze tweede game-drive. Benieuwd of we evenveel geluk gingen hebben als gisteren en idd we kwamenonze leeuwin weer tegen en nu konden we haar welpen tellen. 4 zijn het er. De rest van de dieren zagen we toen we het park inreden. Oa kuddes van oryxen, zebra's, springbokken,... Het meest unieke gezicht waren twee mega olifanten die op weg waren naar de waterhole. Toen we daar aankwamen, zagen we niet alleen die twee olifanten maar ook een kudde zebra's en springbokken met een leeuwin op de loer. Ongelofelijk mooi gezicht. ''s Middags zelfgemaakte lasagna en brood gegeten op de campplaats en ons dan geïnstalleerd aan het zwembad, wachtend op de volgende game-drive.
18/09 opstaan om half zeven 's morgens, 7 u ontbijt en vertrokken voor een rit van 400 km naar het Etoschua park. Weer eindeloos lange wegen waar je amper een voertuig kruist. Gestopt om benen te strekken, tanken en een nieuwefilter voor de auto te kopen omdat die volgens de "Lau" wat raar deed. Tegen half twee kwamen we aan oetoesha, domein juist buiten het park waar we twee nachten gaan verblijven. Aangezien het al laat was en de kampen nog niet volledig waren opgezet, hebben we eerst aperitief gedronken en geluncht. Domein is voorzien van allerlei kleine hutjes dat de kamers zijn. Hier gaan we niet slapen. Voor ons is er een luxe tentenkamp georganiseerd. Na de lunch wat gezwommen en om 16 u vertrokken voor onze eerste game-drive. We waren ons domein nog niet uit of Kristof had al een leeuwin gezien die aan het rusten was onder een struik. Eenmaal in het Etoschua park ging het vrij snel om giraffen en een aantal olifanten te zien. Bij een natuurlijke waterhole waren e twee giraffen aan het drinken en ook een zeldzame witte neushoorn. Verder zagen we ook de dieren die we niet echt kenden: springbok, wildebeest, damar tiktik,... Even was het spannend op het moment dat we de auto niet meer in gang kregen. Gelukkig was er nog een andere auto in de buurt voor als we hem niet meer ingang hadden gekregen. Op weg naar de camping site, kwamen we die leeuwin weer tegen en ditmaal met haar welpen. Ongelofelijk!.!! Ook een gefrustreerde olifant op de weg. Nogmaals foto's volgen. Rond half zeven 's avonds kwamen we aan in ons tentenkamp. Gewoon geweldig. Ieder heeft een tent met badkamer. In dit tentenkamp kan je nog douchen en naar de wc in gebouwen die daarvoor gemaakt zijn. Volgend tentenkamp zal dat niet meer zijn. Dan zullen we douchen en naar het toilet gaan in de tent. We namen een verfrissende douche, aperitief en schoven aan tafel aan. De bemanning van het kamp bestond uit een kok, twee helpen en de kampmanager. Het eten was overheerlijk. Daar allemaal gemaakt: toast champignon als voorgerecht dan rijst met groenten, vis en lekker saus en als dessert: belgian waffel with vanilla Ice Cream en caramelsaus. Rond tien uur gaan slapen omdat we de volgende dag om,zeven uur op game-drive gingen vertrekken.
Deze morgen vanuit Windhoek vertrokken. 8u ging de Lau ons komen ophalen maar op zijn Afrikaans was dat natuurlijk wat later. We vertrokken richting waterberg park. Hij vroeg ons wat we allemaal hadden bezocht inwindhoek gisteren. De wijk Katatura hadden we niet gedaan. Dat kon volgens hem niet. Je bent niet in Windhoek geweest als je de wijk Katatura niet had gedaan. Dus stelde hij voorop met de auto erdoor te rijden. Papa had ondertussen al in het boekje gelezen dat je Katatura best niet allen bezocht maar met een gids,.. Dat kwam dus goed uit. Het is een wijk waar de gewone bevolking woont. Kleine stenen huisjes en naarmate je meer van windhoek verwijderd bent worden het sloppenwijken. Ben blij dat we het op deze manierhebben gezien en dat we er niet alleen naar toe zijn gegaan.
We hebben ons trip dan verder gezet richting noorden naar het Waterberg park. Eindeloze lange wegen waar je gedurende lange tijd geen enkele auto ziet. Af en toe kruisten enkele wilde varkens onze wegen. Toen we aankwamen in het park werden we begroet door bamboenen, een apensoort. Er zitten er hieroveral. Na de luch kreeg ieder een chalet toegewezen. Er werd aangeraden om de ramen dicht te houden want die apen komen gewoon binnen en idd,... Een beetje verder kwam een baboen gewoon langs de voordeur uit een chalet nadat de persoon zijn raam heel even had laten openstaan.
Ons zwemgerief genomen en naar beneden geklauterd om een plons te wagen in het zwembad met op de achtergrond de steile rots die we die 'middag gingen beklimmen. Onze chalet bevindt zich op ongeveer 1300m boven de zeespiegel . Toen we terug aan de chalet aankwamen, waren er overal wilde pigs aan het grazen in de voortuintjes.grappig zicht eigenlijk.
Om 16 u30 stond iedereen klaar in klim outfit om 35 min te klimmen naar het waterberg plateau. Idd het was echt naar boven klauteren. Actie foto's worden later getoond. We waren nog maar net vertrokken of er stond op nog geen 50 meter voor ons een koedoe. Rond ons slingerden ook nog baboenen. Na af en toe een tussenstop om even op adem te komen bereikten we de top. We werden er weliswaar stil van. We bevonden ons ongeveer op 1860 m boven de zeespiegel. Uitgestrekt dor landschap dat reikte tot aan de horizon. Als je naar beneden keek zag je enkel de chalets. Dat waren de enige huisjes in de omgeving dat je zag. Na een fotosessie terug naar beneden waar een pintje en een frisse douche op ons wachtte.
's Avonds aten we oryx in het restaurant. De gids zat met ons aan tafel en het was lekker en gezellig.
Nb de mensen die daar werken, doen dat vbv voor een aantal weken en gaan dan een week naar huis om bij hun familie te zijn. Dit park is zo afgelegen dat heter zich niet toe leent om elke dag naar huis te gaan.
Na een heerlijk ontbijt te voet vertrokken richting centrum van Windhoek. Een wandeling vanuit het boekje gevolgd. Reeds warm en dan te bedenken dat de lente nog maar juist is begonnen. Wat typisch is aan windhoek is dat er nog huizen zijn in de typische Duitse stijl van vroeger maar de moderne hoge gebouwen nemen meer en meer plaats in. S middag lunch op een binnenplein van een school. En opnieuw op z'n Afrikaans. Alles op het gemak en traag. Hier moogt ge echt geen haast hebben. We moeten lang wachten op ons slaatje en dan nog krijgen we een verkeerde bestelling. Zakenlui die komen eten, hebben nog maar net een stoel uitgekozen of hun eten wordt al voor hun neus geschoven. Het is duidelijk dat zij reeds telefonisch hun eten hebben besteld omdat ze weten dat ze anders lang moeten wachten. De rekening vragen en maken was de dienster een te moeilijke opdracht.
We hebben nog extra water gekocht en een taxi gezocht. Dat was niet moeilijk, we hadden keuze zat. Zeker 10 kerels kwamen ons aanklampen met vraag om toch hun auto te kiezen. Als het vrouwen zouden geweest zijn, zou ge kunnen zeggen dat ze aan het praten waren als kiekens zonder kop. Uiteindelijk een taxi gevonden waar we met 7 in konden. Gelukkig maar
